เอราวัณ : ช้างเผือกแห่งสายฟ้า ตอนที่ 1 กำเนิดเจ้าดูดเลือด

เรื่องราวเหล่านี้เป็นแค่เรื่องแต่งมาจากจินตนาการเพียงเท่านั้น

เช้าวันหนึ่ง.....

กุบๆๆ

เสียงเท้าของเด็กหนุ่มคนนึงที่กำลังวิ่งลุกลี้ลุกลนไปที่ไหนซักที่นึง

เด็กหนุ่มคนนั้น : แฮ่ๆๆ😰 ตายแล้ว ชมรมจะเข้าสายแล้วสิ ไม่ได้การละ😰

เขาวิ่งมาถึงห้องของอาจารย์ในคาบชมรมตำนานและวิทยาศาสตร์ของเขาเอง

เด็กหนุ่มคนนั้น : ขออนุญาตเข้าห้องครับอาจารย์🥵

อาจารย์ : อ่าว ธันวา มาสาย 6 นาทีนะ ไม่ดูเวลาเลยหรอ🧐

ธันวา : ขอโทษนะครับอาจารย์ พอดีผมติดงานนิดนึงน่ะครับ ขอโทษมาก ๆ นะครับ😓🙏

อาจารย์ : ไม่เป็นไรคะ ไม่เป็นไร😅👋

อาจารย์ : ไม่ว่าอะไรหรอกคะ ถ้านักเรียนมีความรับผิดชอบอะน่ะคะ

ธันวา : ขอบคุณมากนะครับอาจารย์😅🙏

แล้วเด็กหนุ่มที่ชื่อธันวาก็เดินไปนั่งโต๊ะกับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง นั่นคือเพื่อนสนิทของเขานั่นเอง

ธันวา : นี่แพร อาจารย์สั่งงานอะไรหรอเพื่อน😗🤔

แพรวา : ค้นหาสิ่งที่แกสนใจ และอธิบายว่ามันคืออะไร ที่มามันมาจากไหน เท่านี้แหละเพื่อน🤨☺️

ธันวา : ขอบใจมาก ว่าแต่....ชั้นจะเอาเรื่องอะไรดีล่ะ🤔

แพรวา : ก็ไม่รู้สิ แกชอบอะไรล่ะ แกก็เขียนลงไปสิ🫤

ธันวา : สิ่งที่ชอบงั้นหรอ... อื่ออ...ไม่รู้แฮ๊ะ🤔😓

ธันวา : แล้วแกเขียนอะไรลงไปล่ะ😯

แพรวา : หมีแพนด้าไง น่ารักดี ชั้นชอบ😊

ธันวา : เอ๋ะ แกชอบหมีแพนด้าหรอเนี่ย 😯😅

แพรวา : ฮึๆ น่ารักใช่มั้ยล่ะ😅

แพรวา : แต่แกเถอะ จะเขียนอะไรล่ะ🫤

ธันวา : ไม่รู้สิ😗

แพรวา : ให้ช่วยมั้ยละเพื่อน😚🫤

มิว : อาจารย์คะ เอกสารที่ห้องสมุดมีอยู่แค่นี้นะคะ พี่บรรณารักษ์เขาบอกว่ามีเอกสารแค่นี้คะอาจารย์😀

หลังจากนั้นมิวรุ่นพี่ของธันวาและแพรวา เธอเข้ามานั่งที่โต๊ะที่ธันวากับแพรวานั่งอยู่

มิว : อ่าวธันวามาตอนไหนเนี่ย แม๋ธันวา เองมาสายนะเนี่ย😚

มิว : แพร ๆ พี่นั่งด้วยนะ😀

แพรวา : ได้สิพี่ ตามสบายเลยคะ😅😁

อาจารย์ : นักเรียกคะ อาจารย์ติดงานประชุมน่ะคะ อาจารย์จะไปแล้วนะ ฝากดูแลห้องด้วยนะคะ

