"ไอ้เค ไม่ดื่มหรอ?" ขิงหันมาถามเคมี
พร้อมกับยื่นแก้วเบียร์มาให้
"ไม่ๆ" แต่เสียงปฏิเสธก็ดังขึ้นมาทันที
"เอ้า ไรวะ ไม่ดื่มจริง?" ขิงก็ยังคงถามย้ำ
"อืม" คนนี้ก็ตอบย้ำไปอีกที
"ไม่ดื่มอ่ะ? กลัวเมาหรอ
เดี๋ยวขับรถกลับให้ก็ได้" ฉันก็แค่คิดว่าเค้ากลัวจะเมาแล้วกลับไม่ไหว
เลยบอกไปแบบนั้น
"ไม่อ่ะ กลัวผิดสัญญากับแม่" แค่คำตอบที่ได้กลับเป็นแบบนั้น
เค้าสัญญาอะไรไว้กับแม่หล่ะ ไม่ดื่ม ไม่เมาหน่ะหรอ
"ห้ะ?" ที่ถามกลับไป
เพราะฉันแค่อยากรู้
"งั้นก็ให้รดาดื่ม อ่ะรดา"
ขิงกำลังจะยื่นแก้วที่มีแอลกอฮอล์อยู่ในนั้นมาให้ และฉันก็กำลังจะเอื้อมมือไปรับ
"ไม่!!" มือฉัน
หุบลงแทบไม่ทัน
"เอ้าไอ้นี่อะไรของมึง" ขิงก็คงจะเริ่มหงุดหงิดแล้วนั่นแหละ
เพราะเค้าเทแล้วไง
"ดื่มได้ ทำไมอ่ะ" ฉันก็เลยหันไปถามเค้าอีกที
"บอกว่าไม่ก็คือไม่ ที่รัก" แต่ก็ได้คำตอบ
พร้อมกับหน้าตาที่มันเริ่มหงุดหงิดมาให้
"ทำไม?" ฉันก็ยังรั้นที่จะถามออกไป
"ถ้าจะดื่ม งั้นคืนนี้แยกห้องนอน" เงียบสิ
ฉันก็คงต้องก้มหน้าก้มตากินของตรงหน้าต่อไป และก็ดื่มแต่น้ำเปล่าก็พอ
ไม่น่ารั้นจะถาม เกือบได้นอนแยกห้องแล้วมั้ยหล่ะ ยัยที่รักเอ้ย รนหาที่แท้ๆ
"ไม่เอาหรอ?" ขิงก็ยังหันมาถาม ส่วนฉันก็แค่ส่ายหน้าไปมาได้แค่นั้น
"แดกเองไปเลยไอ้เหี้ย!" เสียงหงุดหงิดจากข้างๆก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง
"ดุ ไอ้สัสดุ รดาหาผัวใหม่ไปเลยดุๆแบบนี้อย่าไปเอามัน"
"แค้กๆ" ฉันถึงกับสำลักกับคำพูดของขิง
เป็นผัวฉันไปแล้วหรอ?
