เอราวัณ : ช้างเผือกแห่งสายฟ้า ตอนที่ 3 หนังสือลึกลับ

จากความเดิมตอนที่แล้วที่เจ้าช้างกับเจ้าชูปาคาบร้าได้มาสู่กัน เจ้าช้างในตอนนี้มันโกรธจัด มันพร้อมจะปะทะกับฝ่ายตรงข้ามอย่างไม่แกรงกลัว ส่วยเจ้าชูปาคาบร้าก็ไม่ต่างกัน เจ้าช้างเป็นผู้เปิดการต่อสู้ก่อนตัวแรกมันผลักเจ้าชูปาคาบร้าจนล้มลง เจ้าช้างกระโดดทับมันและชกกับต่อยเจ้าไดโนเสาร์แวมไพร์อย่างโมโห แต่เจ้าชูปาคาบร้าใช้พลังคลื่นเสียงออกมาจากปาก มันกรีดร้องใส่เจ้าช้างจน จนเจ้าช้างเจ็บปวดเป็นอย่างมากเป็นอย่างมาก เจ้าชูปาคาบร้ามันยืนขึ้นอีกครั้ง มันมองเจ้าช้างแล้วมันก็หมุดตัวใช้หางของมันฟาดใส่เจ้าช้าง จนมันลอยไปข้างหลังด้วยแรงฟาดอันมหาศาล มันล้มลงอีกครั้งจนมีแต่ขเมาควัน เจ้าชูปาคาบร้ามันมันคำรามเพราะมันคิดว่ามันเป็นผู้ชนะ แต่เรื่องกลับไม่เป็นอย่างงั้น ตรงที่เจ้าช้างล้มลงไปเกิดแสงสีฟ้าและสายฟ้ารอบๆตัวของมัน หน้าผากของมันเกิดมีลูกบอลไฟฟ้าขึ้นมา ดวงตาของมันเป็นสีฟ้าแล้วลูกบอลไฟฟ้านั่นได้ปล่อยสายฟ้าที่ปล่อยออกมาด้วยความรุนแรง สายฟ้าของเจ้าช้างพุ่งใส่เจ้าชูปาคาบร้าจนมันระเบิดกลิ้งไปไกลจนมันกองอยู่กับพื้น เจ้าชูปาคาบร้ามันคำรามด้วยความเจ็บปวด มันยืนขึ้นอีกครั้งด้วยความบาดเจ็บ มันคำรามใส่เจ้าช้าง จนมันได้ขุดดินหนีไป ส่วนเจ้าช้างมันคำรามเพราะมันได้รับชัยชนะมาแล้วนั่นเอง แต่สุดท้ายมันก็หมดแรงล้มลงไปกองอยู่กับพื้นด้วยความเหนื่อนล้า

ตัดภาพมาที่ธันวาและแพรวาที่บ้านของธันวา

ธันวา : แกนั่งก่อนนะ คงเจ็บน่าดูเลยล่ะ🫤

แพรวา : โอ้ย เจ็บเป็นบ้าเลย🤕

ธันวา : หายไวๆ นะ มีอะไรให้ช่วยเรียกชั้นได้เลยนะ🙂

แพรวา : ได้สิ ว่าแต่...😗

แพรวา : ขอบใจนะที่ช่วยชั้นอ่ะ😚

ธันวา : เออน่า ไม่เป็นไรนะ😗

ธันวา : แลัวไอ้สัตว์ 2 ตัวนั่นมันจะสู้กันอีกมั้ยล่ะ เนี่ย😌

แพรวา : ไม่รู้แฮ๊ะ นี่แก.. คือชั้นไปอาบน้ำที่บ้าได้มั้ยอ่ะ😐

แพรวา : อยากลับบ้านอ่ะ ไปส่งชั้นได้มั้ยอ่ะ🙁

ธันวา : แกพึ่งได้นั่งเมื่อกี้นะ พักก่อนสิเพื่อน🫤

แพรวา : ไม่อ่ะอยากกลับบ้านอ่ะ น้าาๆ🥺

ธันวา : เออๆ ก็ได้ๆ🤨😒

แพรวา : ขอบใจมากเพื่อน☺️

แพรวา : ส่วนแกก็ไปอาบน้ำก่อนดิ แล้วค่อยไปส่งชั้นก็ได้😑

ธันวา : ได้สิ นานนิดนึงนะ😗

แพรวา : ได้ๆ😗

เมื่อธันวาอาบน้ำเสร็จ..