ธันวา/แพรวา/มิว : ครับอาจารย์ ได้คะอาจารย์ ทราบคะอาจารย์

มิว : ไปหาเอกสารให้อาจารย์ตั้งนานแน่ะ ได้นั่งซักที เหนื่อยแทบบ้าเลย😓🫤

แพรวา : แล้ว... พี่ไปเอาเอกสารอะไรให้อาจารย์หรอคะ😗

มิว : เอกสารรายชื่อนักเรียนมั้ง🤨

มิว : พี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน😗

มิว : อ่าวแล้ว.. เองละธันวา ทำไมมาสายจัง🫤😙

ธันวา : ติดงานนิดนึงอะพี่😓😮‍💨

มิว : เหมือนกันเลย พี่ก็ติดงานที่ห้องสมุดเหมือนกัน เหนื่อยเป็นบ้าเลย😓

ธันวา : ห้องสมุดงั้นหรอพี่🤨

มิว : ฮือ ใช่ๆ😗

ธันวา : ใช่สิ!! นี่แพร จบคาบนี้ไปที่ห้องสมุดนะ😀

แพรวา : เอ๊ะ ห้องสมุด ไปทำอะไรอ่ะ ไม่เข้าใจ🤨

ธันวา : หาหนังสืออ่านไงเพื่อน ชั้นจะหาเรื่องมาเขียนจากหนังสือในห้องสมุดไง😀

แพรวา : โท่ ไอ้บ้าค้นเอาในโทรศัพท์ก็จบแล่ว!😤🤨

ธันวา : เออน่า นะๆ ไปด้วยกัน มันจะได้ไม่เหงาไง😊

มิว : ถ้างั้นพี่จะกลับบ้านนะ ฝากดูแลห้องด้วยล่ะ😁

ธันวา : ได้ครับพี่🫡

แพรวา : อีก 7 นาทีหมดคาบชมรม และจะไปตอนไหนอ่ะ😗

ธันวา : ดีล่ะ ถ้างั้นก็ทำความสะอาดห้องรอสิ พอเสร็จแล้วจะไปได้เลยไง😗🙂

แพรวา : เออๆ มาช่วยกันหน่อยสิแกน่ะ😒🫤

ธันวา : เอ๊ะ ได้สิ😗

เวลาผ่านไป 6 นาที...

แพรวา : โอ๊ย เสร็จซักทีนะ เหนื่อยเป็นบ้าเลย😯😮‍💨

ธันวา : ยังไงห้องก็สะอาดแล้วนะ ไปกันเถอะเพื่อน ป๊ะ😀

แพรวา : เออๆ ไปเอากระเป๋าก่อนดิ😗

แพรวา : รอด้วยสิ😮

ธันวา : แพร แกอย่าลืมปิดประตูด้วยนะ🤨

แพรวา : ปิดตั้งนานแล่ว😒

ธันวา : ไปกันเถอะ 😯

ภาพตัดมาที่หน้าห้องสมุด....

ธันวา : นี่ๆแพร แกดูนี่สิ😙

แพรวา : เอ๊ะ ตำนานเนี่ยนะ แกจะเอาอะไรไปเขียนล่ะเนี่ย😅

ธันวา : ไม่รู้สิ... เอ๊ะ เดี๋ยวนะ นี่อะไรอ่ะ🤨

แพรวา : อะไรหรอ😗🫤

ธันวา : ตำนานผู้พิทักษ์ช้างและจระเข้ในยุคสร้างโลกอย่างงั้นน่ะหรอ น่าสนใจแฮะ อ่านหน่อยแล้วกัน ไหนดูสิ😙

แพรวา : เรื่องอะไรอ่ะ🤨

แพรวา : ตำนานผู้พิทักษ์ช้างกับจระเข้ในยุคสร้างโลก! นี่ธันวา แกจะอ่านจริงหรอ มันน่าจะเป็นเรื่องเล่าปะลำปะลามากกว่านะเนี่ย จะเอาจริงหรอ😅

