ุสหายเก่าจากต่างแดน

คฤหาสน์ตั้งอยู่บนเนินเขาที่มองเห็นวิวทะเลเมดิเตอร์เรเนียนสุดสายตา ลมทะเลพัดเย็นสบายผ่านหน้าต่างบานใหญ่ที่เปิดกว้าง ภายในบ้านตกแต่งด้วยสไตล์เมดิเตอร์เรเนียนอย่างหรูหรา

พื้นหินอ่อนสีขาวเรียบหรูสะท้อนแสงจากโคมไฟระย้าที่แขวนอยู่เหนือศีรษะ ผนังบางส่วนประดับด้วยงานศิลปะโบราณและพรมทอมือที่นำเข้ามาจากโมร็อกโก ขณะที่ผนังอื่น ๆ

ตกแต่งด้วยกระเบื้องโมเสกสีฟ้าเข้มสลับขาว ให้ความรู้สึกสงบและผ่อนคลาย

เซลร่ายืนอยู่กลางห้องในชุดเดรสสีแดงเข้มที่ขับให้เห็นผิวขาวเนียนและเส้นผมสีดำลอนเข้มที่ถูกรวบไว้เบา ๆ ข้างหนึ่ง

เธอเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้และยังเป็นผู้หญิงที่ทรงอิทธิพลในโลกใต้ดินด้วยความฉลาดและความเฉียบแหลม

ดวงตาสีครามมรกตเข้มของเธอส่องประกายวาววับเมื่อมองดู ชายหนุ่มคนหนึ่ง ที่อยู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นในบ้านของเธอ ด้วยท่าทีสงบแต่ระมัดระวัง

หนุ่มสเปนยืนพิงกำแพงด้วยท่าทีผ่อนคลาย

ในชุดสูทสีเข้มที่ตัดเย็บอย่างดี เขามีใบหน้าที่หล่อเหลาและดวงตามรกตที่ซ่อนความลับมากมาย รอยยิ้มของเขามักจะมีนัยยะซ่อนเร้นอยู่เสมอ

เขาเป็นคนที่คาดเดายาก และการมาเยือนของเขามักจะมีความหมายมากกว่าที่เห็น

"ไง เซลร่า" วาเลนทักด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

เซลร่าหันมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกหลายอย่าง

"วาเลน..."

ช่วงเวลาที่ความเงียบปกคลุม แต่ก็เป็นความเงียบที่ไม่อึดอัด มีแต่ความตึงเครียดที่น่าสนใจที่แผ่ซ่านออกมาในห้อง

"ฉันไม่ได้สั่งอาวุธนะ มาทำไมล่ะ?" เซลร่าถามด้วยน้ำเสียงที่แฝงด้วยความสงสัยและความท้าทาย

วาเลนหัวเราะเบา ๆ

"ฉันจะมาเยี่ยมเฉยๆบ้างไม่ได้หรือไงกัน"

"ก็ได้อยู่ แต่มันดูไม่ปกติ ผิดวิสัยของนาย" เซลร่าตอบอย่างเย็นชา แต่ยังมีแววรอยยิ้มที่มุมปาก

วาเลนขยับเข้าใกล้เล็กน้อย ดวงตาของเขาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเซลร่า

"หึ~ รู้จักฉันดีจริงนะ"

เซลร่าเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ยังคงยืนหยัดด้วยท่าทางที่มั่นคง

"ไม่ลองเดาดูละ...ว่าฉันมาทำไม?"

วาเลนยิ้มมุมปาก ดูมีเสน่ห์และลึกลับเหมือนเดิม

"หึ~ ไม่ละ" เธอตอบพร้อมยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ แต่แววตาของเขาบ่งบอกว่าเขารู้สึกสนุกกับการท้าทายเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้

เซลร่าเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เธอไม่ได้แปลกใจที่วาเลนจะุถามแบบนี้ เธอรู้ว่าเขาเป็นคนที่ไม่ชอบเปิดเผยความตั้งใจของตนเองง่าย ๆ แต่เธอก็ไม่ยอมให้เขาผ่านไปง่าย ๆ เช่นกัน

"ฉันขอพักที่นี่สักคืนสิ..." วาเลนพูดขึ้นมาเสียงเรียบ แต่ยังคงแฝงด้วยความมั่นใจเซลร่าหัวเราะเบา ๆ แต่เป็นเสียงหัวเราะที่เยือกเย็น

