เอราวัณ : ช้างเผือกสายฟ้า ตอนที่ 5 ผู้พิชิตหายนะ (จบบริบูรณ์)

ในเมืองยามเช้า ได้มีแผ่นดินไหวและพื้นดินก็ได้แยกแตกออกจากกัน มือของตัวอะไรบางอย่า มันขึ้นมามาจากหลุมทีละเล็กทีละน้อย ใช่แล้วมันคือเจ้าชูปาคาบร้ายังไงล่ะ มันที่บ้าครั่งไม่เหมือนทุกๆ ครั้ง มันไม่รอช้า พ่นลำแสงสีดำแดงจนระเบิดและมันก็เริ่มอาละวาดคำรามด้วยความโกรธ มันใช้ปลายหางที่แหลมคงของมันฝาดไปฝาดมาจิ่มไปจิ่มมา จนเกิดความเสียหายไปทั่ว

ตัดภาพมาที่แพรวาที่ตื่นนอน...

แพรวา : โอ๊ยย เจ็บเท้าเป็นบ้าเลยแฮ๊ะ😣

แพรวา : เอ๊ะ...😮🫢😙

แพรวามองไปที่โซฟาที่ธันวานอนอยู่

แพรวา : ฮึๆ เหนื่อยหน่อยนะ เป็นห่วงชั้นขนาดนั้นอ่ะ🙂

แพรวา : ชั้นรักแกนะเพื่อน ฮึๆ😊

หลังจากนั้นแพรวาก็เดินมาที่โซฟาที่ธันวานอนอยู่

แพรวา : ตอนแกนอนเนี่ย ทำไมมันน่ารักจังวะ🤭😚

แพรวา : ถ้าได้กอดแกคงอุ่นดีเนาะ🤗

แพรวา : แค่ได้มองหน้าแกก็ดีใจแล้วล่ะนะ😌

แพรวา : เฮ้ออออ...😣

แพรวาที่มองดูธันวาอย่างเอ็นดู ส่วนเธอที่กำลังยืนมองดูธันวาอยู่ เธอก็เปลี่ยนจากการยืนกลายเป็นการนั่งที่พื้นและพิงโซฟาแทน แล้วเธอก็ค่อยหลับไปโดยที่เธอไม่รู้ตัว ธันวาที่ตื่นแล้ว เขาลุกขึ้นจากโซฟา เขามองไปรอบๆ จะไม่สะดุดตาไปเจอแพรวาเข้า...

ธันวา : เอ๊ะ ไยนี่ ทำไมได้มานั่งตรงนี้ล่ะเนี่ย😯🤨

ธันวา : แหม๋ะ หลับด้วยนะประเด็น😐

ธันวา : ที่ให้นอนก็ไม่นอนดีๆนะไยนี่😒🙄

หลังจากนั้นธันวาก็ได้อุ้มแพรวา เพื่อจะให้เธอไปนอนที่เตียงตามเดิมแต่ทันใดนั้น...

