ตอนที่13..ถ้าไม่เมา มันจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นหรอก(NC)

        การจูบครั้งนี้มันไม่เหมือนกันการที่เราจูบกันไปเมื่อตอนอยู่ที่ผับแน่นอน

เพราะผมรู้สึกว่าตัวผมเอง มันควบคุมอาการของผมที่มันร้อนรุมอยู่ข้างในไม่ได้

มันจึงเป็นการจูบกันอย่างเร้าร้อนมากจริงๆ มันไม่ใช่แต่แลกลิ้นกันธรรมดา

แต่ผมแทบจะกลืนกินเธอไปแล้วตอนนี้ มือที่มันไม่ได้อยู่เป็นที่ของผม

ที่มันเอาแต่ลูบอยู่บนร่างกายของที่รักแทบจะทั่วทั้งตัว ผมก็แปลกใจอยู่เหมือนกัน

ว่าทำไมที่รักถึงต้องยอมขนาดนี้ เธอไม่ขัดขืน แต่ก็ไม่นิ่ง

เธอขยับตอบรับทุกๆการกระทำของผม ไม่ว่ามือผมมันจะไปหยุดอยู่ตรงไหน

ปฏิกิริยาบนร่างกายมันก็จะตอบสนองกลับมา

และตอนนี้มือของผมมันก็วางอยู่ตรงหน้าอกของเธอแล้วเช่นกัน

ผมก็คงไม่ได้ทำแค่จับและวางมือไว้แบบนั้นแน่ๆ เพราะวันนี้ที่รักใส่แค่เกาะอก

มันง่ายใช่มั้ย ถ้าผมจะทำอะไรต่อ ก็แค่ดึงมันลงมา

ทุกอย่างมันก็โชว์หลาอยู่ตรงหน้าแล้ว แต่ผมจะทำมันมั้ย ซึ่งผมคิดแล้ว

และก็คิดได้ว่าคงทำ

        เมื่อมือของผมมันรั้งชุดของเธอมากองอยู่ใต้ราวนมแล้วนั้น

ผมก็ทำการผละปากออกจากที่รัก แล้วเลือกที่จะลงไปยังจุดที่ผมเห็นมันโชว์อยู่ตรงหน้า

หน้าอกคู่งามที่มันเต่งตึงอยู่ตรงหน้า และยังตั่งยอดชูชันอยู่อย่างนั้น

ผมคงจะอดใจไม่ไหว ผมค่อยๆใช้มือของผมหนึ่งข้างเข้าไปกอบกุมหน้าอกของเธอเอาไว้

และทำการบีบจับเบาๆ มันรู้สึกดี ผมเลยเพิ่มแรงในการบีบจับขึ้นมาอีกนิด

และมันก็ทำให้ผมรู้ ว่าผมอดใจไม่ไหวแล้ว และก็คงจะไม่ทนแค่มองและจับมันอยู่แบบนี้

        ผมกอบกุมยอดอกของเธอด้วยปากของผม ใช้ลิ้นในการตวัดมันอยู่ข้างในปากของผม

มันเริ่มมีปฏิกิริยาที่มากขึ้นกับที่รัก

เพราะตอนนี้เธอแอ่นรับกับสัมผัสของผมทุกครั้งที่ผมลงลิ้น

และมันก็เริ่มมีเสียงที่หลุดออกมาจากปากของที่รักบ้างเบาๆ

ผมเปลี่ยนการโลมเลียจากอกซ้ายมาอยู่อกขวา และก็ทำการตวัดลิ้นอยู่ในปากเหมือนเดิม

มือของผมที่มันจับอยู่ตรงหน้าอก ตอนนี้มันก็ลงมาต่ำเรื่อยๆ

มันทำการลูบไล้อยู่บริเวณขาอ่อนของที่รักอยู่ แต่มันก็คงจะซุกซนเกินไป

เพราะมันไม่หยุดอยู่ที่ขา

แต่กลับเข้าไปลูบไล้อยู่ข้างในชุดกระโปรงที่เธอสวมใส่อยู่แล้วตอนนี้

และผมว่ามือของผมมันก็ไม่น่าจะหยุดอยู่แค่การลูบคลำร่างกายของเธอแน่ๆ

ก็ตอนนี้มันเข้าไปลูบๆคลำๆอยู่ตรงจุดกึ่งกลางของเธออยู่

        ผมลูบไล้กลีบสาวอวบอูมของเธอผ่านทางชุดชั้นในที่มันยังปิดบังส่วนนั้นของเธอเอาไว้

และก็ยังคงลูบคลำมันอย่างนั้นสักพัก จนตอนนี้รู้สึกว่าที่รักจะเริ่มมีอากรที่มันไม่ค่อยดี

