พลอยมณี บทที่1 อารัมภบท

 อารัมภบท

ณ ดินแดนทางเหนือของประเทศไทย ที่ซึ่งธรรมชาติยังคงงดงามและอุดมสมบูรณ์ มีหมู่บ้านเล็ก ๆ ซ่อนตัวอยู่ในหุบเขา หมู่บ้านแห่งนี้ มีชื่อ ว่า "บ้านดอยมณี" ที่นี่มีทิวทัศน์ที่งดงามตระการตา ท้องฟ้าสีครามสดใสและแม่น้ำที่ไหลเอื่อยไปตามทาง ภูเขาที่เขียวขจีและอากาศที่บริสุทธิ์ทำให้ใครก็ตามที่มาเยือนต้องหลงใหลในเสน่ห์ของที่นี่

ในหมู่บ้านนี้มีตระกูลเก่าแก่ที่เป็นที่รู้จักกันดี ตระกูลนี้เป็นเจ้าของที่ดินและปกครองหมู่บ้านมาหลายชั่วอายุคน ท่านชายทางเหนือ ผู้มีนามว่า "ท่านชายมณีเวทย์" เป็นผู้นำตระกูล ท่านชายมณีเวทย์เป็นคนที่มีจิตใจดีและเป็นที่เคารพนับถือของชาวบ้าน ท่านมีลูกสาวคนหนึ่งชื่อว่า "พลอยมณี" เธอเป็นหญิงสาวที่งดงามและฉลาดเฉลียว เธอได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีและมีความรู้ความสามารถหลากหลาย ทั้งในด้านการปกครองและการดูแลผู้คน

ในเวลาเดียวกัน ทางภาคกลางของประเทศไทย มีตระกูลที่ร่ำรวยและมีชื่อเสียง ตระกูลนี้มีชื่อว่า "ตระกูลเพชรรณพีร์" หัวหน้าตระกูลคือ "คุณชายเพชรนพีร์" ผู้เป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จและเป็นที่นับถือ คุณชายเพชรนพีร์มีบุตรชายคนหนึ่งชื่อว่า "เพชรรณพีร์" ซึ่งเป็นหนุ่มหล่อและมีความสามารถหลากหลาย เขาเป็นคนที่รักการผจญภัยและชอบท่องเที่ยวไปยังสถานที่ใหม่ๆ

วันหนึ่ง เพชรนพีร์ตัดสินใจที่จะเดินทางไปพักผ่อนที่บ้านดอยมณี เพื่อพักผ่อนใจและสัมผัสกับธรรมชาติที่งดงาม เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าการเดินทางครั้งนี้จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเขาไปตลอดกาล

นี่คือเรื่องราวของพลอยมณี ลูกสาวท่านชายทางเหนือ และคุณชายเพชรนพีร์ ที่มาเที่ยวพักผ่อน เรื่องราวที่จะพาคุณไปสัมผัสกับความรัก ความผูกพัน และความหมายของการใช้ชีวิตในดินแดนที่สวยงามและเต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์

การพักผ่อนของท่านชายเพชรรณพีร์ในครั้งนี้เริ่มต้นด้วยความตั้งใจที่จะหาความสงบและผ่อนคลายจากชีวิตที่วุ่นวาย แต่กลับกลายเป็นเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเมื่อเกิดอุบัติเหตุบางอย่างกับรถของเขา

ในระหว่างที่ท่านชายเพชรรณพีร์กำลังขับรถไปยังจุดหมายปลายทางที่เขาได้วางแผนไว้ รถของเขากลับมีปัญหาอย่างกระทันหัน เครื่องยนต์เกิดเสียงผิดปกติและเริ่มทำงานไม่เต็มที่ ท่านชายเพชรรณพีร์ต้องหยุดรถและลงมาตรวจสอบ ท่ามกลางความกังวลใจที่เกิดขึ้น

เขาพบว่ามีบางส่วนของเครื่องยนต์เสียหาย ซึ่งทำให้ไม่สามารถขับต่อไปได้ ท่านชายเพชรรณพีร์ต้องเรียกรถยกมาเพื่อพารถไปซ่อมที่อู่ การพักผ่อนที่เขาคาดหวังว่าจะได้พบบรรยากาศที่สงบเงียบกลายเป็นวันที่เต็มไปด้วยความยุ่งยากแทน

แต่แม้จะมีอุปสรรคเกิดขึ้น ท่านชายเพชรรณพีร์ก็ไม่ยอมให้เหตุการณ์นี้ทำให้เขาหมดกำลังใจ เขาใช้เวลาที่ต้องรอคอยรถซ่อมในอู่เพื่อคิดทบทวนและตั้งเป้าหมายใหม่สำหรับการพักผ่อนครั้งหน้า และเขายังได้เรียนรู้ว่าบางครั้งการผจญภัยที่เกิดขึ้นโดยไม่คาดฝันก็สามารถนำมาซึ่งประสบการณ์ที่มีคุณค่าและความทรงจำที่ไม่อาจลืมได้

และผู้หญิงคนหนึ่งได้นั่งรถเก๋งสีขาวผ่านมา พร้อมกับพูดภาษาเหนือขึ้นมาถามด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับกระจกรถบานใสค่อย ๆ เลื่อนลง "เป็นอะหยังไปเจ้า? มีอะหยังหื้อช่วยก่อ?" เธอถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและแววตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใย

ทันทีที่ได้ยินคำถามนั้น คนที่อยู่ตรงนั้นก็รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาเล็กน้อย "ไม่มีอะไรครับแค่รถเสียเฉย ๆ" เขาตอบกลับด้วยรอยยิ้ม เขายังไม่แน่ใจว่าควรจะรับความช่วยเหลือจากคนแปลกหน้าหรือไม่ แต่ก็ไม่อยากปฏิเสธน้ำใจที่เธอแสดงออกมา

"อ้ายมีเบอร์ช่างก่อเจ้า? ถ้าไม่มี เดี๋ยวฉันโทรหาให้ได้นะเจ้า" เธอยื่นข้อเสนอด้วยความตั้งใจดี

เขานิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า "ขอบคุณมาก ๆ นะครับ ถ้าเป็นไปได้ก็ขอรบกวนหน่อย" เขาตอบพร้อมกับยิ้มอย่างขอบคุณ

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พร้อมกับกดหมายเลขโทรออกไปยังช่างซ่อมรถที่เธอรู้จัก "สวัสดีเจ้า ช่างจ๋านอยู่ก่อ? มีรถเสียอยู่แถวนี้อ่ะเจ้า มาได้ก่อ?" เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร

หลังจากที่สายได้ถูกต่อ เธอก็หันกลับมาบอกข่าวดี "ช่างจ๋านจะมาภายใน 15 นาทีเจ้า บ่ต้องห่วงนะ"

"ขอบคุณมาก ๆ ครับ" เขาตอบด้วยความซาบซึ้งในน้ำใจของเธอ

การพบเจอคนดี ๆ บนเส้นทางมักจะทำให้ชีวิตมีสีสันและความหวังมากขึ้น แม้จะเป็นเพียงเหตุการณ์เล็ก ๆ แต่ก็สามารถสร้างความประทับใจและความอบอุ่นในใจได้อย่างมากมาย

ชายหนุ่มเอ่ยปากถามชื่อของผู้หญิงที่นั่งอยู่ในรถ ดู ๆ จากหน้าตาแล้ว อายุก็ไม่ห่างจากเขาสักเท่าไหร่

"คุณชื่ออะไรครับ?" เพชรรณพีร์ถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ

ผู้หญิงที่นั่งอยู่ในรถหันมามองเขา ยิ้มเบา ๆ ก่อนตอบกลับด้วยสำเนียงเหนือที่น่ารัก

"ข้าเจ้าชื่อพลอยมณีเน้อ" เธอพูดพลางยิ้มให้

"ยินดีที่ได้รู้จักครับ พลอยมณี ผมชื่อเพชรรณพีร์" เขาตอบกลับอย่างสุภาพ ทั้งคู่เริ่มต้นบทสนทนาที่อบอุ่นและเป็นมิตร

ไม่นานเกินรอ ช่างจ๋านก็ขับรถมาถึงจุดที่รถเสีย แต่กลับทำหน้าเหนื่อย พร้อมกับพูดว่า "รถเสียหนัก ต้องทิ้งไว้ที่นี่เน้อ"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น คุณก็รู้สึกกังวลใจเล็กน้อย เพราะต้องทิ้งรถไว้ในที่ที่ไม่คุ้นเคย แต่ก็เข้าใจว่าเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในสถานการณ์นี้ ช่างจ๋ายังบอกเพิ่มเติมว่า "บ่ต้องห่วงเน้อ เดี๋ยวจะหาทางซ่อมให้เร็วที่สุด"

คำพูดของช่างทำให้คุณรู้สึกคลายความกังวลลงบ้าง และรู้สึกขอบคุณที่มีคนมาช่วยในเวลาที่ต้องการที่สุด

"แล้วผมจะไปนอนที่ไหนล่ะเนี่ย?" เพชรรณพีร์พูดพร้อมกับยกมือขึ้นมากุมที่ศีรษะของเขาเอาไว้ ก่อนที่คนขับรถจะเดินลงมาพร้อมกับถือร่ม สีขาวลายล้านนาที่งดงามลงมากางให้ชายหนุ่ม

"ไปนอนที่วังยศวิการณ์ก็ได้เจ้า ท่านชาย ไชยยศ ป้อของคุณหนูพลอยบ่ว่าหยังครับ"

"คุณพูดว่าอะไรนะครับ ผมไม่เข้าใจภาษาเหนือเท่าไหร่" ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะได้ยินเสียงหวานของหญิงสาวบนรถอีกครั้ง

"ขึ้นมาบนรถก่อนเจ้า ฝนอ่อยแล้วกา"

"ครับ ๆ " ว่าแล้วชายหนุ่มก็ได้รีบวิ่งขึ้นไปบนรถด้วยสภาพที่เปียกชื้นน้ำฝน ก่อนที่คนขับรถจะขับรถออกไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***