บทที่ 18: รอยยิ้มแห่งความหวัง

บทที่ 18: รอยยิ้มแห่งความหวัง

ในคืนที่เงียบสงบหลังจากงานเลี้ยง หลินเสี่ยวไป๋นั่งอยู่ที่ระเบียงห้องของเธอ มองออกไปยังสวนที่มีดอกไม้หลากสีสันบานสะพรั่ง แม้เธอจะยังรู้สึกถึงแรงกดดันจากฟางหรง แต่ความหวังใหม่ก็เริ่มเกิดขึ้นในใจ

“ท่านอ๋อง…” หลินเสี่ยวไป๋พึมพำด้วยความคิดถึง “ข้าต้องทำให้ท่านเห็นค่าของข้า”

วันรุ่งขึ้น หลินเสี่ยวไป๋ตัดสินใจทำการฝึกฝนการวาดภาพที่เธอชอบอย่างจริงจัง เธอเชื่อว่าศิลปะจะสามารถทำให้เธอมีเอกลักษณ์และความเป็นตัวเองมากขึ้น เมื่อได้เห็นความงามในงานที่เธอสร้างสรรค์ มันช่วยเสริมความมั่นใจในตัวเธอ

ระหว่างที่เธอกำลังวาดภาพอยู่ สวี่ชิงเหอก็ผ่านมาเห็น เขาหยุดอยู่ที่ประตูและมองดูเธอด้วยความสนใจ “เจ้าวาดภาพได้สวยมาก หลินเสี่ยวไป๋”

“ท่านอ๋อง!” หลินเสี่ยวไป๋รู้สึกประหลาดใจและยิ้มออกมา “ข้าพยายามฝึกฝนอยู่ค่ะ”

“ข้าเห็นว่ามันมีความงามและจิตวิญญาณอยู่ในนั้น” เขาพูดอย่างจริงใจ “เจ้าควรนำไปแสดงให้ผู้คนได้เห็น”

หลินเสี่ยวไป๋รู้สึกชื่นใจที่ได้ยินคำชมจากสวี่ชิงเหอ “ขอบคุณเจ้าค่ะ ข้าจะพยายามทำให้ดีที่สุด”

ในช่วงเวลานั้น ฟางหรงเข้ามาที่ห้องพร้อมรอยยิ้มที่ดูไม่เป็นมิตร “ดูสิ คุณหนู หลินเสี่ยวไป๋ ดูเหมือนท่านอ๋องจะสนใจเจ้ามากกว่าที่ข้าคิดไว้”

“ข้าแค่ทำในสิ่งที่รัก” หลินเสี่ยวไป๋ตอบด้วยความมั่นใจ แม้ว่าจะมีความกดดันจากฟางหรง แต่เธอจะไม่ให้คำพูดของเธอมาทำลายความมุ่งมั่น

“อย่าลืมว่าเจ้าก็แค่ชายาที่ไร้ค่าในวังนี้” ฟางหรงแทรก “ไม่มีใครให้ความสำคัญกับเจ้าหรอก”

หลินเสี่ยวไป๋จึงแสดงความตั้งใจ “ข้าจะทำให้ท่านอ๋องเห็นค่าของข้า แม้ว่าจะต้องใช้เวลา”

ฟางหรงยิ้มเยาะ “รอดูเถอะ ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าทำตามใจได้ง่าย ๆ”

ขณะที่ฟางหรงพูดจบ หลินเสี่ยวไป๋ก็รู้สึกถึงความกดดันอีกครั้ง แต่เธอไม่ยอมให้มันครอบงำเธอ เธอเลือกที่จะมองโลกในแง่ดีและตั้งใจทำในสิ่งที่เธอรักต่อไป

วันนั้นเองที่หลินเสี่ยวไป๋ได้เข้าไปที่สวน เพื่อทำการวาดภาพทิวทัศน์และดอกไม้ เธอรู้สึกสงบใจ และความคิดสร้างสรรค์ก็ไหลลื่นอยู่ในมือของเธอ

เมื่อเธอวาดภาพเสร็จ ก็มีเสียงดังขึ้นจากด้านหลัง “วาดภาพสวยมาก เจ้าคือศิลปินที่แท้จริง” เสียงนั้นเป็นของสวี่ชิงเหอที่เข้ามาดูผลงานของเธอ

“ท่านอ๋อง!” หลินเสี่ยวไป๋รู้สึกมีความสุขเมื่อได้ยินคำชมอีกครั้ง “ขอบคุณเจ้าค่ะ ข้าหวังว่าท่านจะชอบ”

“ข้าชอบมาก” เขายิ้มให้กับเธอ “ถ้าเจ้าสนใจ ข้าสามารถจัดงานแสดงภาพของเจ้าในวังนี้ได้”

หลินเสี่ยวไป๋รู้สึกตื่นเต้น “จริงหรือ? ขอบคุณเจ้าค่ะ!”

“เพราะข้าเชื่อว่าเจ้ามีศักยภาพ” สวี่ชิงเหอกล่าวอย่างจริงใจ “และถ้าเจ้าต้องการจะพูดคุยเกี่ยวกับการจัดงานแสดง ข้าจะยินดีให้คำแนะนำ”

หลินเสี่ยวไป๋รู้สึกเหมือนมีแรงผลักดันใหม่เกิดขึ้นในใจ ความฝันของเธอเริ่มมีความเป็นไปได้ และในที่สุดเธอก็เริ่มมองเห็นแสงสว่างในชีวิตของเธอ

ขณะที่ฟางหรงยืนอยู่ห่าง ๆ เธอก็รู้สึกถึงความวิตกกังวล เริ่มสงสัยว่าหลินเสี่ยวไป๋จะกลายเป็นภัยคุกคามต่อแผนของเธอหรือไม่

“ข้าจะไม่ยอมให้นางได้รับความสำเร็จ” ฟางหรงคิดในใจ ขณะที่เธอวางแผนเพื่อทำให้หลินเสี่ยวไป๋ต้องเผชิญกับอุปสรรคที่มากขึ้น

คืนวันนั้นหลินเสี่ยวไป๋นอนหลับอย่างมีความหวัง รู้ว่าการเดินทางของเธอเพิ่งเริ่มต้น และเธอพร้อมที่จะเผชิญกับทุกความท้าทายที่มาพร้อมกับมัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***