บทที่ 11: การนำเสนอผลงาน

หลินเสี่ยวไป๋ตื่นขึ้นในเช้าวันใหม่ด้วยความรู้สึกตื่นเต้น เธอใช้เวลาทั้งคืนในการวาดภาพที่แสดงถึงความงดงามของดอกไม้บานในสวนของวัง โดยมีท้องฟ้าเป็นฉากหลัง มันเป็นผลงานที่เธอหวังว่าจะทำให้สวี่ชิงเหอรู้สึกประทับใจ

“วันนี้คือวันที่ข้าจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง” หลินเสี่ยวไป๋พูดกับเซียวเจียที่นั่งอยู่ข้างเธอ

“นายหญิงต้องมั่นใจและเป็นตัวของตัวเอง” เซียวเจียกระตุ้น “เชื่อมั่นในความสามารถของท่านสิขอรับ”

หลังจากเตรียมตัวเสร็จ หลินเสี่ยวไป๋ถือผลงานของเธอออกจากห้องและมุ่งหน้าไปยังสวนในวัง ที่ซึ่งสวี่ชิงเหอมักจะมานั่งพักผ่อน

เมื่อถึงสวน เธอก็เห็นสวี่ชิงเหอนั่งอยู่ที่ม้านั่งไม้ข้าง ๆ ฟางหรงที่กำลังพูดคุยกับเขาอย่างกระตือรือร้น หลินเสี่ยวไป๋สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะเข้าไปหาท่านอ๋อง

“ท่านอ๋อง” หลินเสี่ยวไป๋กล่าวเสียงเบา แต่มั่นใจ “ข้ามีผลงานที่จะมานำเสนอให้ท่านได้ชม”

“อืม? ผลงานอะไร?” สวี่ชิงเหอหันมามองด้วยความสงสัย ขณะที่ฟางหรงพยายามแสดงท่าทีไม่ใส่ใจ

“ข้าทำภาพวาดนี้ขึ้นมา” หลินเสี่ยวไป๋กล่าวและยื่นผลงานของเธอไปข้างหน้า สวี่ชิงเหอรับมันและมองด้วยความสนใจ

เมื่อเขาเปิดผลงานออก ภาพวาดที่สวยงามก็เผยให้เห็นความงามของดอกไม้ในสวนและอารมณ์ที่หลินเสี่ยวไป๋ต้องการถ่ายทอด สวี่ชิงเหอชื่นชมในรายละเอียดและความสามารถของเธอ

“ภาพนี้งดงามมาก หลินเสี่ยวไป๋” สวี่ชิงเหอกล่าวด้วยความจริงใจ “เจ้ามีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม”

ฟางหรงแสดงท่าทีไม่พอใจ แต่พยายามเก็บอาการไว้ “ท่านอ๋องดูเหมือนจะถูกใจผลงานนี้มากกว่าผลงานของข้าเลยนะเจ้าคะ”

“ฟางหรง” สวี่ชิงเหอเตือน “ทุกคนต่างมีความสามารถและความชอบของตน ข้าไม่เคยคิดว่ามีการแข่งขันในเรื่องนี้”

“ขอโทษเจ้าค่ะ ข้าแค่พูดเล่น” ฟางหรงรีบพูด “เจ้าทำได้ดีมาก หลินเสี่ยวไป๋”

หลินเสี่ยวไป๋รู้สึกถึงความตึงเครียด แต่เธอก็พยายามไม่ใส่ใจ “ขอบคุณเจ้าค่ะ....ชายารองฟางหรง”

หลังจากนั้น หลินเสี่ยวไป๋ใช้โอกาสนี้เพื่อพูดคุยกับสวี่ชิงเหอเกี่ยวกับผลงานของเธอและความรู้สึกที่เธอมีต่อการวาดภาพ ท่านอ๋องเริ่มเข้าใจถึงตัวตนของหลินเสี่ยวไป๋มากขึ้น และเขายังสนใจที่จะรู้จักเธอในระดับที่ลึกซึ้งขึ้น

“หากเจ้ามีภาพวาดใหม่ ๆ อย่าลืมมาแสดงให้ข้าเห็นอีกนะ” สวี่ชิงเหอกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ข้าจะทำเจ้าค่ะ” หลินเสี่ยวไป๋ตอบด้วยความตื่นเต้นในใจ ในที่สุดเธอก็รู้สึกได้ว่าความพยายามของเธอเริ่มผลิดอกออกผล

เมื่อกลับไปที่ห้อง หลินเสี่ยวไป๋รู้สึกเบาใจขึ้น แม้จะมีฟางหรงเป็นคู่แข่ง แต่เธอรู้ว่าตนเองกำลังเดินทางไปในทางที่ถูกต้อง

“ข้าไม่สามารถหยุดที่นี่” หลินเสี่ยวไป๋พูดกับเซียวเจีย “ข้าจะทำให้ท่านอ๋องเห็นคุณค่าในตัวข้าอย่างแท้จริง”

“ข้าจะอยู่เคียงข้างท่านเสมอ” เซียวเจียยิ้ม “เราจะทำให้เขาเห็นว่าเจ้าคือผู้หญิงที่ดีที่สุดในวังนี้”

หลินเสี่ยวไป๋เริ่มตั้งเป้าหมายใหม่ และเมื่อพวกเธอนั่งคิดวางแผนกัน หลินเสี่ยวไป๋รู้สึกถึงพลังแห่งความมุ่งมั่นที่จะพิสูจน์ตัวเองในทุก ๆ วัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่ 10: สายสัมพันธ์ที่ร้าวราน