4 ทำใจไม่ได้

หลังจากที่ทารกแฝดชายหญิงคลอดออกมาได้สามอาทิตย์เฮนรี่ก็ไม่ได้เข้าใกล้สองแฝดนั่นอีกเลยแม้กระทั่งอุ้มเขาก็ไม่อุ้มตั้งแต่เห็นหน้าแรกคลอดวันนั้นหลังจากที่นางกำนัลเอาเด็กแฝดมาให้ดูพอเขาเห็นหน้าเด็กสองคนจากที่คิดว่าจะอุ้มเขาทำใจไม่ได้ที่เห็นลูกเกิดมามีหน้าตาและผิวกายแบบนั้นเขาจึงรีบไล่ตะเพิดนางกำนัลให้รีบพาเด็กออกไปจนนางกำนัลรีบกุลีกุจอรีบออกไปแทบไม่ทัน

'นั่นลูกเราหลอ นั่นลูกของเราที่เป็นกษัตร์ของดินแดนพลังเวทย์ที่แม่มดทุกตนที่พร้อมถวายตัวเป็นพระราชินีคู่บรรลังกับเรา ส่วนอลิชภรรยาของเราก็เป็นแม่มดที่สวยดูดีแต่ทำไมลูกแฝดของเขาถึงมีหน้าตาและผิวพรรณแบบนั้น'เฮนรี่คิดไปเห็นหน้าลูกตอนที่นางกำนัลเอาออกมาให้ดูวันนั้นทารกน้อยชายหญิงที่ผิวพรรณดำอย่างกับพระจันทร์เดือนดับแถมผิวกายก็ยัวมีตุ่มตะปุ่มตะปั่มเปรียบเสมือนผิวคางคกก็ไม่ปานยิ่งคิดก็ยิ่งทำใจไม่ได้ แม้เฮนรี่จะรู้ว่าเป็นเพราะคำสาปของชายหนุ่มมนุษย์ผู้นั้น เขาพยายามจะหาหมอเวทย์มนตร์เก่งๆมาแก้คำสาปตั้งแต่ลูกเกิดก็ไม่ได้ผลแถมทุกตนยังทำท่ารังเกียจเด็กแฝดนั้นสุดจะทนแม้กระทั่งตัวเขาเองยังให้คำตอบไม่ได้เลยว่ารักเด็กสองคนนั้นใหม ทั้งๆที่เป็นลูกที่เขาเฝ้ารอแต่พอได้เห็นหน้าความรู้สึกและความคิดก็พลันเปลี่ยนไปเขารู้สึกอับอายประชาชนทุกครั้ง ที่ลับหลังเขาและอลิชได้ยินว่า 'พระราชากับพระราชินีก็ดูดีแต่ไม่น่ามีพระโอรสพระธิดาหน้าตายังกับลูกปีศาจเลยเนอะ'

ฝั่งอลิช

เมื่อฉันได้คลอดลูกออกมาแล้วก็สลบไปวันนั้นโดยที่ยังไม่เห็นหน้าลูก แต่ก็พอรับรับรู้ได้ว่า เป็นลูกแฝดฉันสลบไปนานเท่าใหล่ไม่รู้ตื่นขึ้นมาก็เห็นหมอหลวงกับนางกำนัลสองตนที่อุ้มเด็กทารกอยู่ ฉันดีใจมากและรีบบอกให้นางกำนัลเอาลูกมาใกล้ๆฉันอยากเห็นหน้าลูกจะแย่แล้ว

"เอาลูกมาให้เราดูใกล้ๆสิเราอยากเห็น"ฉันบอกนางกำนัลออกไปนางกำนัลทำตาเลิกลักมองหน้ากันและเหมือนจะไม่มั่นใจอะไรสักอย่าง ฉันเลยพูดย้ำอีกที

"เอาเข้ามาสิ" อยู่ดีๆหมอหลวงก็พูดขึ้นว่า

"พระราชินีทำพระทัยเย็นๆนะเพค่ะ"เสียงหมอหลวงบอกทำให้ฉันยิ่งสงสัยพร้อมกับหวั่นใจหรือลูกฉันจะเป็นอะไร ก่อนที่ฉันจะได้ชักถามให้หายสงสัยฉันก็เห็นหน้าลูกแฝดอย่างเต็มตาจึงทำให้ฉันผงะไป แต่พอตั้งสติได้ฉันก็เอื้อมือไปอุ้มลูกทั้งสองจากนางกำนัลมาอุ้มใว้แนบอกอย่างไม่นึกรังเกียจพร้อมกับพูดว่า

"ไม่ว่าลูกจะเป็นยังไงลูกก็คือลูกของแม่ เป็นเลือดในอกของแม่แม่ไม่รังเกียจลูกหลอก"ฉันว่าพร้อมกับพรมจูบไปที่ลูกทั้งสองน้ำตาก็ใหลออกมาพร้อมกับพูดว่า

"แม่สงสารพวกเจ้าเหลือเกิน"ฉันเงยหน้าขึ้นพร้อมถามนางกำนัลว่า

"เจ้าพี่เฮนรี่เห็นลูกหรือยัง และเจ้าพี่ว่ายังไงบ้าง"นางกำนัลมองหน้ากันแล้วตอบว่า

"เห็นแล้วเพค่ะ ไล่ตะเพิดพวกหม่อมฉันออกมาแทบไม่ทันเลยเพค่ะ"นางกำนัลตอบเสียงเบาๆให้ได้ยิน เมื่อได้ฟังดังนั้นฉันก็ร้องให้ออกมาพร้อมพูดว่า

"นี่เจ้าพี่รังเกียจเลือดในอกที่เฝ้ารอ ความรู้สึกกลับเปลี่ยนเพียงเห็นลูกมีหน้าตาและผิวกายไม่เหมือนพ่อมดและแม่มดเด็กคนอื่นงั้นหลอ"อลืชพูดพร้อมกับมองหน้าลูกทั้งสองสลับกันโดยมีนางกำนัลและหมอหลวงที่ทำหน้าเศร้าๆ เหมือนกับจะร้องให้ตามพระราชินีของเขา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***