คลอดลูก

หลายเดือนต่อมา 

“ ปิ่นเจ้าแฝดดิ้นกวนรึเปล่า ลูกวันนี้ “ จามจุรีที่มาดูแลปิ่นมุกแทนอาเธอร์ ด้วยความที่ลูกชายของเธอต้องไปดูงานที่จีนเลยทำให้อาเธอร์เป็นห่วงเมียมากเลยไม่อยากให้เมียอยู่กับแม่บ้าน เพียงลำพังเพราะตอนนี้ปิ่นกับอาเธอร์ย้ายมาอยู่ที่บ้านของปิ่นแล้ว อาเธอร์ก็เลยขอร้องให้แม่ของเขามาดูแลเมียแทน จามจุรีก็มาอย่างไม่มีข้อบ่ายเบียงด้วยความเป็นห่วงหลานกับลูกสะไภ้ 

“ ดิ้นมากเลยคะคุณแม่ เมื่อคืนก็นอนไม่ค่อยหลับ แฮะๆ “ ปิ่นมุก บอกผู้เป็นแม่สามีพร้อมกับยิ้มแหยๆจามจุรีเมื่อรู้แบบนั้นเธอก็ทำหน้าเป็นห่วงลูกสะไภ้มากเพราะเจ้าตัวน้อยชายหนญิงที่ใกล้จะออกมาดูโลกภายนอกแล้ว รู้สึกว่าพ่อไม่อยู่จะพยศพ่อมากเลย 

“ เห้ออออ เจ้าตัวน้อยอย่าพยศแม่เขามากเลยนะลูก แม่เขาไม่ได้นอนเลย // อุ๊ย “ จามจุรีเดินเข้ามาหาลูกสะใภ้ พร้อมกับเอามือลูบที่ท้องใหญ่โตของปิ่นมุกเพื่อบอกหลานสาวกับหลานชายที่อยู่ข้างใน เมื่อจามจุรีพูดจบก็มีฝ่าท้าวน้อยๆก็ทีบเข้าที่มือคุณย่าทำเหมือนกับว่ารู้เรื่อง เมื่อคุณย่าโดนแบบนั้นก็ร้องอุ๊ยออกมาพร้อมกับทำหน้าตื่นเต้น เมื่อโดนหลานตัวน้อยถีบที่มือของเธอ

“ ปิ่นดูสิ เจ้าแฝดเหมือนรู้เลย “ จามจุรีคุณย่าป้ายแดง เธอทำหน้าตาตื่นเต้นอย่างกับถูกรางวัลที่หนึ่ง ปิ่นมุกเธอยิ้มให้กับความดื้อของลูกในท้องเธอ เธอแทบจะทนรอเห็นหน้าลูกไม่ไหวแล้ว

“ ขนาด ในท้องยังขนาดนี้ แก้วละอยากรู้ดเลยถ้าคลอดมาจะบรรเทิงแค่ไหน จริงไม่ไหม คริ คริ  “ แก้ว ที่ตามมาดูแลปิ่นมุกที่นี้กับป้ากลิ่น เมื่อเห็นแม่ผัวกับลูกสะไภ้พูดกันก็อดที่จะพูดเสริมทับด้วยสีหน้าตื่นเต้นตามไม่ได้ 

“ ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ “ ป้ากลิ่นก็อดที่จะพูดอย่างเห็นด้วยกับแก้วไม่ได้จากนั้นทั้ง4ก็มองหน้ากันก่อนจะยิ้มและก็หัวเราะตามพะสาอย่างสนุกสนาน 

เวลาต่อมา 

“ ที่รักเป็นยังไงบ้างคะ “ ปิ่นมุกที่นั่งอยู่หน้าระเบียงห้องนอน เพื่อพักผ่อนดูวิวทิวทัศน์ของบ้านที่มีแต่ต้นไม้และก็ผลไม้ที่พ่อกับแม่เธอปลูกไว้ตั้งแต่เธอยังไม่เกิดเต็มไปหมด เลยทำให้บรรยากาศดูร้มรื่น แต่ระหว่างที่เธอกำลังนั่งดื่มด่ำกับบรรยากาศอยู่นั้น ด้วยความคิดถึงภรรยาอาเธอร์ก็โทรเข้ามาหาภรรยาด้วยความเป็นห่วงและก็คิดถึง 