แพรวา : เฮ้ยๆ ไอ้บ้า จะทำอะไรอ่ะ😨😫

แพรวาตีที่แขนขวาของธันวาอย่างรุนแรง

ธันวา : โอ๊ย! อะไรของแกเนี่ย😯😮‍💨🙄

แพรวา : แกจะทำอะไรอ่ะ ไอ้โรคจิต😣

ธันวา : ก็เห็นแกนั่งอยู่ตรงปลายโซฟาไง เลยจะอุ้มมานอนที่เตียงไง😒

แพรวา : คิดอะไรอยู่ป๊ะเนี่ย😟

ธันวา : นี่ ชั้นแค่อุ้มแกมานอนที่เตียง เพราะชั้นไม่อยากให้แกไปนั่งพื้นไง😮‍💨

ธันวา : อีกอย่างนะ แกเป็นเพื่อนชั้นนะ จะกล้าคิดได้ไงล่ะ ไยบ้า😤

แพรวา : ก็นึกว่าแกจะทำแบบนั้นซะอีกอ่ะ😓

แพรวา : ขอโทษนะ แต่ยังไงก็... ขอบใจนะที่เป็นห่วงอ่ะ😗

ธันวา : เออดิ จะดีมากเลยถ้าเมื่อกี้แกไม่ตีชั้นอ่ะ😮‍💨

แพรวา : ขอโทษ ก็ไม่รู้อ่ะ😮‍💨

ธันวา : เออ ไม่เป็นไรหรอก ก็แกไม่รู้นิ ใช่มั้ยล่ะ😗

แพรวา : จ้า😑

ธันวา : เออ ชั่งมันเถอะเนาะ😗

แพรวา : อือๆ ให้อภัยก็ได้😙

จู่ๆ เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์

ธันวา : เอ๊ะ อะไรอีกแล้วเนี่ย😨

แพรวา : อะไรหรอ ทำไมดูตกใจจัง😗

ธันวา : ชูปาคาบร้าผุดขึ้นมาจากใต้ดินด้วยควาโกรธเกรี้ยวงั้นหรอ😨

แพรวา : เอาอีกแล้วหรอเนี่ย ทำไมมันถึงอึดจังไอ้แย้เนี่ย😮‍💨

ธันวา : มันดูเปลี่ยนไปเยอะเลยแฮ๊ะ เหมือนหนามหับเล็บมันดูแหลมกับขึ้นนะเนี่ย🤨

แพรวา : มันคงปรับตัวเพื่อมาต่อสู้กับเอราวัณอีกครั้งล่ะมั้ง🤨

ธันวา : คงจะอย่างงั้นนะ น่ากลัวชะมั๊ดเลย😟

แพรวา : เอราวัณคงสู้มันไม่ได้แน่นอนเลยแบบนี้😓

ธันวา : ไม่แน่นะ🤨

แพรวา : แล้วเราจะช่วยเอราวัณยังไงล่ะ ถ้ามนุษย์อย่างเราๆ ไม่ทำอะไรซักอย่าง เอราวัณคงแพ้แน่เลย🥺

ธันวา : แล้วจะให้ทำไงล่ะ จะเข้าไปช่วยมันก็กลัวว่าจะโดนเยียบก่อนอ่ะดิ🤨

แพรวา : ไม่รู้สิ มันมีพลังไปสายฟ้าแค่นั้นมันคงสู้ไม่ได้หรอกมั้ง😓

ธันวา : สายฟ้างั้นหรอ เอ๊ะ คิดออกแล้วล่ะ😀

แพรวา : อะไรหรอ😐

ธันวา : ตอนที่เอราวัณมันมาครั้งแรก มันโดนฟ้าผ่าจังๆ แต่มันกลับไม่เป็นอะไรเลย😮

แพรวา : อ่ะ แล้วไงต่อ😗

ธันวา : เป็นไปได้มั้ยอ่ะ ว่ามันจะดูทรัพย์พลังงานไฟฟ้าเป็นอาหาร จนทำให้มันแข็งแกร่งพอจะสู้ชูปาคาบร้าได้น่ะสิ😀

แพรวา : เอ๊ะ หมายความว่า... มันกินสายฟ้าเป็นอาหารหรอ🤨

ธันวา : ใช่น่ะสิ😁

แพรวา : แล้วจะช่วยมันยังไงล่ะประเด็น🤨

ธันวา : ไม่รู้สิ🤨

ธันวา : เราเป็นแค่เด็กคงทำอะไรไม่ได้หรอกนะ😓

แพรวา : ชั่งมันเถอะเพื่อน😑

แพรวา : คิดแบบนั้นก็ปวดหัวป่าวๆ อ่ะ😑

ธันวา : ก็ถูกของแกนะ😓

ธันวา : ป๊ะแพร หิวข้าวอ่ะ😣

แพรวา : ไปหาไรกินมั้ยล่ะ😗

ธันวา : โอเค ได้สิ😀

ธันวา : ในตู้เย็นเหลืออะไรให้กินมั้ยล่ะ😗

ธันวา : ชั้นทำข้าวผัดไข่ดาวไว้ด้วยนะ แกหาดูนะเพื่อน

แพรวา : จ้าๆ เดี๋ยวไปดูแป๊ป😗

ธันวา : อือๆ🙂

แพรวา : ไหนดูสิ😗

แพรวา : อ่ะ นี่ไง😀

แพรวา : กินข้าวดีกว่าเรา😗

แพรวา : ฮึ๊ ฮือ ฮือ ฮึ อึ๊ ฮือ😙

ธันวา : เอ.. ไยนั่นไปทำอะไรนานจังนะ รู้มั้ยว่ามีคนหิวอ่ะ😒

ธันวา : เอ๊ะ... ทำไมท้องมันมืดจังเนี่ย😗

ธํนวา : ฝนจะตกงั้นหรอเนี่ย🫤😕

แพรวา : มาแล้ววว ข้าวผัดไข่ดาว😀

ธันวา : อ่าว มาๆ วางที่โต๊ะเลยเพื่อน😀

แพรวา : อือ☺️

แพรวา : อ่ะนี่ ช้อนแกนะ😗

ธันวา : ขอบใจนะ😀

ธันวา : เออนี่ แกว่าเอราวัณมันไปอยู่ไหนอ่ะ ธรรมดาชูปาคาบร้ามามันมาสู้กันนานแล้วนะ🫤

แพรวา : พักผ่อนล่ะมั้ง เอราวัณยิ่งเป็นตัวประหลาดที่ขี้เซาสุดๆ เลย😅

แพรวา : นอนหลับไม่สนโลกขนาดนั้นอ่ะ😂

ธันวา : ก็นั่นสินะ ถ้าพวกมันมาสู้กันอีกครั้ง เจ้าเอราวัณมันคงสู้ไม่ได้แน่ๆ🫤

ธันวา : ชูปาคาบร้ามันเปลี่ยนไป หลักจากที่มันโดนเจ้าเอราวัณดึงลิ้นจนขาดไป มันจึงววิวัฒนาการร่างกายของมันให้แข็งแกร่งขึ้นในการต่อสู้ไง🫤

