ตอนที่18..ยังไม่ถึงเวลา ยังกินไม่ได้

หลังจากนั้น

หลังจากที่เรานั่งกินของหวาน และคุยกันเสร็จ

ทุกคนก็ได้ลงความเห็นกันอีกครั้งว่าเราจะไปต่อกันอีก

เพราะขิงเสนอมาว่าอยากกินบุฟเฟ่ ทุกคนก็ดูโอเค แต่ตอนนี้มันยังเป็นเวลาบ่ายแก่ๆ

และเราก็พึ่งจะกินของหวานกันอิ่ม ขิงเลยชวนฉันไปเดินตลาดนัดรอไปพลางๆ ส่วนคนอื่น

จะไปไหนต่อก็เรื่องของเค้า ซึ่งฉันก็โอเค ไม่ได้มีปัญหาอยู่แล้ว

          แต่ฉันอยากพาเพื่อนสนิทของฉันไปด้วยอีกคน

และอยากให้มันมาทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ของฉันอย่างขิงและแตงกวาด้วย

ฉันเลยบอกกับขิงแบบนั้น ขิงก็ดูโอเค ฉันเลยโทรไปชวนอิเจส ให้มันออกมาเจอกันตรงตลาดนัดเลย

เพราะขิงก็คงเลือกร้านที่มันอยู่แถวๆนั้นเช่นกันที่นัดกันเย็นนี้

          สุดท้ายก็ตามกันมาหมดนั่นแหละ ยกเว้นเพื่อนปลอมๆทั้งสองของฉัน

มันก็คงไม่มีใครจะอยากสนทนาด้วยและอีกอย่าง ไม่ได้รู้จักใครในนี้นอกจากฉันหนิ

ฉันก็แอบๆเห็นแหละ ว่ายัยแอน เพื่อนคนที่อยากจะกินเคมีเข้าไปนั้น

มันเริ่มแยกเขี้ยวใส่ยัยเด็กโดนัทนั่นแล้ว พวกมันก็คงรู้ๆกัน

ว่าต่างคนก็ต่างอยากจะกิน ยัยจ๊ะจ๋ามันเลยพายัยแอนกลับ

ส่วนยัยจ๊ะจ๋าเดาไม่ผิดก็คงจะรีบไปกินผู้ชาย ที่มันคิดว่าแย่งไปจากฉันได้นั่นแหละ

เพราะแอบได้ยินมันคุยกันแบบนั้น

แต่ไม่มียัยแอนมันก็ยังมียัยเด็กโดนัทที่ยังคงขวางหูขวางตาฉันอยู่นี่สิ

แต่ก็ยังดีที่ยัยเด็กนี่โดนเคมีวีนไปรอบนึงแล้ว มันก็ใจชื้นขึ้นมาหน่อย

ผู้ชายของฉันไม่สนใจมันแน่ๆ ผู้ชายของฉัน ฉันพูดออกมาได้เต็มปากเต็มคำได้ยังไง

แต่ยังไงเค้าก็คือของฉันนั่นแหละ

          มาถึงตลาดนัดในช่วงเวลายามเย็น แต่ยังไม่หัวค่ำ

เพื่อนเกย์ที่ฉันสนิทก็มาถึงแล้วเช่นกัน ถ้าวันนี้ฉันไม่ช็อปในห้างไปเยอะแล้ว

ฉันต้องมาโดนเสื้อผ้าตลาดนัดอีกเยอะแน่ๆ แต่ก็นั่นแหละ ถึงจะบอกอย่างนั้นก็เถอะ

เพราะตอนนี้ในมือของเคมีก็มีแต่ของของฉันอยู่เต็มสองมือไปแล้ว ว่าจะไม่ซื้อเยอะแล้วน้า

          "ซื้อขนาดนี้ คงไม่คิดจะกลับบ้านแล้วมั้ง?" ก็โดนแขวะตามประสาผู้ชายปากร้ายๆนั่นแหละ

จงเริ่มชินซะนะที่รัก ฉันบอกกับตัวเองแบบนั้นแหละ จะได้ไม่ต้องมาคิดนอยด์ไปเอง

เพราะวันนี้มันหลายรอบแล้ว พอค้อนไปให้ ก็จะโดนโอ๋มา ชินซะสิ

          "ทำไม อยู่ด้วยไม่ได้หรอ หรืออยากให้ไปอยู่ที่อื่น?" ฉันก็หันไปว่าเชิงค้อนนิดๆ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรนะ ก็รู้แหละเคมีก็พูดไปงั้น

          "ไม่ได้ว่า อย่าคิดเองดิ" ก็เหมือนเดิม มือก็โยกหัวฉันเข้าแล้ว

คงเข้าใจว่าฉันงอน

          "ก็อยู่บ้านเดียวกันอยู่แล้วไม่ใช่หรอ คุยเรื่องอะไรกัน?" จริงสินะ เคมีเคยบอกคนอื่นว่าราอยู่บ้านเดียวกันหนิ

          "กูย้ายออกมาอยู่คอนโด" เคมีก็หันไปตอบเพื่อนเค้าแค่นั้น

          "รดาก็ย้ายมาอยู่กับมึง?" ก็ยังคงไม่หยุดสงสัย

          "เออ" คำเดียวจบตรงนั้น ไม่มีคำถามอะไรต่อจากนั้นอีกแล้วจริงๆ จากขิง

          "มึงออกมาอยู่กับผู้ชายหรอ? แล้วพ่อไม่ว่าหรอ?" แต่มันก็ยังมีคำถามจากเพื่อนของฉันต่อนี่สิ

          "ไม่ว่า" ฉันหันไปทำหน้าดุใส่มัน และมันก็คงเข้าใจตรงนั้น

เจสมันรู้ทุกเรื่องที่อยู่ในใจของฉัน แม้แต่เรื่องของเคมีมันก็รู้เหมือนกัน

เคมีเป็นผู้ชายในมโนของฉันยังไงมันรู้หมดแหละ เพราะฉันก็คงเล่าทุกอย่างให้มันฟังได้แค่คนเดียว

คนเรามันก็อยากได้ที่ระบายกันทั้งนั้นใช่มั้ย

และอิเจสมันก็เป็นคนนั้นได้ดีมากๆสำหรับฉัน

ฉันชอบเคมีตอนไหนวันไหนมันก็รู้หมดนั่นแหละ

แค่มันมองหน้ามันก็รู้แล้วว่าฉันคิดอะไรอยู่ ฉันเลยไม่มีเรื่องอะไรที่จะปิดมันได้ยังไงหล่ะ

          "อดใจได้หรอ? ที่จะไม่กินเค้าหน่ะ?"  ฉันถึงกับหันไปมองดุมันอีกครั้ง

ส่วนคนข้างๆที่ได้ยินก็ขำออกมาเล็กน้อย โอ้ย ฉันอายนะ

จะย้ำทำไมว่าฉันอยากกินเค้าหน่ะ

          "เกือบแล้วเหมือนกัน" ไอ้ผู้ชายบ้าคนนี้ก็พูดออกมาเบาๆ

แต่เพื่อนฉันมันต้องได้ยินแน่ๆ เพราะตอนนี้มันดี้ด้ามากสุด ส่วนฉันถ้าเดาไม่ผิด

หน้าคงแดงไปแล้วหล่ะ

          "ยังไม่ถึงเวลา ยังกินไม่ได้ เข้าใจนะ"

อยู่ๆเค้าก็กระซิบข้างๆหูของฉัน แล้วมันก็ทำให้ฉันต้องเขินอายเข้าไปอีกครั้ง จะมาทำแบบนี้และพูดอะไรแบบนี้ตอนนี้ได้ยังไง

แล้วฉันจะนิ่งได้ยังไงแบบนี้อ่ะ แต่มันยังไม่ถึงเวลาคืออะไร? ฉันไม่เข้าใจอยู่ดีนั่นแหละ

          แล้วก็ถึงเวลาที่นัดรวมตัวกันอีกครั้ง

ถึงเวลาที่ฉันจะต้องมานั่งกินบุฟเฟ่ พูดก็พูดเถอะ นี่ครั้งแรก

ฉันไม่ได้เลือกกินหรืออะไร ก็อย่างที่รู้ฉันกินได้ทุกอย่าง

อาหารตามสั่งข้างทางฉันก็กินได้ แต่เรื่องกินบุฟเฟ่แบบนี้ มันไม่มีใครพาฉันไปหนิ

อิเจสมันก็ชอบบ่นว่าร้อน จะไปกันสองคนมันก็ยังไงอยู่

แต่ปิ้งย่างในห้างอันนั้นก็บ่อยที่ไปกินกัน เพราะพวกที่อยากกินมันก็คะยั้นคะยอ รบเร้าพาฉันไป

ก็พวกชอบของฟรีนั่นแหละ

          เข้ามาถึงในร้าน ก็เลือกโต๊ะกันเสร็จสับ ขิงมันก็ลากฉันออกมาตักอาหาร

ฉันก็ออกจะตื่นเต้นหน่อยๆ ก็มันยังไม่เคย ที่เคยๆก็มีแต่คนมาเสิร์ฟถึงที่

ตอนนี้ฉันต้องไปเลือกของที่อยากกินเอง มันก็จะฟินๆซักหน่อย

อย่างแรกที่ต้องตักก็คงเป็นกุ้ง ก็ผู้ชายชอบกินกุ้งนี่นา

และก็ได้ของที่อยากกินทั้งหมด ขิงกับแตงกวาและอิเจส

รวมถึงฉันก็พากันกลับมานั่งที่โต๊ะ

          "อ่าว ห้าวซะแล้ว!"  มันก็คงจะเป็นแบบนั้น

เพราะตอนนี้ฉันยืนโมโหอยู่ เพราะที่นั่งของฉันมันโดนแย่งไป

แล้วฉันต้องไปนั่งตรงไหน อีกโต๊ะเลยมั้ยเอาจริง!

