ครอบครัว

...ครอบครัว...

...โดย : ธนัฏฐา...

   "เบส.. เมื่อไหร่จะลุกไปอาบน้ำ"

   เสียงเรียกของชายตัวสูง ทำให้เราตื่นจากภวังค์ และบิดขี้เกียจไปมาอยู่บนเตียงกว้างอันแสนนุ่ม ในใจเราอยากจะล้มตัวลงนอนต่อ แต่ถ้าทำแบบนั้น คนตัวสูงที่อยู่ด้านนอกคงตวาดเอาแน่

   "ลุกแล้วค่ะ พี่บาส" เราตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะสดใส

   "เร็วเลยนะ จะสายแล้ว"

   "ค่าาา"

   เสียงชายตัวสูงคนนั้นคือ พี่ชายเราเอง พี่บาสจะคอยปลุกเราในทุกๆเช้า พี่บาสคือคนในครอบครัวคนเดียวที่เราเหลืออยู่ พ่อกับแม่เสียไปตั้งแต่เราอายุ 12 จนตอนนี้เราอายุ 20 แล้ว พี่บาสเป็นคนดูแลเรามาตลอด และที่สำคัญพี่บาสเป็นคนที่เก่งมากๆ ตำแหน่งงานคือประธานเจ้าหน้าที่ฝ่ายการเงินเลยนะ เป็นไงหละ เก่งใช่ไหม

   "พี่บาส"

   "มีไร หืม"

   ชายตรงหน้าตอบกลับมา พร้อมเอามือหนาลูบหัวเราเบาๆ มันทำให้เรารู้สึกอบอุ่นทุกครั้ง เหมือนโดนห่อด้วยผ้าห่มผืนหนา

   "วันนี้ตอนบ่าย เบสไม่มีเรียน ขอไปอยู่ที่บริษัทด้วยได้ไหมคะ" ฉันถามออกไปพรางทำหน้าอ้อนๆ

   "อยากไปเจอใครที่นั่นหรือเปล่า" 

   "ปะ เปล่าค่ะ แค่ไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว"

   "อย่ามาปฏิเสธเลย พี่รู้"

   นี่เราแสดงออกชัดขนาดนั้นเลยหรือไง แต่ก็จริงๆก็ใช่นั่นแหละ

   "เบสก็รู้นิ ว่ามันมีแฟนแล้ว ทำไมถึงยังชอบมันอยู่"

   "เรื่องความรักมันพูดยากค่ะ พี่บาสไม่เคยแอบรักใคร พี่บาสไม่เข้าใจหรอก" เราพูดพร้อมทำหน้างอใส่คนตรงหน้า

   "ไม่เห็นต้องทำหน้าแบบนั้นเลย พี่ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย แค่ถามเอง"

   "แล้วสรุปเบสไปได้ไหมคะ"

   "ได้สิ เดี๋ยวตอนเที่ยงพี่ไปรับ"

   "ขอบคุณนะคะ" เราสวมกอดคนตรงหน้าเบาๆ พร้อมอมยิ้มออกมา 

   "ไปกินข้าวได้แล้ว เดี๋ยวสายนะ"

   "กลัวว่าเบสจะสาย หรือกลัวว่าตัวเองจะสายกันแน่คะ คิคิ 😁" เราหัวเราะออกมาเบาๆ

   "รู้ดีจริงๆเลยนะ"

   มือหนาๆลูบหัวเราเบาๆอีกครั้ง เขาจะรู้ตัวไหมนะว่าเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมากขนาดไหน อยากให้ใครอีกคนอบอุ่นแบบนี้บ้างจัง

   "ตั้งใจเรียนหละ"

   "รู้แล้วค่ะ"

   ฟอด.. จมูกโด่งกดลงที่แก้มของพี่ชายอย่างนุ่มนวล ก่อนจะลงจากรถ

   เธอมองหาเปรี้ยวเพื่อนสาวของเธอ ก่อนที่จะเดินไปเข้าไปหาที่หน้าตึก

   "มาเช้าจังเลยนะ"

   "เบส... ทำไมวันนี้แกมาช้าจัง" เปรี้ยว เพื่อนสาวเอ่ยถามขึ้น

   "พอดีเราตื่นสายนิดหน่อยอ่ะ"

   "พี่บาสไม่บ่นหูชาเลยเหรอ"

   "ไม่สักหน่อย พี่ชายเราไม่ใช่คนขี้บ่นขนาดนั้นหรอกน่า" เราพูดพรางมองดูนาฬิกา

   "ขึ้นตึกกันเถอะ ใกล้เวลาเรียนแล้ว"

   "อือๆ" เปรี้ยวตอบรับพร้อมเก็บของเข้ากระเป๋า

#หลังเลิกเรียน 12.00น.

   "เรียนเสร็จสักที เบื่อจะแย่อยู่แล้ว 😒" เปรี้ยวบ่นพร้อมกับบิดตัวไปมา

   "555 อะไรกันเปรี้ยว เรียนแค่นี้เอง"

   "ก็มันเมื่อยนี่นา"

   "เราเห็นแกบ่นแบบนี้ทุกวัน" เราส่ายหัวเบาๆให้กับพฤติกรรมและคำพูดของเปรี้ยว

   "เบส เราถามอะไรแกหน่อยสิ แกยังชอบพี่ธนินอยู่หรือเปล่า.?"  

