เอราวัณ : ช้างเผือกแห่งสายฟ้า ตอนที่ 4 เอราวัณสัตว์เลี้ยงของพระเจ้า

ณ เวลา 23:22....

เอราวัณมันได้ลุกขึ้นมาอีกครั้ง มันมองขึ้นท้องฟ้าที่มีแสงจันทร์เต็มดวงอันสวยงาม มันมองดูพระจันทร์ด้วยความเคลือบเคลื้อมเปฝพาระความสวยงาม มันเลือกที่จะเดินหนีไ่ม่เดินเยียบครัวเรือนเพราะมันกลัวที่จะเกินความเสียหายอันใหญ่โตนั่นเอง เหล่าทหารที่คุ้มกันมันเผื่อมันออกอาละวาด แต่มันกลับเดินหนีเข้าป่าไป ส่วนทหารก็ไม่ตามมันไปเพราะคิดว่ามันคงต้องการความส่วนตัวล่ะมั้ง มันเดินหนีไปโดยที่มันไม่สนใจไยดีทหารเลย มันคำรามออกมาเบบๆ ด้วยความง่วง

ตัดภาพมาที่ธันวาอยู่ที่ร้านซะดวกซื้อ

ธันวา : ผมจ่ายเงินสดนะครับพี่🙂

พนังงาน : คะ ทานให้อร่อยนะคะน้อง ไว้มาซื้ออีกนะคะ😄

ธันวา : ครับพี่ ผมไปแล้วนะ😁

พนังงาน : จ้าๆ😄

ธันวา : เฮ้อ เหงาจังเลย😮‍💨

ธันวา : ชวนไยแพรมาเล่นที่บ้านมั้ยนะ เหงาเป็นบ้าเลวแฮ๊ะ😗

ธันวา : คิดถึงไยนุ่นแทบแย่แน่ะ😮‍💨

ธันวา : แต่ก็ชั่งเถอะ แพรมันมาเล่นหบายครั้งแล้ว ถ้าให้มาอีก เขาคงไม่มีเวลาให้บ้านคัวเองเลยอ่ะสิ😑😐

ธันวา : เฮ้อ เหงาๆ เหงาชะมั๊ด😮‍💨

ธันวา : ไม่มีไยนั่นในชีวิต มันไม่มีสีสันแม้แต่นิดเดียวเลย😑

ธันวา : เฮ้อ😮‍💨

ธันวา : ถึงบ้านซักที😐

ธันวา : เอาล่ะนะ ได้เลวากินข้าวแล้วล่ะ🫤

ธันวา : นั่งโต๊ะตรงนี้ดีกว่าเรา😗

ธันวา : ไหนดูสิ๊ มีข่าวอะไรแจ้งเตือนบ้าง😦

ธันวา : เอ๊ะ อีกแล้วหรอ😦

ธันวา : เอราวัณมันลุกขึ้นแล้วเดินหนีเข้าไปในป่าโดยที่ทหารไม่โจมตีมันเพราะมันไม่เป็นอันตราย😗

ธันวา : สัตว์ประหลาดมันคงอยากมีความส่วนตัวเหมือนเราล่ะมั้ง ถ้าจะตามมันไปก็ตะทำให้มันหงุดหงิดเฉยๆแหละ😮‍💨

ธันวา : แค่ยังก็เถอะนะ.....😮‍💨

ธันวา : คิดถึงไยแพรวาชะมั๊ดเลย😑

ธันวา : เฮ้อ😮‍💨

ตัดภาพมาที่เจ้าชูปาคาบร้า มันลืมตาขึ้นแล้วผุดขึ้นมาจากให้ดิน มันศพผัวได้ถึงศัตรูของมันอย่างเอราวัณ มันคำรามอย่างโกรธกลิ้ง ทำลายครัวเรือนไปมากมาย มันชาร์จพลังแล้วพ่นลำแสงสีแดงดำจนระเบิดราบเป็นหน้ากลอง ที่มันทำแบบนี้เพราะว่ามันจะเรียกเอราวัณมาสู้กับมันนั่นเอง

