One Way

บทที่1

วันนี้ก็เป็นวันธรรมดาของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง นายต้น เป็นเด็กม.6ทั่วไปแต่เป็นคนที่ไม่ชอบการเรียน วันๆก็เอาแต่ไปแว้น ขี่มอไซค์ที่พึ่งแต่งมากับเพื่อนฝูงของเขา ความรู้ในการเรียนติดลบ วันนี้ก็เป็นอีกวันนึงที่เขากับเพื่อนนั้นไปเที่ยวหนีเรียน..

จนมาถึงช่วงกลางคืนเพื่อนฝูงของเขาก็ขอตัวแยกย้าย เหลือแค่เขากับภา พวกเขาขี่รถตัวกันไปสักพักภาก็ขอกลับ ตอนนี้ก็เหลือแค่ต้นคนเดียว ด้วยความที่ต้นไม่รู้จะทำอะไร คืนนี้เขาก็เลยขี่เข้าเมือง ต้นก็ได้แค่ขี่ไปเรื่อยๆ เพราะไม่ใช่สถานที่ที่คุ้นชิน

"เห้ย~ กลับบ้านดีกว่าว่ะอยู่ไปก็ไม่มีไรทำ" ระหว่างทางกลับบ้านั้นต้นก็ได้ไปเห็นรถคันนึงจอดอยู่ ด้วยความสงสัย ต้นเลยเข้าไปดูที่รถขันนั้น

"มีใครอยู่ปล่าวว่ะ ติดฟิล์มไรเนี่ยย มองไม่เห็นเหี้ยไรเลยเนี่ย" ต้นที่เอาหน้าจู้กระจกได้สักพัก กระจกนั้นก็เหมือนค่อยๆ เปิด

"เว้ยย ใครว่ะ" ด้วยความที่ตกใจต้นก็กำลังจะวิ่งหนี

"นี่!!..." เสียงที่ต่ำจากทางคนในรถทำให้ต้นขนลุกไปทั้งตัว

"คะ..คะ..ครับ"

"โทรหาอู่ซ้อมรถแถวๆ นี้สิ"

"แล้วทำไมพี่ไม่โทรเองล่ะครับ"

"นายจำเป็นต้องย้อนคำถามด้วยเหรอ" ต้นได้ยินเสียงที่กดดันและต่ำของพี่คนนี้ทำให้ต้นรู้สึกขนลุกอีกรอบ

"ก็ได้ครับ.." ผ่านไปไม่กี่นาทีต้นก็คุยเสร็จ

"ผมคุยเสร็จแล้วนะครับอีกสักแปป รถก็คงมา ผมขอกลับก่อนนะครับ"

"จะไปไหนก็ไป" ต้นไม่ได้ตอบอะไรไป เขาก็รีบขับรถกลับบ้าน

ไม่กี่วันผ่านไป ก็มีเพื่อนต้นมาคุยด้วย

"เห้ย ไอต้น มึงมีเงินให้กุยืมสักหมื่นนึงมั้ยวะ"

"มึงจะบ้าอ่อ ใครจะไปหาเงินได้ขนาดนั้นวะ มึงจะเอาไปแต่งรถอีกแล้วอ่อ"

"ก็เออดิวะ กุต้องการเงิน!!!"

"ไอเหี้ย กุจะไปหาจากไหนล่ะ รอบที่แล้วมึงยังไม่คืนกูเลย"

"ชั่งหัวรอบก่อน ก่อนดิ....เดี๋ยวนะ" เคียวเพื่อนของต้นล้วงมือเข้าไปไหนกระเป๋ากางเกง

"นี้ไง~ กุเจอแล้ว ดีนะกุพึ่งได้เมื่อเช้าไม่งั้นลงเครื่องซักผ้าไปละ"

"อะไร"

"นี่ไงๆ บริษัทกู้เงิน ที่นี้เขาเก็บดอกเบี้ยน้อยมากเลยนะ"

"แล้ว บอกกุทำไม มึงก็ไปเองสิ"

"อะไรวะ ไปให้หน่อยดิ"

"กุไม่ไป ถ้าจะให้กุไปกุขอ50%ของเงินทั้งหมด"

"โอ้ไอเหี้ย 10%"

"ไม่"