( ปิ่นพี่สบายดีหนูกับลูกเป็นยังไงบ้าง ลูกยังกวนตอนนอนอยู่ไหมคะ ) อาเธอร์ ถามเมียออกมาด้วยความเป็นห่วงเพราะตอนที่เขาทำงานอยู่นั้น แม่ส่งข้อความมาบอกว่าปิ่นนอนไม่ค่อยหลับเพราะ ใกล้คลอดลูกก็ดิ้นกวนจนปิ่นมุกนอนไม่ได้ 

“ ดิ้นอยู่คะ ดิ้นบ่อยมาก…..ส่งสัยจะดื้อแน่เลย แฮะๆ” ปิ่นมุก พูดออกมาด้วยเสียงสองเพื่อหยอกล้อสามี ตอนนี้ชีวิตของปิ่นมุกกับอาเธอร์รู้สึกลงตัวมาก อาเธอร์จากตอนแรกที่เป็นผู้ชายน่ากลัวตอนนี้ก็กลายเป็นคนใจเย็นและก็เป็นคนรู้จักยิ้มให้คนอื่นจนตอนนี้ลูกน้องที่ทำงานด้วยต่างก็รู้สึกเบาใจและก็สบายใจขึ้นเยอะที่เจ้านายไม่โหดเหมือนแต่ก่อน แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่เลยเพราะยังฆ่าคู่แข่งและก็คนทำผิดอยู่ 

( ลูกจ๋าลูกรักของป๊ะ อย่าทรมานม่าม๊ะนะครับลูก ) อาเธอร์ บอกลูกในท้องของภรรยาเพื่อให้หยุดกวนแม่ของเขาสักทีไม่อย่างนั้นเมียตัวน้อยที่แบกลูกแฝดไว้คงไม่ได้พักผ่อนอย่างแน่นอน 

“ อุ๊ย อุ๊ย โอ๊ยยยยยย “ ระหว่างที่อาเธอร์กับภรรยาคุยกันอยู่ ปิ่นมุกอยู่ๆเธอก็รู้สึกเจ็บท้องขึ้นมากระทันหัน  เธอรู้สึกเจ็บแป๊บๆถี่ขึ้นกว่าเมื่อ2วันที่แล้ว อาเธอร์เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาถึงกับหน้าเสีย ทำท่าร้อนรนทันที 

( คุณพ่อครับเอาเครื่องออกเลยเดี๋ยวนี้เมียผมจะคลอดแล้ว ) เสียงอาเธอร์แทรกเข้ามาในสาย ปิ่นมุกที่รู้สึกเจ็บท้องมากจนอยู่ๆน้ำคล้ำก็แตกไหลลงมาอาบขาเรียวทั้งสองข้างอย่างกับฉี่ 

เวลาต่อมา 

โรงพยาบาลเซนมอน 

“ โอ๊ยยยยยย เจ็บ…… “ เสียงร้องของปิ่นมุกที่นอนอยู่บนเตียงเธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดจามจุรี แม่สามีที่ตามมาดูแลเมื่อเห็นหน้าลูกสะไภ้เจ็บท้องร้องทรมานแบบนั้นเธอก็นึกถึงตอนที่เธอท้องมาตินส์ น้องชายของอาเธอร์ อาเธอร์เป็นลูกของเมียเก่าที่เลิกลากับปีเตอร์สามีของเธอไปตั้งแต่เธอคลอดลูกได้3เดือน ตั้งแต่วันนั้นมาจามจุรีที่เป็นเพื่อนของเปรมแม่ของปิ่นมุกก็เลี้ยงอาเธอร์มาตลอด จนกระทั้งเธอมีมาตินส์มาเป็นเพื่อนเล่นให้กับอาเธอร์

“ ไม่ต้องกลัวนะลูก แม่จะอยู่เป็นเพื่อนหนูปิ่นไม่ต้องกลัวนะลูก “ จามจุรีพูดปลอบใจลูกสะไภ้ที่เจ็บท้องร้องอยู่บนเตียง ปิ่นเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็นึกถึงแม่ของเธอขึ้นมาทันที ว่าตอนที่แม่ของเธอเจ็บท้องจะคลอดเธอ แม่ของเธอก็คงจะทรมานแบบนี้เหมือนกัน เมื่อนึกถึงหน้าแม่เธอก็มีกำลังขึ้นมาทันทีว่า แม่ของเธอผ่านมาได้เธอก็ต้องผ่านได้เหมือนกัน เมื่อคิดได้แบบนั้นปิ่นมุกก็กัดฟันทันทีเมื่อเธอนึกถึงเจ้าแฝดสองคนชายหญิงที่กำลังจะออกมาลืมตาดูโลกอีกไม่กี่ชั่วโมง 

