6 ว่าที่ราชินีองค์ใหม่

อลิชมัวแต่เลี้ยงลูกโดยที่ไม่รู้ว่าอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง ว่าอีกไม่นานชีวิตแม่มดสาวที่มีลูกชื่อว่าพ่อมดน้อยเวทย์มนตร์ และแม่มดน้อยมนตร์ตรากำลังจะเปลี่ยนไป

เช้าอรุณวันหนึ่งอากาศแจ่มใส เธอออกมาเดินเล่นรับแดดยามอรุณเช้า เธอให้นางกำนัลสองคนที่อยู่รับใช้เธอมานานช่วยเลี้ยงลูกทั้งสองนางกำนัลสองคนนั้นชื่อ แยมโรล กับชูชี่ เธอทั้งสองไม่รังเกียจลูกของเธอเลยแถมทั้งสองยังดีกับลูกเธอมาก ผิดกับคนที่เป็นพระบิดาที่จนขนาดนี้ยังไม่เข้าใกล้ลูกเลยสักนิด อลิชคิดมาถึงตอนนี้ถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

"เฮ้อทำไมเจ้าพี่เฮนรี่ถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้นะ นี่เขารังเกียจลูกที่เป็นสายเลือดในอกเพียงเพราะลูกไม่เหมือนเด็กทั่วไปเท่านั้นหลอ แล้วที่เป็นแบบนี้ไม่ใช่เขาหวาดระแวงจนเกินไปเลยทำให้เขาต้องจับมนุษย์คนนั้นเผาเพราะระแวงจะเป็นพวกนักล่าถ้าไม่ทำเขาก่อนเขาก็คงไม่สาปแช่งจนลูกเธอมีสภาพแบบนี้เวรกรรมที่พ่อระแวงจนลูกต้องมารับกรรมแทน"อลิชคิดมาถึงตอนนี้น้ำตาก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวผสมกับความรู้สึกหลากหลายอารมณ์จนไม่สามารถแยกออกได้ว่าอยู่ในอารมณ์ใหน ขณะที่อลิชนั่งเล่นในสวนดอกไม้และคิดถึงอดีตที่ผ่านมาสายตาของอลิชก็เหลือบไปเห็นชายหญิงคู่หนึ่งอยู่ฝากถัดไปของพระราชวังกำลังเดินเหย้าหยอกล้อจู๋จี๋หัวเราะต่อกระชิกกันอย่างมีความสุข โดยไม่สนสายตาทหารพ่อมดและสาวๆนางกำนัลในที่เดินไปมาชายคนนั้นเธอจำได้ดีคือพระราชาที่ปกครองเมืองนี้นั่นก็คือเฮนรี่พระสวามีของเธอ ส่วนผู้หญิงเธอบอกตามตรงไม่เคยเห็นมาก่อนว่าเป็นใครถ้าจะเป็นแม่มดนางกำนัลในเธอก็ต้องเห็นผ่านตาบ้างเพราะนางกำนัลที่เข้ามาเธอต้องสอนงานภายในวังให้ทุกนาง อลิชไม่มัวเดาให้เสียเวลาเธอใช้คาถาหายตัวเข้าไปหาพระสวามี กับแม่มดแปลกหน้าทันที เพราะเดินไปไม่ทันใจนาง

"เจ้าพี่เฮนรี่"อลิชเรียกเฮนรี่พระสวามีพร้อมกับปรากฎตัวขึ้นข้างหลังทั้งสอง เธอเห็นเฮนรี่สะดุ้งตกใจนิดหนึ่ง พร้อมกับค่อยๆหันมาตามเสียงเรียกที่อยู่ด้านหลัง พร้อมกับหญิงที่อยู่ข้างๆ พอเฮนรี่เห็นเธอเขาพึมพำชื่อเธอเบาๆพร้อมกับสีหน้าที่ชีดเผือด

"น้องอลิช"เฮนรี่เรียกพร้อมกับก้มหน้าลงเหมือนคนมีความผิดสักพักก็เงยหน้าขึ้นจากสีหน้าที่ชีดเผือดก็กลายเป็นเฉยชา เธอเห็นดังนั้นก็แปลกใจเล็กน้อยแต่ก็ยังกล้าที่จะถามในสิ่งที่อยากรู้ เธอหันไปมองหน้าหญิงคนนั้นเล็กน้อยและก็หันมามองหน้าพระสวามีอีกครั้งพร้อมถามว่า

