ตอนที่16..เมื่อไหร่ข่าวลือบ้าๆนี่มันจะจบซะที

ฉันอยู่ในอ้อมกอดของเขาแบบนี้สักพัก

ก็คงจะเป็นพักใหญ่ๆเลยก็ว่าได้ เขาได้แต่คอยลูบหลังของฉันไม่หยุด

ส่วนฉันก็ซบอยู่ตรงไหล่ของค้าอยู่อย่างนั้น แต่อยู่ๆร่างของฉันก็โดนผละออกจากเขา

"ไปอาบน้ำได้แล้วป่ะ

จะได้เข้านอน เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว" ฉันต้องทำหน้าตั้งคำถาม

เราจะนอนด้วยกันในห้องนี้จริงๆงั้นเหรอ?

"ลุกสิ.."

เพราะว่าฉันยังคงนั่งกอดคอเขาเอาไว้อยู่

"นอน?" ฉันต้องถามกลับเขาไป

"ไม่นอน?" แต่ก็ได้คำถามกวนๆถามกลับมา

"เฮ้อ.." ฉันก็ต้องลุก

แล้วก็ดันตัวออกจากเขา เคมีชี้ไปที่กระเป๋าที่เขาลากเข้ามาเมื่อกี้

"หึ๊?" ฉันเลยถามกลับ ว่ามันคืออะไร กระเป๋าของเขาไม่ใช่หรอกเหรอ

"เปิดดู"

มันเป็นคำสั่งของเขา แต่ฉันก็เอาแต่มองกระเป๋าแล้วยังยืนนิ่ง

"ไปเปิด แล้วจัดเข้าตู้ด้วย"

เขาดันตัวฉันไปยังกระเป๋า ส่วนเคมี เลี่ยงเดินไปทางห้องน้ำไปแล้ว

ฉันเลยต้องก้มลงไปนั่งเพื่อเปิดดูในกระเป๋าใบนั้นว่ามันมีอะไร พอเปิดออกมา

พบว่าข้างในกระเป๋าใบนี้มันเป็นเสื้อผ้าของฉัน ชุดนอน ชุดเที่ยว

ชุดนักศึกษาอยู่ในนี้หมด มันมาอยู่นี่ได้ไง เขาไปเอาเสื้อผ้ามาให้ฉันเหรอ คงไม่ใช่

ก็เขายืนเฝ้าฉันตั้งสามชั่วโมง เขาบอกให้จัดเข้าตู้ ฉันเลยลุกขึ้น แล้วเปิกตู้เสื้อผ้าดู

ข้างในมันก็มีเสื้อผ้าของเขา อยู่ในนี้ด้วย ทำไมต้องยิ้มขนาดนี้นะ รู้สึกเขินจัง

เหมือนเราได้ใช้ชีวิตคู่ร่วมกันอย่างนั้นแหละ

"โห่ ยังไม่เสร็จอีก?" ฉันเลยหันไปมองเขา เคมีออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียว

และตอนนี้ก็ตรงมายังตู้เสื้อผ้าอีกด้วย

"รีบทำ เขินอยู่นั้น เมื่อไหร่จะได้ไปอาบน้ำห้ะ?" รู้ได้ยังไงฉันเขิน หน้าฉันต้องแดงอยู่แน่ๆ

ก็ไอ้บ้านี่เล่นแก้ผ้าออกมาแบบนี้ เป็นใคร เขาก็ต้องเขินแหละ โชว์ซิคแพคขนาดนั้น

"ชิส์!"