ตัดภาพมาที่เอราวัณ มันหยุดไปซักพัก มันมองกลับหลังพบว่า มีกลุ่มควันและระเบิดอันรุนแรง แทมมาเครื่องบินรบอยู่ตรงนั้นอีกด้วย มันรู้ได้ทันทีว่านั่นคือชูปาคาบร้าที่กำลังอาละวาดอย่างแน่นอน เอราวัณมันวิ่งสุดชีวิตเพื่อจะได้ปกป้องมนุษย์ผู้ที่อ่อนแอกว่า

ตัดภาพมาที่ชูปาคาบร้าที่กำลังอาละวาดอยู่ มันมองไปที่เอราวัณที่กำลังวิ่งมาด้วยความพอใจ เพราะมันจะได้ต่อสู้กับเอราวัณยังไงล่ะ

ก่อนที่มันจะสู้กัน ตรงที่พวกมันสู้กันไม่ไกลกันมาก มันใกล้บ้านของแพรวายังไงล่ะ

แพรวาที่อยู่บ้านในจานนั้น

แพรวา : อะไรเนี่ย อพยพอีกแล้วหรอ แล้วของที่บ้านล่ะ😨

แพรวา : ไอ้แย้สีแดงนี่ก็จังเลยนะ😠

ตำรวจ : อ่าวหนู ทำไมไม่รีบหนีล่ะ😧

ตำรวจ : รีบหนีเรา เดี๋ยวโดนลูกหลงไปด้วยนะ😮

แพรวา : เออะๆคะๆ 😮

ตำรวจ : มาเดี๋ยวน้าช่วยนะ😯

แพรวา : ขอบคุณคะคุณตำรวจ😀

ตำรวจ : ไม่เป็นไรๆ อะๆนี่ รีบไปเร็ว🙂

แพรวา : ค่าาา😀

ตัดภาพมาที่ธันวาที่กำลังดูข่าวอยู่

ธันวา : ไอ้สองตัวนั่นสู้กันอีกแล้วหรอเนี่ย🙄

ธันวา : แต่ยังไงก็เถอะนะ มันไปใกล้บ้านชั้นซักนิดเลยอ่ะ อะ...อ..เอ๊ะๆๆ เดี๋ยวนะ😳

ธันวา : นั่นบ้านไยแพรนิ ชิบหายแล้วไงล่ะ😰

ธันวา : แพรรอชั้นแป๊ปนึงนะ เดี๋ยวชั้นไปช่วยนะ😰😰😰

หลังจากงั้นธันวาก็ขับฟลายเมอร์ไปตามหาแพรวาทันที

ตัดภาพมาที่เอราวัณกับชูปาคาบร้า พวกมันกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างรุนแรง ชูปาคาบร้ามันใช้ลิ้นที่ยาวเยียดของมันตวัดฝาดไปที่เอราวัณจนมันได้รับความเจ็บปวด ชูปาคาบร้าใช้ลิ้นของมันรัดแขนซ้ายของเอราวัณหวังจะดึงและโยดมันไปที่อื่น แต่มันกลับไม่เป็นอย่างงั้น เอราวัณมันปล่อยไฟฟ้าไปทั่วร่างกายจนชูปาคาบร้าโดนไฟฟ้าช็อตจากลิ้นจนถึงปลายหางของมัน จนมันหมดแรงล้มลงไปกองกับพื้น เอราวัณได้จังหวะนั่น ใช้เท้าอันใหญ่โตของมัน เหยียบหัวของเจ้าชูปาคาบร้าด้วยความรุนแรง ชูปาคาบร้ามันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เอราวัณมันชาร์จพลังสายฟ้าของมันซักพัก แต่ชูปาคาบร้าไหวตัวทัน มันใช้เล็บอันคมกริบของมันข่วนขาเจ้าเอราวัณอย่างรุนแรง มันร้องคำรามด้วยความเจ็บปวด ส่วนเจ้าชู้ปากคาบร้ามันชาร์จลำแสงของมันและพ่นไปที่เอราวัณ แต่เอราวัณใช้แขนของมันทั้งสองในการกันพลังของอีกฝ่ายอย่างแข็งแรง ชูปาคาบร้าเพิ่มแรงในการพ่นของชูปาคาบร้ามากขึ้น เอราวัณที่รับไม่ไหล จนลำแสงของชูปาคาบร้ากระแทกถูกอกของเอราวัณจนมันกระเด็นแล้วสลบไป ชูปาคาบร้ามีที่ท่าดีใจที่มันปราบคู่ต่อสู้ของมันได้ มันคำรามด้วยความสุข และมันก็ทำลายเมืองต่ออย่างไร้ความหวัง เครื่องบินรบปล่อยระเบิดใส่มันแต่มันกลับไม่เป็นอะไรเลย มันชาร์จลำแสงอีกครั้ง และมันก็พ่นลำแสงไปที่เครื่องบินรบกลุ่มนั้นที่ปล่อยระเบิดใส่มัน จนระเบิดกลางอากาศ แล้วมีอยู่คนนึงที่รอดจากการระเบิด เขาได้ดีดตัวออกมาจากเครื่องก่อนที่มันจะระเบิด แต่เขาโชคร้าย ชูปาคาบร้ามันกระโดดงับนักบินคนนั้นจะถึงแก่ชีวิต ตัดภาพมาที่เอราวัณที่สลบอยู่ น้ำตาของมันไหลออกมาด้วยความเจ็บปวดสุดชีวิต