"อะไรวะ....นะๆๆๆๆๆๆ"

"ชิ ไปก็ไป10%นะไอ้สัส"

"แต้งกิ้วมากเพื่อน"

วันรุ่งขึ้น ต้นก็มาบริษัทตามที่บัตรบอก

"ไอเหี้ย ใหญ่จังวะ" ต้นเดินเข้าไปในบริษัทแห่งนั้น

"เอ่อ สวัสดีครับ ผมจะมาขอกู้เงินอะครับ"

"อ๋อ ได้จ๊ะ ขึ้นไปที่ชั้น29 ห้องประธานเลยนะจ๊ะ"

"ครับ..." ต้นได้ไปตามที่พี่สาวคนเมื้อกี้บอก ผ่านไปไม่กี่นาที่ก็ถึงห้องประธาน ด้วยมารยาทต้นก็เคาะประตูก่อนเข้า

"สวัสดีครับ มีใครอยู่มั้ยครับ" ต้นรอสักพักแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ ต้นเลยตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป

"ขออนุญาตนะครับ" ต้นชะเง้อหน้าเข้าไปในห้องแต่กลับเห็น...คนกำลังโดนซ้อมอย่างหนัก ด้วยความที่ตกใจต้นก็ปิดประตูดัง ปึ้ง!!

"กูเข้าผิดห้องรึปล่าววะ" ไม่กี่นาทีต่อมาประตูห้องประธานที่อยู่ด้านหลังของต้นก็เปิด

"เข้ามา" เสียงที่แสนคุ้นแต่ต้นก็จำไม่ได้ ต้นตามประธานบริษัทเข้าไป ต้นเข้าไปนั่งที่ ที่นั่งที่จัดไว้ให้ แต่ต้นก็เหลือบไปเห็น ผู้ชายคนเมื้อกี้ที่โดนซ้อมถูกมัดไว้ สภาพของเขาดูไม่ได้เลย ต้นเริ่มตกใจและกลัว

"ผมมา.."

"จะเอาเท่าไหร่"

"ครับ.."

"จะเอาเท่าไหร่"

"12,000บ.ครับบบ"

"เอาบัญชีมา" ต้มก็เขียนเลขบัญชีไปให้

"เรียบร้อย"

"ครับ..ขอบคุณครับ.." ต้นที่กำลังจะเดินออกจากห้อง ก็มีเสียงพูดมาจากข้างหลังว่า

"จะรีบไปไหน เรายังไม่ได้ทำสัญญากันเลยนะ" ต้นได้ยินสิ่งที่เขาพูด ต้นก็กลับไปนั่งที่เดิม

"ฉันมีเวลาให้นาย3เดือนในการใช้หนี แต่ถ้าฉันไม่ได้ นายคงใช้ชีวิตยากละ"

"ผมต้อง..เขียนอะไรหรอครับ.."

"นายเห็นอะไร ก็เขียน" ต้นมองหน้าประธานด้วยสายตาที่ดูไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่แล้วก้มหน้าลงเขียน ทำได้แค่คิดในใจว่า โอ้ ไอ้เหี้ย นี้มึงแอ็คหรือมึงเบียวเนี่ย

"เสร็จแล้ว..ครับ" ต้นมีความสงสัยว่าทำไมต้องเขียนบ้านเลขที่ แม่งจะตามถึงบ้านเลยอ่อ น่ากลัวชิบหาย ต้นคิด

"ผม..ขอตัวกลับนะครับ สวัสดีครับ"

"ไปเหอะ" ต้นเริ่มค่อยๆจำเสียงนี้ได้ ไอลุงคนนั้นเปล่าวะ ต้นมีความสงสัยอีกรอบแต่รอบนี้ต้นได้ถามออกไปว่า

"เออ..พี่ใช่คนที่รถเสียเมื่อ2-3วันก่อนตอนประมาณตี2-3มั้ยครับ"

"ถ้าใช่แล้วนายจะทำไม" หลังจากที่ต้นได้ยิน ต้นก็ยิ้มออกมา ไอแก่นี้ มึงโดนกุหนีแน่ ยังไงเลขที่บ้านที่กุเขียนก็ไม่ใช่เลขที่บ้านกุ

"พี่ชื่ออะไรหรอครับ"