"มีอะไรมาแลกเปลี่ยนไหมล่ะ?" เธอตอบกลับ ดวงตาของเธอส่องประกายด้วยความฉลาดและความระมัดระวังวาเลนยืนตัวตรงและเดินเข้ามาใกล้เธอ

ดวงตาของเขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเซลร่า

"แล้วเธออยากได้อะไรล่ะ?" เขาถามกลับ พร้อมกับยิ้มอย่างมีเสน่ห์และท้าทาย

"เข้ามาคุยกันข้างในก่อนสิ..." เซลร่าพูดพร้อมกับเดินไปยังโซฟาหรูตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่ใกล้เตาผิงที่ประดับด้วยหินอ่อนสีขาวสลักลวดลายคลาสสิก วาเลนตามเธอมาอย่างเงียบ ๆ

แต่สายตาของเขาสำรวจไปทั่วห้อง เหมือนจะจดจำรายละเอียดทุกอย่างไว้ในหัวเมื่อเข้ามาถึงกลางห้อง

เซลร่าหยุดและหันมาทางลูกน้องคนหนึ่งที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ เป็นชายร่างใหญ่ในชุดสูทสีดำซึ่งคอยรับคำสั่งอย่างเคร่งครัด

"ไปเตรียมห้องให้แขกด้วย คืนนี้เขาจะนอนที่นี่" เธอสั่งด้วยเสียงที่หนักแน่นและเด็ดขาด

ชายคนนั้นพยักหน้าแล้วรีบออกไปทำตามคำสั่ง ทิ้งให้เซลร่าและวาเลนอยู่ตามลำพังท่ามกลางบรรยากาศที่สงบและอบอุ่นของห้องรับแขก

วาเลนเอนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวหนึ่งใกล้กับเซลร่า เขามองดูเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นปนเจ้าเล่ห์

"เธอรู้ไหม เซลร่า การได้อยู่กับเธอมันเหมือนการเดินอยู่บนสายลวดที่ขึงระหว่างตึกสูง...มันทั้งตื่นเต้นและเสี่ยง แต่ฉันกลับชอบ"

เซลร่าหัวเราะเบา ๆ ใบหน้าของเธอแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกขบขัน

"นายก็รู้ดีว่า ฉันจะไม่ปล่อยให้นายตกลงมาง่าย ๆ หรอก...แต่ก็ไม่รับประกันว่าจะช่วยไว้ทุกครั้งเหมือนกัน" เธอพูดพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก แสดงถึงความเป็นกันเองและความรักที่แฝงอยู่ในคำพูดของเธอ

วาเลนหัวเราะเสียงต่ำ ดวงตาของเขาเป็นประกาย

"ก็นั่นแหละที่ทำให้เธอน่าสนใจนัก"

เซลร่าพิงโซฟา ยกแก้วไวน์ขึ้นจิบเบา ๆ ก่อนที่จะเอียงศีรษะมองวาเลนด้วยสายตาที่รู้สึกผ่อนคลาย

"แล้วสรุปมีเรื่องอะไรล่ะ ถึงได้มาหากันถึงที่ขณะนี้?"วาเลนยิ้มกว้าง ขณะที่ดวงตาของเขาส่องประกายด้วยความสนุก

"ฉันจะคิดถึงเธอบ้างไม่ได้หรือไง?"เซลร่าเหลือบตามองเขาด้วยความไม่เชื่อพร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก

"เอาดีๆ นี่คงไม่ได้หนีออกจากบ้านมาหรอกใช่ไหม?"วาเลนหัวเราะเบา ๆ พร้อมทำท่าทางตกใจปลอม ๆ

"นี่เธอคิดได้ยังไงกัน? ระดับพ่อค้าอาวุธสงครามอย่างฉัน ทำไมยังต้องหนีออกจากบ้าน?"เซลร่าทำหน้าไม่เชื่อ

ดวงตาของเธอจ้องมองเขาอย่างทะลุปรุโปร่ง

"ทะเลาะกับน้าคาเตอร์มาอีกแล้วหรือไง?"วาเลนยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ

"ความคิดของเราแค่ไม่ตรงกันนิดหน่อย"เซลร่าหัวเราะและส่ายหัวเบา ๆ

"เลยถึงขั้นหนีออกจากบ้าน?"วาเลนถอนหายใจเล็กน้อย แต่ยังคงยิ้ม

"ก็บอกว่าไม่ได้หนีออกจากบ้านไง"