ธันวา : เอ้อเอาน่า เปิดใจอ่านดูคงไม่เสียหายอะไรหรอก ก็ไหนบอกจะหาอะไรเขียนไง😁😊

แพรวา : เออๆ แล้วแต่เองนะ 😗😚

ธันวา : ไหนดูสิ๊..... เมื่อนานมาแล้วได้มีเทพองค์อยู่นึงองค์นึงได้สร้างโลกขึ้นมา แต่มีสิ่งมีชีวิต 3 สิ่งที่เทพเจ้าองค์นั้นสร้างขึ้นด้วยความตั้งใจคือ ช้าง จระเข้และมนุษย์ แต่เทพเจ้าให้พลังอันมหาศาลและความใหญ่โตมโหฬารให้แกเจ้าช้างและจระเข้ เพื่อให้พวกมันปกป้องโลกกับมนุษย์ผู้อ่อนแอกว่า แต่พวกมันทั้งสองมีความคิดที่ขัดแย้งกัน จึงทำให้โลกไกล้ล่มสลาย แต่ก็โดนพระเจ้าจับแยกกันให้เจ้าช้างไปอยู่ที่ผาชะนะได ส่วนเจ้าจระเข้ให้ไปอยู่ที่แม่น้ำเจ้าพระยา ตลอดกาล นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา🐊🐘🧐🤨

ธันวา : หลับจากนั้นเทพเจ้าองค์ที่สร้างพวกมันทั้ง 2 ขึ้นมาพระองค์ได้สิ้นพระชนม์เพราะเกิดจากความเหนื่อยล้าจากการสาปพวกมันให้หลับไหล วิญญาณของพระองค์ได้กลายเป็นอสูรกายต่างๆ โดยให้เจ้าช้างกับจระเข้ปกป้องโลกและมนุษย์😯

แพรวา : แต่จะว่าไป มันก็น่าสนใจอยู่นะเนี่ย ว่ามั้ย😙

ธันวา : นี่ๆแพร หลังหนังสือมันเขียนด้านหลังด้วยแฮ๊ะ😗

แพรวา : เขียนว่าอะไรอ่ะ🤨

ธันวา : ที่มาของเรื่องนี้มาจากวัดที่จังหวัดอุบลราชธานี😯

ธันวา : เอ๊ะ.... นี่มัน... ใกล้บ้านเราเลยนี่นา😯

แพรวา : ใช่หรอ 😗

ธันวา : ใช่สิ😀

แพรวา : อือ งั้นแกก็เขียนลงไปสิ งานแกจะได้เสร็จไง จะได้กลับบ้านซักทีอ่ะ😗

ธันวา : ก็จะเขียนอยู่นี่ไงเนี่ย☺️

หลังจากนั้นธันวาก็มานั่งโต๊ะข้างแพรวาเพื่อเขียนงาน.....

จนเวลาผ่านไป 1 ชม. ....

ธันวา : อือออออ เสร็จซักที เหนื่อยเป็นบ้าเลย😓😮‍💨

แพรวา : งั้นกลับบ้านมั้ยเพื่อน มันจะค่ำแล้วนะ เดี๋ยวก็โดนแม่ว่าหรอก😐

ธันวา : ได้สิเพื่อน😌

แพรวา : งั้น..กลับบ้านกันเถอะ😀

ธันวา : ได้สิเพื่อน แล้ว... แกกลับยังไงอ่ะ🤨

แพรวา : ไม่มีอ่ะ คงต้องกลับกับพี่วินมอเตอร์ไซค์ละมั้ง😐

ธันวา : งั้น.... ให้ชั้นไปส่งมั้ยล่ะ😯

แพรวา : เอ๊ะ... เอ่อ จะดีหรอ😳

ธันวา : ให้ชั้นไปส่งปลอดภัยกว่าตั้งเยอะนะ ถ้าจะขึ้นรถกับคนแปลหน้าอะนะ🤗

แพรวา : อื่อ..🫤😊

ธันวา : เออน่า ไม่ต้องเกรงใจกันหรอ😗

แพรวา : อื่อ.. ขอบใจนะ🙂

ธันวา : ถ้างั้นไปขึ้นฟลายเมอร์เลยมั้ยล่ะ😗

แพรวา : ไปดิๆ☺️

พอมาถึงรถบินฟลายเมอร์...

