1

#— เรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน เป็นการคอแลปปลอมๆ ระหว่างแฟนด้อม Ayakashi romance reborn และ What in "Hell" is bad? ขอให้สนุกไปกับเรื่องราวนะคะ 💌

เมื่อคืนหนึ่งที่เงียบสงัด ยาคุโมะนั่งอยู่ริมหน้าต่างในบ้านของเขาที่เต็มไปด้วยเงาแห่งอดีต มองออกไปยังดวงจันทร์เต็มดวงที่ส่องแสงอ่อนโยน ความทรงจำที่ยาวนานกว่าร้อยปีพลุ่งพล่านในหัวใจที่ไม่เคยเต้นของเขา แต่แล้ว เขารู้สึกถึงบางสิ่งที่แปลกไป — ลมหายใจของเขาหนักอึ้ง ดวงตาที่เฉียบแหลมมองเห็นภาพเงาดำเล็กๆ เคลื่อนไหวอยู่ในสายลม ทันใดนั้น กลิ่นของซากศพและเสียงกระซิบอันน่ากลัวเริ่มกระจายไปทั่ว

ในขณะเดียวกัน มิสึซากิ ที่เพิ่งกลับมาจากโรงเรียนเดินกลับบ้านผ่านตรอกมืดๆ และพลันหยุดนิ่งเมื่อได้ยินเสียงรถไฟกรีดร้องอยู่ในระยะไกล แต่รถไฟไม่ได้ควรจะอยู่แถวนี้... ไม่ใช่ตอนนี้... และไม่มีรางรถไฟใดๆ ในระแวกนั้น เธอหันไปมองรอบตัวก่อนจะรู้สึกถึงลมหนาวที่พัดผ่าน กระดาษแผ่นเล็กๆ ปลิวลงมาสู่ฝ่ามือของเธอ มันเป็นบัตรโดยสารสีดำมืดที่ดูเหมือนจะถูกเขียนด้วยภาษาที่เธออ่านไม่ออก

ทันใดนั้น ความมืดรอบตัวพวกเขาทั้งคู่เริ่มบิดเบี้ยวและเบาบางราวกับม่านที่ถูกดึงออก เปิดเผยให้เห็นเส้นทางเหล็กที่ทอดยาวสู่นิรันดร์เบื้องหน้า รถไฟสีดำสนิทแล่นเข้ามาโดยไม่มีเสียงแม้แต่น้อย ก่อนที่จะหยุดตรงหน้า ทั้งยาคุโมะและมิสึซากิรู้สึกถึงแรงดึงมหาศาลที่ไม่อาจต้านทานได้

“ไม่นะ! มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกันเนี่ย?!” มิสึซากิร้องออกมาในขณะที่รู้สึกว่าร่างกายถูกดูดเข้าสู่รถไฟ ยาคุโมะพยายามจะต่อต้าน แต่พลังที่มองไม่เห็นนั้นมีอำนาจมากเกินไป ร่างของเขาหายเข้าไปในประตูรถไฟสีดำมืด เช่นเดียวกับมิสึซากิที่โดนดูดเข้าไปในอีกมิติหนึ่ง

เมื่อลืมตาขึ้น พวกเขาพบว่าตัวเองอยู่ในรถไฟคันแปลกประหลาด พื้นที่ถูกตกแต่งด้วยเหล็กสีดำสนิทและไฟสีแดงน่ากลัวที่ส่องแสงริบหรี่ เสียงของโซ่เหล็กที่ลากไปตามพื้นดังก้องในทุกทิศทาง ประตูแต่ละบานถูกปิดด้วยกุญแจขนาดใหญ่ และในระยะไกล พวกเขาได้ยินเสียงคำรามของปีศาจที่รออยู่ข้างหน้า

ทั้งสองถูกดึงมายัง `รถไฟนรก` ขบวนนี้ โดยที่ไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงถูกเลือกมา และไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับอะไรบ้างนอกจากสิ่งเดียวที่แน่ชัดคือ ถ้าพวกเขาไม่สามารถไปถึงรถไฟตู้สุดท้ายได้... พวกเขาอาจจะไม่มีวันได้กลับบ้านอีกเลย

การเดินทางเพื่อเอาชีวิตรอดได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว...