“ ปิ่น ปิ่น คุณแม่คะสวัสดีคะ ปิ่นเป็นไงบ้างคะเฮียโทรมาบอกว่าปิ่นจะคลอดลูกหมีก็รีบมาเลยคะ “ ลูกหมี สะไภ้เล็กเธอวิ่งหน้าตั้งเข้ามาที่หน้าห้องคลอดก่อนจะเห็นแม่ว่าที่สามีในอนาคตยืนอยู่กับพี่แก้วและก็ป้ากลิ่นแม่บ้านเท่านั้น จามจุรีเมื่อเห็นลูกสะไภ้คนรองเดินเข้ามาเธอก็ยื่นมือไปจับลูกสะไภ้ไว้พร้อมกับพูดออกมาด้วสีหน้าที่ดูจะเป็นห่วงลูกสะไภ้ไม่น้อยเลย 

“ แม่เป็นห่วงปิ่นมากเลย ลูกหมีแม่เห็นตอนปิ่นร้องแม่ละคิดถึงตอนเจ็บท้องคลอดตามาตินส์เลยละ “ จามจุรีบอกลูกสะไภ้คนเล็กออกมาด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงลูกสะไภ้คนโตที่อยู่ในห้องคลอด ลูกหมีเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มออกมาแล้วก็กอดแม่ของว่าที่สามีด้วยความดีใจที่เธอกับน้องปิ่นมุกได้เป็นผู้โชคดีที่มีแม่สามีดีกับเธอมากมายขนาดนี้ ทั้งที่แม่สามีของเธอท่านเป็นคนชอบอิสระไม่ยุ่งวุ่นวายกับใครแม้แต่เพื่อนเธอก็ไม่มีนอกจากแม่ของลูกหมีแล้วก็แม่ของปิ่นมุกพวกท่านทั้งหมดได้ตายไปแล้วเธอก็ไม่คบกับใครอีก ท่านไม่ชอบสังคมหน้ากากที่สุดพอท่านรู้ว่าเราสองคนเป็นลูกสาวของเพื่อนรักท่าน จามจุรีก็รู้สึกดีใจมากแล้วก็เห็นปิ่นมุกกับลูกหมีเป็นเพื่อนสนิทอีกคน 

ห้องคลอด 

“ เบ่งครับคุณปิ่น ปิ่นครับ “ เสียงหมอหนุ่มเพื่อนรักของอาเธอร์ บอกให้ปิ่นมุกเบ่งคลอด ปิ่นมุกเธอมีแรงเบ่งอยู่แล้วเมื่อได้ยินเสียงหมอบอกให้เบ่ง บวกกับแรงเบ่งเข้ามาปิ่นมุกก็เบ่งตามที่หมอบอก

“ อื้ดดดดดดดดด อื้ดดดดดดด “ เสียงเบ่งของปิ่นมุกเธอเบ่งออกมาทั้งกับคิดถึงสามีและก็แม่ ระหว่างที่เธอเบ่งอยู่นั้นเธอก็นึกถึงแม่ก็เลยถามหมอกับพยาบาลออกไปว่า 

“ คุณหมอคะ ปิ่นขอให้คุณแม่กับพี่สาวเข้ามาได้ไหมคะ ปิ่นไม่อยากคลอดลำพัง เห้อๆ เห้อ ๆ “ ปิ่นมุกเธอทั้งเบ่งทั้งพูดกับหมอ เมื่อหมอได้ยินแบบนั้นก็หันไปพยักหน้าให้พยาบาลไปบอกคนที่อยู่ข้างนอกมา ทันทีตามที่เธอบอก มื่อหมอหนุ่มรู้เรื่องนี้ดีว่าหญิงสาวต้องเป็นกำพร้าแล้วก็มาอยู่กับเพื่อนเลวของตนจนเธอท้องลูกแฝดที่กำลังจะลืมตาดูโลกอีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้ 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***