ฉันแค่อิจฉานางนั้น!

             (ความเดิมตอนที่แล้ว)

.

.

แบงค์: งั้นทำโทษอะไรดีครับ

//แบงค์ถามพี่รินขึ้นแล้วจับมือพี่ริน

พี่ริน: ทำยังไงก็ได้ค่ะ

//พี่รินพูดเสียงอ้อนๆใส่แบงค์อีกรอบ

.

.

.

.

         (ณ เวลา15:20)

พี่ริน: แบงค์ ตื่นได้แล้วนะ วันนี้ไปเดินเล่นข้างนอกกัน

//พี่รินพูดกับแบงค์ที่ยังหลับอยู่

แบงค์: อื้ออ~ กี่โมงแล้วครับ

พี่ริน: สามโมงยี่สิบ แล้วค่ะ ตื่นได้แล้วนะคะ

//พี่รินบอกเวลากับแบงค์แล้วก็นั่งลงข้างๆแบงค์

แบงค์: พี่ริน ผมรักพี่รินนะครับ

//แบงค์พูดกับพี่รินแล้วลุกขึ้นกอดพี่รินที่นั่งอยู่ข้างๆ

พี่ริน: หืมม พี่ก็รักแบงค์นะคะ

//พี่รินบอกรักกลับแล้วก็กอดกลับ

แบงค์: ผมไปอาบน้ำแปปนึงนะครับ

//แบงค์พูดขึ้นแล้วก็ลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำทันที

          (ณ เวลา17:25)

แบงค์: พี่ริน อันนี้อร่อยนะ ลองกินไหมครับ

//แบงค์ถามพี่รินพร้อมกับป้อน

พี่ริน: ไหนๆ อ้ามม~

//พี่รินตอบกลับแล้วก็กินขนมที่แบงค์ป้อนทันที

แบงค์: อร่อยไหมครับ

//แบงค์ถามแล้วก็ตั้งหน้ารอคำตอบ

พี่ริน: หื้มมม อร่อยอะ ซื้อจากไหนอะแบงค์

//พี่รินถามแบงค์และหยิบเงินเตรียมเดินไปซื้อ

แบงค์: ตรงร้านที่มีคนเสื้อน้ำเงินยืนอยู่น่ะครับ ร้านนั้นเลย

//แบงค์บอกร้านกับพี่รินแล้วก็ยืนรอพี่ริน

??: คุณชื่อแบงค์สินะคะ

//บุคคลปริศนาพูดกับแบงค์ขึ้นมา

แบงค์: ใช่ครับ แล้วคุณชื่ออะไรหรอครับ

//แบงค์ถามกับบุคคลปริศนากลับ

??: ไว้ค่อยบอกนะ ไม่มีเวลาแล้ว

//บุคคลปริศนาพูดขึ้นก่อนจะจับตัวแบงค์แล้ววิ่งอย่างไว

           ( ณ เวลา 19:30)

แบงค์: ปล่อยผมเดี๋ยวนี้! ปล่อย!!

//แบงค์โวยวายเสียงดังขึ้นมา

??:อ๊ะ!? ลืมไปเลยล่ะ ฉันชื่อ "อลิซ" นะ

//บุคคลปริศนาบอกชื่อกับแบงค์แล้วเดินมาไกล้ๆแบงค์

แบงค์: จับผมมาทำไม ทำไปทำอะไรให้หรือป่าว

//แบงค์ถามขึ้นอย่างกังวลแล้วก็มองที่อลิซ

อลิซ: ฉันแค่อิจฉานางนั้น! แวมไพร์ที่ชื่อรินน่ะ!

//อลิซพูดขึ้นเสียงดังด้วยความแค้นที่ตนมีต่อริน

แบงค์: แต่ผมก็ตามหาเขานะ ผมว่าเขาก็คงรู้ว่าผมตามหาเขาเหมือนกัน

//แบงค์พูดและอธิบายให้อลิซฟัง

อลิซ: ตอนนี้ฉันไม่สนใจเรื่องนั้นหรอกนะ... ฉันรู้แค่ว่าตอนนี้ฉันต้องฆ่านางนั้นให้ได้!

//อลิซพูดขึ้นแล้วจึงหยิบลิ้มเงินที่เป็นอาวุธนักล่าแวมไพร์ขึ้นมา

แบงค์: คุณฆ่าเขาไม่ได้หรอก! ผมไม่ยอมให้คุณฆ่าเขาแน่ๆ!

//แบงค์พูดขึ้นอย่างโมโหแล้วมองที่ตาของอลิซ

อลิซ: อืมม... แววตามีจิตสังหารนะเราอะ

//อลิซพูดขึ้นแล้วก็หยิบเข็มฉีดยานอนหลับให้แบงค์ทันที

แบงค์: ไม่! ปล่อย! ปล่อยผม! ปล่อย.. ปล่อยผม...

//แบงค์พูดยังไม่จบก็สลบลงทันที

(ณ เวลา21:30)

พี่ริน: แบงค์หายไปไหนนะ นานแล้วนะ ใจคอไม่ดีเลย

//พี่รินพูดขึ้นพร้อมกับตามหาแบงค์ไปด้วย

ธาม: พี่ริน อยู่นี่เองหรอ ผมจะถามว่าเห็นแบงค์ไหมครับ

//ธามวิ่งมาหาพี่รินอย่างหน้าตาตื่น

พี่ริน: ไม่เห็นเลย พี่ก็ตามหาแบงค์อยู่เหมือนกัน

//พี่รินพูดขึ้นพร้อมกับมองหาไปด้วย

ธาม: ผมว่า แบงค์อาจจะโดนลักพาตัวก็ได้นะครับพี่ริน

//ธามพูดขึ้นแล้วมองหน้าพี่รินไปด้วย

พี่ริน: อย่าพูดแบบนั้นสิ เห็นแบบนี้พี่ก็กังวลเป็นนะ

//พี่รินพูดขึ้นอย่างกังวลทันทีหลังจากที่ได้ยินธามพูดถึงการลักพาตัวแบงค์ไป

ธาม: เอ่า ผมขอโทษ งั้นจะทำไงกันดีครับ

//ธามถามกับพี่รินและก็เริ่มที่จะมองหาแบงค์เหมือนกัน

พี่ริน: เอางี้ เธอโทรหาแบงค์ได้ไหม โทรติดหรือป่าว

//พี่รินถามขึ้นแล้วก็หยิบมือถือในกระเป๋าออกมา

ธาม: ไม่ติดเลยครับ เหมือนแบงค์จะปิดเครื่องไว้นะครับ

//ธามพูดขึ้นเพราะรู้ดีว่าเวลาแบงค์อยู่กับพี่รินจะชอบปิดมือถือเอาไว้

พี่ริน: ใช่ แต่ทำไมตอนนี้ถึงยังโทรไม่ติดกันนะ

(เช้าวันถัดไป ณ เวลา10:35)

อาจารณ์: คุณธาม ทำไมเพื่อนของคุณไม่มาเรียนด้วยล่ะ คุณแบงค์น่ะ

//อาจารณ์ถามกับธามที่ไม่ได้มาเรียนพร้อมกับแบงค์

ธาม: เอิ่ม... คือว่า... เขาแค่ไม่สบายน่ะครับ

//ธามตอบอาจารณ์อย่างเลือกไม่ได้ว่าควรบอกความจริงหรือไม่

(ณ ช่วงเที่ยงเวลา 12:20)

เพื่อนธาม: เห้ย ธาม ไอแบงค์ไปไหนอะ ทำไมมานั่งคนเดียวอะ

//เพื่อนธามถามขึ้นเพราะปกติจะเห็นแบงค์มานั่งกับธามด้วยตลอด

ธาม: ก็... อย่าเอาไปบอกใครนะ แบงค์หายตัวไปตั้งแจ่เมื่อคืนแล้ว กูไม่กล้าบอกคนอื่น

//ธามพูดขึ้นอย่างกังวลอีกรอบ

เพื่อนธาม: เอ่า มันจะหายไปไหนได้ไงวะ มึงได้ตามหามันหรือยัง

//เพื่อนธามพูดขึ้นแล้วก็มานั่งข้างๆธามทันที

ธาม: กูลองหาแล้ว ไปหาทุกจุดที่มันชอบไป ก็ไม่เจอ

//ธามพูดขึ่นอย่างกังวล

เพื่อนธาม: งั้นเอางี้ คืนนี้ลองช่วยกันออกตามหาไหม กูจะไปช่วยหาด้วย

//เพื่อนธามพูดขึ้นแล้วก็ตบไหล่ปลอบใจธาม

ธาม: ได้ ขอบคุณมากที่ช่วยหา

//ธามพูดขึ้นและเริ่มหายกังวลนิดหน่อย

(ณ เวลา17:40)

ธาม: พี่ริน ผมพาเพื่นมาหาแบงค์ด้วยนะครับ

//ธามพูดขึ้นพร้อมกับเพื่อนธามที่เดินตามมา

พี่ริน: ได้สิ แต่ให้เพื่อนธามรอก่อนได้ไหม แล้วธามก็ตามพี่มาก่อน

//พี่รินพูดขึ้นแล้วจึงเดินไปข้างตึก

ธาม: โอเคครับ... มึงรอตรงนี้นะ เดี๋ยวกูมา

//ธามพูดขึ้นแล้วเดินตามพี่รินไปทันที

พี่ริน: มานี่ มายืนตรงนี้...

//พี่รินบอกกับธามแล้วก็ยืนรอ

ธาม: ได้ครับ ทำไมหรอ..ครับ...

//ธามพูดขึ้นแล้วมองตาพี่รินที่แดงกล่ำถึงเข้าใจในทันที

พี่ริน: พี่อยากได้เลือดน่ะ... พี่หิวตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ

//พี่รินพูดจบก็กัดเข้าที่คอธามทันที

ธาม: ฮึก!... บ..เบาๆหน่อย.. พ..เพื่อนผมจะได้ยินเอานะ

//ธามพูดขึ้นและพยายามกลั้นเสียงความเจ็บไว้จนเผลอจับแขนพี่รินแน่น

พี่ริน: อึก.. อึก.. อึก.. อึก.. อึก...

//เสียงพี่รินกลืนเลือดอย่างหิวกระหาย

ธาม: ด..เดี๋ยว น..นี่มัน.. เยอะ.. เกิน.. ไปแล้ว...

//ธามพูดขึ้นแล้วก็หมดแรงนั่งลงกับพื้นทันที

พี่ริน: งั้น...กินแค่นี้แหละ เธอลุกไหวไหม

//พี่รินถามธามที่หมดแรงนั่งอยู่กับพื้น

ธาม: ม..ไม่ไหวครับ ให้ผมนั่งพักตรงนี้ก่อนนะครับ

//ธามพูดขึ้นแล้วจึงนั่งพักอยู่จุดเดิม

พี่ริน: ขอโทษที่ทำให้หมดแรงนะ พี่หิวไปหน่อยน่ะ

//พี่รินกล่าวขอโทษธามที่นั่งหมดแรงอยู่

ธาม: ไม่เป็นไรเลยครับ ผมยินดีมากๆครับ

//ธามพูดขึ้นแล้วก็นั่งพักต่อ

เพื่อนธาม: เห้ยธาม! คืนนี้กูนอนค้างห้องมึงนะ!

//เพื่อนธามพูดขึ้นแล้วก็เดินมาดู

ธาม: ได้ๆ! มึงขึ้นไปห้องก่อนเลย! กูขอนั่งตรงนี้ก่อน!

//ธามพูดขึ้นพร้อมกับหันไปมองเพื่อนที่เดินมาดู

เพื่อนธาม: โอเค กูจะขึ้นไปรอนะ

//เพื่อนธามพูดขึ้นแล้วก็เดินขึ้นไปห้องธามทันที

พี่ริน: ว่าแต่เรื่องแบงค์ เราจะทำไงกันดีละ

//พี่รินพูดขึ้นแล้วก็มองตาธาม

ธาม: ก็คงต้องหาไปเรื่อยๆน่ะครับ ไปหาในที่ที่เราไม่เคยไปน่ะครับ

//ธามพูดขึ้นแล้วก็มองตาพี่รินกลับ

พี่ริน: คงต้องเป็นแบบนั้นแหละ แต่ไว้พรุ่งนี้นะ ตอนนี้แยกย้ายกลับห้องกันก่อน

//พี่รินพูดขึ้นแล้วก็ยื่นมือจะช่วยธามให้ลุกขึ้นได้

ธาม: ได้ครับ ขอบคุณมากๆครับ

//ธามจับมือพี่รินแล้วก็ลุกขึ้นเพื่อจะเดินกลับห้องทันที

.

.

.

.

.

.

กรุณา รอตอนต่อไปด้วยนะครับ ;)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***