ธันวา : เสร็จแล้วเพื่อนไปเลยมั้ยล่ะ😐

แพรวา : ไปสิ..ส. เอ๊ะ ไอ้บ้าทำไมไม่ใส่เสื้อล่ะ🫣

ธันวา : อ่าว แปลกตรงไหนอ่ะ🤨

แพรวา : ใส่เสื้อเดี๋ยวนี้เลยนะ🫣

ธันวา : อะไรเนี่ยไยนี่ อะๆ ใส่ก็ใส่😒🤨

แพรวา : ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ🙁😤

ธันวา : อ่าว อะไรของแกเนี่ย🤨

แพรวา : ไปส่งชั้นได้แล่ว ตาบ้า😗

ธันวา : เออๆ พิลึกชะมั๊ดไยนี้😕

ธันวา : อ่ะ ขึ้นรถเลย😯

แพรวา : ได้สิเพื่อน😗

ธันวา : ไปกันเถอะ😯

แพรวา : อือๆ😚

แล้วทั้งสองก็ไปที่บ้านของแพรวาในทันที เมื่อมาถึงที่บ้านของแพรวา

ธันวา : ถึงแล้วเพื่อน อ่ะนี่😀

แพรวา : ขอบใจนะเพื่อน😚

ธันวา : เออ ไม่เป็นหรอก แค่มาส่งเฉยๆน่ะนะ😗

ธันวา : ไปแล้วนะ บ๊ายๆ😀👋

แพรวา : จ้าๆ กลับบ้านปลอดภัยนะเพื่อน🤭

ธันวา : โอเค ไปล่ะนะ😄

แพรวา : ขอบใจมากนะที่มาส่งชั้นอ่ะ😚

หลับจากนั้นแพรวาได้มองธันวาจนสุดทางส่วนเธอก็เข้าบ้านตามเดิม

พอธันวามาถึงบ้าน...

ธันวา : โอ้ย ถึงบ้านซักทีนะ เหนื่อยเป็นบ้าเลย😑

ธันวา : เจ้าช้างนั้นมันก็นอนต่อไม่สนใจอะไรเลย แม้แต่มนุษย์ก็ยังไม่โจมตี แถมสู้กับตัวอะไรก็ไม่รู้อีกตังหาก😐

ธันวา : เอ๊ะ เดี๋ยวนะ คุ้นๆนะเนี่ย🤨

ธันวา : ช้างอย่างงั้นหรอ🤔

ธันวา : เอ๊ะ เดี๋ยวนะ😮

หลังจากนั้นธันวาก็ได้เปิดสมุดที่เขาเคยจดส่งอาจารย์ตั้งแต่ตอนแรกคือ ตำนานของผู้พิทักษ์ช้างและผู้พิทักษ์จระเข้ยังไงล่ะ

ธันวา : หรือว่า... เจ้าช้างที่อยู่ในตำนาน มันก็คือเจ้าช้างตัวนี้หรออย่างงั้นน่ะหรอ🧐🤔🤨

ธันวา : สมุดนั้นอยู่ที่ห้องสมุดยังนี่นา😯

ธันวา : ทักหาแพรดีกว่า😦

แชทของของธันวากับแพรวา

ธันวา : 👍

แพรวา : มีอะไรหรอเพื่อน😗

ธันวา : ธันวาส่งภาพตำนานที่เขียนส่งอาจารย์🤔😦

แพรวา : อะไรอ่ะ แค่ตำนานพิลึกๆ เนี่ยนะ🤨

ธันวา : แกลองอ่านดูใหม่สิ😐

แพรวา : อ่านก่อนนะ😗👍

แพรวา : แกจะหามายถึงช้างตัวนั้นอ่ะนะ🤨

ธันวา : ใช่ๆ😀

ธันวา : ช้างในตำนานคือช้างตัวที่อยู่จังหวัดเราตอนนี้ไง😕

แพรวา : แล้วทำไมอ่ะ🤨

ธันวา : พรุ่งนี้ไปห้องสมุดกับชั้นที่โรเรียนนะ😯

แพรวา : เดี๋ยวนะ เอาอีกแล้วหรอ😤

แพรวา : หนึ่งเลยจะไปทำไม่โรงเรียนปิด สองตอนหนีพวกสัตว์ยักษ์นั่นก็เหนื่อยตายแล้วนะ😤😮‍💨😠

ธันวา : เอ่อหน่า แกไปด้วยจะได้ไม่เหงาไงเพื่อน☺️

แพรวา : ไม่เอาอ่ะ😑

ธันวา : เดี๋ยวเลี้ยงอาหาร🙂

แพรวา : ไม่เอาอ่ะ😮‍💨

ธันวา : เดี๋ยวพาไปเที่ยว🙂

แพรวา : ไม่โดน😮‍💨

ธันวา : เดียวซื้อของให้🙂

แพรวา : ได้สิ ไปด้วยๆ😃

ธันวา : กว่าจะไปนะแกอ่ะ🫤

แพรวา : ถ้าเป็นเรื่องของที่อยากได้ชั้นยอมหมอแหละเพื่อน☺️

ธันวา : พรุ่งนี้ไปที่โรงเรียนด้วยกันนะ🙂

ธันวา : โอเคมั้ย🙂

แพรวา : ค่ะๆ ได้ดิเพื่อนรัก☺️

แพรวา : พร้อมเสมอ😀

ธันวา : ขอบใจมากนะ☺️

พอถึงเช้า ตัดภาพมาที่ธันวาที่ไปรอรับแพรวาไปด้วย

ธันวา : แกเสร็จยังเนี่ยเพื่อน😮

แพรวา : แป๊ปนึงนะ จะเสร็จแล้วแหละ😮

ธันวา : โอเค😮‍💨

2 นาทีผ่านไป

แพรวา : มาแล้วๆ😀

ธันวา : เสร็จซักทีนะ รอตั้งนานแน่ะ😗

แพรวา : ขอโทษนะที่ให้รอนานอ่ะ😅

ธันวา : เออๆ รถขึ้นรถเลย🫤

แพรวา : จ้าๆ 😊

พวกเขามุ่งหน้าไปที่โรงเรียนที่ห้องสมุดเพื่อนตามหาหนังสือตำนานโบราณนั่นเอง ระหว่างทางพวกเขาคุยกัน...

แพรวา : แกแน่ใจนะว่าจะไปหาหนังสือพิลึกๆ นั่นอ่ะ😗

ธันวา : แน่ใจดิ ชั้นเชื่อว่ามันมีข้อมูลมากกว่านี้แน่นอน🤨

แพรวา : แกจะเอามาทำอะไรอ่ะ🫤

ธันวา : เอามาอ่านว่าเรื่องมันเป็นยังไงยังไงล่ะ เพื่อมีอะไรสำคัญๆ เราจะได้รู้แล้วเราจะเอาไปไหนตำรวจ🤨

แพรวา : แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเจ้าช้างนั้นล่ะ ตำนานนั่นไปน่าเชื่อถือแม่แต่นิดเดียวอ่ะ😮‍💨

ธันวา : ในตำนานเขาเขียนว่ามันเป็นผู้พิทักษ์เผื่อมันมีข้อมูลอะไรที่เกี่ยวกับมันอีกไง😯

ธันวา : ในตำนานว่ายังไง เรื่องจริงมันคงเป็นอย่างงั้นไงล่ะ😯

แพรวา : แกจำเรื่องคล้าวๆ ได้ป๊ะ🫤

ธันวา : จำได้สิ เขาเขียนว่า.. เจ้าช้างและจระเข้อีกตัวมันเป็นผู้พิทักษ์ที่พระเจ้าพวกสร้างพวกมันขึ้นมา แต่พวกมันกลับขัดแย้งกัน จนพระเจ้าองค์นั้นจับพวกมันแยกกัน🤨

ธันวา : แล้วพระเจ้าสาปพวกมันทั้งคู่ให้กลายเป็นหินแล้วพระองค์ก็ฝังพวกมันอยู่ใต้พิภพ ให้เจ้าช้างไปหลับไหลที่ผาชะนะได ส่วนเจ้าจระเข้ไปหลับไหลที่เกาะล้านยังไงล่ะ😮‍💨

แพรวา : แล้วไงต่อล่ะ อยากฟังต่ออ่ะ😗

ธันวา : พระเจ้าที่ใช้พลังทั้งหมดในการกักขังพวกมันจนพระองค์สิ้นพระชนในที่สุด จนวิญญาณของพระองค์ ได้กลายเป็นอสูรตัวต่าง ๆ ทั่วจักรวาล ยังไงล่ะ😮😯

แพรวา : แสดงว่าเจ้าช้างคือผู้พิทักษ์ แล้ววิญญาณของพระเจ้ากลายเป็นอสูร แปลว่าเจ้าชูปาคาบร้าคือวิญญาณของพระองค์งั้นหรอ😮

