Whispers Of A Forgotten Legacy
Chapter 3
สร้อยของผมแปลงประกายขึ้นมา
ผมคิดว่าผมคงฝันไปเองแหละครับ
รอยกระจก ข้อความ ทุกอย่าง...
แมวดำขนฟูกระโดดขึ้นไปในอ้อมแขนของเจ้าของของมัน
ทุกอย่างเข้าสู่ความเงียบอันว่างเปล่า
`Carlton°
นายได้เตรียมเนื้อหาที่จะสอนเด็กหรือยัง?
`Carlton°
ช่วงนี้นายเป็นอะไรเนี่ย?
`Carlton°
ง่วง เบื่อ เศร้า เหงาหรืออะไร?
ซีริลหยิบไมค์ขึ้นมาและเริ่มพูด
Children : สวัสดีครับ/ค่ะ!
`Cyril°
ผมซีริล ไกเซอร์นะครับ เป็นตำรวจ
`Cyril°
และนี่คาร์ลตัน อาร์ฟเตอร์ หรือเรียกว่าลุงคาร์ลก็ได้ครับ
`Carlton°
ฉันไม่ได้แก่ขนาดนั้น
`Cyril°
มีใครทราบมั้ยครับว่าวันนี้เรามาเรียนเรื่องอะไรกัน?
Children : สารเสพติดครับ/ค่ะ!
จากนั้นทั้งสองก็เริ่มอบรมเด็กๆ
ทั้งสองนั่งอยู่ที่ม้านั่ง
`Carlton°
เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ
เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ดังขึ้น
Mad Dog : เพื่อน คิดถึงกันมั้ย?
'Zack°
เพื่อน คิดถึงกันมั้ย?
`Cyril°
มึงกลับมาจากค่ายทหารแล้วหรอ?
'Zack°
แล้วทีมก็ได้รับบาดเจ็บหลายคนเลย
'Zack°
มาเยี่ยมกูด้วยได้มั้ย?
`Cyril°
อื้ม เดี๋ยวไปเยี่ยมนะ
`Cyril°
แล้วตอนนี้อยู่ไหน?
'Zack°
อยู่แถวๆริมแม่น้ำหลังบ้าน
`Cyril°
แล้วกูจะไปเยี่ยมมึงยังไง...
'Zack°
ไม่ได้อยู่รัสเซียหรอ?
`Cyril°
กูทำงานอยู่ฝรั่งเศส ไอ้โง่
Comments