          "แฟนเพื่อนกูจะนั่งไหนห้ะ!" ขิงไม่ได้เจาะจงที่จะว่าใคร

แต่ก็พูดไปทางเพื่อนผู้ชายพวกนั้น ส่วนผู้ชายของฉัน มันไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้ว

เค้ามานั่งข้างๆรู้ตัวรึเปล่าเถอะ

          "อ่าว! แย่งที่นั่งคนอื่นทำไมห้ะโดนัท?" เสียงเพื่อนชายที่มีแฟนเป็นเพื่อนกับเด็กคนนี้พูดขึ้น

          "ไม่รู้หนิคะ จะรู้ได้ยังไงว่ามีคนนั่งตรงนี้!" ดูคำพูด

อยากจะจิกมาตบปากจริงๆ ส่วนเคมี ที่มองมาทางฉัน ก็คงมีอาการแล้วมั้ง

          "นั่งๆไปเถอะ" อ้าว ไอ้คนนี้นี่ยังไง แต่อยู่ๆเค้าก็ลุกขึ้น

แล้วก็ย้ายที่นั่งมาอีกฝั่ง ค่อนข้างจะห่างจากตรงนั้น

          "ที่รัก" แล้วเค้าก็เรียกฉันให้ไปนั่งกับเค้า  ฉันก็เดินเข้าไปนั่งอย่างสบายใจ

อุ้ยตายผู้ชายเลือกฉันแหละ ส่วนยัยเด็กนั่น ก็คงต้องพยายามต่อไป

ก็คงยังพยายามไม่พอ  ผู้ชายเลยเลือกที่จะเมิน

ก็ลงไปนั่งสวยๆข้างผู้ชายของฉัน

          "สบายใจ"  ฉันถึงกับหันไปทางต้นเสียง

ทำไมพูดอะไรออกมาได้เหมือนฉันคิดในใจตอนนี้หล่ะขิง

แล้วพวกเค้าก็เลือกที่นั่งกันใหม่ ก็สลับไปมากันเองของพวกเค้านั่นแหละ

ก็มันออกมาเป็นแบบนี้แล้วหนิ ก็คงต้องทำแบบนี้

          ฉันก็ทำการจัดแจงเรื่องอาหารให้ผู้ชายของฉัน

ฉันชอบทำกับข้าวอยู่แล้ว เรื่องแกะกุ้งมันธรรมดามากสำหรับฉัน

ตอนนี้ฉันแกะกุ้งไปวางตรงหน้าของเคมีจานใหญ่ๆ พอเค้าเห็นแบบนั้น ก็มีชะงักไปนิดๆ

          "ให้กินคนเดียว?" เค้าหันมาถาม แล้วก็ชี้ไปที่กุ้งที่มันอยู่ในจาน

มันก็มีทั้งย่างจนสุกแล้ว และก็ไอ้ที่ยังดิบๆอยู่ก็มี

          "อืมหึ๊"  ฉันก็พยักหน้าให้

แล้วก็กลับมาสนใจของกินตรงหน้าของฉันต่อ ส่วนผู้ชายข้างๆ

ได้กุ้งไปก็กินอย่างเอร็ดอร่อย เค้าก็มีตักนั่นตักนี่ให้ฉันบ้าง

ก็เปลี่ยนกันยื่นนั่นยื่นนี่ให้กันอยู่สองคน

          "ขอมั้ง" เสียงจากเพื่อนสนิทของฉันที่นั่งอยู่ข้างๆ

          "อะไร?" ฉันก็ถามมันออกไป เพราะไม่รู้มันขออะไร

          "กุ้งอ่ะ ขอกินมั้ง" ฉันต้องหันไปทำหน้าดุใส่มันทันที

นี่มันของผู้ชายเลยนะ

          "ไปเอาเอง เยอะแยะ จะมาขอได้ไง มีเจ้าของแล้ว"

          "โอ้ยอินี่ นี่เพื่อนนะ ขอนิดเดียวไม่ได้หรอ?"

          "ไม่ได้ ของเคมีนะ!"  ฉันก็ต้องดุมันไปอีกรอบ

          "พอๆ ไม่ต้องเถียงกัน ขอโทษนะ แบ่งให้ไม่ได้จริงๆ

ที่รักทำให้เดี๋ยวงอนอีก" เสียงจากผู้ชายที่นั่งอีกข้างของฉัน ก็นั่นแหละ

ฉันทำให้ทุกอย่างเพื่อให้เค้าได้กินแค่คนเดียว

          "เชอะ!! ไปตักเองก็ได้ย่ะ" แล้วมันก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้

          "เผื่อด้วยนะ จะหมดแล้ว" ฉันชี้ไปที่จานที่เคมีกินอยู่

          "อิ.."

          "จุ๊ๆ ไปๆๆ

เอามาเยอะๆนะจ้ะเพื่อน"  ฉันคงไม่ปล่อยให้มันด่าหรอก

ซึ่งมันก็คงไม่คิดจะด่าฉันจริงๆ มันก็แค่หยอกเล่นแค่นั้น

แล้วมันก็สะบัดตูดงอนๆของมันออกไปตักอาหาร

ส่วนฉันก็ก้มกินของตรงหน้าต่อที่เคมีจัดการมาให้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***