ธันวา : ใช่แล้วล่ะ หนังสือนั่นแหละคือเป่าหมายของเราไง😐

แพรวา : ชั้นว่ามันน่าจะโดนช้างนั่นเยียบจะเละตุ้มเป๊ะล่ะมั้ง😕

ธันวา : เออหน่า ไม่ลองหาก็ไม่รู้นะ😕

ธันวา : เนี่ย จะถึงแล้วเนี่ย😗

แพรวา : อ่าว นั้นหรอ😯

ธันวา : ใช่น่ะสิ🙂

ธันวา : จอดตรงนี้แหละ🙂

ธันวา : ลงได้เลยเพื่อน😗

แพรวา : อือ😚

แพรวา : เออ แล้วแกจะไปหามันที่ไหนล่ะ ไอ้หนังสือนั่นอ่ะ😗

แพรวา : มันดูเละตุ้มเป๊ะชะมั๊ด😕

ธันวา : ไม่หาก็ไม่รู้นะ เผื่อเขาเก็บไว้อ่ะ😗

แพรวา : โฮ่ แกว่ามันมีหลายเล่มหรอ มีแค่เล่มเดียวก็ไม่หวังมั้งเนี่ย😫

ธันวา : ไหนๆ ก็ได้มาแล้วอ่ะ ไม่เจอก็ไม่เป็นไร😗

แพรวา : เออๆ ก็ได้ แต่มีข้อแม้นะ😁

ธันวา : อะไรอ่ะ🫤

แพรวา : แกต้องเลี้ยงข้าวชั้นวันนึงนะเว้ย😊

ธันวา : เอ๊ะ ไหงเป็นงั้นอ่ะ☹️

แพรวา : แรกกับการที่ชั้นมากับแกไงเพื่อน🙂

ธันวา : ชวยโอกาสเก่งนะแกอ่ะ แต่ชั่งเถอะ เลี้ยงก็เลี้ยง🤨🫤

แพรวา : เย้ยยยย ขอบใจมากเพื่อน นี่ตีแม่มาเลย 555🤭

ธันวา : เอ๊ะนี่ แกตีชั้นและสิ่งนี้ ไม่แน่นี่หว่า😯😠

แพรวา : แนจริงก็ตามมาสิ ฮึๆ ชั้นรออยู่นะ เพื่อนรัก☺️😚

ธันวา : เอ๊ะ อ่าวนิ รอชั้นด้วยสิ😯😊😊

ธันวา : โฮ่ มาถึงซักที แกจะพาชั้นวิ่งทำไมเนี่ย😮‍💨😥

แพรวา : อยากให้แกเหนื่อยไง มันดูหล่อดี😚

ธันวา : เอ๊ะ งั้นหรอ ขอบใจนะ😮😊

ตัดภาพมาที่ห้องสมุดที่พังทลาย

แพรวา : แล้วแกจะไปหาไหนก่อนที่แรกอ่ะ🤨

ธันวา : ไม่รู้แฮ๊ะ🫤

แพรวา : เขาไม่ให้เข้าอ่ะ ทำไงดี🙂

ธันวา : ก็นั่นสินะ... เอ๊ะ ถ้างั้นก็ถามคนที่กำลังเก็บหนังสือตรงนั้นมั้ยล่ะ😮

แพรวา : เอ๊ะ แกจะไปถามพี่เขาหรอ🤨

ธันวา : ใช่น่ะสิ🙂

ธันวา : ป๊ะ ไปเร็ว😗

แพรวา : อ่าว รอชั้นด้วยสิ😮

ตัวประกอบที่กำลังเก็บสมุด : เฮ้อ ไอ้พวกสัตว์เวร ทำรายแล้วไม่รับผิดชอบอีก เฮ่อ😤

ธันวา : หวัดดีครับพี่🙂

แพรวา : ดีคะ😙

ตัวประกอบ : อ่าว มีอะไรหรอไอ้หนุ่ม😐

ธันวา : สมุดพวกนี้ พี่จะเอาไปที่ไหนหรอครับ🤨

ตัวประกอบ : ก็คงต้องกำจัดทิ้งนั้นแหละนะ เพราะสุดท้ายก็ไม่มีใครต้องการอยู่แล้วล่ะ😑

ธันวา : งั้น.. ถ้าผมจะบอกว่าผมต้องการล่ะครับ🙂

แพรวา : ใช่คะพี่😀

ตัวประกอบ : เอาสิหนุ่ม จะเอาเล่มไหนก็เอาไปเลย เพราะยังไงก็ไม่ได้เอาไปใช้อยู่แล้วแหละ🙂

ธันวา : ขอบคุณครับพี่😅

แพรวา : ขอบคุณคะ😊

ธันวา : มาเร็วแพร มาหาช่วยกัน😀

แพรวา : อือๆ เดี๋ยวช่วยๆ☺️

แพรวา : เราต้องไปหาที่ไหนก่อนอ่ะ 😯

ธันวา : ถ้างั้นไปหาที่ชั้นที่เขาไว้ตรงนั้นก่อน เผื่อมี🙁

แพรวา : โอเค ขอให้เจอล่ะกันนะ🫤

ธันวา : เออหน่า ไม่เจอก็ไปหาที่อื่นเอาดิ😗

แพรวา : นั่นไงเพื่อน ตรงนั้นใช่มั้ยอ่ะ😀

ธันวา : ไหนๆ จริงด้วยแฮ๊ะ😀

ธันวา : เออใช่ ตามมาๆ😁

แพรวา : โอ๊ะ รอด้วยสิ😲😦

ธันวา : นี่ๆ ชั้นนี่ไง☺️

ธันวา : ไหนดูสิ๊😗

แพรวา : ดีนะที่มันไม่โดนเยียบก่อนอ่ะ😐😑

ธันวา : ใช่ๆ😀

ธันวา : อะนี่ อยู่ตรงนี้นี่เอง😀

แพรวา : อ่าว เจอแล้วหรอ ไวจัง😯

ธันวา : ชั้นว่ากลับบ้านไปลองอ่านดูมั้ยล่ะ ไปที่บ้านชั้นอ่ะ😗

แพรวา : ไปสิ เหงาพอดีเลย😀😁

แพรวา : อยากไปเล่นบ้านแกนานแล้วอ่ะ ในที่สุดก็ชวนชั้นซักทีนะ☺️

ธันวา : ก็ไม่บอกเนาะไยนี่ ไม่บอกชั้นจะไปรู้ได้ไงล่ะ😥😗

แพรวา : อ่าวหรอ ฮึๆ ขอบใจนะ☺️😊

ธันวา : เออดิ ป๊ะ ไปขึ้นรถกลับบ้านกันเถอะ😄

แพรวา : อือ ไปสิ ไหนๆ ก็เจอหนังสือนี่แล้วนิ😄

ธันวา : โอเค ไปกันเถอะ🙂

ตัดภาพมาที่เจ้าช้างมันหลับปุ๋นไม่สนใจอะไร เหล่านักวิทยาศาสตร์ในตามนั้นได้วิจัยและศึกษาพวกมันอย่างใกล้ชิด

นักวิทยาศาสตร์ชาย : แปลกนะครับ จะที่ผมสังเกตมาผมว่าไม่เหมือนช้างแม้แต่นิดเดียวเลยอ่ะครับ🤨

นักวิทยาศาสตร์หญิง : ช้างทุกตัวบนโลกทุกสายพันธุ์จะยืนสี่ขา แต่ไอ้เจ้าช้างตัวนี่มันยืนสี่ขาและยังมีพลังสายฟ้าด้วยแทมยังคำรายไยกะเสียงระเบิดอีกนะคะเนี่ย😥

นักวิทยาศาสตร์ชาย : ใช่น่ะสิ🙁

นักวิทยาศาสตร์หญิง : แล้วเราจะตั้งชื่อมันว่ายังไงหรอคะ🙁🤔

นักวิทยาศาสตร์ชาย : ไม่ทราบเหมือนกันครับ🤨

นักวิทยาศาสตร์หญิง : ชื่อ Giant elephant มั้ยคะ😮😀

นักวิทยาศาสตร์ชาย : ผมว่ามันแปลตรงตัวไปนะครับ🫤

แพรวา : แล้วจะทำยังไงหรอคะ😗

นักวิทยาศาสตร์ชาย : อ๋อ ชั้นรู้แล้วล่ะ เธอทำใบปลิวไปทั่วเมืองเลยนะ แค่พวกเราเองตั้งชื่อมันคงไม่สนุกหรอกนะ เธอว่าไงล่ะ😄

นักวิทยาศาสตร์หญิง : เป็นความคิดที่ดีนะคะ ให้ผู้คนออกความคิดเห็น ก็ดีเหมือนกันนะคะ😄

นักวิทยาศาสตร์หญิง : เดี๋ยวหนูจะจ้างทำใบปลิวให้นะคะ🫤

นักวิทยาศาสตร์ชาย : อือ ขอบใจมากนะ🙂

6 ชม.ผ่่นไปตัดภาพมาที่แพรวาและธันวาที่อยู่ที่บ้านของธันวา

ธันวา : เอ ชั้นว่าในเรื่องนี้ไม้ข่อยมีอะไรเฮ๊ะ🤨

แพรวา : ค้นหาที่อื่นก็ได้นิ🫤

ธันวา : ชั้นนึกว่ามันจะมีอะไรมากกว่านี้ซะอีกนะเนี่ย😞

แพรวา : เออหน่า เอาเถอะ ถึงมันจะไม่มีอะไรก็เถอะนะ😗

ธันวา : อือ ก็ได้...🫤

แพรวา : แต่จะว่าไปไอ้ช้างตัวนี้ก็แปลกนะ ช้างทุกสายพันธุ์ทั่วโลกยืนสี่ขาแต่กลับเจ้านี่มันยืนสองขาแล้วยังมีพลังสองขาอีกด้วย😅

ธันวา : ช้างสายฟ้า.... ช้างสาย..ฟะ...ฟ..ฟ้างั้นหรอ😦

แพรวา : อะไรของเอ็งเนี่ย🤨

ธันวา : ชั้นนึกออกเรื่องนึง จากตำนานการกวนเกษียรสมุทรอ่ะ😨

แพรวา : ยังไงอ่ะ ว่ามา🤨😗

ธันวา : เหล่าเทพและเหล่าอสูรกายช่วยกันกวนเกษียรสมุทรเพื่อจะนำน้ำอมฤตมาดื่มกันเพื่อจะทำให้เป็นอมตะแต่ก่อนที่จะมีการกวนเกษียรสมุท กลับมีของพิเศษที่ผุดขึ้นมา😮

ธันวา : ของพิเศษอย่าที่ห้าที่ผุดขึ้นมาคือช้างเผือกเอราวัณช้างสามสิบสามเศียร พระศิวะได้มอบให้พระอินทร์ที่เป็นเทพสายฟ้าที่ปกครองสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ให้เป็นยานพาหนะ🤨

ธันวา : แถมพระองค์ยังใช้ช้างเอราวัณทรงยกทัพสวรรค์ไปรบกับอสูรอีกด้วยนะ😮

แพรวา : เก่งแฮ๊ะแกอ่ะ แล้วช้างเอราวัณคือยานพาหนะของพระอินทร์ แล้วตำนานในสมุดที่มีช้างเป็นผู้พิทักษ์ก็มีช้างอยู่ด้วย🤨

แพรวา : ไม่แน่ว่าช้างสองตัวนั้นคือตัวเดียวกันที่อยู่ในตอนนี้งั้นหรอ😗

ธันวา : ใช่แล้วแหละ เก่งมาก🙂

แพรวา :อย่างงี้นี่เอง ช้างสายฟ้าเนี่ยนะดูพิลึกๆแต่ดูเข้ากันดีนะเนี่ยจะว่าไป 555😅

ธันวา : จะคิดแบบนั้นก็ไม่แปลกหรอกนะ😄

ธันวา : เออนี่ แกหิวข้าวมั้ยอ่ะ ชั้นหิวข้าวชะมั๊กเลย😗

แพรวา : เหมือนกัน แล้วจะไปซื้อที่ไหนหรอ😀

ธันวา : ร้านข้าวสุดซอยเลยเพื่อน🙂

แพรวา : โอเคถ้างั้นเอา.. ข้าวหมูกรอบ พิเศษใส่ใช่ เอาน้ำพริกด้วยนะ อ่ะนี่เงิน☺️

ธันวา : โห้ กินเยอะนะเราอ่ะ😀

แพรวา : ทำไม.. ก็หิวอ่ะ😤

ธันวา : อะๆ หยอกเล่นหน่า😅

ธันวา : ไปแล้วนะเพื่อน😀

แพรวา : โอเคๆ😙

ธันวา : หิวจังเลย ไยนี่เห็นตัวเล็กๆ กินเยอะเหมือนกันนะเนี่ย จะว่าไป😅

ธันวา : แต่ก็เถอะ เพื่อไยนี่ ชั้นทำให้ทุกอย่างเลยแหละ☺️

ธันวา : เอ๊ะ นี่อะไรหรอเนี่ย..🤨

ธันวา : ท่านใดสนใจอยากมีส่วนร่วมในการตั้งชื่อเจ้าชายยักษ์ ติดต่อได้ที่นี่.. อะไรเนี่ย😮

ธันวา : ถ้างั้นไปซื้อข้าวก่อนค่อยเอาไปให้ไยนั่นดูดีกว่า🤨

ตัดภาพมาที่แพรวา

แพรวา : เอ้ ไอ้นั่นมันทำอะไรอยู่นะ รอนานแล้วนะเนี่ย😮‍💨

ธันวา : มาแล้วเพื่อน ข้าวแกได้แล้วนะ😙

แพรวา : อ่ะมาพาดีเลย กินข้าวกัน😀

ธันวา : โอเค อ่ะนี่ ข้าวแกที่😗

แพรวา : ของใจมากเพื่อน😊

ธันวา : ไม่เป็นไร เออนี่ ชั้นมีอะไรให้ดูอ่ะ😮

แพรวา : อะไรหรอ🫤

ธันวา : นี่ๆ😯

แพรวา : ท่านใดสนใจอยากมีส่วนร่วมในการตั้งชื่อเจ้าชายยักษ์ ติดต่อได้ที่นี่งั้นหรอ🤔

ธันวา : แกว่าไงอ่ะ😐

แพรวา : เอาดิ แล้วมันจะชื่ออะไรล่ะ😗

ธันวา : พึ่งคุยกันไปเมื่อกี้เอง😅

แพรวา : ให้มันชื่ออะไรล่ะ😗

ธันวา : ช้างสายฟ้า เอราวัณไงล่ะ😁

แพรวา : ไปคอมเม้นเลยในเพจเลย ชั้นว่ามันดูเท่ดีนะชื่อนี้😅

ธันวา : รับทราบ🫡

แพรวา : ขอให้เขาเลือกแกนะเพื่อน😗

ธันวา : ไม่เป็นไรหรอก ชั้นแค่อยากมีส่วนร่วมเฉยๆอ่ะ😮‍💨😥

แพรวา : งั้นหรอ ขี้เหงานะเราอ่ะ😁😅

ธันวา : ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกนะ😐😗

ธันวา : ชั้นคอมเม้นเรียบร้อยล่ะ ขอให้เขาเลือกชั้นแล้วนะ🫤

แพรวา : จ้าๆ😅

ตัดภาพมาที่แอ๊ดมินเพจที่ธันวาตั้งชื่อเจ้าช้าง

แอ๊ดมิน : หัวหน้าครับ มีเด็กหมุ่นคนนึงให้คอมเม้นด้วยครับ😗

หัวหน้า : เขาว่ายังไงล่ะ🤨

แอ๊ดมิน : ช้างที่ใหญ่โตแบบนี้มีสายฟ้าเป็นพลัง ผมขอตั้งชื่อมันว่า เอราวัณ ช้างสายฟ้ายานพาหนะของพระอินทร์ครับ🫤

หัวหน้า : อนุมัติครับ เอาชื่อเอราวัณจากตำนานดูดีมากเลยครับ😀

แอ๊ดมิน : รับทราบครับ🫡

ตัดภาพมาที่ธันวาและแพรวาที่บ้านของธันวา

ธันวา : โอ๊ย น่าเบื่อชะมั๊ดแฮ๊ะ😮‍💨

แพรวา : เหมือนกัน เลื่อนโทรไปดูคลิปจนเบื่อแล้วเนี่ย😖

แต่อยู่ดีๆ ข่าวที่แจ้งเตือนในโทรศัพท์ของธันวาก็เด้งขึ้น

ธันวา : เอ๊ะ ฮะๆ อะไรเนี่ย😃

แพรวา : อะไรหรอ ทำไมดูตกใจจัง🤨😯

ธันวา : ให้ชื่อเจ้าช้างที่พึ่งค้นพบว่า“เอราวัณ” เขาเอาชื่อที่ชั้นตั้งไปใช้จริงด้วยเพื่อน😃😃

แพรวา : เฮ้ย ได้ไงอ่ะ😲

ธันวา : ไม่รู้สิ แต่รู้สึกดีใจมากเลยเพื่อน😁

ธันวา : หลังจากนี้ให้เรียกเจ้าช้างตัวนั้นว่าเอราวัณนะ😁

แพรวา : ก็ได้ๆ ดีใจด้วยนะเพื่อน😃

จบตอนที่ 3

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***