แพรวา : นี่ธันวา ขอโทษนะที่ทำให้เหนื่อยอ่ะ🙁

ธันวา : ไม่เป็นไรหรอก อยากไปส่งเฉยๆอ่ะ😏🙂

ธันวา : เผื่อไม่เจอพี่วินและไม่ได้กลับบ้านทำไงอ่ะพ่อแม่แกก็ไปทำงานที่ต่างจังหวัดไม่ใช่หรอ😑

แพรวา : ใช่สิ ขอบใจมากนะที่เป็นห่วงอ่ะ☺️

ธันวา : เออน่า เป็นเพื่อนกันมีอะไรก็ช่วยกันดิ ถึงจะเรียกว่าเพื่อนไง😄

แพรวา : อื่อ ขอบใจมากนะ😉

ธันวา : มาๆ นั่งหลังนะแกอ่ะ😗

แพรวา : ชั้นไม่ขับหรอกหน่าไอ้บ้า😐😮‍💨

ธันวา : เอ่อ จริงด้วยแฮ๊ะ😗

ธันวา : ถ้างั้นก็ไปกันเลยสิ😏

แพรวา : ได้ดิๆ☺️

ธันวา : ว่าแต่.. บ้านแกอยู่ไหนล่ะ😉

แพรวา : ไม่ต้องห่วงหน่า มี GPS ให้ดูอยู่ไม่ต้องห่วงหรอ😊

เมื่อผุ่งออกจากโรงรถไป เขาทั้ง 2 จะได้คุยคุยกันระหว่างทาง...

แพรวา : เออนี่แก คือ... งานวิชาสังคม แกทำเสร็จยังอ่ะ🫤

ธันวา : ชั้นส่งแล้วนะ ทำไหมล่ะ ยังทำไม่เสร็จหรอ😗

แพรวา : ก็ใช่อะดิ อีกนานแล้วละ กว่างานจะเสร็จอ่ะ🫤

ธันวา : งั้น... ให้ชั้นช่วยมั้ยล่ะ เดี๋ยวชั้นจะช่วยแกเองนะ😄

แพรวา : ฮือ ขอบใจนะ😗😊

ธันวา : งั้นเดี๋ยวส่งข้อความไปให้นะ😚

แพรวา : แล้วงานวิชาคณิตศาสตร์ล่ะ แกทำเสร็จยังล่ะ🫤

ธันวา : เอ๊ะ ไม่นะ ชั้นยังไม่ทำเลยอ่ะ จะเสร็จมั้ยเนี่ยเทอมนี้😑

แพรวา : งั้นชั้นจะช่วยแกเองเรื่องงานคณิตศาสตร์อ่ะ เรื่องแค่นี้บอกเลยจิบๆ น่ะ☺️

ธันวา : เอ๊ะ นี่แกเก่งคณิตศาสตร์ด้วยหรอเนี่ย พึ่งรู้นะเนี่ย😚

แพรวา : อย่ามาดูถูกกันเชียวนะ ชั้นก็เก่งคณิตศาสตร์เหมือนกันนะ บอกไว้ก่อน😉

ธันวา : อย่างงั้นหรอกหรอ งั้นสอนชั้นด้วยนะแกอ่ะ😲

แพรวา : ได้สิ ได้เสมอ แกช่วยชั้นเยอะแล้วนะแกอ่ะ😉

ธันวา : ก็เพื่อนกันก็ต้องช่วยกันป่ะ อย่างงั้นไงมันถึงเรียกว่าเพื่อนไงล่ะ😌

แพรวา : ยังไงก็ของใจนะ สำหรับการช่วยเหลืออ่ะ ชั้นติดหนี้บุญคุณแกมั้ยเนี่ย☺️

ธันวา : เอ่อ ไม่หรอกหน่า ทำเพื่อเพื่อนชั้นไม่อยากได้ผลตอบแทนหรอกนะ ทำเพื่อคนช่วยๆ กันไงเพื่อน🙂