แพรวา : มันสร้างส่วนต่างๆ ให้ดีกว่าส่วนที่เป็นเหมือนอาวุธของมันอย่างลิ้นที่ขาดให้ไปอย่างงั้นหรอกหรอ😐

ธันวา : ใช่สิ เก่งเหมือนกันนะเนี่ยแกอ่ะ😳

ธันวา : น่ารักไม่พอ แกยังฉลาดโคตรเลย😮

แพรวา : ก็มันแน่อยู่แล้วนิน้อง😅

แพรวา : ขอบใจสำหรับคำชมนะ☺️

ธันวา : อือๆ🙂

ธันวา : ว่าแต่... มันทั้งสองสู้กันแล้วใครจะชนะล่ะ🫤

แพรวา : ในใจชั้น มันบอกว่าเอราวัณน่ะ☺️

ธันวา : เอราวัณมันไม่เหมือนสัตว์ทั่วไป แกจำได้มั้ย ตอนที่เอราวัณมันมองหน้าเราสองคนอ่ะ🫤

แพรวา : จำได้สิ ทำไมอ่ะ😐

ธันวา : มันมองเหมือนเป็นห่วงยังไงก็ไม่รู้อ่ะ🫤

ธันวา : แทมมันยังไม่เคยโจมตีมนุษย์เลยแม้แต่ครั้งเดียว จึงเป็นไปได้ว่า มนุษย์ในยุคโบราณในพบมันเข้า จึงตีความกันไปเองว่ามันคือผู้พิทักษ์ไงล่ะ😕

ธันวา : คนโบราณถึงได้บันทึกเรื่องราวของมันไว้ไง😐

แพรวา : มันคือสิ่งที่พระเจ้าสร้างงั้นหรอ แต่มันตัวใหญ่ไปหน่อยนะจะว่าไป😕

ธันวา : ก็ไม่เถียงนะ... ตัวใหญ่ขนาดนั้นมันคงใช้ชีวิตยากในยุคนี้แหละนะ😕

แพรวา : แถมมันยังไม่มีเพื่อนร่วมสายพันธุ์ มันน่าสงสารชะมั๊ดเลยแฮ๊ะ😓

ตัดภาพมาที่ชูปาคาบร้า มันได้ผุดขึ้นมาจากใต้ดิน แล้วคำรามอย่างเสียงดังกังวานมันพ่นลำแสงสีแดงดำจนเกิดทะเลเพลิงไปทั่วเมือง ตัดภาพมาที่เอราวัณ มันลืมตาขึ้นมาอีกครั้งด้วยความตกใจ มันลุกขึ้นมาจากการนอน มันมองซ้ายมองขวามันหัดหน้าของมันไปด้านหลัง แววตาของมันดูตกใจเป็นอย่างมาก มันคำรามส่วนกลับเสียงเจ้าชูปาคาบร้าด้วยความโกรธแล้วมันก็วิ่งไปที่เจ้าชูปาคาบร้าอยู่ ส่วนเจ้าชู้ปากคาบร้าที่ได้ยินเสียงตอบกลับจากเสียงคำรามของเอราวัณ มันหันไปด้านหลังมองไปที่เอราวัณจากที่ไกลๆ มันทั้งสองจองตากันอยู่ซักพัก มันทั้งสองคำรามพร้อมๆ กัน แล้วพวกมันก็พุ่งตรงมุ่งหน้าไปหากันทันที....

ตัดภาพมาที่ธันวาและแพรวา

แพรวา : พวกมันคงชิงความเป็นใหญ่ในแบบของตัวเอง เอราวัณมันต้องการปกป้องมนุษย์ ส่วนชูปากคาบร้าอยากกำจัดมนุษย์งั้นหรอ

ตัดภาพมาที่หน้าของเอราวัณ มันกำลังวิ่งมามาที่ชูปาคาบร้า เช่นเดียวกัน ตัดภาพมาที่ชูปาคาบร้าที่กำลังวิ่งไปที่เอราวัณอย่างความโกรธเกรี้ยว

ธันวา : พวกมันต่อสู้กันเพราะมันไม่เข้าใจกันอย่างงั้นหรอ😕

แพรวา : ชูปาคาบร้าคือวิญญาณของพระเจ้าที่คุ้มครั่งจากความเสียใจ เอราวัณมันคงรู้สึกผิดที่มันทำแบบนั้นลงไปไง

ซูมมาที่ดวงตาของเอราวัณ มันมีสายตาที่ดูมุ่งมั่นและเข้มแข็งแต่ในใจลึกๆ ก็มีความกลัวอยู่

ธันวา : ถ้าเป็นแบบนั้นมันจึงรู้สึกไม่ดีไง🫤

ธันวา : มันเลยต้องกำจัดวิญญาณของเจ้าของของมันเอง เพื่อเป็นการแก้ไขความผิดไง🙁

เอราวัณที่กำลังวิ่งและกำลังชาร์จพลังสายฟ้าไปด้วย พอมันวิ่งมาถึง... ตู้ม! เอราวัณวิ่งใส่ชูปาคาบร้าและยังปล่อยพลังสายฟ้าอันรุนแรงของมัน แต่ชูปาคายร้าที่ไหวตัวทัน มันใช้เล็บอันยาวเยียดของมันตะปบไปที่หน้าของเอราวัณ จนมันเสียหลักล้มลงไปกองกับพื้น พลังสายฟ้าของมันที่ปล่อยออกมา ได้ยินไปในที่ที่มันไม่ได้ตั้งไปที่จะยิงคือ บ้านของธันวากับแพรวาไงล่ะ

ตัดภาพมาอย่างรวดเร็วที่บ้านของธันวาและแพรวา สายฟ้าของเอราวัณเฉียดโดนหลังคาบ้านของเขาอย่างรุนแรง จนธันวาหน้าวูบไปชั่วขณะ... เขาลืมตาอีกครั้ง เขามองไปที่ข้างหน้า แพรวา คนที่เขารักได้สลบอยู่ข้างๆ เขา

ธันวา : โอ้ยๆ อะไรเนี่ย เอราวัณหรอ😣

ธันวา : เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ แพรเพื่อน! ทำใจดีไว้นะ เดี๋ยวชั้นไปช่วนนะ😨

ธันวา : เฮ่อๆๆๆ แพรๆๆ ตื่นสิ ทำใจดีๆไว้นะ😰

ธันวา : เดี๋ยวชั้นตามคนมาช่วย😰

ธันวา : ช่วยด้วยครับ ข่วยด้วย😫

ธันวา : เอ๊ะ นั่นเสียอะไรอ่ะ😦

ธันวามองไปที่ด้านหลังพบว่า.... ชูปาคาบร้ามันยืนมองเขาอยู่ด้วยสายตาของมันที่ดูชั่วร้าย และมันก็ค่อยๆ เดินมาที่ที่ธันวาคุกเข่าอยู่ ธันวา อุ้มแพรวาไว้หวังไม่ให้มันทำร้ายเธอ เขามองหน้ามันและร้องไห้ไปด้วย อย่างเสียใจ

ธันวา : แพร ชั้นว่า... เราคงไปกันได้แค่นี้แหละเพื่อน😢

ธันวา : ก็ที่ชั้นจะตายอ่ะ ชั้นอยากบอกแกว่า... ชั้นรัก......

ตู้มมมม!

ธันวา : เอ๊ะ ฮะๆ นึกว่าจะไม่มาซะแล้วนะเพื่อนยาก... เอราวัณ😁

เอราวัณปล่อยพลังไฟฟ้าใส่ชูปาคาบร้าจากด้านข้างแขนข้างซ้าย จนกันกลิ่นและลองไปชนกับปั๊มน้ำมันจนตามตัวของมันเต็มไปด้วยน้ำมันที่แตกกระจายไปทั่ว ส่วนเจ้าเอราวัณที่กำลังเดินอยู่ช้าๆ มันนึกขึ้นได้ว่า ตัวของชูปาคาบร้าเต็มไปด้วยน้ำมัน มันจึงชาร์จพลังอีกครั้งและปล่อยออกไปด้วยความรุนแรง ชูปาคาบร้าที่ได้รับสายฟ้าจากเอราวัณ มันถูกช็อตและไฟฟ้านั้นมีความร้อนพอที่จะทำให้น้ำมันตามตัวของชูปาคาบร้าลุกไหม้ติดไฟ มันดิ้นรนไปมาด้วยความปวดแสบปวดร้อน มันเจอรถดับเพลิงแถวนั้น เอราวัณมันทำสีหน้าพอใจก่อนที่มันจะชาร์จพลังอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งอื่นๆ ชูปาคาบร้ามันก้มตัวต่ำยืนสี่ขา ยืดปลายหางที่ตัวไปด้วยหนามที่แหลมคมของมันไปที่เอราวัณ และมันก็ได้ยิงหนามเหล่านั้นพุ่งใส่จนปักหน้าอกและเข่าของเอราวัณ จนส่วนที่โดนหนาม เต็มไปด้วยเลือด เอราวัณกรีดร้องสุดเสียงด้วยความเจ็บปวด น้ำตาขอเจ้าเอราวัณไหลโดยไม่รู้ตัว มันจับหน้าอกของมันด้วยความเจ็บปวด ชูปาคาบร้าเห็นท่าอย่างงั้น มันรีบวิ่งไปที่เอราวัณด้วยความโมโห มันชาร์จพลังสีแดงไปที่กรงเล็บของมัน มันวิ่งไปตะปบเอราวัณด้วยความรุนแรง เอราวัณคำรามด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่ชูปากคาบร้าจะเอาหางของมันฟาดไปที่เอราวัณสุดแรงเกิด เอราวัณลอยไปทับกับตึกหอพักที่นึง พอมันล้มลงไปทับตึก เกิดฝุ่นควันไปทั่วบริเวณ เจ้าชู้ปากคาบร้าใช้หางของมันฟาดไปที่เอราวัณที่ล้มอยู่ในกลุ่มฝุ่นควันอยางรุนแรง และมันก็ปิดท้ายด้วยการพ่นลำแสงสีแดงดำใส่เอราวัณ จนเกินระเบิดรุนแรงขึ้น ตึกรามบ้านช่องถล่มทับมันจนไม่เห็นตัวของเอราวัณเลยทีเดียว ชูปาคาบร้าคำรามด้วยชัยชนะของมัน มันชาร์จพลังและพ่นลำแสงอีกครั้ง จนพื้นเต็มไปด้วยทะเลเพลิง....

ตัดภาพมาที่ธันวาที่อุ้มแพรวาวิ่งหนีจากเหล่าสัตว์ประหลาด จู่ๆ พายุก็มาโดยที่ไม่มีใครรู้ตัว...

ธันวา : แพร ทำใจไว้นะเพื่อน ตื่นซักทีสิไยนี่😰

ธันวาเข้าเข้าไปที่สูงแล้วตะโกนร้องหาเอราวัณ...

ธันวา : เอราวัณ... แกจะยอมแพ้แค่นี้หรอ!😠😢

ธันวา : แกรู้มั้ย หากแกตายตอนนี้ คือชะตาของโลกและมนุษย์นะโว้ย😰😭

ธันวา : ลุกขึ้นมาสิ แกคือความหวังนะ ฮื่อๆๆ😭

แพรวา : อ..เอ..เอ๊ะ นี่ธันวา เกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย😥

ธันวา : เอ๊ะ แพร แพรแกติ่นแล้วหรอ ฮื่อๆๆ ชั้นนึกว่าแต่ตายไปแล้วซะอีก ใจหายหมดเลย😭

แพรวา : แล้ว... มันเกิออะไรขึ้นอ่ะ ทำไมมันเละได้ขนาดนี้อ่ะ แถมฝนก็ตกซะด้วย😥

ธันวา : ชั่งมันเถอะ หาที่ปลอดภัยกว่านี้ดีกว่านะ ป๊ะ เร็วเข้าสิ😰

แพรวา : เดี๋ยวนะๆ🤨

ธันวา : อะไรอีกเหล่า😠

แพรวา : แกดูนั่นสิ...😕

ธันวา : อะไรหรอ... ก็แค่สายล่อฟ้าเอง😰

ธันวา : เอ๊ะ เดี๋ยวนะ... สายล่อฟ้างั้นน่ะหรอ😕

ธันวา : นี่แกจะทำอะไรอ่ะ😦

แพรวา : แกจำได้มั้ย ไอ้ที่เราเคยคุยกันมาก่อนอ่ะ😀

ธันวา : ใช่เรื่องที่เอราวัณดูทรัพย์ไฟฟ้าเป็นอาหารและพลังป๊ะ ถ้าจำไม่ผิด🤨

แพรวา : ใช่สิ มาไปเร็ว ไปเอาไอ้นั่นไปให้เอราวัณกันเถอะ เร็วสิ เวลาเหลืออยู่ไม่มากนะ😀

ธันวา : เออๆ เดี๋ยวช่วยนะ😀

ธันวา : รอพวกเราก่อนนะเจ้าช้างเพื่อนยาก😁

แพรวา : ไปเร็วๆ

ตัดภาพมาที่ชูปาคาบร้าที่คุ้มครั่ง ทำลายบ้านเมืองไปทั่วจนเกิดระเบิดไปทั่ว เคื่องบินรบปล่อยระเบิดใส่มัน แต่มันกลับไม่เป็นอะไรเลย มันสวนกลับด้วยลำแสงของมัน จนเครื่องบินรบระเบิดกลางอากาศ แถมมันยังใช้ปากกันเครื่องบินและกรงเล็บของมันในการตบไปตบมากลางอากาศจนเครื่องบินเสียหายและตกลงไประเบิดกันหลายลำเลยทีเดียว

ตัดภาพไปที่ธันวาและแพรวาที่กำลังนำสายล่อฟ้ามาที่เอราวัณ

ธันวา : เอาขึ้นไปบนหัวมันเลยนะแพร😦😧

แพรวา : ได้สิ เอาไปไว้บนหัวมันเลย แล้วรีบหลบออกมานะ😧

ธันวา : เสร็จแล้วๆ ไปแล้วนะ😀

เปรี้ยงง!

ฟ้าผ่าลงมาที่สายล่อฟ้าในทันที

ธันวา : โอ๊ย🫨

แพรวา : โอ๊ย🫨

ธันวา : เฮ่อๆ แกเป็นอะไรหรือป่าวอ่ะ😦

แพรวา : ไม่ๆ เจ็บนิดหน่อยอ่ะ

ทันใดนั้น... เอราวัณที่ตอนแรกสภาพใกล้เจียงตาย แต่นอนนี่มีลุกขึ้นมาอีกครั้ง มันดึงหนามที่ปักบนหน้าอกออก มันคำถามเบาๆ ด้วยความที่กลัวชูปาคาบร้าได้ยิน มันหมดแรงและก็ล้มลง

ธันวา : เอราวัณ แกดูสภาพไม่ดีเลยนะ😰

ธันวา : พอจะมีสิธีช่วยมันมั้ยอ่ะ😦

แพรวา : ไม่รู้สิ เอ๊ะ.. ช่วยหรอ🤨

ธันวา : มีอะไรหรอ😦

แพรวา : เอราวัณมันกินไฟฟ้าเป็นอาหาร ถ้ากินอีกครั้งมันคงแข็งแกร่งมากกว่านี้แน่เลย😃

ธันวา : เออใช่ จริงด้วยแฮ๊ะ😀

เอราวัณมองหน้าทั้งคู่ด้วยความหวัง

ธันวา : แล้วจะให้มันกินอีกยังไงอ่ะ😦

แพรวา : มันดูเชื่องดีนะ มันคงฟังเรารู้เรื่องอยู่หรอกมั้ง😀

ธันวา : ใช่หรอ🤨

แพรวา : ลองเอาสายล่อฟ้าให้มันดูดิ😕

ธันวา : เอางั้นหรอ แล้วมันจะฟังรู้เรื่องมั้ยเนี่ย😕

แพรวา : เอ้อเอาหน่า ลองดูก่อนสิ🙂

ธันวา : เอ่อนี่ เอราวัณแกถือไอ้นี่ไว้นะเพื่อน🙂

เอราวัณ : ฮื่อออ หื่อออ😠🐘

ธันวา : เออๆ ใช่ๆ เก่งมากเพื่อน😁

แพรวา : ที่นี้ บอกให้มันยกข้นท้องฟ้าเร็วเข้า😀

ธันวา : นี่ๆ ทำท่านี้เพื่อน อ่าๆ ใช่ๆ ทีนี้แกลุกขึ้นยืนและทำถ้านี้นะ😀

เอราวัณ : ฮื่อออ😠🐘

แพรวา : ดูเหมือนว่ามันจะไม่เข้าใจที่แกจะสื่อแฮ๊ะ🙁🤨

ธันวา : ก็นั่นน่ะสิ...