ฉันก็ได้แต่ทำค้อนไปให้ จริงๆก็ยังเขินอยู่นั่นแหละ

"ขาดอะไรมั้ย

ที่ไม่ได้เอามา?" เขาคงเห็นฉันจัดใกล้เสร็จแล้ว

เลยถามขึ้นมา

"เครื่องสำอาง ไม่มีเลย

ไม่ได้เก็บมาเหรอ?" ฉันเลยหันไปถาม

เพราะไม่มีแม้แต่อย่างเดียวเลยจริงๆ

"เหรอ? ไม่รู้อ่ะ แม่เก็บมาให้" เขาก็ตอบแค่นั้น แล้วก็ง่วนกับการแต่งตัวของเขา

แม่งั้นเหรอที่เก็บเสื้อผ้ามาให้ฉันหน่ะ

"แม่เหรอ? แล้ว.."

"หยุด..ไม่ต้องถามรีบทำแล้วไปอาบน้ำ

จะนอนแล้ว" แล้วทำไมต้องมาหงุดหงิดใส่ด้วย ไม่ชอบเลย

"อื้มม!!"

อยู่ๆก็โดนดึงเข้าไปจูบ

"ไม่ต้องมาทำท่าจะร้อง ไปๆๆ

อาบน้ำ ทำต่อให้"  ไอ้เคมีมันต้องเป็นไบโพล่าแน่ๆ

เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ใครจะตามทัน ฉันก็ต้องก้มหยิบผ้าเช็ดตัวในกระเป๋า

แล้วเดินเข้ามาอาบน้ำ พอฉันอาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้าข้างนอก

เพราะเมื่อกี้ลืมเอาเข้าไปด้วย มันคงจะชิน ก็อยู่บ้านฉันเป็นแบบนี้

แล้วก็ต้องเดินมาเอาเสื้อผ้า และก็ต้องเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำอีกรอบ

เคมีน่าจะหลับไปแล้วก็ที่เห็นเมื่อกี้เขาหลับแล้วหน่ะสิ พอฉันแต่งตัวเสร็จ

ก็เดินไปปิดไฟในห้อง และก็คงต้องนอน ต้องนอนเตียงเดียวกันจริงๆเหรอ

ทำไมฉันไม่เลือกนอนห้องเล็กตั้งแต่แรกหล่ะ ก็นึกว่าเขาจะย้ายให้ไง ไม่นึกว่าเขาก็จะอยู่ห้องนี้เหมือนกันหนิ

แล้วฉันก็ย่องขึ้นเตียงให้เบาที่สุด เพราะไม่อยากให้เขาตื่น ฉันล้มหัวลงกับหมอน

แล้วก็หันหลังให้เขา แต่ก็นอนได้สักพัก ผ้าห่มทั้งผืนก็คลุมตัวของฉันเอาไว้

เมื่อกี้ไม่ได้ห่มผ้า พร้อมกับร่างกายของคนที่โตกว่าโอบกอดเข้ามาทั้งตัวของฉันเช่นกัน

เขาจับฉันพลิกให้หันหน้าไปหาเขา แล้วจับฉันซุกเข้าไปอยู่ในอกของเขา เขาก้มลงมาหอมที่หัวฉันอีกที

ก่อนทุกอย่างจะเงียบลง

เช้าของอีกวัน

ฉันตื่นขึ้นมาบนเตียงกว้าง แต่ก็พบว่าตัวฉัน นอนอยู่คนเดียว คนที่นอนกอดฉันทั้งคืนเขาไม่ได้อยู่บนเตียงนี้แล้ว

ตื่นแล้วงั้นเหรอ ฉันเลยดันตัวเองให้ลุก เคมีไม่ได้อยู่ในห้องนอนแล้ว

คงตื่นนานแล้วมั้ง ฉันเลยเลือกที่จะเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัว

เสร็จทุกอย่างก็เดินออกมาข้างนอก แต่ก็พบว่าเขา ไม่ได้อยู่คนเดียว

"ตื่นแล้วเหรอ เป็นไงคะ

หลับสบายรึเปล่า?"