"ก็ลองดู" ยังมีหน้าหันมาขู่อีก
แล้วใครจะลอง ไม่เอาด้วยหรอก และก็เหมือนเดิมไม่มีการปฏิเสธอะไรใครหรอก
ใครบอกเป็นแฟนก็ไม่ปฏิเสธ นี่ผัวเลยนะ ยังมาทำหน้านิ่งอยู่ได้ ไม่พอยังขู่ฉันไปอีก
เวลาผ่านไปแล้วสองชั่วโมงกับการนั่งกินนั่งคุยกันของพวกเรา
ดูๆแล้วเพื่อนของฉันก็เริ่มที่จะสนิทกับเพื่อนเคมีมาบ้างแล้ว
ดีที่อิเจสมันเป็นคนเฟรนลี่ เข้ากับคนอื่นได้ง่าย ไม่เหมือนกับฉัน
ถ้าไม่รู้จักใครก็จะไม่ค่อยคุย จนคนอื่นพูดเสมอว่าฉันหยิ่ง และก็เกลียดฉันในที่สุด
ก็ไม่สนิทก็ไม่จำเป็นต้องแคร์อยู่แล้ว ใครจะคิดยังไงก็เรื่องของเค้าไปสิ และตอนนี้ก็คงถึงเวลาที่ต้องกลับกันแล้ว
เพราะทุกคนเริ่มที่จะไม่ไหว คงอิ่มกันทุกคน
"ไปห้องน้ำป่ะ" ขิงก็สะกิดฉัน
ก็ดีเหมือนกัน ฉันก็อยากเข้าตั้งนานละ
ฉันก็หันไปบอกเคมีว่าจะไปห้องน้ำเค้าก็แค่พยักหน้าให้
แล้วฉันก็ดึงอิเจสมาด้วยอีกคน
มาถึงห้องน้ำก็เข้าห้องใครห้องมัน ฉันก็คงจะออกมาคนแรก
และตอนนี้ก็ล้างมืออยู่หน้ากระจก
"โอ้ย!" อยู่ๆก็เหมือนมีคนลากฉันออกมาจากห้องน้ำ
และตอนนี้ฉันก็ออกมาอยู่หน้าห้องน้ำแล้ว
"เพี๊ยะ!!" แล้วหน้าก็หันไปอีกทางด้วยแรงตบของใครซักคน
ฉันไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ และก็ไม่รู้ด้วยว่าใครทำแบบนี้กับฉัน พอหันไปมองคนตรงหน้า
ก็พบว่าเป็นอิเด็กคนนั้น แล้วมันก็ตบเข้ามาที่แก้มฉันอีกครั้ง
อยู่ๆคำพูดของเคมีก็แล่นเข้ามาในหัว 'หัดสู้คนซะบ้าง' เมื่อความคิดของฉันออกมาเป็นแบบนี้
ฉันก็ไม่ยอมยืนให้มันตบอยู่ฝ่ายเดียวแน่ๆ และฉันก็พุ่งเข้าตบมันคืน
ทั้งแก้มซ้ายและแก้มขวา
"อิรดา!!" มันกุมแก้มของมันหนึ่งข้าง แล้วหันมาทำตาขวางมาทางฉัน
"ทำไมอิเด็กเหี้ย!!" พอฉันพูดจบมันก็ทำท่าจะเข้ามาตบฉันอีกครั้ง
และฉันก็คงไม่ปล่อยให้มันทำแบบนั้นอีกแล้วเช่นกัน
ฉันผลักมันจนมันตั้งหลักไม่ทันและล้มลงกับพื้น มันเลยเป็นจังหวะที่ดีของฉัน
ฉันเข้าไปนั่งคร่อมอยู่บนตัวของมัน แล้วก็ตบมันเข้าไปไม่ยั้งเหมือนกันจนอิเด็กคนนี้มันกรี๊ดออกมาจนสุดเสียง
ก็คงทนเจ็บไม่ไหวแล้ว
"พอแล้ว..ที่รักพอ!!" อยู่ๆร่างก็ลอยออกจากร่างอิเด็กคนนี้
แล้วก็ถูกกอดเอาไว้แน่น ก็คงไม่ใช่ใคร เพราะไม่มีใครแล้วที่เรียกฉันแบบนี้
"ทำบ้าอะไรวะ!" ฉันหันไปมองคนที่ยืนกอดฉันเอาไว้อยู่แล้วเริ่มที่จะไม่พอใจ
"ก็ไหนบอกให้สู้ไง ก็สู้แล้วไงวะ แล้วทำไม!!" อยู่ๆน้ำตามันก็จะไหลออกมาให้ได้
ฉันโดนดุอีกแล้วนะ
"ชูวว..ไม่ได้ว่า ก็ดีแล้วไงที่สู้อ่ะ" เค้าอ่อนลงกับฉัน มันเลยทำให้ฉันนิ่ง
"กูถามว่ามึงทำบ้าอะไรห้ะ!" อ่าว
เมื่อกี้เค้าไม่ได้ว่าฉันอยู่งั้นหรอ เพราะตอนนี้เคมีหันไปมองร่างอิเด็กคนนั้นที่ยังนั่งจมอยู่ตรงนั้น
"มีอะไรวะ?" เพื่อนของเคมีก็เริ่มทะยอยกันมาตรงนี้
"มันตบที่รัก!" เคมีขี้ไปที่อิเด็กคนนั้น เค้ารู้หรอว่ามันตบฉันก่อน
ก็เค้าพูดมาแบบนั้น ซึ่งมันก็จริงที่มันตบฉันก่อน
"โดนัท!" ผู้ชายที่เป็นแฟนของเพื่อนอิเด็กนี่กำลังทำท่าดุ
"พี่รดาตบโดนัทก่อนนะคะ โดนัทยังไม่ได้ทำอะไรเลย พี่เคมีก็เห็น
ว่าโดนัทโดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียว" พูดออกมาได้
"คิดว่ากูจะให้ที่รักห่างสายตาหรอ
คิดว่ากูเข้ามาเห็นตอนที่รักตบมึงแล้วงั้นหรอ
กูเห็นตั้งแต่มึงลากที่รักออกมาจากห้องน้ำแล้ว แล้วก็เห็นด้วยมึงตบที่รักก่อน!!" ทำไมอยู่ๆก็รู้สึกดี ผู้ชายคนนี้
เข้ามาปกป้องฉันอีกแล้ว
"อะไรวะ เกิดอะไรขึ้น รดา!" เสียงของขิง
ก็คงพึ่งจะออกมาจากห้องน้ำ
"มึง.." เพื่อนของฉันก็เข้ามาจับฉัน
"ใครทำ!!" มันมองมาที่แก้มของฉัน
อิเจสมันไม่ยอมอยู่แล้ว ถ้ามันรู้ใครทำฉันมันก็จะไปตบคนนั้นแหละคืน
และตอนนี้มันก็หันไปมองสภาพอิเด็กคนนั้น คงไม่คิดว่าฉันจะสู้
"สู้เป็นด้วยหรอ?" ก็นั่นแหละ มันก็ทำท่าไม่เชื่อเท่าไหร่
"ต่อไปนี้ อย่าพากูมาเจออะไรแบบนี้อีก ถ้าจะไปไหนแล้วมีเด็กคนนี้ไปด้วย
อย่าชวนกู!!" เคมีทำหน้าตาจริงจังมองไปทางเพื่อนผู้ชายของเค้า
"พี่เคมี.." เด็กคนนั้นกำลังลุกขึ้นและก็จะเดินเข้ามาทางเรา
"เข้ามากูถีบมึงจริงๆนะ!!" เป็นเสียงที่ดังออกมาจากความคิดของฉันเอง
และพูดมันออกไปแล้วด้วย ก็ลองเข้ามาดูสิ ฉันทำจริงๆด้วย
"อย่าห้าว ได้ทีละเอาใหญ่" เสียงกระซิบที่ดังอยู่ข้างๆหู
ก็เสียงของเคมีนั้นแหละ
"จิ๊!!" ฉันก็หันไปทำหน้าเคืองนิดๆให้ค้า
"โดนัทขอโทษ อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ.."
"ตอแหล!!" เสียงที่ดังอยู่ข้างๆ ก็น่าจะขิง
"กลับกันเถอะ" ผู้ชายคนนี้ไม่สนใจอะไรเลยจริงๆ
ไม่สนแม้คำขอโทษของเด็กคนนั้นด้วย
และตอนนี้เค้าก็เดินโอบไหล่ฉันออกมาจากตรงนั้นแล้ว
"เดี๋ยวสิคะ.."
