เช้าวันนึงในรุ่งเช้า...
ธันวา : เอ๊ออี่.. ไปโรงเรียนอีกแล้วหรอเนี่ย ฮื้ออ😩
ตัดภาพมาที่แพรวา
แพรวา : โอ๊ย อะไรเนี่ย ไปโรงเรียนอีกแล้วหรอ เฮ่อ😨🫨
แพรวา : แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก ได้เห็ดหน้าเจ้านั่นก็ดีใจแบ้วแหละ😮💨
ตัดภาพมาที่ธันวา
ธันวา : จุญแจรถไปไหนวะเนี่ย อ่าวเจอแล้ว😐😯
ตัดภาพมาที่แพรวา
แพรวา : รถมายังเนี่ย ต้องรอนานเลยแฮ๊ะ🤨
แพรวา : เอ๊ะ อะไรวะเนี่ย🫤🤨
แพรวาเปิดโทรศัพท์เพื่อเล่นโซเชียล แต่เธอกลับไปเจอข่าวในโทรศัพท์ที่ทำให้เธออึ่งไปชั่วขณะ
แพรวา : อะไรเนี่ย ประเทศเม็กซิโกประสบภัยกับสัตว์ประหลาดยักษ์ที่ยังไงเคยค้นพบ เดี๋ยวนะ ข่าวปลอมหรือป่าวเนี่ย😨
แพรวา : ตัดต่อหรือป่าวเนี่ย เอ.. เฮ้ย รถมาแล้วนิ😯
หลังจากนั้นแพรวาได้ขึ้นรถโรงเรียนในทันที
ณ เวลา 8:00
แพรวา : ขออนุญาตเข้าห้องคะอาจารย์🙂
อาจารย์ : เข้ามาได้คะ😀👌
หลังจากนั้นแพรวาก็กลับไปนั่งโต๊ะทีเดิมที่นั่งกับธันวากับรุ่นพี่มิว
แพรวา : ข่าวนั่นเป็นจริงหรือปล่อยนะ เจ้านั่นก็ตัวใหญ่มากเลยนะ และมันมาจากไหนกันล่ะ(พูดในใจ)🫤🤨
ธันวา : ขออนุญาตเข้าห้องครับอาจารย์😄
อาจารย์ : เข้ามาเลยจ่ะ อีก 10 นาทีครูจะสอนแล้วนะคะ😌
ธันวา : นี่แพร แกทำงานวิชาสังคมเสร็จแล้วใช่มั้ยอ่ะ😯
แพรวา : ใช่เพื่อน เสร็จตั้งนานแล่ว เออใช่ ขอบใจนะที่ช่วยทำงานอ่ะ☺️
ธันวา : ไม่เป็นไรหรอกเพื่อน🫤
ธันวา : แต่งานวิชาคณิตศาสตร์ชั้นยังไงไม่เสร็จเลยอ่ะ แกลืมช่วยชั้นอ่ะ ก็เลยต้องหาเขียนเองจนเสร็จอ่ะ😗
แพรวา : อ่าวหรอ... แฮ่ๆ ขอโทษจ้ะ ก็ลืมเนาะ😗
ธันวา : โท๋ ไม่เป็นไรหรอกเพื่อนทำเสร็จแล้วก็ให้มันแล้วไปเลย 😏
แพรวา : อือ ได้สิ😄
แพรวา : เออนี่แก มีอะไรอยากพูดให้ฟังอ่ะ😯
ธันวา : อะไรอ่ะ ว่ามาสิ๊😗
แพรวา : แกได้ดูข่าวมั้ยอ่ะ เมื่อเช้าอ่ะ😯🫤
ธันวา : ข่าวอะไรหรอ😯
แพรวา : เดี๋ยวเปิดให้ดูนะ🙁🤨
แพรวา : นี่ๆ เนี่ยะ แกคิดยังไงอ่ะ🤨🫤😥
ธันวา : ประเทศเม็กซิโกประสบภัยกับสัตว์ประหลาดยักษ์ที่ยังไงเคยค้นพบ งั้นหรอ เดี๋ยวนะนี่เรื่องจริงหรอเนี่ย🤨
แพรวา : ตอนนี่ไอ้ข่าวเรื่องนี้อ่ะ ดังไปทั่วประเทศไทยเลยอ่ะ รวมถึงต่างประเทศด้วย😐
ธันวา : ตัดต่อหรือป่าวเนี่ย นี่คือเรื่องจริงหรอ🤨🫤
แพรวา : คนแถวนั้นให้สัมภาษณ์กับนักข่าวว่า มันตัวใหญ่มากเลยครับ อยู่ดีๆ มันมาจากไหนก็ไม่รู้มันอะครับ 🙁😯
แพรวา : ส่วนอีกคนบอกว่าให้สำภาษณ์ว่ามันเหมือนไดโนเสาร์ที่มีหนามตรงหลังดูแหลมคงดูน่ากลัว 🙁😯
แพรวา : แกคิดว่าไงอ่ะ😐🫤
ธันวา : ไหนไอ้เจ้าตัวนั่นมันเป็นยังไงหรอ🫤🤨
แพรวา : เนี่ยะ เขาบอกว่าพอมันขึ้นมาจากดินมันมันหยุดขยับไปซักพักแล้วมันก็ล้มลงไปกองกับพื้นอ่ะ🤨🤔🤨🫤
ธันวา : มันเหมือนไดโนเสาร์จริงๆ ด้วยแฮ๊ะ😯😨
ธันวา : นี่เรื่องจริงหรอเนี่ย นึกว่าตัดต่อ น่ากลัวชะมั๊ด🤨🙁🫤
แพรวา : ตอนนี้มันกำลังนอนเอาแรงอยู่ แต่ว่านักวิทยาศาสตร์ในตรวจสอบมันและเก็บเซลล์ของมันมาด้วย😯😮
แพรวา : พอนักวิทยาศาสตร์ในศึกษาและวิจัยไปวิจัยมา ได้ผลลับที่หน้าตกใจมากเลยล่ะ😕
ธันวา : อะฮะ แล้ว..ไงต่ออ่ะ😗🤨
แพรวา : เขาบอกว่ามันมีความคล้ายคลึงกับไดโนเสาร์ตระกูลเทอโลพอดกินเนื้ออย่าง เจ้าไดโนเสาร์ที่ชื่อกอร์โกซอรัส🫤😮
แพรวา : นักวิทยาศาสตร์เลยสันนิษฐานว่ามันเองอาจจะเป็นลูกหลานของไดโนเสาร์พันธุ์กอร์โกซอรัสก็เป็นได้นะ🫤
ธันวา : แล้ว.. มันขึ้นมาทำอะไรกันล่ะ หรือว่า.. มันขึ้นมาหาอาหารกันนะ😗😕
ธันวา : มันคงตื่นจากการจำศีลล่ะมั้ง🙂🤨
แพรวา : จะว่าไปมันดูขี้เซาไปนะหน่อยนะจะว่าไป😅
ธันวา : ดูดิแพร หงอยเป็นหมาเลย🙂😅
แพรวา : ฮ่าๆๆ หน้ามันเหมือนง่วงนานอ่ะ ว่าป่ะ😅😂
ธันวา : เดี๋ยวนะ...🤨🤔
ธันวา : แต่พอมาคิดดูลึกๆ ดูแล้ว ถ้ามันไม่ได้มีแค่ตัวเดียวอ่ะ🤔
แพรวา : ถ้าคิดแบบนั้นก็น่ากลัวน่ะสิ🙁
ธันวา : มันคือลูกหลานของไดโนเสาร์อย่างงั้นหรอ..😗
แพรวา : มันคงไม่เป็นอันตรายหรอกมั้งนะ ไม่งั้นแย่แน่ๆ เลย...😥
อาจารย์ : อ่าว นักเรียนถึงคาบเรียนแล้วคะ อาจารย์จะสอนแล้วนะคะ😯🧐
ธันวา : เอ๊ะ ชั้นว่าเรียนก่อนเถอะแก😯🫤
แพรวา : ได้สิ☺️
เมื่อเรียนเสร็จ...
อาจารย์ : นักเรียนคะ จอบคาบแล้วนะคะ คาบหน้าเจอกันนะคะ😌🙂
นักเรียนทั้งหมดกับธันวาและแพรวา : ขอบคุณคุณครู..🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏
ธันวา : นี่แก ถามอะไรหน่อยสิ จะไปกินข้าวที่มั้ยอ่ะ🫤😚
แพรวา : ไม่รู้สิ ร้านข้าวใข่เกียวมั้ยล่ะ แกว่าไง🙂☺️
ธันวา : ได้สิ อยากกินไข่เจียวพอดีเลย😚
ธันวา : ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ ป๊ะ😁
แพรวา : อือ ไปด้วยสิ😚
ธันวา : อือ มาสิไปกินด้วยกันจะได้มั้ยเหงาไง😅😁
แพรวา : ขอบใจนะ งั้นเราไปกันเถอะ😚
ตัดภาพมาที่ช่วงพักเที่ยงที่โรงอาหาร ที่มีแพรวานั่งมีโต๊ะกำลังกินข้าวอยู่
ธันวา : อ้า.. มาแล้วข้าวไข่เจียว นั่งด้วยสิ😗
แพรวา : ได้สิ😀
ธันวา : เออนี่แพร แกว่าไอ้เจ้าไดโนเสาร์ยักษ์ตัวนั้นอ่ะ แกว่ามันมาจากไหนอ่ะ🤔🤨
แพรวา : ไม่รู้สิ มันคงไม่มีเพื่อนแหละ มันเลยนอนต่อด้วยความเซ็งล่ะมั้ง🫤
ธันวา : หรือว่า... มันอาจจะมีเจ้าสัตว์ยักษ์พวกนี้อีกก็เป็นได้นะ ใครจะไปรู้ล่ะ🫤🤔🤨😥
ธันวา : แบบว่า... ไม่ได้มีแค่เจ้าไดโนเสาร์นี่แค่ตัวเดียวใช่มั้ยล่ะ😯
แพรวา : ไม่หรอกมั้ง มันคงเป็นตัวสุดท้ายในโลกแล้วแหละ ยิ่งตัวใหญ่มันยิ่งอยู่ยากนะ😐🤔
แพรวา : ว่าแต่ทำไมมันตัวใหญ่จังล่ะ🤔
ธันวา : ไม่รู้สิแฮ๊ะ😗
แพรวา : หรือว่ามันกลายพันธุ์ไปกันนะ🤔🧐
ธันวา : วิวัฒนาการจะทำให้สัตว์อยู่รอด มันคงกลายพันธุ์หรือว่าวิวัฒนาการแปลงไป เหมือนที่แกว่านั่นแหละ🫤
แพรวา : คงใช้ล่ะมั้ง😕
ธันวา : กินเสร็จไปที่ห้องเลยมั้ยอ่ะแก🙂☺️
แพรวา : ไปก็ได้😚
ธันวา : โอเค😉
ตัดภาพมาที่เจ้าสัตว์ประหลาด มันรุกขึ้นมาอีกครั้ง มันคำรามอย่าน่าเกรงขาม มันใช้พลังลิ้นที่เรืองแสงสีแดง มันใช้ตวัดไปมาจนทำให้เกิดระเบิดขึ้น เสียงของผู้คนที่กรีดร้องด้วยความกลัว บ้านเมืองที่รุกเป็นทะเลเพลิง เจ้าสัตว์ประหลาดมุ่งหน้าไปที่ทะเลมันเจอวาฬอยู่ตัวหนึ่ง มันจับวาฬตัวนั้นขึ้นมา มันก็ได้ใช่ลิ้นของมันเอง ดูดเลือดวาฬตัวนั้นด้วยความอเรท อร่อย พอกินเสร็จ มันขว้างทิ้งจนวาฬตัวนั้นไปฝาดกับตึก มันมุ่งหน้าไปที่ทะเลแปซิฟิกในทันที โดยที่ไม่แยแสเมืองที่มันทำร้ายโดยมันเอง...
ตัดภาพมาที่ธันวากับแพรวาที่ห้องเรียน
แพรวา : แกๆ นั่งโต๊ะข้างหน้าต่างป๊ะ☺️
ธันวา : ได้สิ นั่งด้วย😁
แพรวา : อือๆ....☺️
แพรวา : มานั่งไกลๆ ชั้นสิ😊
ธันวา : เอ๊ะ... เอ่อ ได้สิ😗😙😚
ธันวา : นั่งด้วยนะ🙂
แพรวา : แกว่า... ชั้นน่ารักมั้ยอ่ะ😏😚
ธันวา : เอ๊ะ.. ก็... น่ารักดีนะ ทำไมหรอ😙
แพรวา : อื่อ... งั้นหรอ😯
แพรวา : จะว่าไป... แกก็หน้าตาดีนะเนี่ย😏😊
ธันวา : เอ๊ะ.. งั้นหรอ ขอบใจมากเพื่อน😙
แพรวา : เอาหน้ามาไกล้ๆ ชั้นสิ😏😙
ธันวา : ได้หรอ ถ้างั้นก็😳☺️
แพรวา : ไกล้อีกดิ😏😊😚
ธันวา : ได้ๆ☺️
ธันวา : 😚
แพรวา :😚
อาจารย์ : อ่าวนักเรียน มาตอนไหนหรอเนี่ย🧐🤨
ธันวา : เยิ๊อะ😳.... อาจารย์....
แพรวา : เอ๊ะๆ😯
อาจารย์ : นักเรียนไม่กินข้าวหรอคะ☺️
ธันวา : ผมกินแล้วครับ 😮💨😕
แพรวา : หนูด้วยคะ 🥺😮💨
ธันวา : งั้น... เรียนก่อนเถอะเนาะ😕
แพรวา : ก็ได้.. ถ้างั้น.. เรียนก่อนเถอะ😮💨
ธันวา : โอเค เพื่อน🫤🙁
เมื่อเรียนเสร็จ...
แพรวา : โอ้ย... เสร็จซักทีนะ งานเยอะเป็นบ้าเลย😩😫
ธันวา : เหนื่อยมั้ย ให้ช่วยอะไรมั้ยล่ะ😣
แพรวา : ไม่ล่ะ ขอบใจ😣😖
โทรศัพท์ : ตื้อดึ่งๆ(-(📱)-)
แพรวา : เอ๊ะ แป๊ปนึงนะ😮😕
จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ของแพรวาก็แจ้งเตือนขึ้น เป็นข่าวที่เกืี่ยวกับเจ้าไดโนเสาร์โบราณนั่น
แพรวา : นี่มัน... อะไรกันเนี่ย😳
ธันวา : อะไรหรอ มีอะไรหรือป่าว🤨
แพรวา : เจ้าไดโนเสาร์ตื่นขึ้น จู่โจมครัวเรือนและตึกที่ประเม็กซิโก😮🤔
แพรวา : อะไรเนี่ย... พบวาฬตัวนึง โดนเจอไดโนเสาร์ตัวนั้นดูดเลือดและมันโดยทิ้ง😥😩
ธันวา : อิ่ว🤢
ธันวา : วาฬตัวนั้นน่าสงสารเป็นบ้าเลย😥😓
แพรวา : มีคำสัมภาษณ์ของผู้คนแถวนั้นไว้ว่า เจ้าไดโนเสาร์ตัวนี้ดูลึกลับและกินเลือดเป็นอาหาร คุณอาจจะคิดว่ามันดูเหมือนแวมไพร์ แต่ผมไม่คิดอย่างงั้น🤨😮
แพรวา : เขาให้สัมภาษณ์ต่อว่า มันคือไดโนเสาร์แวมไพร์ ผมขอตั้งชื่อมันว่า ชูปาคาบร้า นะครับ เอแว่าแต่... ธันวา😮
ธันวา : ว่าไง ว่ามา😕🫤😮
แพรวา : ไอ้เจ้า ชูปาคาบร้า นี่มันคือตัวอะไรหรอ😕
ธันวา : ที่ชั้นเคยได้ยินนะเขาบอกว่ามันคือตำนานของชาวเม็กซิกัน มันคือสัตว์ประหลาดลึกลับที่ดูดเลือดแพะเป็นอาหาร นั้นคือที่มาของชื่อมันไง😮
ธันวา : ชูปาคาบร้า ภาษาสเปนแปลว่า ตัวดูดเลือดแพะไงล่ะ🤨
แพรวา : โอโห เก่งจัง😯
ธันวา : เคยได้ยินผ่านๆ น่ะ😕
แพรวา : แต่ชั้นว่าไอ้นี่มันคงไม่ดูดเลือดแพะอย่างเดียวหรอกนะชั้นว่า ตัวใหญ่ขนาดนั้นอ่ะ🤨
ธันวา : ถ้ามันตัวใหญ่ขนาดนั้นมันคงกินเยอะมากเลยอะดิ🤨
ธันวา : หรือว่ามันจะกินตัวอะไรที่ใหญ่กว่าวาฬล่ะ🤨😒
ธันวา : แกว่าไงอ่ะ😐
แพรวา : คงเป็นไปได้แหละ🙁😥
แพรวา : แล้ว... ตัวอะไรที่มันใหญ่กว่าวาฬล่ะ😣😖
ธันวา : ไม่รู้สิ แต่ความคิดแบบนี้มันดูน่ากลัวไปหน่อยนะ🤔😒
แพรวา : ใช่สิ เรายังไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับมันเลยนะ😲
ธันวา : ไหน ลองอ่านข่าวดูว่ามันไปที่ไหน😮
แพรวา : นักข่าวเขาบอกว่ามันมุ่งหน้าไปที่ทะเลแปซิฟิกงั้นหรอ และมันตะไปที่ไหนต่อล่ะ😕
ธันวา : ถามชั้นแล้วชั้นจะไปรู้มั้ยล่ะ🙁
แพรวา : ก็นั่นน่ะสิ๊🤔
แพรวา : น่ากลัวชะมั๊ด🤨
ธันวา : ไม่ต้องกลัวหลอกหน่า มันคงไม่มีที่น่าหลอกหน้า อย่างคิดมากเลย😗
แพรวา : งั้นหรอ😮💨
ธันวา : ใช่สิ😊
ธันวา : ไปเรียนคาบต่อมั้ยป๊ะ😗
แพรวา : คาบ วิทยาศาสตร์ใช้มั้ยล่ะ😯
ธันวา : ใช่😀
แพรวา : งั้นไปกันเถอะนะ😀
เมื่อพวกเขาถึงห้อง
ธันวา : ขออนุญาตเข้าห้องครับอาจารย์😀🙏
แพรวา : ขออนุญาตเข้าห้องคะอาจารย์😀🙏
อาจารย์ : เข้ามาเลยลูก เข้ามาๆ☺️
ธันวา : นั่งโต๊ะไหนหรอเพื่อน🫤
แพรวา : โต๊ะนั้นก็ได้นะ😯
ธันวา : โอเค เพื่อน😗
อาจารย์ : เข้ามาครบแล้วใช่มั้ยคะ😀
เพื่อนๆ ในห้อง : ใช่ครับ ใช่คะอาจารย์🙂
อาจารย์ : งั้นอาจารย์จะสั่งงานให้ทำนะคะ😐
อาจารย์ : ให้นักเรียนทำงานเป็นคู่นะคะ ให้
นักเรียนอธิบายเรื่องสัตว์ต่าง ๆ และห่วงโซ่อาหารนะคะ ให้เสาร์อาทิตย์ไปทำมาให้เสร็จนะคะ😀
แพรวา : แกคู่กับชั้นนะเพื่อน😐🙂
ธันวา : ได้สิ ได้อยู่แล้วแหละ😗
ธันวา : แล้วจะไปทำที่ไหนล่ะ🫤
ธันวา : ไปทำงานที่ม้าหินอ่อนข้างโรงอาหารมั้ยอ่ะ🤨
แพรวา : อือ แกไปกับชั้นด้วยนะ😀😙😚
ธันวา : ไม่ไปก็คือไม่ทำ งานก็ไม่เสร็จน่ะสิไยนี่😮💨
แพรวา : เย่ๆ ดีมากธันวา😁😀😙😚
ธันวา : แบบกันทำนะแกอ่ะ ไม่ใช่แต่ไห้ชั้นทำคนเดียวนะแกอ่ะ😯😗🫤
แพรวา : ได้สิ 😙😚
อาจารย์ : ถ้างั้นอาจารย์ไปทำธุระข้างนอกก่อนนะคะ อาจารย์จะปิดห้องแล้วค่ะ😊
เพื่อนทั้งห้อง : โอเคครับ/คะอาจารย์😀🙏
แพรวา : นี่แก ไปกันเถอะ😕
แพรวา :ไปนั่งม้าหินอ่อน ป๊ะ😀
ธันวา : อือ ไปสิ😙😗
แพรวา : แน่จริงก็ตามมาดิ ฮึๆ🙂
ธันวา : ฮึๆ ไยนี่ขี้เล่นนะแกอ่ะ😀
ตัดภาพมาที่เจ้าไดโนเสาร์แวมไพร์ ชูปาคาบร้า มันมุ่งหน้าไปที่มหาสมุทรแปซิฟิกแต่นั่นกลับไม่ใช่เป่าหมายของมัน นะขณะนั้นที่มันว่ายน้ำมุ่งหน้าไปในที่ๆ นึง ระหว่างทางมันได้จับสัตว์ทะเลตัวอื่นๆ มาดูดเลือดเป็นอาหาร จนทะเลแถวนั้นกลายเป็นสีแดงไปทั่วบริเวณ มันเพิ่มความเร็วในการว่ายน้ำให้ไวขึ้น เพื่อมันจะได้ไปถึงจุดหมายได้อย่างรวดเร็วนั่นเอง
ธันวา : นี่แพร ชั้นว่ากลับบ้านกันเถอะนะ มันจะค่ำแล้ว😕😗
แพรวา : ก็ได้ ถ้างั้นเดินไปหน้าโรงเรียนนะ🙂☺️
ธันวา : เออ... นี่แพร ให้ชั้นไปส่งมั้ยอ่ะ😚
แพรวา : เอ๊ะ เอ่อ ก็ได้สิ😊
แพรวา : อยากไปด้วยพอดีเลย☺️
ธันวา : เอ๊ะ เออ ถ้างั้นไปกันชั้นนะแพร😯😁😊
แพรวา : เออ ได้ดิ😚
แพรวา : แก ไปเล่นบ้านชั้นก็ได้นะตอนไหนที่แกว่างๆ อ่ะ ไม่มีใครอยู่บ้านนะ มาเบ่นได้ตลอดเลยนะ☺️
ธันวา : เย๊ยะ ไม่ใช่ๆ ชั้นจะไปส่งเฉยๆนะเพื่อน😳😯🙂↔️😮💨
แพรวา : ใช่หรอ😗
แพรวา : ไม่ต้องเกรงใจหรอกหน่าเพื่อน😚
แพรวา : แกจะมาวันไหนก็ได้นะ เสาร์อาทิตย์ชั้นเหงาอ่ะ ไปเล่นกับชั้นได้ตลอดนะ😚
ธันวา : งั้นหรอ ว่าแต่...😕
ธันวา : งานคู่วิชาวิทยาศาสตร์ แกอย่าลืมนะ😚😄
แพรวา : ไม่ลืมหรอกหน่าเพื่อน เดี๋ยวเตรียมของให้นะ☺️😊
ธันวา : ได้สิ เดี๋ยวชั้นจะไปหานะพรุ่งนี้🙂↕️😙
แพรวา : โอเค😀
แล้วทั้งสองก็ขึ้นฟลายเมอร์กลับบ้านทั้งสอง
ณ เวลา 22:40
เจ้าชู้ปากคาบร้าได้ว่ายน้ำมาถึงชายฝั่งที่ประเทศเวียดนามมันหยุดไปชั่วขณะ มันทำท่าเหมือนโกรธอย่างรุนแรง มันคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว ดวงตาของมันกลายเป็นสีแดง มันวิ่งไปข้างหน้าไปเรื่อย ๆ จุดหมายของมันที่แท้จริงคือประเทศไทยยังไงล่ะ
ในขณะเดียวกัน
ณ ผาชะนะได จังหวัดอุบลราชธานี ที่ประเทศไทย
ภูเขาที่ผาชะนะไดในตอนกลางคืน ภูเขามีการสั่นสะเทือนเหมือนแผ่นดินไหวและมีลอยแยกแตกออกที่พื้นภูเขา จนในที่สุด ฟู่มม! ส่วนหัวของสัตว์ตัวหนึ่ง ผุดขึ้นมา มันคำรามขึ้นฟ้าด้วยที่มันตกใจอะไรซักอย่าง มันขึ้นมาจากใต้ดิน มันคำรามตัวความรีบร้อน มันมุ่งหน้าไปในเมือง อย่างเชื่องช้า
ตอนเช้า...
แพรวา : โอ๊ อะไรเนี่ย ตอนไหนรถจะมาวะ😮💨
แพรวา : เฮ้ออ🙄
ในขณะนั้น โทรศัพท์ของแพรวมาก็สั่งขึ้น
แพรวา : อะไรอีกล่ะเนี่ย🤨
แพรวา : เอ๊ะ อะไรเนี่ย😨
แพรวา : เอ๊ะๆๆๆ เดี๋ยวนะ นี่มันอะไรกันเนี่ย😰😱
แพรวา : สัตว์ประหลาดอีกตัวรูปร่างคล้ายช้าง ที่ผุดขึ้นมาจาดผาชะนะได จังหวัดอุบลราชธานี อย่างงั้นหรอ😰
แพรวา : อยู่ไกลบ้านตัวเองซะด้วยสิ☹️
แพรวา : เดี๋ยวนะ ธันวาเขาบอกว่าเจ้าไดโนเสาร์ตัวนี้อาจจะไม่ใช่สัตว์ยักษ์เพียงตัวเดียวในโลก ธันวาคงพูดจริงแหละนะ🤨😞😓
แพรวา : เอ้า รถมาแล้ว ไปดีกว่าเรา😯😲
หลังจากนั้นแพรวาก็ขึเนรถไปด้วยความกลัวและความสงสัย
แพรวา : แล้วเจ้าช้างตัวนี้มันจะทำอะไรต่อล่ะ เป็นมิตรหรือศัตรูนะ🤨
แพรวา : ทักแชทไปคุยกับธันวาดีมั้ยนะ ถ้างั้น... ทักดีกว่า😅
อยู่ระหว่างแชทของแพรวากับธันวา
แพรวา : นี่แก😯
ธันวา : ว่า🤨
แพรวา : แกเห็นข่าวยังอ่ะเพื่อน🙁
ธันวา : ข่าวอะไรหรอ🤨
แพรวา : ส่งภาพและวีดิโอเจ้าสัตว์ประหลาดช้าง🐘
ธันวา : 😱😱😱
ธันวา : นั่นตัวอะไรอ่ะ😰
แพรวา : ไม่รู้เหมือนกัน🤨
แพรวา : แต่ที่ชั้นรู้คือมันคล้ายช้างอยู่ห่างๆนะเนี่ย🤔
ธันวา : เหมือนช้างงั้นหรอ🤨
แพรวา : อือ ใช่สิ😗
แพรวา : แกคิดนังไงอ่ะ🙁
ธันวา : มันมาจากไหนล่ะ แกพอจะรู้มั้ย🤨🤨
แพรวา :นักข่าวบอกว่ามันผุดขึ้นมาจากผาชะนะได ที่บ้านเราเองอ่ะ😯🏞️
ธันวา : แล้วมันจะทำอะไรต่อล่ะ ดูเหมือนมันจะเดินไปที่ไหนซักที่นะ🤔
แพรวา : ก็นั่นน่ะสิ แล้วเจ้าชูปาคาบร้ามันเป็นยังไงบ้างอยู่ที่ไหนเรายังไม่รู้เลยน่ะสิ😯🤔🤨
แพรวา : แกคงพูดถูกแหละเพื่อน ที่ว่าเจ้าชูปาคาบร้ามันไม่ใช่สัตว์ยักษ์แค่ตัวเดียวอาจจะมีสัตว์ยักษ์สายพันธุ์อื่นๆ อีกที่เรายังไม่ค้นพบ🤔😗
แพรวา : แกคิดว่าไง🤨
ธันวา : แพรๆ มีอะไรจะพูดให้ฟังน่ะ😯😲
แพรวา : ว่าไงหรอ ว่ามา😗
ธันวา : ชูปาคาบร้าตื่นขึ้นมาแล้วมุ่งหน้ามาที่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ส่วนเจ้าช้างนั่นตื่นขึ้นหลังเจ้าชูปาคาบร้าตื่นขึ้นมาไม่นาน🤔🤨
ธันวา : ชั้นคิดว่าพวกมันตื่นขึ้นมาเพื่อมาสู้กันหรือป่าวล่ะ🤔😗
แพรวา : แกพูดมีเหตุผล และพวกมันจะสู้กันเพื่ออะไรล่ะ🙂↕️🙂
ธันวา : ตามธรรมชาติสัตว์ตัวไหนที่อ่อนแอมากๆ จะโดนธรรมชาติกำจัด ส่วนตัวไหนที่แข็งแรงจะเหลือลอง🤨🤔😗
แพรวา : แกจะหมายถึงมันจะสู้กันเพื่อความเป็นใหญ่อย่างงั้นน่ะหรอ🤔
ธันวา : ใช่แล้วล่ะ😙👍
ธันวา : ยกตัวอย่างก็อย่างเช่นประเทศมหาอำนาจของโลกแย้งกันเพื่อนเป็นใหญ่ไงล่ะ🫤
แพรวา : อย่างงั้นเองหรอ😯
ธันวา : อือ ใช่แล้วแหละ🙂↕️🙂
แพรวา : โอเค😅
แพรวา : ถ้าชั้นไปถึงร.รค่อยคุยกันนะ😀
ธันวา : 🫡👍
แพรวา : โอเคตามนั้นนะ😉
ตัดภาพมาที่เจ้าชู้ปากคาบร้ามันว่ายน้ำมาถึงชายหาดท่าน้ำของประเทศเวียดนาม มันที่เห็ดผู้คนวิ่งหนีตายและเสียงกรีดร้องของผู้คนในแถวนั้น มันปล่อยพลังออกมาจากทางลิ้นดูเลือดของมัน มันใช้ตวัดไปตวัดมาจนที่ที่มันฟาดไปโดนจนระเบิดราบเป็นหน้ากลอง มันโดนเคื่องบินรบของเวียดนามปล่อยจรวดใส่ แต่กลับทำอะไรมันไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว มันหยุดขยับไปซักพัก มันคำรามขึ้นฟ้าแล้วฟาดหางไปที่รถถังที่กำลังยิงมันอยู่ มันยกตึกมาเควี่ยงใส่รถถังเหล่านั้น และมันยังใช้ลิ้นดูดเลือดของมันฟาดไปฟาดมาบนท้องฟ้าที่มีเครื่องบินบินอยู่จนระเบิด มันวิ่งฝ่าทะเลเพลิงและควันไฟไปข้างหน้าด้วยความฮึกเหิมปนกับความโกรธ
ตัดภาพมาที่ส่วนเจ้าช้างเผือกตัวนั้น มันเดินมาถึงเมืองที่มีคนที่กำลังวิ่งหนีอยู่ แต่มันกลับนิ่งเฉย ไม่โจมตีฝั่งมนุษย์ก่อนไม่เหมือนกับเจ้าชูปาคาบร้าที่ดุร้ายและป่าเถื่อน มันร้องออกมาเบาๆ พร้อมกันนั้นมันเจอกับผู้หญิงคนหนึ่งที่สะดุดล้มในตอนที่กำลังวิ่งนี้ เจ้าช้างเผือกตัวนั้นมองดูเธอที่กำลังกรีดร้องอยู่ที่พื้นด้วยความกลัวสุดชีวิต แต่เจ้าช้างมันกลับย่อคุกเข่าลงมองเธอด้วยความสงสัย มันไม่ทำร้านเธอแต่มันกลับนอนหลับไปซะดื้อๆ ผู้หญิงคนนั้นเปลี่ยนจากความกลัวเป็นความงงและเอ็นดูแทน มันนอนหลับโดยที่ไม่สนใจอะไรเลย จนรถถังและเครื่องบินรบไม่กลัวโจมตีมันเพราะพวกเขาไม่รู้ว่ามันเป็นมิตรหรือศัตรูยังไงล่ะ
เจ้าช้าง : Zzzzzzz feee 😴😪
ตัดภาพมาที่แพรวากับธันวาที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องสมุด แต่จู่ๆ โทรศัพท์ของแพรวาก็แจ้งเตือนข่าวอีกครั้ง...
แพรวา : เอ๊ะ อะไรกันเนี่ย😨
ธันวา : มีอะไรหรอ เกิดอะไรขึ้นอ่ะ😗
แพรวา : เจ้าชูปาคาบร้ามันมาอยู่ที่ประเทศเวียดนานงั้นหรอ😨
ธันวา : เอ๊ะ เดี๋ยวนะ มันจะมาเวียดนามทำไหมล่ะ ไม่เข้าใจเลย😨😱
แพรวา : แล้วก็ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาเจ้าช้างตัวนั้นมันมุ่งหน้าไปที่เมืองและแล้วจู่ๆ มันก็นอนหลับปุ๋ยแล้วแฮ๊ะ😨
ธันวา : ไอ้พวกสัตว์ประหลาดพวกนี้มันเป็นอะไรกับเรื่องนอนวะเนี่ย แต่ก็ชั่งมันเถอะนะ🤔😯
แพรวา : ไม่รู้สิเก็บแรงไว้ทำอย่างอื่น หรือไม่มันก็ขี้เกียจจนไม่อยากทำอะไรเลยล่ะมั้ง😨
ธันวา : เอ๊ะ เดี๋ยวนะ🤨
ธันวา : เมื่อกี้แกว่าไงนะ🤨
แพรวา : เอ๊ะ ก็.. ไม่รู้สิ เก็บแรงไว้ทำอย่างอื่นไง ทำไมอ่ะ🫤
ธันวา : เจ้าช้างก็นอนหลับเอาแรง ส่วนเจ้าชูปาคาบร้ามันก็นอนเหมือนกัน พวกมันทั้งสองหาเอาแรงเพื่ออะไรล่ะ แกว่าไปล่ะเพื่อน😯
แพรวา : แกจะหมายถึงว่า พวกมันนอนเอาแรงเพื่อจะทำอะไรซักอย่างหรอ🤔
ธันวา : ถูกต้องแล้วล่ะ ถ้าพวกมันมีแรงพอแล้วมันจะทำอะไรต่อล่ะ 🙂↕️🤨
ธันวา : ถ้าเชื่อมโยงกับตอนที่ชั้นบอกว่าสัตว์ตัวไหนที่อ่อนแอจะโดนกำจัด ตัวไหนแข็งแรงจะอยู่รอด🤔😨
แพรวา : แกจะบอกว่า พวกมันจะมาสู้กันหรอ😨
ธันวา : ถูกต้องแล้วล่ะ แกนี่ฉลาดนะเนี่ย😯
แพรวา : ขอบใจนะ😙
ธันวา : ชั้นว่าเจ้าช้างไม่ได้เป็นศัตรูพวกเราหรอกมั้ง มันน่ารักขนาดนั้น ขนาดมันเจอคนมันยังไม่ทำร้ายเลยว่ามั้ย🤨
แพรวา : คงใช่แหละมั้ง😗
ตัดภาพมาที่เจ้าช้างที่กำลังนอนอยู่ จู่ๆ มันลุกขึ้นมาด้วยความตกใจเสียหัวใจของมันเต้นไม่เป็นจังหวะ ตัวของมันเกิดมีประกายสายฟ้าอยู่รอบๆ ร่างกายของมัน ดวงตาของมันกลายเป็นสีฟ้า มันมองขึ้นฟ้าแล้วคำราม สายฟ้าที่เกิดขึ้นบนท้องห้าได้ผ่าลงมาใส่มันอย่างจัง แต่มันกลับไม่เป็นอะไรเลย มันดูพร้อมที่จะทำอะไรซักอย่าง
ตัดภาพมาที่เจ้าชูปาคาบร้ามันเดินมาถึงชายแดนของประเทศลาวมันถูกโจมตีเหมือนตอนที่มันมาถึงประเทศเวียดนามครั้งแรก มันโดนรถถังและเครื่องบินโจมตี แต่มันกลับไม่เป็นอะไรเลย มันเดินออกมาจากกลุ่มควัน มันค่อยๆ เดินออกมาจากกลุ่มควันเหล่านั้น ทันใดนั้นมันได้อ้าปากมองตรงไปที่ข้างหน้า หนามที่ส่วนหัวจนถึงหางของมันเรืองแสงเป็นสีแดงและมีคลื่นสีดำออกมาส่วนดวงตาของมันในตอนี้กลายเป็นสีแดง ทันใดนั้น.... ตู้มมมม!!! มันพ่นลำแสงสีแดงดำออกมาจากปากของมันพุ่งตรงไปข้างหน้าด้วยความรุนแรงจนตรงที่มันยิงแสงไปนั้นระเบิดจนกลายเป็นหลุมกลางเมือง เสียงผู้คนที่วิ่งหนีตายและกรีดร้องด้วยความกลัว ส่วนเจ้าชูปาคาบร้ามันคำรามไปข้างหน้าด้วยความภูมิใจที่มันทำลงไป มันหยุดชะงักไปชั่วคราว ดวงตาของมันกลางเป็นสีแดงเพราะอะไรซักอย่าง มันคำรามอรักครั้ง แต่มันในตอนนี้กลับวิ่งไปข้างหน้าด้วยความลุกลี้ลุกลนมันวิ่งด้วยความเร็วและไม่มีทีท่าว่ามันจะหยุด มันเพิ่มความเร็วในการวิ่งมากขึ้น จนครัวเรืองพังเสียหายมากกันเลยทีเดียว
ตัดภาพมาที่เจ้าช้างมันมุ่งหน้ามาที่ๆ อำเภอนึงที่ธันวากับแพรวาอยู่
ตัดภาพมาอีกครั้งที่หน้าสมุด
ธันวา : นี่ๆ แพร ชั้นมีอะไรให้ดู😱
แพรวา : อะไรหรอ ว่ามาดิ😕
ธันวา : นี่ๆ 😨
แพรวา : เอ๊ะ เอ๊ะๆ เจ้าช้าลงตัวนั้นมันมาที่บ้านเราหรอ😱😱
ธันวา : ใช่ๆ เนี่ย รัฐบาลสั่งให้อพยพ ออกจากที่นี้ไปไง😰
ธันวา : นักข่าวบอกว่า มันจะมาถึงใน 10 นาที😰
แพรวา : 2 ชม.จะหรอบ้า มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย😱
บรรณารักษ์ : น้องคะ กลับได้แล้วคะที่นี่มันอันตรายนะคะ รีบหนีเร็วคะ😰
แพรวา : เอ๊ะ ได้คะ😨
ธันวา : ผมไปด้วย😨
เมื่อทั้งสองออกจากห้องสมุดไปเขาได้ไปที่โรงจอดรถที่ธันวาจอดฟลายเมอร์ไว้อยู่
ธันวา : ขึ้นรถเร็ว!😰
แพรวา : เฮ่อๆ 😨
ธันวา : กุญแจอยู่ไหนเนี่ย😤
แพรวา : ธันวา...😨
ธันวา : อะไรเล้า เรียกทำไหมล่ะ😠
แพรวา : มองข้างหลังหน่อยสิ...😨
ธันวา : ทำไมล...ล่ะ😲😨😰
ในที่สุดเจ้าช้างก็มาถึงอำเภอที่ธันวาและแพรวาในที่สุด มันคำรามไปคำรามมา
ธันวา : แพร! ไปเร็ว!😱
แพรวา : กรี๊ด!🫨
ธันวา : เร็วเข้าสิ๊!😫
แพรวา : ไปเร็วๆ!😫😫
หลังจากนั้นทฝธันวาและแพรวาก็ขับฟลายเมอร์ออกจากโรงรถโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง
แพรวา : ไปเร็วๆ!😱
ธันวา : ก็ความเร็วมันได้แค่นี้อ่ะ ทำไงได้!😤😮💨
แพรวา : ชั่งมันเถอะ!😰😨
แพรวา : ชั้นว่าเอาตัวเราให้รอดก่อนเถอะนะ ไปเร็ว!😰
ธันวา : 😰
แต่ทันใดนั้น สตู่มมมม!.... ลำแสงปริศนาพุ่งใส่เจ้าช้างอย่างรุนแรง ธันวากับแพรวารถล้มแพรวากับธันวาบาดเจ็บเล็กน้อย ธันวาลงไปนอนกองกับพื้นแล้วเขาก็ค่อยลืมตาขึ้นแล้วลุกขึ้น...
ธันวา : โอ๊ย เอ๊ะ แพรๆ แพร แกเป็นอะไรมั้ยอ่ะ😫
แพรวา : โอ๊ยเจ็บชะมั๊ด😖
แพรวา : เอ๊ะ นี่ๆ ธันวา😨
ธันวา : อะไรหรอ🤨
แพรวา : แกดูข้างหลังสิ😨
ธันวา : .......บ้านะ😰
ธันวา : มันมาถึงได้ไงล่ะ😱
สิ่งที่ธันวาและแพรวาเห็นคือเจ้าชูปาคาบร้านที่ค่อยๆ เดินมาด้วยความโกรธกริ้ว ใช่แล้วลำแสงปริศนานั่น เป็นฝีมือของเจ้าชูปาคาบร้าที่พร้อมจะปะทะทุกเมื่อ เจ้าข้างลุกขึ้นยืนอรกครั้งด้วยครวามโกรธแล้วมันกำคำรามใส่เจ้าชูปาคาบร้า แต่ชูปาคาบร้ามันกลับไม่กลัวเลยแม้แต่นิดเดียว มันคำรามสวนกลับเจ้าช้างอย่างท้าทาย
ตัดภาพมาที่ธันวาและแพรวา
ธันวา : นี่แพร แกไหลมั้ยเนี่ย😰
แพรวา : โอ๊ย เจ็บข้อเท้าชะมั๊ด😞😟
ธันวา : ถ้างั้นก็ไม่มีทางเลือกสินะ😐
แพรวา : แกจะทำอะไรอ่ะ😨
หลังจากนั้นธันวาก็อุ้มแพรวาขึ้นฟลายเมอร์ในทันที
แพรวา : เฮ้ยๆ อะไรอ่ะ😰😰
ธันวา : เอ่อหน่า เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ตอนนี้เอาตัวพวกเราให้รอดก่อนเถอะ😡😠
แพรวา : อือๆ ไปเร็วๆ😩😞
จบตอนที่ 2
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
Michelle Flores
รูปแบบการเล่าเรื่องดีมาก บางทีเข้าใจไม่ต่างจากเป็นตัวละครเลย
2024-09-07
1