ตัดภาพมาที่ธันวาที่กำลังรีบตามหาแพรวาด้วยความเป็นห่วง

ธันวา : แพร แกรอชั้นก่อนนะ😰

ธันวา : อย่างพึ่งเป็นอะไรไปนะเว้ย😰

ธันวา : ไอ้พวกสัตว์พวกนี้มันจะมาชูกันตรงนี้ตอนนี้ทำไมเนี่ย😡

ธันวา : เซ็งจริงๆ เลย😤

ธันวา : เอ๊ะ..😨

ภาพที่เขาเห็นคือบ้านของแพรวาที่โดนเยียบไปซะแล้ว...

ธันวา : ม..มะ..ไม่น่ะ😥😢

ธันวา : ไม่จริงน่ะ😢

ธันวา : แพร!😰

ธันวา : ชั้นคงมาช้าเกินไปสินะ😓

ธันวา : ฮือๆ ลาก่อนนะเพื่อนยาก😢😣

ธันวา : เอ๊ะ..🤨

ธันวา : ตำรวจอพยพผู้คนงั้นหรอ😲

ธันวา : เฮ้ย ไม่แน่แพรก็ยังไม่ตายใช่มั้ย ไยนั้นแค่อพยพไปกับผู้คนแถวนั้นเฉยๆ จริงด้วยสิ😲

ธันวา : ถ้าวั้นไปถามพี่ตำรวจดีกว่า😃

ตำรวจ : ตรงนี้ครับๆ ตามมาครับๆ😨😥

ธันวา : คุณตำรวจครับ😃

ตำรวจ : ว่าไง อ่าว.. ทำไมไม่หนีล่ะ เร็วๆ ก่อนที่พวกมันจะมาที่นี่อีก🫤

ธันวา : ผมแค่อยากถามว่า พี่เห็นผู้หญิงที่โดนเยียบตรงนั้นมั้ยครับ ผมกำลังตามหาเธออยู่ กลัวว่าเธอจะเป็นอันตรายน่ะครับ😮