"เอาเถอะ ไม่ได้หนีออกจากบ้านก็ไม่ได้หนี" เซลร่าพูดพร้อมยักไหล่เล็กน้อย เธอจิบไวน์อีกครั้งและยิ้มเยาะ

"นายอยากจะอยู่นานแค่ไหนก็เรื่องของนายเลย"วาเลนมองเธอด้วยรอยยิ้มที่ยากจะเดา เขารู้ว่าเซลร่าไม่ได้จริงจังนัก แต่ก็รับรู้ถึงการต้อนรับอย่างอบอุ่นของเธอ

"....." เขายังคงนิ่งเงียบ แววตาของเขามองสำรวจเธออย่างลึกซึ้ง

"ทั้งนี้ต้อนรับเสมอ...." เซลร่าเสริมด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล แต่เต็มไปด้วยความหมายหลากหลายวาเลนยิ้มกว้างขึ้น

ดวงตาของเขาเป็นประกาย

"...." เขาไม่ได้ตอบทันที ปล่อยให้คำพูดของเซลร่าแฝงความหมายในความเงียบหลังจากหยุดไปสักครู่ เซลร่าเสริมด้วยรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์

"แต่อาวุธรอบหน้าแถมมาให้เยอะๆหน่อยนะ"วาเลนหัวเราะเสียงต่ำ รู้สึกสนุกกับการหยอกล้อกัน

"หึๆๆ ปกติฉันก็ให้เธอเยอะเป็นพิเศษอยู่แล้ว เซลร่า" เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เป็นกันเองและซ่อนความลึกซึ้ง

.หลังจากที่วาเลนพูดถึงการให้ "เยอะเป็นพิเศษ" เขายังคงยิ้มกว้างแต่มีแววความจริงใจในดวงตา

"แต่ถ้าเธออยากได้มากกว่านี้... ฉันก็อาจต้องการอะไรบางอย่างตอบแทนบ้าง"เซลร่าหรี่ตาเล็กน้อยและยิ้มเยือกเย็น

"โอ้? แล้วนายต้องการอะไรล่ะ? ขึ้นอยู่กับว่ามันคุ้มหรือเปล่า"วาเลนยื่นตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย ใบหน้าของเขาใกล้กับเซลร่ามากขึ้น

"บางทีแค่ให้ฉันได้อยู่กับเธอแบบนี้ ก็เป็นการแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่าแล้ว" เสียงของเขาเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความตั้งใจที่ซ่อนเร้น

วาเลนเอนตัวไปข้างหน้าอีกเล็กน้อย ใบหน้าของเขาใกล้กับเซลร่ามากขึ้นเล็กน้อย

"เซลร่า วันนี้ฉันอุตส่าห์มาทั้งที..." น้ำเสียงของเขาต่ำและเต็มไปด้วยความรู้สึกที่แฝงไว้เซลร่ามองเขาอย่างพิจารณา ความเงียบที่ตามมานั้นเต็มไปด้วยความหมาย

"...…" เธอรอฟังสิ่งที่เขากำลังจะพูดต่อ"ขอหน่อยได้ไหม?" เขากระซิบเบา ๆ

ดวงตาของเขาสบตาเธอโดยตรง แววตาเต็มไปด้วยความปรารถนาและความคาดหวังที่ไม่ปิดบัง

เซลร่าหัวเราะเบา ๆ รอยยิ้มของเธอเจ้าเล่ห์และลึกซึ้ง

"หึ~ ตายจริง ได้ไปอดอยากมาจากไหน?" เธอพูดพลางยกแก้วไวน์ขึ้นจิบอย่างไม่รีบร้อนวาเลนยิ้มเล็กน้อย แต่ไม่ได้ตอบคำถามของเธอตรง ๆ

"...…"

เซลร่ามองดูเขาอย่างท้าทาย เธอรู้ว่าเขามีความต้องการมากกว่านี้ แต่เธอเองก็ไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครได้สิ่งที่ต้องการโดยง่าย

.

"ให้ฉันเรียกเด็กแทนให้เอาไหมล่ะ?"วาเลนส่ายหัวเบา ๆ

"ถ้าแค่นั้น ฉันคงไม่ถ่อมาถึงนี่" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นกว่าเดิม ดวงตาของเขาแสดงออกถึงความแน่วแน่และเจตนาที่ชัดเจน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***