เอราวัณ : ฮร่าาาาา😠🐘

ธันวา : เอ๊ะๆๆ หลบเร็วแพร😨

แพรวา : ธันวา ไปกันเถอะหนีเร็วหนีเร็ววว😫

ใช่แล้ว เอราวัณมันเข้าใจที่ธันวาสื่อ มันลุกขึ้นคำรามเสียงดัง จนเจ้าชูปาคาบร้าหันมามอง เจ้าไดโนเสาร์แวมไพร์โกรธมากๆ ที่ศัตรูของมันยังไม่ตายซักที มันวิ่งไปที่เอราวัณด้วยความฌกรธอีกครั้ง เอราวัณมันยกมือข้างที่มันจับสายล่อฟ้า ทันใดนั้น.... เปรี้ยงๆๆๆๆตู้มๆๆๆ สายฟ้าที่ผ่าลงมาที่เอราวัณรัวๆ จนกลายเป็นแสงที่ส่องสว่างในทั่วพลิบตา ชูปาคาบร้าที่กำลังวิ่งอยู่ มันหยุดชะงักเอามือบังดวงตาของมัน มันถอยหลังไปที่ละก้าวทีละก้าว แสงสายฟ้าค่อยจางลง จนเหลือแต่กลุ่มควันที่ปกคลุมไปทั่วที่ที่เจ้าเอราวัณโดนฟ้าผ่า กลุ่มควันค่อยจากลง จนได้เห็นเอราวัณที่ยืนหลับตาอยู่ แต่บาดแผลของมันตามตัวหายไปจากการฟื้นฟูจากฟ้าผ่า ตามตัวของเจ้าเอราวัณมีสายฟ้าตามตัว ดวงตาของมันเริ่มเป็นสีฟ้า มันคำรามใส่ชูปาคาบร้าด้วยความโกรธสุดขีด ชูปาคาบร้าเห็นดังนั้น มันไม่รอช้า วิ่งไปที่เอราวัณทันที แต่ทันใดนั้นเอราวัณตั้งท่าเบี่ยงข้างเพื่อจะทำอะไรซักอย่าง เมื่อชูปาคาบร้าวิ่งมาใกล้เอราวัณแล้ว เอราวัณชาร์จพลังไฟฟ้าไปที่หางของมันและฟาดไปที่ชูปาคาบร้าด้วยความรุนแรง จนชูปาคาบร้าโดนช็อตลอยไปที่ข้างหลับ มันบาดเจ็บรุนแรงและก็อวกเลือดออกมาจากพื้น ส่วนหนามบนหลังของมันก็หักไม่มีชิ้นดี ทันใดนั้น เอราวัณใช้กำปั้นสายฟ้าของมัน ชกไปที่หน้าของชูปาคาบร้าจนมันล้ลงไปกองกับพื้นเลยทีเดียว แล้วเอราวัณก็จับคอมันขึ้นมา เอราวัณชาร์จพลังไปที่ฟ่ามือแล้วตบไปที่หน้าเจ้าชูปาคาบร้า เอราวัณมันจับหางของชูปาคาบร้าขึ้นมา แล้วโยนมันขึ้นฟ้าแล้วให้มันตกลงมากระแทกพื้น ชูปาคาบร้าที่ไม่ยอมง่ายๆ จึงชาร์จพลังและพ่นไปที่เอราวัณอีกครั้ง แต่มันกลับไม่เป็นอะไรเลย เอราวัณสวนกลับด้วยสายฟ้าของมันไปที่หน้าอกของชูปาคาบร้าจนมันปวดแสบปวดร้นไปทั่วร่างการ เอราวัณปิดฉายชูปาคาบร้าครั้งสุดท้ายในการชาร์จพลังของมันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันชาร์จจะพลังงานสายฟ้าของมันกลายเป็นสีแดง ชูปาคาบร้ามันยังมีพลังหลงเหลออยู่มันชาร์จพลังลำแสงเป็นครั้งสุกท้ายของชีวิตของมัน เอราวัณปล่อยพลังงานสายฟ้าสีแดงของมันและก็ต้องกับพลังของชูปาคาบร้าที่อ่อนแอกว่า สายฟ้าของเอราวัณจึงพุ่งไปที่ชูปาคาบร้าได้อย่างไม่ยากนัก เจ้าไดโนเสาร์แวมไพร์คำรามเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่มันจะโดนสายฟ้าของเอราวัณพุ่งใส่จนมันระเยิดตายไปได้ในที่สุด.....

ธันวา : เฮ้ยแพร เราชนะแล้วเพื่อนแย่😃

แพรวา : จริงหรอก ในที่สุดก็ชนะมันได้ซักที😃

เอราวัณเอาชนะชูปาคาบร้าได้แล้ว มันก็หันหลังหลับมามองที่ธันวากับแพรวาทันที

ธันวา : เอ๊ะ มันเดินมาทำไมอ่ะ🤨

แพรวา : มันคงมาดูเราเฉยๆ ล่ะมั้ง🙂

เอราวัณมองหน้าพวกเขาด้วยความเป็นห่วง

ธันวา : เหมือนมันอยากมาขอบคุณเราอ่ะแพร🙂

แพรวา : ก็ใช่สิ เราช่วยมันขนาดนั้นอ่ะ🙂

เอราวัณมองดูอยู่ซักพัก แล้วมันก็ลุกขึ้นมองท้องฟ้าในวันใหม่ มันคำรามอีกครั้งก่อนที่มันจะเดินจากไป

ธันวา : อ่าว ไปไวมาไวเนาะแกเนี่ย ฮะๆๆ😅

แพรวา : ปล่อยมันไปเถอะนะ ดูเหมือนว่ามันต้องการพักผ่อนอ่ะ😕

ธันวา : ก็นั่นสินะ ป๊ะ จบซักทีเนาะจะได้พักผ่อนซักที😁

แพรวา : ถ้างั้นกลับบ้านกันเถอะ ส่วนเรื่องซ่อมบ้านเดี่ยวชั้นช่วยนะ😅

ธันวา : เออดิ ป๊ะแพร กลับบ้านเถอะ☺️

แพรวา : ป๊ะ เหนื่อยจะบ้าตายอยู่แล้วเนี่ย🙂

ธันวา : อือๆ☺️

และพวกเขาก็เดินจากไป ทิ้งให้เห็นบรรยากาศในตอนเช้าที่ดวงอาทิตย์ใกล้ขึ้น....

ธันวา : โอ้ยยยอออี่อออ ถึงบ้านซักทีนะ😣😁

แพรวา : เฮ้ยย ถึงซักที นอนก่อนนะ😖

ธันวา : ชั้นนั่งขอบเตียงก็ได้แม๋😅

ธันวา : เออนี่ แก แกว่าเอราวัณมันจะไปไหนต่อหลังจากนี้อ่ะ🤨

ตัดภาพที่เอราวัณที่เดินมาเรื่อยๆ จนมาถึงผาชะนะไดที่ที่มันเคยตื่นขึ้นมาครั้งแรก แพรวาพูดไปด้วยพร้อมภาพของเอราวัณที่กำลังจะนอน...

แพรวา : ก็... ไม่รู้สื มันก็คงเหนื่อยเหมือนเราแหละนะ...🙂

แพรวา : ตอนนี้มันคงได้พักผ่อนอย่างที่มันอยากทำมานานแล้วก็ได้นะ ใครจะไปรู้ใช่มั้ยล่ะ😗

ธันวา : คงจริงแหละ มันคงเหนื่อยมากเลยเพื่อน...😗

แพรวา : ชั้นนอนก่อนนะ ง่วงเป็นบ้าเลย😩😴

ธันวา : นอนอีกล่ะ เออๆ ฝันดีนะเพื่อน🫤☺️

แพรวา : จ้าๆ😩😫😣😴

ตัดภาพมาที่ 2 อาทิตย์ผ่านไป ที่ศาลารอรถเมล์

แพรวา : นี่เพื่อน มีอะไรจะถามอ่ะ😟

ธันวา : อะไรหรอ ว่ามาดิ😟

แพรวา : แก.. สัญญากับชั้นได้มั้ยอ่ะ ว่าแกจะไม่ลืมกันอ่ะ😟

ธันวา : ฮือ สัญญาสิ ชั้นไม่ลืมแกง่ายๆ หรอกนะ แถบชั้นยังจะคิดถึงแกด้วยซ้ำอ่ะ🙂

แพรวา : อือ งั้นชั้นไปแล้วนะ เอ๊ะ😟

แพรวา : แกจับมือชั้นทำไมอ่ะ😟

ธันวา : ชั้นจะคิดถึงแกนะ วันไหนกลับมาก็ทักบอกกันด้วยนะ😢

แพรวา : เออหน่า ชั้นไม่ลืมแกหรอกเพื่อน☺️

แพรวา : โอ๊ะ!😳

ธันวา : ขอกอดหน่อยนะ หลังจากนี้ก็ไม่ได้เจอกันแล้วอ่ะ😞

แพรวา : จ้าๆ☺️

แพรวา : พอได้แล่ว ไปแล้วนะเพื่อน บายยย☺️

ธันวา : ได้สิ ไว้เจอกันไหนน้าาา😀

แพรวา : ฮือ เดี๋ยวเจอกันนะไอ้พ่อรูปหล่อ ฮิๆๆ😁😊

ธันวา : ฮื่อ~~ อยู่กับแกน่ะ ชั้นรู้สึก... ผูกพันมากเลยรู้มั้ย🙂😖

ธันวา : ก็ดีแล้วล่ะนะ ที่ชั้นได้แอบชอบแกอ่ะเพื่อน🙁

เขาเดินกลับไปที่ฟลายเมอร์ แล้วเขาก็กลับบ้านไปโดยที่ไม่สังเกตเลยว่า แพรวายังยืนมองเขาอยู่ห่างๆ

แพรวา : ตาบ้า พูดอะไรอยู่คนเดียวล่ะเนี่ย... แต่ว่า... ไม่เป็นไรหรอก เพราะยังไงก็ก็หล่อที่สุดในหัวใจชั้นหรอแล้วแหละนะ😮‍💨☺️

แม่ของแพรวา : นี่ลูก ขึ้นรถเร็ว กลับบ้านกันเถอะ🙂

แพรวา : เอ๊ะแม่ มาแล้วหรอ หนูคิดถึงแม่นะ☺️

แม่ : แม่ก็เหมือนกันลูก รีบขึ้นรถแล้วกลับบ้านเรากันเถอะลูก ป๊ะ☺️

แพรวา : คะแม่☺️

รถของพวกเข้าได้แล่นไปในทันที...

ตัดภาพมาที่ธันวาที่เปิดประตูหน้าเข้ามาในบ้าน เขาเดินไปที่เตียงนอนของเขา แล้วกระโดดนอนบนเตียงทันที...

ธันวา : โอ้ย เหนื่อยชะมั๊ดเลยแฮะ เอ๊ะนี่มัน...😮‍💨😯

ธันวา : ผ้าห่มที่ไยนั่นใช้ห่นตอนเป็นไข้นิ โท่ คิดถึงตอนนั้นชะมัดเลย😞

ธันวา : แต่ก็ชั่งเถอะนะ ต้องทำใจอ่ะเนาะ🙁

ธันวา : ชั้นคิดถึงแกนะแพร ถึงจะอยู่กันไกลแค่ไหนก็ตามเถอะ🙁

ธันวา : เฮ้ยยยย😐

ธันวา : นอนดีกว่าเรา...😫😣😑😴

ธันวา : Zzzzzzzzzzz......😴😪

จบบริบูรณ์.....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***