   "ไม่ได้ชอบแล้ว แต่รักเลย 🙂"  รักมานานแล้วด้วย แต่เป็นไปไม่ได้สักที..

   "เราหละยอมใจแกจริงๆ กี่ปีแล้วเนี่ยที่แกแอบรักพี่เขา" 

   "3 ปี"

   "แกไม่คิดจะเปิดโอกาสให้คนอื่นเลยรึไง" เปรี้ยวขมวดคิ้วเพื่อบ่งบอกถึงความสงสัย

   "ไม่อ่ะ เรารักคนนี้ และต้องการแค่คนนี้"

   "เราไม่ได้พูดตัดกำลังใจแกนะ แต่พี่เค้ามีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ" 

   "ก็จริง แต่ใครแคร์กันเล่า ^_^"    เราจะเอาพี่ธนินมาเป็นของเราให้ได้ แกคอยดู

   "แกจะแย่งแฟนคนอื่นไม่ได้นะเบส.!!!" เปรี้ยวรีบห้ามปรามเราทันที 

   ท่าทางของยัยเปรี้ยวตอนนี้ดูตลกสุดๆ ^__^ 😁

   "เฮ้ย.!!ไม่ใช่แบบนั้น เราก็แค่จะแอบรักแบบนี้ต่อไปเฉยๆเอง"

   ใครจะไปกล้าแย่งแฟนคนอื่นกันหละ เราไม่ทำเรื่องแย่ๆแบบนั้นหรอกน่า

   "แล้วไป"

   "//^_^//"

   "เอ๊ะ.!!! นั่นรถพี่บาสนิ แกให้พี่บาสมารับเหรอ"

   "อืม เราจะไปบริษัทกับพี่บาสหนะ"

   "แหนะ.. อยากไปเจอพี่ธนินใช่ไหม"

   "บ้าหน่า ไม่ใช่สักหน่อย"

   "ไม่ใช่แล้วหน้าแดงทำไม" เปรี้ยวพูดพร้อมจิ้มมาที่แก้มของเรา

   "ไม่คุยด้วยแล้ว 😊 เรากลับก่อนนะ"

   "อืม พรุ่งนี้เจอกันนะ "

   เราพยักหน้าตอบกลับไป ก่อนที่จะเดินมาขึ้นรถที่จอดรอเราอยู่สักพักแล้ว 

   "คุยอะไรกัน ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว"

   "เปล่านี่คะ"

   "คุยถึงไอ้นินอยู่หล่ะสิ" โอ้ว..พี่ชายเราควรจะเป็นหมอดูนะ แม่นสุดๆ

   "อืมม ไปหาข้าวกินกันดีกว่าค่ะ เบสหิวแล้ว"

   "เปลี่ยนเรื่องตลอด"

   "/^_^/"

             • บริษัทแห่งหนึ่ง..

   "พี่บาสเข้าไปก่อนเลยนะคะ เดี๋ยวเบสขอไปเข้าห้องน้ำก่อน"

   "ให้พี่พาไปไหม"

   "ไม่เป็นไรค่ะ เบสไปได้"

   "อืม โอเค"

   -----------------------------------------------------------------

   "อยู่ไหนนะ" เราก้มหาทิชชู่ในกระเป๋า

   ปึก..

   "โอ๊ย.!!!"

   "ขอโทษค่ะ"

   "เดินไม่ดูทางเลยรึไงห่ะ" 🗣️ เสียงแหลมสูงของผู้หญิงตรงหน้าที่ตวาดใส่เรา ทำให้เราต้องพูดขอโทษออกไปอีกครั้ง

   "ขอโทษจริงๆค่ะ เบสไม่ทันระวัง" 🙏

   "งั้นคราวหน้าก็ช่วยระวังหน่อยก็แล้วกัน โง่"

   เฮ้ย.!! นี่ต้องด่ากันขนาดนี้เลยใช่ป่ะ ก็ขอโทษแล้วไง ตัวเองก็ไม่ได้เดินดูทางสักหน่อย ทำไมโทษแต่คนอื่น

   🤬

   "ต้องด่ากันขนาดนี้เลยเหรอคะ"

   "ก็มันเรื่องจริงนิ" 

   "แต่คุณก็ไม่ได้มองทางเหมือนกันนิ"  

   เรื่องอะไรเราจะยอม ผิดเหมือนกัน ขอโทษสักคำก็ไม่มี แต่จะว่าไปผู้หญิงคนนี้หน้าคุ้นๆ ?🤔

   "นี่แกอยากจะมีปัญหาใช่ไหม ห่ะ." 

   "/😠" 

   นี่ถึงขั้นต้องผลักกันเลยใช่ป่ะ.. ได้.! ผลักมา ก็ผลักกลับ เรื่องอะไรจะยอม

   "โอ๊ย.!! นี่แกกล้าผลักฉันเหรอ.!!"

   "ก็คุณมาผลักฉันก่อนทำไม"

   "มีอะไรกันรึเปล่า เบส.?"

   "พี่ธนิน"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***