5 เวทย์มนตร์.มนตร์ตรา

หลังจากที่ผ่านไปสามอาทิตย์นั้นจนเข้าอาทิตย์ที่สี่ ก็ยังไม่เห็นเฮนรี่พระบิดาของเด็กแฝดจะทำใจได้และเข้ามาชื่นชมเลี้ยงดูอย่างที่หน้าที่พ่อที่มีต่อลูก มีแต่อลิชที่เป็นพระมารดาเท่านั้นที่ทำหน้าที่แม่อย่างไม่ขาดตกบกพร่องเธอยังฝูมฝักเลี้ยงดูลูกของเธอไม่ว่าพวกเขาจะมีหน้าตาเป็นอย่างไร ทำให้เขาห่างเหินกับเฮนรี่เพราะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับลูก

"เดี๋ยววันนี้แม่จะตั้งชื่อให้พวกเจ้านะ"อลิชพูดพร้อมกับยิ้มให้กับทารกน้อยทั้งสองทารกน้อยทั้งสองเหมือนจะฟังพระมารดารู้เรื่องก็ยิ้มตอบพระมารดาบ่งบอกอาการดีใจ ใจจริงอลิชอยากให้ผู้เป็นบิดาได้ตั้งชื่อให้กับลูกมากกว่าเพื่อเป็นสริมงคลต่อลูกทั้งสอง แต่ตั้งแต่คลอดออกมาเฮนรี่พระสวามีของเธอจะไม่สนใจลูกทั้งสองเลย ไม่แสดงอาการรังเกียจเหมือนคนอื่นแต่ก็ไม่เข้าใกล้ ฉะนั้นถ้ามัวแต่รอลูกก็ไม่มีชื่อเรียกกันพอดี ฉันเลยตัดสินใจจะตั้งชื่อให้ลูกเอง พระโอรสลูกชายฉันให้ชื่อว่าเวทย์มนตร์ ส่วนพระธิดาลูกสาวฉันให้ชื่อว่ามนตร์ตรา

"และแม่หวังว่าลูกทั้งสองจะแก้คำสาปให้ตัวเองได้นะ"ฉันพูดพร้อมกับจุ๊บแก้มลูกทั้งสองสลับกัน ทารกทั้งสองหลับตาพริ้มเพราะมีความสุข ไม่รู้ว่าในอนาคตลูกทั้งสองจะมีชะตากรรมอย่างไร แต่แม่ก็จะอยู่ข้างลูก จะปกป้องลูกตามความสามารที่แม่จะทำได้

"แม่รักลูกมากนะ เวทย์มนตร์ .มนตร์ตรา"ฉันพูดพร้อมกับอยอกล้อลูกทั้งสองไปด้วย ด้วยความสุขใจที่เห็นรอยยิ้มของลูก ฉันก็ยิ้มให้พร้อมคิดการเป็นแม่คนการมีลูกมันมีความสุขอย่างนี้นี่เองยิ่งมองเห็นหน้าเห็นรอยยิ้มของเขาก็ยิ่งสุขใจ แต่แล้วความคิดของฉันก็คิดไปเหตุการณ์ในอดีต ถ้าเหตการณ์ครั้งนั้นเฮนรี่ไม่ระแวงเกินไปและทุกคนทั้งนักล่าพ่อมดและแม่มดไม่ทำร้ายชึ่งกันและกันมากเกินไปก็คงไม่เกิดเหตุการณ์ทำร้ายกันไปกันมาไม่มีที่สิ้นสุด และสองแฝดเวทย์มนตร์ มนตร์ตราคงไม่ต้องมารับกรรมแทนแบบนี้มันช่างหน้าเศร้าใจ ฉันมองหน้าลูกที่กำลังนอนหลับตาพริ้ม พร้อมกับน้ำตาที่กำลังใหลออกมา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

4 ทำใจไม่ได้

บทต่อไป

6 ว่าที่ราชินีองค์ใหม่