แพรวา : ขอบใจนะเพื่อน😀

ธันวา : อือ ไม่เป็นไรหรอก😄

ธันวา : เนี่ย อีกนิดเดียวก็ถึงบ้านแกแล้วเนี่ย🙂

แพรวา : เอ๊ะ ไวจัง😯

ธันวา : เนี่ยะ อีกแป๊บเดียวมันจะถึงแล้วเนี่ยเพื่อน🤗

แพรวา : โอเค😑

ธันวา : ถึงแล้ว😀

ธันวา : ลงรถได้เลยแพร🙂

แพรวา : ขอบใจอีกครั้งสำหลับการช่วยเหลือนะเพื่อน😚

ธันวา : เอ่อ ไม่เป็นไรหรอก ชั้นไปแล้วนะ บาย😉

แพรวา : บายเพื่อน เจอกันพรุ่งนี้นะ😊

หลังจากนั้นธันวาก็หันรถหลับบ้านในทันทีทันที...

เวลา 22:55 ของทั้งสองคน

ในห้องนอนของธันวา...

ธันวา : แกจะเป็นไงบ้างนะ นอนหลับฝันดีหรือป่าวเอ่ย(พูดในใจระหว่างนอน)🙁

ธันวา : คิดถึงนะรู้มั้ย แกน่ารักสุดสุดเลย(พูดในใจ)😮‍💨

ธันวา : เฮ่อ แกคงคิดกับชั้นแค่เพื่อนหรอมั้งได้แบบรักแกก็ดีแล้วแหละหน่า(พูดในใจ)😮‍💨

ตัดภาพมาที่ห้องนอนของแพรวา....

แพรวา : นี่ตาบ้า แกอย่าทำให้ชั้นเป็นห่วงสิ ก็รู้ว่าตัวเองหล่อยังมาทำให้ชั้นใจละลายอีกนะไอ้บ้าเอ้ย(พูดในใจ)😐

แพรวา : แต่แกคงไม่รู้สินะว่ามีคนคิดถึงแกอ่ะ(พูดในใจ)😐

แพรวา : แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกแกคงคิดกับชั้นแค่เพื่อนอะเนาะ คงต้องทำใจแหละเนาะ เฮ้ย นอนดีกว่าเรา(พูดในใจ)😣

แต่ในขณะนั้น ณ เวลา 23:20 ได้เกิดเรื่องบางอย่างขึ้นที่ต่างประเทศ

ณ ประเทศแม็กซิโก ที่ริมทะเลติดกับทะเลแปซิฟิก...

ตู้มมม!

สัตว์ประหลาดยักษ์ตาสีแดงฉานตัวหนึ่งในความมืดผุดขึ้นมาจากริมหาดทราย ตึกรามบ้านช่อง

ตัวประกอบ : อ่าา อ๊าา ว้ายย กรี๊ด! 😰😨😰😰😫😫😩

เจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์ตัวนั้นผุดขึ้นมาจากใต้ดิน มันคำรามขึ้นฟ้าและยืนเงี่ยบไปซักพัก ในขณะที่ผู้คนวิ่งหนีกันชุลมุน จู่ๆมันก็ล้มลงไปกองกับพื้น เพราะสาเหตุอะไรบางอย่างอะไรซักอย่าง เพราะเรื่องราวเหล่านี้ได้เริ่มขึ้นแล้ว

จบตอนที 1

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***