First kiss(รักแรก) ep:2 ตอน:เกิดเรื่อง นามปากกา:เข็มอักษร

12ปีต่อมา

ณ.สนามบินสุวรรณภูมิ

สาวสวยร่างบางกับผมสีน้ำตาลของเธอ พร้อมทั้งผิวพรรณที่ขาวราวกับเจ้าหญิง ไหนจะชุดของเธอที่เป็นเดรสสั้นเหนือหัวเข่ามาครึ่งเซ็น สีแดงดูโดดเด่น แว่นกันแดดสีชาที่บังดวงตาสีเทาสวยของเธอ

"ถึงสักที ประเทศไทย" เสียงหวานซ่อนเปรี้ยวของสาวเอ่ยขึ้น พร้อมถอดแว่นกันแดดออก

สายตาสาวมองไปทั่ว เหมือนมองหาใครสักคน

"ลุงวุฒิ!!" เธอเดินย่องไปเงียบพอถึงตัวเขาเธอก็เรียกเขาเสียงดังๆ เพื่อทำให้เขาตกใจ

"เฮ้ย!!คุณหนูมิเกล ผมตกใจหมดเลย ถ้าผมเผลอหันไปผลักคุณหนูจะทำไงล่ะครับ~"

ชายวัยกลางคนบ่นเธอเบาๆ

"ลุงก็โดนไล่ออกไงคะ" มิเกลตอบกวนๆพร้อมยิ้มกวนๆตามภาษาของเธอ

"ว่าแต่คุณหนูมาถึงนานยังครับเนี้ย" ลุงวัฒิเอ่ยถาม

"พึ่งลงเครื่อง ไปเอาสัมภาระแล้วก็ออกมาเลยค่ะ" สาวกล่าว เธอยังคงความพูดเยอะเหมือนตอนเธอยังเด็ก

"ขึ้นรถเถอะครับคุณหนู แดดมันร้อนครับ" ลุงวุฒิพูดพร้อมเปิดประตู รถด้านหลังให้เธอ

"ขอบคุณค่ะลุงวุฒิ" มิเกลเอ่ย ก่อนจะก้าวขึ้นรถไป

ในระหว่างที่ลุงวุฒิเก็บกระเป๋าเธอขึ้นหลังรถ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

[แม่📞]

แน่นอนมิเกลมาไทยโดยที่ไม่บอกแม่ด้วยซ้ำ มีหรือที่แม่จะไม่โทรมาทวงถามเธอ

"ฮัลโหลค่ะแม่"

"มิเก จะกลับไทยโดยที่ไม่บอกแม่เลยหรือไง แล้วนี้ไม่พาใครไปด้วยเลย รู้มันว่ามันอันตรายแค่ไหนแล้วนี้.."

"แม่คะ เกลโตแล้วนะคะ แล้วอีกอย่างนะคะ อยู่ที่นั้นมันน่าเบื่อจะตาย"

แน่นอนใครจะอยากอยู่ที่ ที่ตัวเองโตมาตลอดกันล่ะ แม่บอกจะกลับไทยตั้งหลายรอบ ก็ไม่เคยได้กลับซักที

"แล้วนี้ลุงวุฒิมารับแล้วใช่มั้ย" ปลายสายเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

"ค่ะลุงวุ..." เสียงของมิเกลเงียบหายไป เมื่อเธอรู้สึกถึงอะไรเย็นเหมือนเหล็กมาจ่อที่คอเธอ

"ถ้าไม่อยากตาย อยากตุกติกแล้วส่งมือถือมาให้ฉัน" เสียงทุ้มที่สั่นเครือ ราวกับกลัวอะไรบาง

สายตาฉันเหลือบไปมองทางด้วยหลังของรถ เห็นลุงวุฒิที่โดนมีดจ่อคอเช่นเดียวกัน

"มิเกล!! ทำไมไม่ตอบแม่ล่ะ มิเกล! มิเก.." เสียงในสายของแม่เงียบหายไป เพราะฉันตัดสินใจวางสายไป

"อ่ะรับไปสิ" ฉันยื่นมือถือให้โจรที่ใส่ไอ้โม่งคลุมปิดหน้าโดยที่ไม่ลืมที่จะเปิดGPSไว้ด้วย

"บอกพ่อแม่ของนังนี่ว่าให้เอาเงินมา 50,000 แล้วห้ามแจ้งตำรวจนะ!" มันว่าจบก็จับฉันขึ้นรถตู้ที่มาจอดเทียบใกล้ๆ

คุณคงสงสัยว่าทำไมฉันถึงไม่แตกตื่นสินะ และใช่ นี้มันไม่ใช่ครั้งแรกสำหรับการโดนจับตัวไปเรียกค่าไถ่แบบนี้ คงเป็นครั้งที่10ได้แล้วมั้ง

อีกด้านหนึ่ง..

"ไอโรมๆๆ มีเรื่องใหญ่เว้ย คุณหนูตระกูลใหญ่โดนจับตัวไปเรียกค่าไถ่"

"แล้ว?" โรมตอบเสียงนิ่ง เรื่องแบบนี้ให้ตำรวจทั่วไปจัดการส่ะก็จบ

"แต่งานเนี้ยค่าตอบแทนสูงนะเว้ย แกไม่สนใจหน่อยหรอว่ะ" บอลซักถามโรม เพราะตำรวจฝีมือดีที่สน.นี้ก็คงมีแต่โรมเท่านั้นแหละ

"ไม่อ่ะ " เขาว่าจบแล้วก็จิบกาแฟ พร้อมองไปทางอื่น

"นะๆๆโรมนะ แกช่วยงานนี้เหอะนะ" น่ารำคาญจริงๆเลย

"ได้ แลกกับการที่เลี้ยงข้าวฉัน1อาทิตย์" โรมพูดพร้อมเดินออกไปเตรียมตัว

ด้านมิเกล....

ฉันอยู่ในรถตู้เก่าๆ แทนที่จะเป็นรถหรู่ๆของบ้านฉัน ชิ! เสียเวลาฉันชะมัดไอพวกบ้าเอ้ย แถมไอโจรบ้า2คนที่นั้งข้างๆฉันก็มีแต่เหงือท้วม ทั้งที่ในรถเปิดแอร์เย็นอย่างกับอยู่ขั่วโลกเหนือ

"นี้ พวกนายน่ะ ไม่เคยทำชั่วแบบนี้ใช่มั้ยล่ะ" ฉันเอ่ยถาม เพราะดูจากท่าทางแล้ว น่าจะแค่มือสมัครเล่น

"ม..มันเกี่ยวอะไรกับแกยัยคุณหนู" หมอนั่นเอ่ยเสียงสั่นๆ

หึ เสียงสั่นเชียวนะ

"หยุดความคิดแบบนี้แล้วกลับตัวกลับใจยังทันนะ" ฉันพูดยิ้มๆ

"แกจะไปเข้าใจอะไร?!" มันตะหวาดใส่ฉัน

"โอโห นี้! คนอุตส่าห์หวังดีไม่อยากให้ไปกินข้าวแดงในคุกนะ ยังจะมาตะหวาดใส่คนอื่นแบบนี้อีกหรอ!!" แน่นอน ใครจะไปยอม ตะหวาดตะหวาดกลับสิ

"อึก..เอ่อ.."ถึงกับอ้ำอึ้งพูดไม่ออกเลยหรอ

"นี้! ยัยคุณหนู พูดมากจังว่ะห้ะ?!" โจรที่มันขับรถอยู่หันมาตะหวาดใส่ฉัน

ฉันก็ได้แต่เงียบ เพราะว่าความคมของใบมีดมันติดกับคอจนฉันไม่กล้าพูดต่อ

"รถคันหลังมันขับตามเรามาสักพักล่ะนะ" คนที่นั้งด้านขวาฉันเอ่ยขึ้น

รถใครกันนะ🤔

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***