ลิขิตรัก ข้าคือตัวแทน
"หลงหยางเจ้ารักคุณชายไป๋อี้ซินบ้างหรือไม่" อันเสวี่ยข่ายถามอย่างสงสัย
"ข้าเห็นไป๋อี้ซินเป็นแค่ตัวแทนจางอี้ซินคนรักของข้าเพียงเท่านั้น" หวงหลงหยางพูดบอกสหายอย่างอันเสวี่ยข่าย
"เจ้ามันชั่วจริงๆหวงหลงหยางแล้วเจ้าจะเสียใจ" อันเสวี่ยข่ายพูดอย่างเย้ยยัน
"ข้าไม่มีวันเสียใจ" หวงหลงหยางพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ
ไป๋อี้ซินที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องดวงตาแดงก่ำ "ที่แท้ในใจของท่านข้าไป๋อี้ซินเป็นได้เพียงตัวแทนของจางอี้ซินคนรักของท่าน" ไป๋อี้ซินได้แต่คิดอย่างเยาะเย้ยตนเองในใจที่ตลกร้ายกว่านั้นคือชื่อของพวกเราเหมือนกัน (อี้ซิน) จางอี้ซินและไป๋อี้ซินต่างกันที่ชื่อตระกูล
"นี่...นางเป็นผู้ใดหรือ" ไป๋อี้ซินถามหวงหลงหยางที่กำลังโอบกอดสตรีนางหนึ่งอยู่นิ่งๆแม้ในใจจะเจ็บปวดยิ่งนัก
"เจ้ามาก็ดีแล้ว นี่คือจางอี้ซินคนรักของข้านางจะมาเป็นฮูหยินรองตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป รู้จักกันไว้สิ" หวงหลงหยางพูดบอกไป๋อี้ซินที่เป็นฮูหยินเอง
"คนรัก?..ฮูหยินรอง?" ไป๋อี้ซินได้แต่มองอย่างนิ่งอึ้งและพึมพำเสียงเบา
"คารวะฮูหยินเอกจางอี้ซินขอฝากตัวด้วยนะเจ้าคะ" จางอี้ซินคารวะไป๋อี้ซินอย่างนอบน้อม
"...อืม" ไป๋อี้ซินได้แต่ตอบรับคำ
จางอี้ซินหมางเมินไป๋อี้ซิน
"ท่านพี่น้องอยากพักผ่อน" เอนกายพิงอกแกร่ง
"น้องคงจะเหนื่อยมากงั้นไปกันเถอะพี่จะพาไปพักผ่อน" หวงหลงหยางพูดแล้วก็รีบโอบประคองจางอี้ซินเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงไป๋อี้ซินที่มองตามแผ่นหลังของคนทั้งสองที่เดินห่างไกลออกไป
"ฮูหยินเจ้าคะ"เสี่ยวจูได้แต่เอ่ยเรียกผู้เป็นนายอย่างเป็นห่วง
"ข้าไม่เป็นไร เรากลับเรือนกันเถอะ" ไป๋อี้ซินตอบกลับสาวใช้คนสนิทและเดินจากไป
"เจ้าคะฮูหยิน" เสี่ยวจูตอบกลับผู้เป็นนายแล้วรีบเดินตามไปเสี่ยวจูได้แต่คิดสงสารคุณชายของตน
"โอ๊ยยย" จางอี้ซินล้มพับลงไปนั่งที่พื้นอย่างเจ็บปวด
ไป๋อี้ซินได้แต่ยืนนิ่งอึ้ง "เจ้าทะ.."
"ฮือออ..ฮูหยินเอกไม่เห็นต้องทำกับข้าเช่นนี้เลยนิเจ้าคะ" จางอี้ซินพูดแทรกขึ้นมาเสียงดังจนบ่าวในเรือนต่างพากันหันมาสนใจ
"ข้าทำอะไร?" ไป๋อี้ซินได้แต่หงุ่นงงไม่เข้าใจ
"ฮึก ฮือ แต่เพียงเพราะท่านพี่ไม่ไปนอนที่เรือนของท่านๆถึงกับต้องทำร้ายข้าเลยหรือ" จางอี้ซินได้แต่ร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร
" ข้าไปทำร้ายเจ้าตอนไหน" ไป๋อี้ซินถามอย่างหงุ่นงง
" ฮืออ แต่ท่านอยากได้โทษท่านพี่เลยนะเจ้าคะที่ท่านพี่ไม่ได้ไปนอนเรือนท่านก็เป็นเพราะว่าข้าร่างกายอ่อนแอท่านพี่เป็นห่วงก็เลยอยู่ดูแลข้า ฮึก ฮือ" จางอี้ซินร้องไห้อย่างสะอึกสะอื้น
" อะไรกันนี่ฮูหยินเอกถึงกับรังแกฮูหยินรองเพียงเพราะว่านายท่านไม่ไปนอนที่เรือนด้วยงั้นหรือ"
" ฮูหยินเอกช่างใจร้ายนัก"
" ใช่ๆ ฮูหยินรองช่างน่าสงสาร"
" และดูเหมือนว่าสาเหตุที่นายท่านไม่ได้ไปนอนที่เรือนของฮูหยินเอกเป็นเพราะฮูหยินรองป่วยจึงต้องอยู่ดูแล"
" ฮูหยินเอกช่างไม่มีน้ำใจ ใจแคบยิ่งนัก" เสียงของเหล่าบ่าวไพ่ที่ซุบซิบนินทาไม่อาจพ้นหูของไป๋อี้ซินไปได้
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments