ตอนที่1

วังจี้หลิง 

สำนักฝึกกระบี่ขององค์รักษ์

จินหมิงเยี่ยน นั่งมองทหารองครักษ์ฝึกกระบี่นิ่งๆ พลางจิบชาไปด้วย วันนี้เขามีเรื่องครุ่นคิดในใจมากมาย จนใจไม่เป็นสุข 

"ว่างมากนักเหรอมีเวลาจิบชา "หยวนฮุ่ยหมิงเหน็บเเนบเขา เเต่ชายหนุ่มกลับนิ่งเงียบไม่พูด เเละไม่สนใจด้วยซ้ำ 

"เจ้า...ข้าพูดกับเจ้าอยู่นะ ไอ้องครักษ์ขวา" ทหารองครักษ์พากันหยุดฝึก หันมามองศรีหน้าตื่นๆ 

"อะไร ไอ้องครักษ์ซ้าย" จินหมิงเยี่ยนพูดตอกกลับ หยวนฮุ่ยหมิงโกรธมาก ชักกระบี่จ่อไปทางเขา เเต่จินหมิงเยี่ยน นิ่งเงียบไม่พูดเเละไม่สนใจคนตรงหน้าชี้กระบี่ใส่เขา 

"มาสู้กัน "

"ข้าไม่วิวาทกับคนพาล มันเสียเวลา"

"สู้" หยวนฮุ่ยหมิงบังคับให้เขาสู้ 

"ข้าไม่ชักกระบี่ เพราะถ้าได้ชัก ต้องมีคนเสียเลือดเป็นเน่"

"ข้าไม่กลัวเจ้า เลยสักนิด" หยวนฮุ่ยหมิงตรงเข้าฟาดฟันเป้าหมายทันที เขาหลบหลีกไปมาอย่างชำนาญวิทยายุทธล้ำ เป็นบุญตาให้เเก่พวกทหาร หยวนฮุ่ยหมิงฝีมือก็ดีเลิศไม่ต่างกัน กระบี่ที่เขาถือคบกริบเเละเงาวับ  พวกทหารถึงกับลุ้นดูสถานการณ์

"หยุด หยุดได้เเล้วพวกท่าน"เชียนหนิงอู่กล่าว จะตรงเข้าห้ามเเต่ หยวนฮุ่ยหมิงไม่ยอมลดละฟาดฟันราวกับหวังให้ตาย 

"อย่าเข้าไปยุ่ง อยากหัวขาดเหรอ"

"เฟิ่งสุ่นอย่ามาจับข้าไปห้ามนายเจ้าไป"

"หนิงอู่ เจ้าอย่ายุ่งดีกว่า"เสี่ยวเฟิ่งสุ่นจับตัวเชียนหนิงอู่ ทำให้ทั้งคู่ต้องหันมาต่อสู้กันไปด้วย เสียงกระบี่ดังสนั่น 

"ฝ่าบาทเสด็จ" เสียงขันทีเเว่วมาเเต่ไกลทุกคนคุกเข่าถวายบังคมฮ่องเต้เว้นคนที่สู้กันอยู่ 

"ถวายบังคมฝ่าบาท"

"หยุดวิวาทกัน ต่อหน้าข้ายังกล้าตีกัน ช่างกล้านัก"

ทั้ง4ถึงกับชะงักหันมาคุกเข่าเบื้องหน้าฮ่องเต้ที่เคร่งขรึมกำลังโมโหอยู่ 

"ฝ่าบาท" จินหมิงเยี่ยนเอ่ยออกมายังคงก้มศีรษะจรดพื้น 

"องครักษ์ขวา ซ้ายของข้า ใยจึงทะเลาะกัน สู้กันเองเเบบนี้ นี่รวมไปถึง พวกเจ้า2คนอีก ทำไมไม่ห้ามปราม"

"กระหม่อมห้ามเเล้ว เเต่ห้ามมิได้ พ่ะย่ะค่ะ" เชียนหนิงอู่เอ่ยปากออกไป 

"เจ้าก็เลยวิวาทกับพวกเค้าด้วยเลยงั้นสิ"

"มิใช่ฝ่าบาท พวกเราเพียงเเค่..."เสี่ยวเฟิ่งสุ่นพูดเพียงเเค่นั้นก็เงียบไป 

"วิวาทในที่ปกครองของข้า มีโทษ พวกเจ้ารู้หรือไม่"

"หม่อมฉัน ขอประทานอภัย ฝ่าบาทอย่าทรงกริ้ว" หยวนฮุ่ยหมิงพูดออกมาสีหน้าไม่สู้ดี จินหมิงเยี่ยนจึงพูดสำทับ 

"คือ พวกหม่อมฉันกำลังประลองฝีกระบี่กัน หาได้วิวาท ขอฝ่าบาทอย่าทรงกริ้ว ถนอมพระวรกาย"

ฮ่องเต้จี้หลิงมองคนตรงหน้าเเล้วยิ้มๆ ก่อนจะเอ่ยออกมา 

"ลุกขึ้นเถอะ ข้าไม่ลงโทษพวกเจ้าเเล้ว เเต่มีงานสำคัญให้พวกเจ้าไปทำ"

ทั้งคู่ลุกขึ้นรอพระเสาวนีย์จากองค์ฮ่องเต้ 

"องครักษ์ซ้าย ข้าอยากให้เจ้าไปตรวจดู เมืองหงส์หวนว่าที่นั่นมีสิ่งเเปลกปลอมบางอย่างเข้ามา จริงหรือเปล่า เจ้าคิดเห็นว่าอย่างไร"

"หม่อมฉันรับบัญชาจะรีบเร่งออกเดินทาง"

"ดีเจ้าไปเถอะ อย่าให้ข้าผิดหวัง"

"รับด้วยเกล้า" ชายหนุ่มร่างสูงคำนับเเล้วเดินออกไป พร้อมด้วยเสี่ยวเฟิ่งสุ่นที่ตามออกไปติดๆ 

"ส่วนอาเยี่ยน ข้าอยากให้เจ้าออกไปสอดส่องนอกวัง"

"มีเหตุใด ทำให้พระองค์เป็นกังวล"

"อยากให้เจ้าเป็นตัวเเทนข้า สอดส่องพวกไม่หวังดี กำหลาบพวกที่ไม่รู้จักฟ้าสูงเเผ่นดินต่ำ เจ้าจะทำให้ข้าได้มั้ยอาเยี่ยน"

"ขอเพียงพระองค์บัญชา หม่อมฉันพร้อมทำให้ หม่อนฉันทูลลา" 

"เดี๋ยว เจ้าหนิงอู่ออกไปเตรียมตัวก่อน ส่วนเจ้า ข้ามีเรื่อง หนักใจจะคุยกับเจ้า เเต่คุยที่นี่ไม่สะดวก"

"งั้นพระองค์..."

"ที่ห้องทรงอักษร"ฮ่องเต้คว้ามือองครักษ์คนสนิทเดินออกไป 

"พระองค์ให้หม่อมฉันเดินตามพระองค์ดีกว่า หม่อมฉันไม่ควร ก้าวเดินเสมอพระองค์"

"อย่าขัดใจข้า ตามมาเงียบๆเป็นพอ"ฮ่องเต้หนุ่มยังคงจับมือองครักษ์ให้เดินต่อตามกันไปที่ห้องทรงอักษร 

#ปล่อยตอนเเรกเเล้ว ดีไม่ดีอย่างไรชี้เเนะเเอดด้วย เรื่องนี้ เเอดเเต่งเอง อาจไม่คล่องคำราชาศัพท์ เเต่เอาตามความเข้าใจเเอด#

****เจอกันEpหน้านะทุกคน *****

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***