ตำรวจ : อ๋อ น้องเขาไปทางนู้นแล้วครับ เธอปลอดภัยดี พี่นี่แหละที่ช่วยเขาเอง😀

ธันวา : งั้นหรอครับคุณตำรวจ😃

ตำรวจ : ใช่แล้วล่ะ โชคดีนะหนุ่ม😉

ธันวา : ขอบคุณมากครับคุณตำรวจ🙂‍↕️

ธันวา : ผมไปแล้วนะครับ 😀

ตำรวจ : ขอให้ปลอดภัยนะ😌

ธันวา : ต้องไปที่รถแล้วสิ ไยนั่นตงอยู่ในอันตรายนะ ต้องรีบแล้วแหละ😰

ตัดภาพมาที่แพรวา ที่กำลังรอขึ้นรถเพื่อนหนีจากสัตว์ประหลาดอยู่

แพรวา : อะไรวะเนี่ย ป่านนี้บ้านคงโดนเหยียบจนเละเป็นขี้หมดแล้วล่ะมั้ยเนี่ย😐😥

แพรวา : โท่ เวรกรรม😓

แพรวา : เอ๊ะ อะไรอ่ะ😮😦😧

ธันวา : แพร ชั้นมาช่วยแล้วเพื่อน😃

แพรวา : เอ๊ะ เดี๋ยวนะ แกมาได้ไงเนี่ย😦

ธันวา : เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะหน่า ป๊ะ ไปกันเถอะ🫤

แพรวา : แล้ว..🤨

ธันวา : ขึ้นเร็วรีบหนีกัน😨

แพรวา : โอเคๆ😦

ธันวา : ไปกันเถอะ😦

แพรวา : แล้วจะไปที่ไหนล่ะ🤨

ธันวา : ที่นี่ไม่ปลอดภัยแน่ๆ แถมบ้านแกก็โดนเยียบไปแล้วด้วย😦

แพรวา : อ่าว เฮ้ย โอ้ไม่นะ บ้านชั้น😥😓

ธันวา : ไปอยู่บ้านชั้นก่อนก็ได้นิ คงไม่เสียหายอะไรหรอกมั้ง😮‍💨

แพรวา : งั้นก็ได้ ว่าแต่แกเถอะ รีบไปจากที่นี่ซักทีเถอะ ก่อนที่มันจะเห็ดเรานี่แย่เลยนะ😰

ธันวา : เออหน่า ก็รีบอยู่เนี่ย😰

ทันใดนั้นเจ้าชูปาคาบร้ามันได้มองเห็นพวกเขามันใช้ลิ้นตวัดฝาดไปที่ธันวาและแพรวา

ธันวา : ชิบหายล่ะ😰

ตู้มมมม!

แพรวา : อ๊อยย🫨

ธันวา : อืออา อา🫨

ชูปาคาบร้ามันมุ่งหน้ามาที่แพรวากับธันวาหวังจะดูดเลือดและกระทืบตายทั้งคู่

ธันวา : แพร ระวังนะ😰

แพรวา : ธันวา ชั้นว่าเราคงไม่รอดูแล้วล่ะเพื่อน😢

แพรวา : ลาก่อนนะ😓

ธันวา : ไม่สิ๊ มันต้องมีฬักทางดิ😫

ชูปากคาบร้ามันวิ่งมาเรื่อยๆ จนถึงธันวาและแพรวา

ธันวา : เอราวัณ แกมัวทำอะไรอยู่ ตื่นสิ ตื่น!😫

แพรวา : อื๊อชั้นกลัวอ่ะ😖

ธันวา : ไม่มีเลยงั้นหรอ ทำมำเราต้องมาตายแบบนี้ด้วยล่ะ ความหวังคงไม่มีอีกแล้วล่ะ ลาก่อนนะแพร เพื่อนรัก(พูดในใจ)😢