"นายจะอยากรู้ไปทำไม" จากที่ต้นยิ้มๆอยู่รอยยิ้มก็ค่อยๆหายไปเหมือนโดนนักล่ารอยยิ้ม แม่งกุไม่อยากรู้ก็ได้ว่ะ ต้นคิด

"งั้นผมกลับละ" ประธานก็ไม่ได้ตอบอะไรไป ต้นก็เดินออกจากห้อง

หลังจากที่ต้นได้เงินมาก็โอนให้เพื่อน เคียวก็ได้ทำตามที่สัญญาไงคือส่วนแบ่ง10%

ต้นลืมสัญญาที่ไปยืมเงิน เงินที่ได้มาก็เอาไปแต่งรถหมด เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า ต้นและเคียวก็ไม่ได้นึกถึงเงินที่กู้มาเลยจนเวลานั้นมาถึง ครบกำหนด3เดือน

วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ดีของต้น แต่เป็นวันที่ดีที่ไม่เหมือนวันอื่นๆเพราะวันนี้ต้นจะไปเรียนตอน11:00น. แต่ตอนนี้เป็นเวลา9:53น. มีคนมาเคาะประตูบ้านของต้น ต้นกำลังนอนอย่างสบายใจ ไม่ได้ยินเสียงเคาะประตู เสียงเคาะประตูรอบที่สองดังขึ้นอีกรอบ ต้นเหมือนจะได้ยิน ต้นลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปที่หน้าประตู ต้นค่อยๆเปิดประตู

"สวัสดี..ครับ มาหาใครครับ" มีเสียงปริศนาตอบกลับมาว่า

"มาหามึงนั่นแหละ" พอพูดจบเสียงปริศนานั้นก็เอาถุงมาคุมหัวแล้วพาลากขึ้นรถ

ระหว่างทางต้นที่โดนจับตัวมาก็โวยวายทั้งทาง ด้วยความที่โดนจับตัวมาแบบไม่ตั้งตัวและงงกับสถานการณ์ทุกอย่างในตอนนี้ ต้นเลยไม่รู้จะทำยัง ทำได้แค่โวยวายให้คนนอกรถมาช่วย เหมือนว่าคนในรถจะเริ่มหงุดหงิด เลยมีคนใช้ของแข็งมาตีที่หัวของต้น ต้นตื่นมาอีกที ก็ิอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้

"ที่นี่..ที่ไหนวะเนี่ย?!?" ต้นนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่มีเชือกมัดตัวเขาเต็มไปหมด เหมือนกลัวหนี

"เงินฉันล่ะ" มีเสียงปริศนาพูดออกมาจากมุมมืด เป็นเสียงที่ต้นคุ้นเคย ใช่แล้วประธานคนนั้น นั่นเอง เขาเดินเข้ามาใกล้ๆต้น แล้วชักมีดออกมาจากด้านหลังของเขา

"เดี๋ยวๆๆ ผมไม่ได้เป็นคนใช้เงิน"

"นายไม่ได้ใช้แต่สัญญาที่เซ็นเป็นรายเซ็นของนายแปลว่านายยอมรับ"

"ไม่ใช่ละๆๆ!! ผมก็บอกอยู่นิ ผมไม่ได้ใช้" ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ฟังเลย ประธานคนนั้นได้เอามีดมาจิ้มที่คอของต้น

"พี่ใจเย็นๆนะพี่ พี่ต้องการอะไรผมยอมหมด" มีดยังคงจิ้มที่คอของต้นอยู่แล้วค่อยๆเลื่อนมาที่คาง

"สิ่งที่ฉันต้องการคือเงินของฉัน"

"ขอละครับ อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่เงิน ผมยอมแล้ว" ต้นพูดไปน้ำตาก็เริ่มไหลออกมา

"ทุกอย่าง งั้นเหรอ"

"ใช่ทุกอย่างเลย" เขาจับไปที่เก้าอี้ที่ต้นนั่ง แล้วก็พูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง แต่เป็นสีหน้าที่ต้นเริ่มกลัว

"งั้น นายต้องมาทำงานที่บริษัทฉันและอยู่ในสายตาฉันตลอดจนกว่าเงินที่กู้ไปจะครบ"

"..ครับ"