ตุลาวิ่งตามปารมีมาที่ลานจอดรถ
"รอด้วย รอผมด้วย"ตุลาวิ่งตาม ปารมีทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วจู่ๆปารมีก็หยุดยืนนิ่ง ตุลาเบรกไม่ทันชนชายหนุ่มเต็มๆ ตุลาล้มก้นกระเเทก
"โอ้ย...หยุดทำไมไม่บอก"
"แล้ววิ่งตามมาทำไม สมน้ำหน้า"ปารมีตีหน้าตึงชักสีหน้า
"ก็เฮียบอกให้ผมไปด้วย"
"ใช่บอก"
"ก็เเค่นั้น"ตุลาทำท่าไปเปิดประตูรถซุปเปอร์คาร์
"หยุด"ปารมีเอ่ยตุลาชะงัก
"ทำไมหละ"
"ธันย์บอกหนะใช่ เเต่ฉันไม่ได้รับปากซะหน่อย"
"เอ้า อะไรเนี่ย หมายความว่างัยครับนี่"
"ก็หมายความว่าไปเองจบ นะ"
"เห้ยเดี๋ยวอะไรวะ"ตุลาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟโมโหมองปารมีขับรถออกไป แถมยิ้มเยาะเย้ยอีกด้วยเขายิ่งนอยฟาดงวงฟาดงา
"แมร่งกวนตีนหวะ"เขาตะโกนไล่หลังเดินฉับๆเข้าบ้านมาเจอธันวา ที่กำลังจะขึ้นห้อง ตุลาเดินหน้ามุ่ยเข้ามา
"เอ้าเห้ย ทำไมยังไม่ไปอีกเนี่ย"
"เฮียไม่ต้องพูดอะไรเลยนะ โคตรโมโห"
"หัวร้อนเเบบนี้ ไอ้ปาล์มใช่มะ"
"เออ เเมร่งโคตรกวนตีนเลย เพราะเฮียธันย์นั่นหละฝากผมไปกับเขาอะ สุดท้ายไม่ได้ไปด้วยโดนตอกกลับมา ฟังเเล้วเจ็บใจ"เขากระฟัดกระเฟียดโมโห เดินไปหยิบกุญเเจรถเฟอรารี่ หันมามองค้อนธันวา
"ตุลย์"
"ไม่ต้องเลยเฮีย ผมนอยไปเเล้ว"
"เอ้าโมโห งอนด้วยเอ้างอนๆ อะไรของมันวะตกลงเป็นน้องหรือเป็นพ่อ"
"ก็เป็นน้องหละค่ะคุณธันย์ เพียงเเต่คุณตุลย์เธอยังเด็กนัก"
"ป้าครับผมก็อยากให้ตุลย์มันโตสักทีเป็นถึงผู้บริหารเป็นเจ้าของบลูไนท์ทำตัวเป็นเด็กๆเเล้วใครจะเคารพ"
"น่ารักอย่างคุณตุลย์ ไม่มีใครเกลียดหรอกค่ะมีแต่คนจะรัก"
"ผมก็หวังให้เป็นแบบนั้นครับ ผมไปนอนนะดึกๆต้องเข้าไปดูความเรียบร้อยที่ผับ ไปนะครับป้า
"คุณธันย์ไปพักเถอะค่ะ"หญิงกลางคนเอ่ยออกมาธันวาจึงเดินเลี่ยงขึ้นไปนอน
ที่ลานสนามเเข่งรถ
ตุลามาถึง ก็เห็นปารมีซ้อมเเข่งรถอยู่ แกล้งทำเป็นเอ่ยถามคนคอยดูแลความเรียบร้อย
"คนใหม่ใช้เบอร์รถอะไรซ้อม"
"เบอร์3ครับคุณตุลย์"
"ดีเเล้ว"ตุลาเอ่ยมองรถที่วิ่งทะยานในสนามจนซ้อมเสร็จ ซักพักปารมีก้าวลงมาจากรถ ถอดหมวกเต็มใบออก สลัดเสยผม สาวๆที่อยู่เเถวนั้นต่างกรี๊ดกัน เกลียวกราวตุลาเบ้หน้า
"หล่อตรงไหน ทำไมต้องกรี๊ด เหมือนใครจะตายอย่างนั้น"เขาคิดลุกขึ้นยืนจะเดินไป
