ตอนที่2

"ฝ่าบาทมีเรื่องใดระคายพระทัยเล่าให้หม่อมฉัน ฟังได้มั้ยพ่ะย่ะค่ะ"

"ข้า...คือข้า...."

"พระองค์รับสั่งมาเถิด"

"ข้า...ไม่อยากอภิเษก"

"ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ นี่เป็นเรื่องน่ายินดี ทรงตรัสเช่นนี้มิได้"

"ข้าไม่อยากมีพระชายา ข้าไม่อยากมีฮองเฮา"

"พระองค์มีพระสนม เเต่จะไม่มีพระชายาไม่มีฮองเฮามิได้"

"ข้าถามเจ้าจริงๆ อาเยี่ยน ที่ผ่านมาหลายปี เจ้าไม่รู้หรือว่าข้ารู้สึกอะไร หลายปีมานี้ ข้ามีสนมก็จริงเเต่ข้าก็มิอาจ หลับนอนกับผู้ใดได้เลย"

"กระหม่อมรู้ เเต่เพราะเหตุใด เพราองค์ถึงไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้ใด ทำไมเหรอพ่ะย่ะค่ะ" องครักษ์หนุ่มถามเชิงเเปลกใจ อ่านความคิดของคนตรงหน้าท่าทางซับซ้อนชอบกล 

"เจ้ามานั่งตรงนี้ก่อน ข้าจะบอกจะเล่าให้ฟังบัดนี้"เขาถูกดึงให้มานั่งข้างๆ ก่อนฮ่องเต้จะจ้องหน้าเเล้วถามองรักษ์หนุ่ม

"หลายปีที่ผ่านมา สายตาข้ามองใคร เจ้าไม่รู้เลยเหรอ ว่าข้าคิดอะไรกับเจ้า" สายตาที่ส่งมาทำให้คนฟังเเละมองอยู่อึ้งไปพอพระองค์จะรับสั่งอะไรอีก เขาจึงพูดออกมา 

"หม่อมฉันมิอาจเอื้อม"

"ข้า..."

"พระองค์อย่ารับสั่งเเบบนี้กับหม่อมฉัน การอภิเษกกับพระชายาฮองเฮามารดาของจี้หลงสำคัญที่สุด"

"อาเยี่ยน"

"หม่อมฉันคือองครักษ์ของพระองค์ซาบซึ้งในความเมตตาของพระองค์ เเปลเปลี่ยนเป็นอื่นมิได้"

"ข้าไม่ได้มองเจ้าเป็นเพียงองครักษ์"

"หม่อมฉัน ทูลลา"

"อาเยี่ยน ข้าไม่ได้สั่งเจ้าห้ามเดินออกไป"

"หม่อมฉันทำได้เเค่ฟังรับสั่งมิอาจออกความคิดเห็นใดได้"

"เจ้าจะไม่ฟัง สิ่งที่ข้าจะบอกกับเจ้าเลยเหรอ"

"อย่าเลยพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท หม่อมฉันเป็นบุรุษหาใช่สตรีไม่ ยืนเคียงข้าพระองค์ได้ ปกป้องพระองค์ได้ เเต่ไม่อาจ ให้ความสุขกับพระองค์ได้ ขอให้พระองค์ พิจารณา"เขารีบดึงสติองค์ฮ่องเต้ 

"เจ้ารู้สึกกับข้าเช่นใด อาเยี่ยน"

"เจ้าเหนือหัว เจ้านาย พ่ะย่ะค่ะ"

"ในเมื่อเจ้าเห็นสมควรข้าก็หาขัดพระทัยไทเฮา เเต่ข้าอยากพูดความรู้สึกที่มีต่อเจ้า"

"มิได้ฝ่าบาท หม่อมฉันทูลลา ไปทำสิ่งที่ฝ่าบาททรงมอบหมาย "เขาคาระวะ เเล้วรีบเดินออกไป ฮ่องเต้จี้หลิงทำได้เพียงมองตามเขาออกไปด้านนอกเเล้วพูดออกมา 

"ข้ารักเจ้า อาเยี่ยน ในชีวิตข้าไม่เคยยอมใคร ถ้าข้าประสงค์อยากได้อะไร เจ้าเองก็ขัดข้าไม่ได้ ไม่มีใครขัดข้าได้"

จินหมิงเยี่ยน ถอนหายใจ เเล้วเดิน ปีนขึ้นหลังม้า ที่เชียนหนิงอู่เตรียมไว้ให้ ออกไปพร้อมทหารองครักษ์อีก3คน 

"ท่านเยี่ยน ท่านไม่สบายใจ เรื่องใด"

"หนิงอู่ เจ้าเคยรักมั้ย"

"รักในที่นี้คือ..."

"รู้สึกรัก ไม่ใช่ เเบบนั้น"

"ไม่ขอรับ บุรุษในรั้วพระราชวัง จะหลงรักสตรีนางไหนได้"

"ไม่ใช่สตรีกับบุรุษ เเต่เป็นบุรุษกับบุรุษต่างหาก"

"หะ...ท่านเยี่ยนไปเจอสิ่งใดมา"เชียนหนิงอู่ดูตกใจมาก 

"เปล่าไม่มีอะไร ข้าก็ถามเจ้าดู ก็เท่านั้น"

"ท่านเยี่ยนพูดเล่นนี่เอง ข้าตกใจหมดเลย เเต่ว่าไป ก็ไม่ผิด ถ้า2คนต่างรู้สึกเหมือนกัน มันก็อาจก่อเกิดเป็นความรัก  เเต่ถ้าคนนึงรู้สึกเเต่อีกคนไม่รู้สึก คงเป็นไปมิได้"

"เรื่องของความรู้สึกสินะ" เขาคลี่ยิ้มออกมานิดๆ นั่นก็เป็นเพราะ เขาไม่ได้รู้สึก เช่นเดียวกับฮ่องเต้นั่นเอง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***