"แม่ มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?" แม่นั่งคุยอะไรซักอย่างอยู่กับเคมี

พอฉันเดินออกมาทั้งคู่ก็หันมามองทางฉัน

"สักพักแล้วหล่ะ เป็นไง

สบายใจขึ้นมั้ย"  ฉันก็แค่ยิ้ม

และก็คงทำได้แค่พยักหน้าตอบกลับไป

"คิดว่าจะอยู่ที่นี่กี่วันคะ?"  ฉันเดินเข้าไปนั่งข้างๆเคมี

แล้วก็ต้องหันไปมองเขา เพราะฉันไม่รู้จะตอบคำถามนี้ยังไง ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากอยู่กับเขาทุกวัน

"งั้นก็เอาเป็นว่า สบายใจค่อยกลับละกันนะ

อาทิตย์นึง พอมั้ย?" แม่ก็ยังคงตั้งคำถาม แต่ฉัน

ก็ไม่ได้ตอบอะไรไปอยู่ดี กี่วันมันก็คงไม่พอหรอก

"เคมีต้องจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อน

ถึงจะอยู่ด้วยกันได้จริงๆ" แม่หันไปมองเคมี

ซึ่งฉันก็ไม่รู้ก่อนหน้านี้ทั้งคู่เขาคุยเรื่องอะไรกัน เคมีก็แค่พยักหน้าตอบไปให้แม่

และก็หันมาโยกหันฉันเบาๆ

"จำคำพูดของแม่ได้ใช่มั้ย"

"แม่เห็นผมเป็นคนยังไงนะ

บอกว่าไม่ก็ไม่สิ ถ้าไม่เมาอ่ะนะ"

"นั่นไง"

"ฮ่าๆๆ โอเคๆ จะไม่เมา

ถ้าที่รักยังอยู่ที่นี่ พอใจยัง?"

"อืม แม่ไม่ได้ห้าม

ทั้งสองคนโตแล้ว แต่ทุกอย่างมันยังไม่ชัดเจน เข้าใจมั้ย

เคต้องจัดการตามที่ตกลงกับแม่ก่อน หลังจากนั้นแม่จะไม่ห้าม"

"คร้าบบ

รู้แล้วครับแม่ครับ" เขาหันมามองหน้าฉัน และยิ้มมาให้หลังจากตอบคำถามของแม่เขาจบ

"อ่ะ ไปกินข้าวกันได้ละ

เดี๋ยวจะออกไปข้างนอกกันไม่ใช่เหรอ?"

"อืม ป่ะ กินข้าว"

แล้วฉันก็โดนลากมายังโต๊ะกินข้าว กับข้าวก็จัดอยู่เรียบร้อยหมดแล้ว คงจะเป็นฝีมือของแม่ที่ทำมาให้เราและตอนนี้ฉันก็ยังงงอยู่เลย

เรื่องที่สองแม่ลูกเขาคุยกัน มันเกี่ยวกับฉันรึเปล่านะ แล้วเคมีต้องไปจัดการเรื่องอะไรหล่ะ

ก็ยังคงนั่งคิดอยู่อย่างนั้น

หลังจากที่เรากินข้าวกันเสร็จ

แม่ก็กลับ ส่วนฉัน ก็โดนลากออกมาจากคอนโดเช่นกัน

"ไปไหน"  ฉันถาม ก่อนที่เราจะเดินมาถึงรถ

แต่ไม่ใช่รถของฉัน รถคันนี้เป็นรถอีกคันของพ่อ พ่อน่าจะยกให้เคมีไปแล้ว ก็ฉันเห็นเขาขับคันนี้ตั้งแต่วันแรกที่ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน

"เครื่องสำอาง

ไม่ได้เอามาไม่ใช่เหรอ ไม่ซื้อเหรอ พรุ่งนี้จะไปเรียนแล้ว หน้าสดไปได้ด้วยเหรอ?"  ก็จริง

วันนี้ยังไม่ได้แต่งเลยเนี้ย และตอนนี้ก็ยังคงหน้าสดอยู่ด้วย

"ไปทั้งแบบนี้?" เพราะฉันยังหน้าสด มันไม่มั่นใจตัวเองเลย

"ทำไม? ไม่แต่งหน้า น่ารักกว่าแต่งซะอีก ป่ะ ขึ้นรถได้แล้ว" พูดจบเขาก็ดันฉันขึ้นรถ

แล้วฉันก็ต้องมาเขินกับคำพูดแบบนี้อีกแล้ว เขาชอบพูดแบบไม่ได้คิดอะไร

แค่มันก็ทำให้ฉันเขินทุกที

มาถึงห้างเขาก็พาฉันมาแผนกเครื่องสำอางเป็นอย่างแรกนั่นแหละ

แล้วเขาก็จับฉันมาปล่อยไว้ในนี้ ส่วนเขา ก็ออกไปรออยู่ข้างนอก ก็ดีเหมือนกัน

เพราะฉัน คงใช้เวลาที่มันโคตรจะนานเอาการ สรุปแล้ว

ฉันใช้เวลาในการช็อปครั้งนี้ไปแค่ชั่วโมงนิดๆ นี่ขนาดรีบแล้วนะ ก็กลัวเขาจะรอจนเบื่อ

ฉันซื้อของจ่ายเงินเสร็จก็เดินออกมานอกร้าน หันซ้ายหันขวา แล้วก็เจอเคมี ที่ตอนนี้ไม่ได้นั่งอยู่คนเดียว

ฉันเลยเดินตรงเข้าไปหาเขา และยืนจ้องเขาสักพัก

"เอ้า หวัดดี"

คนนี้เป็นเพื่อนของเขา ฉันจำได้ แต่ลืมไปแล้วว่าชื่ออะไร

ตอนแรกขิงก็แนะนำให้รู้จักแหละ แต่ดันลืม ฉันก็แค่หันไปยิ้มให้แค่นั้น

"ครบยัง?"  เคมีหันหน้ามาถามฉัน

ฉันก็แค่พยักหน้าตอบ

"จะไปไหนกันต่อป่ะ" เพื่อนของเคมีหันไปถามกับเขา

"ไม่อ่ะ คงกลับ

ที่รักจะเอาอะไรอีกป่ะ?" เคมีหันไปตอบเพื่อนของเขา

แล้วก็หันมาถามฉัน จริงๆก็อยากได้เสื้อผ้านิดหน่อย แต่อยากไปสองคน

ไม่อยากให้คนอื่นตามไปด้วย ก็เพื่อนของเคมี เขาไม่ได้มาคนเดียวหน่ะสิ

คนที่จ้องจะกินเคมีตอนอยู่ในผับวันนั้น ฉันก็ไม่พอใจมากพออยู่แล้ว

วันนี้ยังต้องมาเจออีก ไม่ชอบเอาซะเลย ฉันเลยต้องส่ายหน้าเพื่อเป็นคำตอบให้เขาไป

"เหรอ นึกว่าจะอยู่ต่อ

เดี๋ยวไอ้พวกนั้นมันก็มา นัดกันดูหนัง ไอ้ขิงบอกโทรหามึงไม่ติด" เพื่อนของเขา

ก็พูดเชิงจะชวน ก็คงชวนนั่นแหละ

"ว่าไง?" เคมีหันมาถามฉัน แล้วถ้าฉันบอกว่าไม่ จะมีใครเกลียดฉันอีกรึเปล่า

"ตามใจ ยังไงก็ได้"

ฉันเลือกตอบแบบนี้แทนละกัน

"นัดกันกี่โมงอ่ะ?" เคมีถามเพื่อนเขาต่อ

"บ่าย แล้วกินข้าวกันยังอ่ะ

ไปกินข้าวกันกูเลี้ยง" เคมีก็หันมามองที่ฉันเป็นอันดับแรก

"ไปเหอะป่ะ

เริ่มหิวแล้วเนี้ย" เรายังไม่ทันให้คำตอบ เพื่อนของเคมีก็ลุกแล้วก็เดินนำไปแล้ว

"อึดอัดจะกลับก็ได้นะ"

เคมีหันมาพูดกับฉันแค่เบาๆ

"ไม่เป็นไร ไปก็ได้"

จริงๆก็ไม่ชอบหรอก แต่ไม่ได้ไม่ชอบเพื่อนเขานะ ไม่ชอบอิเด็กที่มาด้วยนั่นแหละ

มองเคมีอยู่นั้น ฉันไม่ชอบเลย

เคมีคว้าถุงช็อปปิ้งของฉันไปถือเอง

แล้วเดินโอบไหล่ฉันเดินตามเพื่อนของเขาไป จนตอนนี้เรามาถึงร้านข้าวที่เพื่อนเขาเป็นคนเลือก

พวกเราไม่ได้สั่งกันหรอก เพื่อนของเคมีก็เป็นคนจัดการทั้งหมด

ดูๆแล้วก็คงน่าจะมีฐานะ เพราะเปย์เก่งมากจริงๆ ดูจากถุงช็อปในมือของเด็กๆสองคนนี้แล้ว

มันเป็นแบบนั้น ฉันก็นั่งกินข้าวเงียบๆ เคมีก็ทำหน้าที่ตักนั่นนี่มาให้ เขาก็ดูแลฉันดีทุกอย่างนั่นแหละ

"พี่ๆ คบกันนานรึยังคะ?" เด็กคนนั้นถามขึ้น

"ทำไมเหรอคะ?" ฉันก็เลยถามลับ

"ก็.. ก่อนหน้านี้

ยังเห็นพี่รดาไปไหนมาไหนกับพี่คินอยู่เลย"

"แล้วตอนนี้หล่ะคะ

ยังเห็นอยู่มั้ย?"  ฉันก็พูดด้วยน้ำเสียงธรรมดา แถมยังยิ้มแย้มไปให้อีกด้วย

ถึงจะรู้ว่าเธอไม่ได้มาดีๆหรอก

"ก็..ไม่ค่ะ เก่งจังเลยนะคะ

เปลี่ยนแฟนเร็วดี" อยู่ๆ เสียงช้อนกระทบกับจานดังขึ้นอยู่ข้างๆ พอหันไปมอง

หน้าเคมีมันก็เปลี่ยนไป

"พี่เข้าใจ ว่าเคยบอกน้องเรื่องนี้ไปแล้วนะ

คงไม่เข้าใจใช่มั้ย งั้นพี่จะบอกให้ฟังอีกรอบ แล้วคงไม่ต้องมาถามอีกนะ ตั้งใจฟังนะ

ที่รักกับไอ้เหี้ยคิน ไม่ได้เป็นอะไรกัน ไม่เคยเป็น ไม่ใช่แฟน

ไม่เคยคบกับคนเหี้ยๆแบบนั้นด้วย คราวที่แล้ว ก็น่าจะเข้าใจแล้วนะ

ถ้าไม่เป็นอัลไซเมอร์ก็คงน่าจะจำได้"

"ไปเอามาจากไหน

ว่ารดาคบกับไอ้เหี้ยนั้น" เพื่อนของเคมีถามกลับไปหาเด็กคนนั้น

"ก็เขา

ลือกันแบบนี้หนิคะ" เธอก็ยังคงลอยหน้าลอยตา ตอบมันออกมาอย่างไม่มีอะไร

"แม่ง!

เมื่อไหร่ข่าวลือบ้าๆนี่มันจะจบซะที"

เคมีเอนตัวไปพิงกับเก้าอี้แล้วทำหน้าเคืองๆมาทางฉัน

"ใจเย็นไอ้สัส

ไม่มีใครรู้หนิ รดาเขาคบอยู่กับมึงอ่ะ บอกคนอื่นไปสิ"

"หึ้ยย!!"

อยู่ๆก็ทำหน้าดุใส่ แล้วฉันผิดอะไรหล่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***