"เอ้าเดี๋ยวสิครับ จะไปเเล้วเหรอครับบอส"
"จะกวนอะไรอีกหละครับ"ตุลาเหลือบมองปารมีที่ยืนเก็กตีหน้ากวนสุดๆ
"เปล่า เเค่จะถามว่า ฉันซ้อมดีมะ"
"ก็งั้นๆ ขอตัวนะ"ตุลาหันหลังจะเดินไป
"ใครรั้งขาไว้ละครับ"ตุลาชะงักเท้า หันมามองหน้าปารมี ที่ทำหน้านิ่ง แต่ยิ้มที่มุมปากเเบบกวนๆ ตุลาเลยตอกกลับทำหน้าเป็นใส่
"นั่นสิครับ ถ้ามีใครรั้งจริง ผมก็คงยันจนหน้าหงายไปเเล้วหละครับ"ตุลาเอ่ยค้อนขวับเดินออกไปปล่อยให้ปารมียืนใบ้กินอยู่ตรงนั้น....ไอ้เด็กบ้าต่อปากต่อคำ เดี๋ยวสวย....เขาคิดหมันไส้ตุลา
ช่วงพักซ้อมตอนเที่ยง ปารมีนั่งอยู่ที่ริมสนามเเข่งรถ ตุลาเดินออกมาจ๊ะพอดี เขาพยายามก้าวถอยหลัง ไม่ให้ปารมีได้ยินเเต่ว่า...
"กลัวเหรอที่เดินมาเจอฉันหนะ"
"เปล๊า"
"แล้วเดินถอยหลังทำไม ถ้าไม่กลัว"ปารมีค่อยๆหันหน้ามาเก็กหน้านิ่ง
"เป็นไปได้ ก็ไม่อยากสนทนาด้วย ผมไม่ชอบคนหยิ่ง"
"แต่คงต้องทำใจ สัญญาอีกนานฉันคงหยิ่ง อยู่บนหัวนายจนลืมเลยอะ"
"นี่หลอกด่าผมปะ นี่ผมเป็นบอสพี่นะ"
"เปล๊าคิดเอาเองดิ ก็เถอะนะถึงเป็นบอส แต่ยังไม่กล้านับถืออะ ไม่ต้องขยายนะคิดเองโตเเล้ว"ปารมีเอ่ยลุกขึ้นมาเเล้วเดินชนบ่าตุลา
"หยิ่ง กวนบาทาชิบหาย ถ้าจะฟ้องเฮียตามสบายเลยขอด่าหน่อยเหอะ"
"น้อมรับคำชม ไม่ต้องห่วงฉันฟ้องเเน่ ท้าฉันเหรอรู้จักน้อยไป"เขาเอ่ยเดินสบายใจออกไปรู้สึกสะใจที่ย้อนตุลาได้ ตุลาหน้าหงิก ขมวดคิ้วเป็นปม วันนี้มีประชุมเรื่องรถ ที่ส่งเข้ามาจากต่างประเทศประชุมเสร็จเขาก็เดินเซ็งๆ ออกมาเดินชนกับใครบางคน
"เห้ยอะไรอีกเนี่ย"คนตรงหน้าโวยวายตุลาเงยหน้าขึ้นมอง
"นี่พี่อีกเเล้วเหรอวะ"
"อะไรวะ มานี่ดันมาเจอนายอีกซวย จริงๆเลย"
"ผมซวยกว่า อุ๊โคตรเซ็ง"ทั้งคู่หงุดหงิดใส่กันต่างคนต่างเดินไป....โคตรซวย โคตรเซ็ง" ตุลาหงุดหงิด.....ไปหาอะไรผ่อนคลายดีกว่า...ตุลาคิดเดินออกไป ปารมีหน้าหยิกขึ้นรถมา...เด็กบ้าเจอเเมร่งทีไรซวยตลอด ปากนี่ยังกับกรรไกรไม่รู้ตอนเด็กๆ คุณป้าให้กินกรรไกรเเทนข้าวหรือเปล่า...เขายิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดในหัว
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 54
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments