เจ้ากรรมนายเวร

ผลัก 

“ แต่งตัวซะ อย่ามาสำออยให้มันมากทั้งที่เธอก็ดูชอบนี้ ไม่อย่างนั้นเธอจะเสร็จตั้งหลายรอบเหรอ “ ปึก อาเธอเมื่อปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นใส่ที่รูรักของเธอทุกหยาดหยดเสร็จแล้วเขาก็ผลักร่างบางออกห่างจากตัวเขาแล้วก็โยนเสื้อผ้าของเธอให้เธอ จากนั้นเขาก็มาแต่งตัวของตัวเองแล้วก็ไม่ลืมที่จะแซะเธอ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องซักผ้าปล่อยให้ปิ่นมุกเธอนั่งกอดเสื้อผ้าตัวเองร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ตรงนั้น 

“ ฮือออออ ฮืออออออ อึก อึก กระซิก กระซิก “ เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของปิ่นมุก เธอค่อยๆพยุงร่างกายที่แสนจะบอบช้ำลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าพร้อมกับร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจที่ตัวเองไปเผลอใจรักผู้ชายใจร้ายคนนี้ เธอไม่คิดเลยว่าชีวิตของเธอจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ ครอบครัวก็ไม่เอาเธอ พอมาเจอผู้ชายคนแรกที่เธอรักเขาก็เห็นเธอเป็นแค่นางบำเรอเท่านั้น อาเธอร์ยืนอยู่ที่หน้าห้องซักผ้ายังไม่ไปไหน ไม่รู้ว่าทำไมเมื่อเขาก้าวขาออกมาจากห้องซักผ้า เมื่อเห็นน้ำตาของหญิงสาวหัวใจแกร่งก็รู้สึกหนักอึ้งขึ้นมาแต่ด้วยความที่อีโก้ของเขายังสูงมากบวกกับน้องชายมาขอเธอกับเขาเลยทำให้อารมณ์ของเขาหงุดหงิดขึ้นมา จากนั้นเขาก็เดินหนีจากไปจากตรงนั้นปล่อยให้ภายในห้องซักผ้ามีแค่เสียงร้องไห้ของหญิงสาวร่างบางอายุเพียง17ปีอยู่ในห้องเท่านั้น 

“ หนูปิ่นฉันขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ “ ระหว่างที่ปิ่นมุกเดินหอบตะกร้าผ้ามาด้วยสีหน้าที่ซีดเผือด อยู่ๆนายหญิงของบ้านก็เดินเข้ามาหาเธอแล้วก็ยิ้มให้เธอด้วยสายตาที่มีความเมตตาอยู่ในนั้น ปิ่นมุกเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็รีบวางตะกร้าลงด้วยความรีบร้อนพร้อมกับก้มหน้เหมือนกับทำท่าทางเกรงกลัว จามจุรีเมื่อเห็นท่าทางแบบนั้นของหญิงสาวเธอก็เดินเข้ามาหาเด็กสาวพร้อมกับพูดออกมาด้วยน้ำเสียงออ่นโยน

“ หนูไม่ต้องกลัวฉันหรอกนะ ฉันแค่มีเรื่องอยากคุยกับหนูแค่แป๊บเดียวเท่านั้น “ ด้วยความที่จามจุรีแอบตามลูกชายมาตั้งแต่เธอเห็นลูกชายเดินออกมาหลังจากที่แม่สาวใช้เดินออกมาจากบ้าน ด้วยความที่เธออาบน้ำร้อนมาก่อนเธอดูแค่แว๊บเดียวก็รู้ว่าลูกชายกับแม่สาวใช้คนนี้เป็นอะไรกัน เมื่อเธอเห็นเด็กสาวคนนี้เดินออกมาด้วยสีหน้าซีดเผือดความรู็สึกสงสารเธอก็วิ่งเข้ามาจับหัวใจ เพราะเธอรู้ดีว่าลูกชายของเธอเป็นคนแบบไหน ปิ่นมุกเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมามองนายหญิงของบ้านด้วยสายตาที่มีแต่คำถามจามจุรีที่เห้ฯสายตานั้นของเธอก็ทำให้เธอนึกถึงเพื่อนคนหนึ่งที่จากไปเมื่อ4ปีที่แล้ว 

“ หนูปิ่นเป็นลูกเต้าเร้าใครลูกแล้วทำไมหนูมาอยู่ที่นี้ได้ “ ด้วยความสงสัยและก็สงสารเธอก็เลยตัดสินใจพาหญิงสาวเดินมาที่ลับตาคนพร้อมกับถามเธอ ปิ่นมุกเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ก้มหน้าลงพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า พร้อมกับบีบมือของตัวเองเมื่ออยู่ๆก้มีคนถามเธอเกี่ยวกับพ่อแม่ของเธอ ทั้งที่ผ่านมาไม่เคยมีใครถามเธอมาก่อนเลย แต่พอมีคนมาถามถึงแผลที่เพิ่งจะจับสะเก็ดเมื่อมีคนไปแกะมันเข้าก็ทำให้มีเลือดออกมาเล็กหน่อย เฉกเช่นเดียวกับหัวใจดวงน้อยของปิ่นมุก 

“ ว่าไงจ๊ะ “ จามจุรีถาม เด็กสาวออกมาอีกครั้งพร้อมกับเอามือไปจับที่มือของเด็กสาวด้วยความออ่นโยน เหมือนจะบอกเธอว่าไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นเธอจะอยู่ตรงนี้เพื่อปกป้องเด็กสาวเอง ปิ่นมุกเธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้านายหญิงด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า ก่อนจะเห็นรอยยิ้มของนายหญิงที่ดูอบอุ่นก่้อนจะตัดสินใจพูดออกมา 

“ พ่อกับปม่ของหนูตายแล้วคะคุณท่าน พ่อหนูชื่อ…เอ้อ…” 

“ คุณแม่คะ อยู่นี้นี่เอง “ ระหว่างที่ปิ่นมุกกำลังจะบอกว่าเธอเป็นลูกใคร ซูซี่ที่เดินตามหาแม่ว่าที่คู่มั้นทั้งบ้านก็เข้ามาขัดจัหวะพอดี จามจุรีเมื่อเห็นว่าที่ลูกสะไภ้เดินเข้ามาเธอก็เลยหันไปสนใจ ซูซี่จนลืมเรื่องที่จะถามปิ่นมุก 

“ หนูมีงานอะไรจะไปทำก็ไม่ทำก่อนเถอะจ๊ะ “ จามจุรี หันมาบอกปิ่นมุกด้วยรอยยิ้มออ่นโยนปิ่นมุกเมื่อเห็นแบบนั้นเธอก็ก้มหัวให้ทั้งสองสาวแล้วก็เดินย่อตัวเดินออกมา 

ปึก 

ระหว่างที่เธอก้มหน้าก้มตาเดินหอตะกร้าผ้าอยู่ๆเธอก็เดินชนเข้ากับใครบางคนโดยที่เธอไม่ได้มองทาง 

“ โอ๊ยยยยย “ เมื่อหญิงสาวชนเข้ากับใครบางคนอย่างจัง ก็มีเสียงของชายหนุ่มร้องขึ้นมาเหมือนจะเจ็บมาก ปิ่มุกได้สติเธอก็เงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะทำหน้าตาตกใจเพราะคนที่เธอชนนั้นเป็นน้องชายของนายใหญ่

“ คุณมาตินส์ คะ ปิ่นขอโทษคะ ปิ่นไม่ทันมองคุณมาตินส์เจ็บตรงไหนรึเปล่าคะ “ ปิ่นมุกเดินเข้ามาหาชายหนุ่มพร้อมกับนั่งลงไปพยุงคนตัวโตให้ลุกขึ้นมาแต่เสืออย่างมาตินส์ก็แกล้งกระตุกแขน ปิ่นมุกที่ไม่ทันได้ตั้งตัวเมื่อดึงชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มตัวได้แล้ว เมื่อชายหนุ่มแกล้งกะตุกแขนเลยทำให้ร่างบางของเธอถึงกับเซถลาชนเข้ากับแผงอกแกร่งของชายหนุ่มอย่างจัง 