"หญิงคนนี้นางเป็นใครหลอเพค่ะเจ้าพี่"อลิชถามพร้อมกับมองหน้าพระสวามีอย่างรอคอยคำตอบ

"สวัสดีค่ะพระราชินีอลิชหม่อมฉันชื่อลลิตาเป็นว่าที่พระราชินีองค์ใหม่ที่จะนั่งคู่บรรลังค์กับเจ้าพี่เฮนรี่เพค่ะ"หญิงที่อยู่ข้างเฮนรี่พูดขึ้นหลังจากที่ยืนฟังทั้งสองอยู่นานโดยที่เฮนรี่ยืนอยู่เงียบๆไม่พูดอะไร คำตอบของลลิตาทำให้ฉันตกใจเป็นอย่างมากทำให้ฉันคาดคั้นคำตอบจากเฮนรี่อีกทีและหวังว่าจะไม่ใช่อย่างที่ลลิตาพูด

"ไม่จริงใช่ใหมเจ้าพี่ ๆๆๆๆ"เธอถามอยู่อย่างนั้นช้ำๆพลางทุบอกเฮนรี่ไปมาน้ำตาอาบสองแก้มเฮนรี่มองหน้าเธอด้วยความเฉยชาแล้วเอื้อมมือมาจับอลิชไว้ไม่ให้ทำร้ายเขาอีกปากก็พูดว่า

"มันคือความจริงอลิชลลิตาคือราชินีองค์ใหม่ของฉัน"คำตอบของเฮนรี่ทำให้อลิชขาอ่อนทรุดนั่งลงไปกับพื้นหญ้าที่ชุ่มไปด้วยน้ำค้างแต่อลิชก็ไม่ได้สนใจพลางเงยหน้ามองคนที่เรียกว่าพระสวามีแต่บัดนี้มีลลิตาว่าที่ราชินีองค์ใหม่ที่เขาเอามาแทนที่ของเธอ ที่จ้องมองเธอด้วยสายตาสมเพชเหยียดหยาม

"แล้วเจ้าพี่เอาหม่อมฉันกับลูกไปไว้ที่ใหนล่ะเพค่ะ"อลิชถามอีกครั้งพร้อมกับอาการสะอึกสะอื้นอย่าสุดชึ้ง

"เหอะลูกลูกงั้นเหลอ ไอ้เด็กแฝดที่หน้าตาเหมือนปีศาจงั้นหลอจะบอกอะไรให้นะฉันก็รู้อยู่หลอกที่มันเป็นสายเลือดในอกแต่ฉันก็รับไม่ได้เข้าใจใหมฉันรับไม่ได้ฉันอายประชาชนที่ต่างก็พูดว่าพระราชาและพระราชินีมีพระโอรสและพระธิดาหน้าอย่างกับปีศาจคางคกทั้งที่พ่อกับแม่ต่างก็มีพระสริโฉมงดงาม และอีกอย่างหนึ่งตอนนี้ลลิตากำลังท้องและเรากำลังจะมีลูกน่ารักให้เชยชมไม่เหมือนกับเจ้าอลิช"อลิชเมื่อได้ยินดังนั้นก็ร้องให้อย่างหนักจวนจะขาดใจให้ได้เฮนรี่เอาคนอื่นมาแทนที่เธอไม่พอแถมยังรังเกียจลูกในใส้ตัวเองขนาดนี้อลิชมัวแต่ร้องให้พูดไม่ออกจนเฮนรี่พูดมาอีกครั้ง

"เราจะยกย่องลลิตาให้เป็นพระราชินีส่วนเธอก็ไปอยู่ในตำแหน่งอื่น แต่บอกไว้เลยนะอยู่ได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้ก็ไป"เฮนรี่พูดจบก็เดินประคองลลิตาอย่างทะนุถนอมเข้าตำหนักไปโดยที่มีสายตาของอลิชมองด้วยความเศร้าเสียใจมีน้ำตาอาบแก้มทั้งสองข้างจากการร้องให้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***