1.5

ดังนั้น...ไม่ทราบว่าด้วยเหตุใด ตั้งแต่นั้นมาน้อยครั้งนักที่เสด็จพ่อจะเสร็จมายังตำหนักฉางชุนเพื่อมาเยี่ยมช่านเอ๋อร์ ราวกับว่าได้ลืมเลือนบ้านเอ๋อร์ไปแล้ว

เมื่อมองช่านเอ๋อร์ เขาแทบจะดูไม่ประหลาดใจอันใดเลย เป็นเพราะช่านเอ๋อร์เคยถูกคนกลุ่มนี้หัวเราะเยาะมาก่อน หรือเพราะเขายังจดจำเรื่องราวในอดีตได้กันแน่ ครั้งนั้นเขายังมีอายุไม่เกินสามปี จะจดจำได้หรือ

"เหลวไหล..." เว่บฉือช่านนั้นแม้แต่จะปฏิเสธว่าไม่จริงยังเอ่ยด้วยเสียงเล็กเบา ทั้งยังมีเสียงขึ้นจมูกหนัก ๆ อยู่ด้วย มือเล็กทั้งสองข้างบิดไปมาไม่หยุด คล้ายกำลังกดข่มความรู้สึกของตนเอาไว้

"ไม่ได้เหลวไหลสักหน่อย ดูสิ เจ้าหน้าตาไม่เหมือนพวกเราสักนิด เสด็จแม่ของเจ้าต้องลักลอบให้กำเนิดเจ้าแน่ สุดท้ายก็ฆ่าตัวตายชดใช้ความผิด"

ขณะเดียวกันขันทีที่คอยรับใช้อยู่ข้างกายของค์ชายเหล่านั้นก็แค่นเสียงเฮอะ คอยขานรับสนับสนุนไปด้วย

เว่ยฉือซู่เหยียดริมฝีปาก ในใจคิดว่าช่านเอ๋อร์ต้องไม่เหมือนเจ้าพวกนั้นแน่นอนผู้ใดจะมีหน้าตาอย่างพวกชอบดูถูกผู้อื่นเยี่ยงพวกมันกันเล่า หากให้ตัดสินด้วยใจ เขาจะบอกว่าช่านเอ๋อร์หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูมาก ดวงตากลมโตวาววับดังลูกแก้วสีดำ ปากเล็ก ๆ สีแดงสดชวนให้ลองกัดสักคำ

เละเพราะหน้าตาน่ารักเกินไป เว่นฉือซู่จึงนึกยากแกล้งช่านเอ๋อร์ แกล้งให้ร้องไห้ ทว่ากับน้องชายคนอื่น ๆ เขากลับไม่สนใจจะหยอกล้อเสียด้วยซ้ำ เขารู้สึกกระทั่งว่าการเป็นพี่น้องกับคนเหล่านั้นเป็นเรื่องน่าอับอายนัก

แต่ที่น่าโมโหยิ่งกว่าคือ ชิงฝูทำสิ่งใดอยู่กันแน่

ช่านเอ๋อร์จะอ่อนแอก็แล้วกันไป แต่ชิงฝูงไม่ อกหน้าปกป้อง ซ้ำยังไปหลบหลังผู้เป็นนายอีก...เป็นข้ารับใช้ประเภทใดกัน แย่จริง

"เหลวไหล เหลวไหล..."

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ร้องไห้เสียแล้ว ใช้ไม่ได้จริง..."

เว่ยฉือซู่มองภาพนั้นแล้วอดทอดถอนใจไม่ได้

เจ้าของไม่ดีนี่โง่เง่าเกินทนจริงถูกคนหัวเราะเยาะรังแกยังไม่รู้จักต่อยสักหมัดสองหมัดให้มันรู้เสียบ้างว่าเป็นองค์ชายรอง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

1.4