มิสึซากิลืมตาขึ้นท่ามกลางความมืดรอบตัว หัวใจเธอเต้นรัวและมือสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ เธอพบว่าตัวเองอยู่ในตู้รถไฟที่เงียบงันอย่างน่ากลัว หน้าต่างทุกบานมืดสนิท ไม่มีแสงดาวหรือแสงจันทร์ใดๆ ส่องเข้ามา เธอลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ ใจเต้นแรงด้วยความกังวล

“ที่นี่มันที่ไหน...” เธอกระซิบกับตัวเองอย่างตระหนก มือของเธอกำบัตรโดยสารสีดำแน่นในฝ่ามือ ราวกับเป็นสิ่งเดียวที่ยึดเหนี่ยวกับความเป็นจริง

เสียงกรีดร้องแหลมดังขึ้นจากอีกฟากหนึ่งของรถไฟ ดังก้องไปทั่วทุกตู้ทำให้มิสึซากิสะดุ้งอย่างแรง เธอรู้สึกถึงความเย็นยะเยือกที่ซึมลึกเข้าไปในกระดูก เหมือนกับมีดวงตาหลายคู่จ้องมองมาที่เธออยู่ในความมืด

“อาจารย์ยาคุโมะ... คุณอยู่ที่ไหนกัน?” เสียงเธอสั่นไปกับความหวาดกลัว เธอพยายามตั้งสติและหายใจเข้าลึกๆ แต่ความกลัวนั้นกัดกินจิตใจ ความหวังว่าเขาจะอยู่ที่นี่ด้วยทำให้เธอต้องก้าวเดินไปข้างหน้า มือจับแน่นไปตามผนังเย็นเยียบ เธอไม่รู้ว่าตู้รถไฟนี้จะพาเธอไปที่ไหน แต่เธอต้องหาทางออก... หรือต้องหายาคุโมะให้เจอ

เมื่อก้าวเดินต่อไปในทางเดินแคบๆ ที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด เธอได้ยินเสียงล้อรถไฟดังเอี๊ยดอ๊าด และเสียงลมหายใจที่แผ่วเบาและหนักหน่วง... มันไม่ได้มาจากเธอ เสียงนั้นอยู่ใกล้ๆ หลังจากนั้นเงาที่บิดเบี้ยวเริ่มปรากฏขึ้นที่มุมหนึ่งของตู้รถไฟ

มิสึซากิกลั้นหายใจและชะงักอยู่ที่เดิม ดวงตาสีฟ้าสดใสของเธอสั่นไหวด้วยความกลัว เงานั้นค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้ สัตว์ร้ายที่ถูกซ่อนอยู่ในความมืดแสดงตัวออกมา มันคือปีศาจที่มีดวงตาสีแดงฉานและกรงเล็บยาวเหมือนคมมีด ร่างกายของมันเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อและหนังที่แห้งกรัง สายตาของมันจ้องเขม็งไปที่เธอ ราวกับมันรับรู้ได้ถึงความหวาดกลัวของเธอ

“ฉันจะต้องไม่ตายที่นี่...อย่างน้อยก็ก่อนที่ฉันจะเจออาจารย์ยาคุโมะ” มิสึซากิพูดออกมาด้วยเสียงที่สั่นเครือ แต่เธอต้องสู้ เธอคว้ากระเป๋าเล็กๆ ที่สะพายติดตัวมาและหยิบกริซเงินซึ่งเป็นของที่ระลึกจากพ่อของเธอ เธอรู้ว่าดาบนี้อาจไม่เพียงพอที่จะจัดการกับปีศาจที่น่ากลัวนี้ แต่เธอจะไม่ยอมให้มันเอาชีวิตของเธอไปง่ายๆ

เธอก้าวถอยหลังช้าๆ พยายามหาทางหลบหนี ขณะที่ปีศาจก้าวเข้ามาใกล้ ดวงตาแดงฉานของมันเป็นประกายที่เต็มไปด้วยความกระหายเลือด เสียงของมันกรีดร้องในความเงียบงันของรถไฟ ทำให้ทุกอย่างรอบตัวเธอสั่นไหว

“อาจารย์ยาคุโมะ… ช่วยฉันที!!”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***