"เห้ย!!" เด็กคนนั้นเข้ามาประชิตตัวของเคมี
และยังไม่พอ เข้ามาคว้าแขนของเคมีเอาไว้อีกด้วย เคมีเลยสะบัดมือของอิเด็กคนนั้นออกทันที
ตอนนี้เราเดินกันมาถึงรถแล้ว ยัยเด็กคนนี้มันวิ่งตามเรามาจนถึงรถ
และทุกคนก็เดินตามมากันติดๆ
"หยุดและพอได้แล้วโดนัท!"
มันเป็นเสียงของเพื่อนของเธอนั่นแหละที่ดังขึ้นมา
"ไม่..พี่เคมีอย่าโกรธเลยนะ..นะคะ อย่าทำแบบนั้นเลยนะ ขอโทษ
โดนัทขอโทษจริงๆ" เธอก็ยังคงทำหน้าตาอ้อนวอน และยกมือขึ้นมาไหว้อีกด้วย
"แล้วที่น้องทำอยู่นี่หล่ะ ทำไปทำไมห้ะ?!!" เสียงของขิงก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง
มันก็เป็นน้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะพอใจนั่นแหละ
"ก็คงอยากได้ผัวชาวบ้าน" ไม่น่าเชื่อ
ว่าแตงกวาจะพูดอะไรแบบนี้ด้วย เธอไม่ได้ดูแรงๆเหมือนขิงเลยนะ
"มันไม่เกี่ยวกับพวกพี่นะอย่างยุ่งได้มั่ยวะ!"
"เห้ย!! มากไปแล้วเว้ย นี่เพื่อนกูนะ
มึงทำผู้หญิงของกูยังไม่พอมึงจะลามมาเพื่อนกูด้วยหรอวะ!!" ทำไมอยู่ๆร่างกายเหมือนจะลอย อู้ยยย..
ผู้หญิงของกูไปอีก บ้า ไอ้เคมีบ้า แต่เดี๋ยว นี่มันไม่ใช่เวลามาเขินนะ ปัดโธ่!
"พากลับได้ละไอ้เหี้ย ก่อนกูจะทนไม่ไหวไปมากกว่านี้!!" เคมีหันไปบอกเพื่อนผู้ชายของเค้า
"ขอโทษนะคะ หนูขอโทษแทนโดนัทด้วย มันคงเมา"
"ดูก็รู้ว่าไม่ได้เมา อย่าแก้ตัวเลยน้อง พากลับๆไปเถอะ
ก่อนพี่จะทนไม่ไหวแล้วตบเพศแม่ตัวเอง" แหม..ดูพูดทำอย่างกับไม่เคย
มันก็ตบคนอื่นออกจะบ่อย ส่วนมากก็คนที่เข้ามารังแกฉันทั้งนั้น
แล้วเพื่อนของเด็กคนนั้นก็ลากอิเด็กนี่ไปขึ้นรถเพื่อนของเคมี
ส่วนฉัน ก็โดนจับยัดลงรถเรียบร้อย เคมีก็ขึ้นรถเข้ามาอีกฝั่ง
พอเข้ามาก็ถอนหายใจเบาๆก่อนจะหันมามองหน้าฉัน
"เจ็บป่ะ?" เค้าถาม ในขณะที่ยังจ้องหน้าฉันอยู่ ฉันก็แค่ส่ายหน้าเพื่อตอบไป
"เก่งนะ สู้คนอื่นเป็นแล้ว" เค้ายิ้มมาให้นิดๆ
พร้อมกับส่งมือเข้ามาลูบหัวของฉัน ก่อนจะโยกหัวฉันเบาๆ
แล้วก็หันกลับไปสนใจเรื่องของการขับรถต่อ จะไม่ให้สู้ได้ไง ก็รู้อยู่ ว่าที่มันทำ
ทำไปทำไม ใครจะยอมกันวะ ผู้ชายของที่รัก ใครก็อย่าคิดจะมาแตะเด็ดขาด
ที่รักสู้ตายแน่!! หึ!
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 44
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments