เคียงใจใต้บัลลังก์

1.1

รัชสมัยโตวเถียน ปีหยวนที่หก

เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยแผดจ้าออกมาจากพระราชวังหลัง เสียงนั้นทั้งดังและกังวานใส ถ่ายทอดจากตำหนักเซียนฝูซึ่งตั้งอยู่ถนนที่สองด้านตะวันตกของพระราชวังหลังไปยังตำหนักฉางชุนซึ่งอยู่ถัดไป

ครั้นเสียงฝีเท้าอันเร่งรีบมาถึง พระสนมเสียนก็รับเด็กน้อยมาอุ้มเอาไว้ จากนั้นสั่งให้ข้ารับใช้ในตำหนักไปตระเตรียมน้ำร้อนกับผ้าอ้อมทันที เพียงครู่เดียวทุกคนในตำหนักฉางชุนก็วุ่นวายจนมือเป็นระวิง

เงาร่างเล็กๆเดินผ่านตำหนักเซียนฟู เพียงมองเห็นเสด็จพ่อ เขาก็คุกเข่าลงที่ตำหนักด้านหน้า ในอ้อมพระกรของเสด็จพ่อนั้นดูคล้ายกำลังทรงอุ้มสิ่งใดอยู่ และข้ารับใช้ทั้งหมดล้วนคุกเข่าอยู่ด้านนอกตำหนัก

เด็กชายสวมชุดไหมสีม่วงปักดิ้นทอง ผมยาวถักเป็นเปีย ใบหน้ารูปไข่อันงดงามตามลักษณะเฉพาะของเชื้อพระวงศ์

เขาขมวดคิ้ว รู้สึกว่าที่นี่เงียบอย่างประหลาด และตำหนักฉางชุนของเสด็จแม่ก็เสียงดังวุ่นวายจนน่าแปลกอยู่หน่อยๆ

“องค์ชาย พวกเรากลับตำหนักฉางชุนกันก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ” ชิงฝู ขันทีคนสนิทดึงเขาไว้

แม้ว่าจะยังเยาว์วัยและไม่เข้าใจแน่ชัดนักว่าเกิดอะไรขึ้นในตำหนักเสียนฝู แต่กิริยาอันไม่ปกติของฝ่าบาท กอปรกับข้ารับใช้กลุ่มใหญ่ยังคงคุกเข่าอยู่ ไม่ว่ามองอย่างไรก็ผิดปกต

“แต่เสด็จพ่อ..."

ครั้นเห็นว่าองค์ชายอยากจะเข้าไปในตำหนักเสียนฝู ชิงฝูงจึงรีบดึงพระองค์กลับตำหนักฉานชุน “องค์ชายพวกเราไปกันก่อนเถิด ไปกันพ่ะย่ะค่ะ"

“ชิงฝู" เขาเม้มปากแน่นด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ยินยอมกลับไปอย่างว่าง่าย

เมื่อกลับไปตำหนักฉางชุน เขาทันได้เห็นเสด็จแม่ส่งหมอหลวงออกจากตำหนักพอดี ดูเหมือนเสด็จแม่จะกำลังรับสั่งถามบางสิ่งอยู่โดยละเอียด

“เสด็จแม่" องค์ชายเรียกเสียงเบา

พระสนมเสียนมองมาแวบหนึ่งแล้วใช้สายตาปรามเอาไว้ และกลับไปถามหมอหลวงอีกสองประโยคก่อนส่งหมอหลวงออกจากตำหนัก จากนั้นนางสั่งให้คนเร่งต้มยา ทั้งยังให้หญิงรับใช้รีบพาองค์ชายออกไป

“อี้เจิน พาซู่เอ๋อร์ไปที่ตำหนักบรรทม"

“เพคะ"

“เสด็จแม่..."

“ซู่เอ๋อร์ เป็นเด็กดีสิ..." พระสนมเสียนรีบหันกายจากไปเมื่อเอ่ยจบ

เว่ยฉือซู่ได้แต่ยนนิ่งงัน

ที่แท้แล้วเกิดอะไรขึ้นกัน เขาหยุดคิดคร฿่หนึ่งแล้วจึงตามหญิงรับใช้ไปอย่างว่าง่าย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

1.2