ธันวา : เอ๊ะ😳

ตู่มมม สายฟ้าจากทางด้านซ้ายพุ่งไปที่ตัวของชูปาคาบร้า

ธันวา : ฮึ ตื่นแล้วสินะ หลับลึกนะแกน่ะ😲😃

ธันวา : เอราวัณ😀🐘

ใช่แล้วล่ะ เจ้าเอราวัณตื่นขึ้นมาเพราะมันสำผัสได้ถึงอันตรายที่เกิดกับมนุษย์ มันคำรามท้ายทายอย่างไม่เกรงกลัว ชูปาคาบร้ามันชาร์จพลังอีกครั้งแต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งอื่นๆ เอราวัณมันหลบการโจมตีได้ เอราวัณมันชาร์จพลังสายฟ้าอีกครั้ง และปล่อยใส่ชูปาคาบร้าจนมันหมดแรงและคำรามด้วยความเจ็บปวด เอราวัณมันมองเห็นสระน้ำแถวนั้น มันก้มลงใช้งวงดูลดน้ำแถวนั้น แล้วมันก็พ่นใส่ชูปาคาบร้าอย่างรุนแรง ในตอนนี้ชูปาคาบร้าตัวเปียกไปด้วยน้ำอันมหาศาล เอราวัณชาร์จพลังสายฟ้าอีกครั้ง ใช่แล้วล่ะน้ำมันนำไฟฟ้าเอราวัณถึงทำแบบนั้นไปล่ะ เอราวัณปล่อยสายฟ้าฝาดใส่ชูปาคาบร้าจนมันหมดแรงและล้มลง ชูปาคาบร้าที่กำลังพ่ายแพ้ มันใช้ลิ้นของมันรัดไปที่แขนของเอราวัณอีกครั้ง แต่ไม่เหมือนครั้งก่อน เจ้าเอราวัณดึงลิ้นของมันจนขาดออกขาดออกจากปากของมันในทันที ชูปาคาบร้าจับปากของมันด้วยความเจ็บปวด เอราวัณชาร์จพลังสายฟ้าอีกครั้งและมันก็ปล่อยออกไปใส่เจ้าชูปาคาบร้าอย่างจัดกลางลำตัวด้วยความรุนแรง จนชูปาคาบร้ามันกระเด็นไปไกลจนมันมันทนไม่ไหว มันจึงขุดดินหนีในทันที เป็นอีกครั้งที่เอราวัณได้รับชัยชนะจากการต่อสู้ มันคำรามขึ้นท้องฟ้าด้วยความสุข มันมองไปที่ธันวาและแพรวาที่มองมันอยู่ห่างๆ เอราวัณมองห้าธันวาซักพัก มันค่อยๆ เดินมาทางที่ธันวากับแพรวาอยู่ มันก้มลงมองทั้งสองด้วยความเป็นห่วง...

ธันวา : เออๆ ขอบใจมากนะเพื่อน ที่ช่วยพวกชั้นไว้อ่ะ คงเหนื่อยมากเลยสินะ😅

แพรวา : มันจะไม่ทำอะไรเราจริงนะ😥

ธันวา : เออน่ะ ไม่ต้องกลัวหรอกนะ มันคือผู้พิทักษ์และไม่มีวันทำล้ายเราแน่นอน🙂

แพรวา : โอเค ตามนั้นนะ😥

ธันวา : ชั้นติดนี่บุญคุณแกมากเลยเพื่อน😀

ธันวา : แกคงเหงาล่ะสิ ถึงได้รักมนุษย์ซะขนาดนี้😅

เอราวัณ : ฮื่ออ...🐘

ธันวา : ฮึๆ🙂

แพรวา : จะว่าไปมันก็ดูน่ารักอยู่เหมือนกันนะเนี่ย😊

เอราวัณมันหัดหลังแล้วคำรามขึ้นท้องฟ้าอีกครั้งและมันก็เดินจากไป

แพรวา : งั้นกลับกันเถอะนะ🙂

ธันวา : ก็ได้สิ ไปอยู่ที่บ้านชั้นนะ ชั้นจะได้ไม่เหงาไง😅

แพรวา : โท่ มันคุ้มกับการที่บ้านชั้นพังมั้ยเนี่ยไอ้นี่😠

ธันวา : เออหน่า นะ ไปอยู่กับชั้นดีกว่านะเพื่อน เหงาพอดีเลย😊

แพรวา : เออๆ ไปก็ไป😗

ธันวา : โอเคเพื่อน ชั้นจะดูแลแกอย่าดีเลยล่ะ ฮิๆ😊

แพรวา : อือๆ จะห่วงใยชั้นอะไรขนาดนั้นล่ะเนี่ย😮‍💨

ธันวา : ก็แกเป็นผู้หญิงนิเพื่อน ให้ผู้ชายอย่างชั้นดูแลก็ดีแล้วนิ😏

แพรวา : เอ๊ะ... ขอบใจมากนะ😶☺️

ธันวา : อือ ไม่เป็นไรหรอก😄

ธันวา : ป๊ะ ไปขึ้นรถกัน กลับบ้านกันเถอะ😄

แพรวา : โอ๊ยๆ เจ็บข้อเท้าอ่ะ😫😥😓

ธันวา : ถ้างั้นเอาอย่างงี้แล้วกันนะ🫤

แพรวา : เฮ๊ยๆ จะทำอะไรอ่ะ อุ้มอีกแล้วหรอ😳😧

ธันวา : แล้วจะให้ทำไงอ่ะ ให้ชั้นช่วยก็ดีแล้วนิ🤨

แพรวา : เออๆ ก็ได้ ขอบใจนะ ที่คอยเป็นห่วงชั้นน่ะ☺️

ธันวา : อือๆ ไปกันเถอะนะ แกดูเหนื่อยๆ นะ ถึงบ้านเดี๋ยว เดี๋ยวชงช็อกโกแลตให้ดื่มนะ🙂

แพรวา : อือๆ ดีเนาะที่มีเพื่อนอย่างแกมาดูแลชั้นอ่ะ😗

ธันวา : เออดิ อ่ะนี่ ขึ้นรถ กลับบ้านกันเถอะเพื่อน😗

แพรวา : อือ จ้าๆ☺️

ตัดภาพมาที่บ้านของธันวายามกลางคืน

ธันวา : ตัวร้อนนะเนี่ยแกอ่ะ🤨

แพรวา : ฮัดชิ้ว🤧

แพรวา : เหมือนชั้นจะไม่สบายอ่ะ🤒

ธันวา : แกนอนเตียงชั้นนะ เดี๋ยวชั้นจะนอนโซฟาเองนะ🙂

แพรวา : ขอบใจนะ สำหรับกับการช่วยเหลือชั้นอ่ะ🤒😓

ธันวา : เออๆ แกจะนอนหรือจะหาอะไรคุยล่ะ🙃

แพรวา : หาไรคุยดีกว่านะ จะได้ไม่เหงาไงเพื่อน☺️

ธันวา : ก็ได้สิ แล้ว... จะคุยเรื่องอะไรอ่ะ😚

แพรวา : เอาเรื่องนี้ดีกว่านะ😊

ธันวา : เรื่องอะไรหรอ แล้ว... จะเดินมาหาชั้นทำไมล่ะ😗🤨

ธันวา : เอ๊ะ แกจะทำอะไรอ่ะ😳

แพรวา : ถามอะไรหน่อยสิ😏

ธันวา : อะไรอ่ะ😳

แพรวา : แกเคยมีแฟนมั้ยอ่ะเพื่อน😏

ธันวา : ก็.. เคยนะ ทำไมอ่ะ😳

แพรวา : แกก็.. ไม่ธรรมดานะเนี่ย ว่าแต่.. แกชอบผู้หญิงแบบไหนอ่ะเพื่อน😏

ธันวา : เออ.. ก็ ตัวเล็กๆ น่ารักๆ😳😮‍💨

แพรวา : งั้นหรอ แล้วแกชอบผู้หญิงที่แก่กว่าหรือชอบคนที่เด็กกว่าอ่ะ😏

ธันวา : เออ.. ชอบรุ่นเพื่อนอ่ะ😕

แพรวา : เอ๊ะ ฮึๆ งั้นหรอ 🫢🤭

ธันวา : ใช่ ทำไมอ่ะ😐

แพรวา : ไม่มีอะไรหรอกถาผมเฉยๆ น่ะ😚

ธันวา : โอเค🙁

ธันวา : นี่แก.. คิดอะไรอยู่ป๊ะเนี่ย😗

แพรวา : ป่าวซักหน่อยนะ แค่ถามเฉยๆ อ่ะ😐😑☺️

ธันวา : พอๆ พอเลย คุยเรื่องใหม่ดีกว่า🙂‍↔️🙂‍↔️😮😠

แพรวา : แหม๋ๆ เขินใช่มั้ยล่ะ ฮึๆ😄

แพรวา : ฮึๆ เปลี่ยนก็เปลี่ยน☺️

ธันวา : เออๆ ไยนี่ ร้ายเกินไป เราเป็นเพื่อนกันนะเว้ย😮‍💨

แพรวา : โทษหน่า หยอกๆเล่นน่ะเพื่อน😏

ธันวา : แก... จะอยู่ที่นี่ยาวเลยได้มั้ยอ่ะ😅

แพรวา : ได้อยู่แล้วล่ะ เพราะว่าถึงชั้นกลับบ้านบ้านไป ชั้นก็ไม่มีที่อยู่เหมือนเดิมน่ะสิ😓

ธันวา : โรงเรียนก็ไม่ได้ไป แล้วเราต้องมาอยู่กันที่บ้านอีก😗

ธันวา : เหงาเป็นบ้าเลยแฮ๊ะ😐

แพรวา : เหมือนกันเลย อยู่กับแกก็รู้สึกดีเหมือนกันนะเนี่ย☺️

ธันวา : ชั้นก็ด้วย ไม่มีแกก็เหมือนขาดอะไรไปซักอย่างอ่ะ😓

แพรวา : จริงหรอ😚

ธันวา : ใช่สิ แกสำคัญมากเลยนะรู้มั้ย😕

แพรวา : งั้นหรอ ขอบใจนะมีเป็นห่วงชั้นอ่ะ🤗

ธันวา : อือๆ ก็แกเป็นเพื่อนชั้นนิ😐

ธันวา : ที่ชั้นคอยดูแลแกน่ะ เพราะแกเป็นผู้หญิงไงเพื่อน🙁

ธันวา : ผู้หญิงควรให้ผู้ชายดูแล แบบนั้นก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ🫤

แพรวา : เป็นคนดีมากเลยแกอ่ะ ชั้นโชคดีมากเลยที่มีเพื่อนอย่างแกอ่ะ😊

ธันวา : ขอบใจนะ.. สำหรับคำชม☺️

แพรวา : อือ😊

ธันวา : แกยังไม่ง่วงหรอ🫤

แพรวา : ไม่อ่ะ นอนไม่หลับเว้ย😗

ธันวา : อื่อ ถ้างั้น นั่งคุยกันก่อนดีกว่านะ ก่อนนอน🙂

แพรวา : ได้สิ ขอนั่งใกล้ๆ แกนะ☺️

ธันวา : เออ มาสิ🙂

แพรวา : นี่แก มีอะไรอยากจะบอกอ่ะ แต่แกต้องทำใจนิดนึงนะ😥

ธันวา : เอ๊ะ เรื่องอะไรอ่ะ ว่ามาสิ😮

แพรวา : คือชั้น.... แบบว่า😟

ธันวา : อะไรล่ะ ก็รีบพูดมาสิ😧

แพรวา : ชั้นจะย้ายไปอยู่กับแม่ที่ต่างจังหวัดอ่ะ😞

ธันวา : เอ๊ะ ว่าไงนะ🙁

แพรวา : ชั้นจะย้ายไปอยู่กับแม่ที่ต่างจังหวัดหวัดอ่ะ😟

ธันวา : แล้วจะย้ายไปที่ไหนอ่ะ🙁

แพรวา : สมุทรปราการอ่ะ😕

ธันวา : นี่แก จะย้ายแล้วหรอเนี่ย😦😨

แพรวา : อีกสองอาทิตย์อ่ะ แกอยู่คนเดียวได้นะเพื่อน😕

ธันวา : เออะ แล้ว... แกจะกลับมาอีกมั้ยอ่ะ😨

แพรวา : นานๆ ครั้งหรือไม่ก็เป็นปีเลยถึงจะได้กลับมาอ่ะ😟

แพรวา : ชั้นคงอยู่กับแกที่บ้านไม่ได้นานนะ ขอโทษนะ😞

ธันวา : แกจะกลับแล้วงั้นหรอ🙁☹️

แพรวา : เออหน่า เราคงได้กลับมาเจอกันอีกล่ะ🙂

ธันวา : ไม่...🙁

แพรวา : นี่...🫤

ธันวา : ไม่ๆ.. ไม่จริงใช่มั้ยอ่ะ😞

ธันวา : ไม่ใช่เรื่องจริงใช่ป๊ะ😟

แพรวา : ใช่ มันคือเรื่องจริง🙁

แพรวา : ไม่เป็นไรหรอกหน่า ก็คุยกันในแชทก็ได้นิ☺️

ธันวา : คุยแชทหรอจะสู้ตอนที่ได้อยู่กับแกอ่ะ ได้เล่นด้วย ได้ทำงานช่วยกัน แถมไปไหนมาไหนก็ไปด้วยกันอีกตังหาก😟

ธันวา : ไม่มีอะไรที่ทำให้ชั้นมีความสุขเท่าแกมาก่อนนะ รู้มั้ย😢

แพรวา : ชั้นจะคิดถึงแกนะ ถ้าชั้นถึงบ้านชั้นแกล้วอ่ะ😞

ธันวา : อือๆ🥲🥹

ธันวา : วันไหนมาเที่ยว แกช่วยมาหาชั้นด้วยนะ ให้ชั้นหาคิดถึงด้วยนะเพื่อน🥲

ธันวา : อีกสองอาทิตย์นี่ จะเป็นเวลาสุดท้ายที่ชั้นจะได้อยู่กับแกนะแพร🥺

แพรวา : ใช่สิ หลังจากนี้ชั้นคงไม่ได้ไปไหนมาไหนกับอีกแล้วนะ🥹

ธันวา : อือ แกสัญญากับชั้นนะ ว่าจะไม่ลืมกันอ่ะ😢🙂

แพรวา : ก็ได้ สัญญาสิ🙂

ธันวา : เกี่ยวก้อยกันหน่อย😢🙂

แพรวา : อือ😊

ธันวา : นอนเถอะนะเพื่อน เออใช่ เรื่องที่แกไม่สบายอ่ะ หายไวๆ นะ🙂

แพรวา : จ้าๆ😊

ธันวา : ถ้างั้น... ชั้นไปนอนแล้วนะ🫤

แพรวา : อือ ได้สิ ชั้นก็จะนอนเหมอืนกันเพื่อน🙂

ธันวา : ชั้นนอนโซฟานะ แกนอนเตียงชั้นได้เลย😗

แพรวา : ขอบใจมากนะ😊

ธันวา : เออๆ ช่วงนี้แกก็พักผ่อนด้วยนะ เดี๋ยวก็ไม่สบายเอา🙁

แพรวา : จ้าเพื่อน😀

ธันวา : ปิดไฟแล้วนะ🙂

ตัดภาพมาที่เจ้าชูปาคาบร้าที่อยู่ในใต้ดิน หลังจากที่มันต่อสู้กับเอราวัณจนมันบาดเจ็บเจียงตาย หนามบนหลังและตรงปลายหางของมันเริ่มยาวขึ้นจนแหลมคง มันคำรามด้วยความเจ็บปวดและโกรธแค้นจากเจ้าเอราวัณ

ตัดภาพมาที่เอราวัณที่มันยืนใกล้กับสระน้ำแห่งหนึ่ง มันมองดูดวงจันทร์อันสวยงาม เพราะมันชอบแสงของพระจันทร์ยังไงล่ะ มันถอนหายใจด้วยความเหนื่อยที่ได้สู้กับชูปาคาบร้า และมันก็รู้ดีว่าอีกไม่นานมันกับชูปาคาบร้าจะได้มาสู้กันอีกแน่นอน ในไม่ช้าก็เร็ว

ตัดภาพมาที่ธันวาที่นอนอยู่ที่โซฟา เข้าตื่นขึ้นมากระทันหัน เขามองไปที่แพรวาที่เธอนอนไม่ห่มผ้า ธันวาเห็นอย่างงั้น เขาลุกขึ้นเดิมมาห่มผ้าห่มให้แพรวา เพราะเขากลัวเธอไม่หายจากการไม่สบาย

ธันวา : นอนไม่ห่มผ่าไม่หนาวหรือไงอ่ะ🙁

ธันวา : แต่จะว่าไป ไยนี่ตอนนอนก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย😊

ธันวา : นอนต่อดีกว่าเรา🙂

จบตอนที่ 4

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***