ปึก 

“ กลิ่นตัวเธอหอมจัง ทีหลังเดินก็มองทางด้วยซิ ถ้าเกิดวันนี้ไม่ได้เป็นฉันแต่เป็นงูเธอจะทำยังไง หึ “ มาตินที่แกล้งกระตุกแขนเธอเบาๆจนมาชนเข้ากับแผงอกแกร่งของเขากลิ่นตัวของหญิงสาวที่หอมออ่นๆเหมือนแป้งเด็กก็ทำให้มาตินส์อดที่จะพูดออกมาไม่ได้ ด้วยความสวย สาว และก็น่ารักอย่างเป็นธรรมชาติของเธอทำให้มาตินส์ถึงกับหลงเสน่ห์เด็กสาวคนนี้เข้าเต็มเปา ปิ่นมุกเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็รีบผละตัวออกห่างจากชายหนุ่มทันทีแต่ก็ไม่สามารถทำได้เมื่อชายหนุ่มล็อกเอวคอดเธอเอาไว้ไม่ให้เธอขยับไปไหนได้ การกระทำของทั้งคู่อยู่ในสายตาของอาเธอร์อยู่ตลอด อาเธอร์เมื่อเห็นแบบนั้นเขาก็กำหมัดแน่นด้วยความโกรธและก็โมโหเป็นอย่างมาก ก่อนจะกัดกามแน่นแล้วก็พูดเสียงรอดไรฟันออกมาเบาๆ 

“ ร่านจริงๆ เพิ่งเอากับกูเสร็จก็หันมาออ่ยน้องชายกูทันทีผู้หญิงแบบเธอมัน ร่านแรดอย่างที่ฉันพูดไม่มีผิดเลยจริงๆ “ อาเธอร์ มองไปยังน้องชายกับนางบำเรอของเขา พร้อมกับกำหมัดแน่น สันกรามที่กัดก็ปูดนูนขึ้นมาเป็นสันเขา 

“ เอ้อ ขอโทษด้วยนะคะ คุณมาตินช่วยปล่อยปิ่นเถอะนะคะเดี๋ยวมีคนมาเห็นเข้าจะไม่ดีค่ะ “ ปิ่นมุกเธอสะบัดตัวออกจากมาตินส์ พร้อมกับบอกให้ชายหนุ่มปล่อยเธอ มาตินส์เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็ปล่อยตามที่เธอบอกเพราะอยากแสดงความเป็นสุภาพบุรุษให้เธอเห็น ปิ่นมุกเมื่อเป็นอิสระได้เธอก็รีบขอตัวแล้วก็เดินหอบตะกร้าผ้าออกมาจากตรงนั้นทันที ปิ่นุกเธอเดินเอาผ้ามที่ตึกใหญ่ แต่ระหว่างที่เธอจะเดินขึ้นมาบนตึกเธอก็ต้องหน้าซีดเมื่อเจอเข้ากับเจ้ากรรมนายเวรของเธอที่เดินสวนเธอลงมาจากตึก 

“ หึหึหึ เพิ่งเอากับกูไปแท้ๆ ดูท่าว่าจะยังไม่อิ่มสินะถึงได้ร่านให้ท่าน้องชายกู มึงคงอยากจะเป็นเมียน้องกูจนตัวสั่นเลยสินะ หึหึหึ ผู้หญิงอย่างเธอคิดจริงๆเหรอว่าน้องชายฉันจะเอาเธอไปเป็นเมียออกหน้าออกตา ฉันจะบอกอะไรให้นะว่าน้องชายฉันมันก็ไม่ต่างจากฉันหรอก มันก็เห็นเธอเป็นแค่ของเล่นเท่านั้นแหละ พอมันเบื่อมันก็เขี่ยเธอทิ้งเหมือนกับฉันนี้แหละ “ อาเธอร์ กัดเธอเสร็จเขาก็เดินสวนเธอลงมา ท่าทางเย็นชาของเขาที่ทำกับเธอยังไม่ทำให้เธอเจ็บเท่ากับคำพูดที่เขาดูถูกเธอ ปิ่นมุก เธอมองตามแผ่นหลังของชายหนุ่มไปทั้งน้ำตา ก่อนจะเดินเอาผ้าขึ้นมาเก็บให้เจ้านายอย่างที่เธอทำอยู่ทุกวัน อาเธอร์เมื่อลงมาก็หันกลับไปมองแผ่หลังของหญิงสาวที่เขาพูดทำร้ายจิตรใจเธอเมื่อกี่ ด้วยสายตาเรียบนิ่งเช่นเดียวกัน 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***