บทที่13 เจอพวกนักล่าศรัตตรูของพ่อมดแม่มด

หลังจากที่พี่น้องสองคน น้ำมนตร์กับน้ำค้างเข้ามาคุยกับเราวันนั้น เขาสองคนก็คอยตามเราสองพี่น้องตลอดยกเว้นเวลาเรียน เรียนคณะเดียวกันแต่คนละห้อง  นั่นแหละสองคนนั้นถึงเลิกตาม ขนาดเราสองคนพี่น้องแสดงออกด้วยสีหน้าท่าทางว่าไม่ไว้ใจ เขาก็ยังตามไม่หยุด แล้วก็พูดแต่ว่า

"พวกเรามาดีไม่ต้องกลัวหรอก เราไม่ได้มาแกล้งพวกเธอหรอก"พวกเขาพูดแบบนี้อยู่ช้ำๆแบบนี้ทุกวันแล้วก็เดินตามเราสองคนพี่น้องไปด้วย คนในมหาลัยก็ชุบชิบนินทาพวกเขาสองคนว่า

"ไอ้สองคนนี่ท่าจะบ้า นึกยังไงถึงอยากไปเป็นมิตรกับสองพี่น้องน่ารังเกียจ" แต่เขาสองคนนั้นก็ไม่ได้สนใจ ก็ยังตามพวกเราอยู่ทุกวัน และวันนี้ก็เหมือนกัน ขณะที่ฉันกับพี่เวทย์มนตร์กำลังนั่งกินข้าวอยู่สองคนนั้นเดินมามองเห็นพวกเราก็รีบวิ่งมานั่งข้างๆพร้อมเอาขนมในมือที่สองคนนั้นเอามาด้วยออกมา พร้อมกับพูดว่า

"นี่เวทย์มนตร์ มนตร์ตราฉันเอาขนมร้านชื่อดังมาฝากร้านนี่อร่อยมากเลยนะ"น้าค้างพูดขึ้นพร้อมเอาขนมมาวางไว้ตรงหน้าฉันกับพี่เวทย์มนตร์ ที่สองคนนั้นรู้ชื่อเราสองคนเพราะว่าได้ยินฉันแทนชื่อกันและกัน พวกเขาเลยรู้ ฉันกับพี่เวทย์มนตร์มองหน้ากันไม่ได้พูดอะไรกับสองคนนั่น แต่ฉันพูดกับพี่เวทย์มนตร์ว่า

"พี่เวทย์มนตร์เอ่อหนูอยากเข้าห้องน้ำ"ฉันบอกพี่เวทย์มนตร์หลังจากกินข้าวเสร็จ แต่น้ำค้างและน้ำมนตร์ที่นั่งอยู่ด้วยพูดขึ้นว่า

"เดี๋ยวไปด้วย"พูดพร้อมกับลุกขึ้น พี่เวทย์มนตร์พูดขึ้นว่า

"ไม่ต้องยุ่ง"พูดจบพี่เวทย์มนตร์ก็พาฉันออกไป

ขณะที่ฉันเข้าห้องน้ำเสร็จกำลังจะเดินออกไปเดือนเด่นกับเพื่อนที่มาเข้าห้องน้ำตอนไหนก็ไม่รู้มาขวางฉันไว้ แล้วพูดว่า

"มึงนี่เองที่เป็นลูกของพ่อมดที่สั่งให้ทหารเผาพี่ชายกู"เดือนเด่นพูดพร้อมกับเดินเข้ามาไกล้ฉันแต่สิ่งที่เดือนเด่นพูดทำไห้ฉันงงมาก ก้าวถอยหลังจะหาทางหนีปากก็ถามออกไปด้วย

"เธอพูดเรื่องอะไร ฉันไม่รู้เรื่อง"ฉันขยับไปข้างหลังพร้อมจ้องหน้าเดือนเด่นไปด้วย

"ตอนแรกที่ฉันเกลียดและแกล้งแกก็เพราะเห็นว่าหน้าตาน่ารังเกียจ แกล้งเพราะความหมั่นไส้ แต่ก็ไม่คิดว่าคนที่ฉันเกลียดจะเป็นคนเดียวที่เป็นลูกของพ่อมดที่เผาพี่ชายฉันให้ตายทั้งเป็นในกองไฟ"เดือนเด่นพูดในตาก็แดงกล่ำอย่างน่ากลัว ฉันรู้สึกกลัวจนตัวสั่น

"นี่เดือนเด่นมันใช่คนเดียวกันจริงหรอ แต่ถ้าใช่ยัยนี้เป็นแม่มดเลยนะ"เพื่อนของเดือนเด่นพูดขึ้นหลังจากทีฟังอยู่นาน

 "พี่เวทย์มนตร์ พี่เวทย์มนตร์อยู่ไหนช่วยมนตร์ตราด้วย" ฉันร้องเรียกหาพี่เวทย์มนตร์ให้มาช่วย ด้วยความกลัว

  "5555ไม่ต้องเรียกหาหรอกป่านนี้ก็คงจะเอาตัวไม่ค่อยรอดเหมือนกัน"เดือนเด่นหัวเราะแล้วพูดออกมาทำให้ฉันสงสัยหมายความว่าไง

"เธอหมายความว่ายังไง"ฉันถามออกไป  

"ก็หมายความว่าลูกน้องของคุณยายฉันก็คงจะจับพี่ชายเธอไปแล้วนะสิ แล้วฉันก็จะเอาเธอไปด้วย" เดือนเด่นพูดจบก็มีผู้ชายสองคนมาจับตัวฉันไป  พาไปที่ไหนก็ไม่รู้ฉันถูกปิดตา ปิดปากโดยไม่รู้เลยว่าพวกนั้นพาไปที่ไหน อยู่ดีๆรถก็หยุดวิ่ง แล้วก็มีคนมากระชากตัวฉันไป แล้วฉันก็ถูกมัดไส่เสาร์ไว้สักพักก็มีคนมาเปิดผ้าปิดตาฉันออก ฉันมองไปข้างหน้าเห็นยายสูงอายุคนหนึ่ง ข้างๆก็เป็นเดือนเด่นกับเพื่อน แล้วก็มีผู้ชายวัยฉกรรสี่คนยืนมองอยู่ ฉันหันไปมองข้างฉันก็เห็นพี่เวทย์มนตร์กับแม่อลิช และน้าแยมโรล กับน้าชูชี่ก็ถูกจับมาด้วย นี่มันอะไรกันพวกเราถูกจับมาทำไม เหมือนพวกนั้นรู้ความคิดของฉัน เดือนเด่นก็พูดขึ้นว่า  

"มึงอยากรู้ไหมว่าทำไมมึงสองคนถึงเป็นแบบนี้ ก็เพราะพี่ชายของกูได้สาปไว้ก่อนตายไงล่ะ "เดือนเด่นพูดยิ่งทำไห้งง

"จะบอกอะไรให้นะ พี่ชายของกูก็แค่หลงเข้าไปในเมืองของมึงแต่พ่อของมึงก็หวาดระแวงว่าจะเป็นภัยกลัวจะเป็นนักล่า แต่พี่ชายของกูไม่ได้เป็นนักล่าหรอกถึงจะมียายเป็นนักล่าก็ตามแต่เขาก็ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่พ่อของมึงก็ได้จับพี่ชายของกูเผาทั้งเป็นทั้งที่พี่เขาอ้อนวอนแทบตายมาวันนี้กูจะจับพวกมึงเผาทั้งเป็นบ้าง เมื่อได้ฟังดังนั้นยิ่งทำให้ฉันอึ้ง นี่พ่อทำบาปจนเวรกรรมมาตกที่ฉันกับพี่เวทย์มนตร์หรือนี่ฉันหันไปมองแม่ ก็เห็นแม่น้ำตาไหล พร้อมกับพูดขึ้นว่า

"ที่เวทย์มนตร์กับมนตร์ตราและฉันที่ต้องหอบลูกจากเมืองเกิดมา นี่พวกเรายังชดใช้ให้ไม่พอหรือยังไง"แม่พูดพร้อมกับมองหน้าพวกนั้น

"ยังยังไม่พอทำกับหลานชายฉันยังไงก็ต้องโดนแบบนั้นบ้าง"ยายคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าเรา "แต่เวทย์มนตร์กับมนตร์ตราไม่เกี่ยวเลยนะ"แม่ฉันพูดขึ้นอีก

 "จะไม่เกี่ยวได้ยังไงก็พ่อมันเป็นคนที่สั่งให้ทหารเผาหลานฉันทั้งเป็น"ยายคนนั้นพูดขึ้นอีกอย่างไม่ยอมแพ้  

" ออแล้วจะบอกให้เอาบุญก่อนตายนะ พระราชินีองค์ใหม่ที่ทำให้เธอต้องกระเด็นเชชังหอบลูกและบริวาลมาที่นี่นั่นก็คือ ......คือ"ยายคนนั้นพูดยียวนกวนให้เราโมโหให้อยากรู้ จนแม่อดถามไม่ได้เลยถาม ออกไป

" คือใคร"ฉันได้ยินเสียงยายคนนั้นหัวเราะก่อนตอบว่า

"55555ลูกของกูเองล่ะ  มึงสงสัยใช่ไหมว่าผัวมึงทำไมไม่สงสัยแล้วจับลลิตาลูกกูเผา ผู้ชายไม่ว่าจะเป็นคนหรือพ่อมดมันก็หลงมารยาหญิงด้วยกันทั้งนั้นแหละว่ะ5555"พวกนั้นตอบพร้อมกับหัวเราะแล้วเดินออกไปอย่างสะใจที่จะได้แก้แค้นให้หลานชายและพี่ชาย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***