เพราะร่างกายของเธอเริ่มไม่อยู่นิ่ง แต่แล้ว เธอก็คว้ามือผมไปจับไว้

เพื่อให้ผมหยุด ผมเลยปล่อยปากออกจากยอดอกของเธอ แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองเธอ

ใบหน้าของเธอตอนนี้มันดูยั่วยวน เธอมองหน้าผม แต่ใบหน้านั้น มันไม่ได้ขอร้องให้ผมหยุดแน่นอน

ที่รักจับมือของผมมาวางไว้ใกล้ๆกับจุดที่ผมลูบไล้อยู่เมื่อกี้

        "ที่รัก.." ผมยังคงจ้องหน้าเธอเอาไว้

        "อืมม.." แต่ปฏิกิริยาของที่รักที่ตอบกลับมาให้ผม ก็คือเธอพยักหน้าตอบ

และยังส่งสายตายั่ยยวน

ยังไม่พอเธอยังกัดริมฝีปากของเธอเพื่อเพิ่มความยั่วยวนมาให้ผมอีกด้วย

        ผมก็คงจะไม่ทน และก็ดิ่งตัวลงต่ำ ลงไปหาจุดที่ไว้ต่อการสัมผัสนั้นของเธอ

มันก็ยังมีสิ่งที่ปกปิดจุดนั่นของเธอเอาไว้ ผมเริ่มกดจูบจากขาอ่อนของเธอก่อน

จูบมันไปจนทั่ว และตอนนี้ มันก็คงมาถึงจุดที่ผมหวังไว้แล้ว

ผมกดจูบกับส่วนนั้นของเธอ

และยังใช้ลิ้นสัมผัสผ่านเนื้อผ้าบางๆที่มันกั้นอยู่ระหว่างกลีบสาวของเธอ เสียงของที่รัก

มันก็เริ่มเพิ่มระดับขึ้น จากที่เธอครางเบาๆอยู่ในลำคอ ตอนนี้มันก็มีเสียง

ที่เล็ดรอดออกมาบ้าง และผม ก็คงไม่จบแค่นี้ได้แน่ๆอยู่แล้ว มือของผม

มันเกี่ยวเนื้อผ้าบางๆที่เธอสวมใส่เพื่อปกปิดตรงส่วนนั้นของเธอออกไป

และตอนนี้มันก็เผยให้เห็นกลีบสาวของเธออย่างชัดเจน ก็มันอยู่แค่ตรงหน้าผมนี่เอง

ผมใช้มือของผม ค่อยๆลูบมันเบาๆ ที่รักเธอสะดุ้งกับการสัมผัสของผมเล็กน้อย

และลิ้นของผม ไม่รู้ว่ามันลงไปสัมผัสอยู่ตรงกลีบสาวของเธอตั้งแต่ตอนไหนกัน

ผมไม่รู้ตัว หรืออาจจะความอยากที่มากเกินไป เลยไม่ทันห้ามใจ

ผมไม่ค่อยจะเก่งเรื่องแบบนี้หรอกนะ เพราะผมก็ไม่เคยไปมีอะไรกับใครที่ไหนมาก่อน

ถ้าบอกว่านี่คือครั้งแรก มันก็คงจะใช่

        ก็อย่างที่บอก ผมมันเป็นเคมีที่เข้ากับใครไม่ได้

ผมเลยไม่เคยมีแฟน ผมก็คงไม่คิดจะมีด้วยแหละมั้ง ก็ชีวิตของผมทุกวันที่ผ่านมา

มันก็มีแต่งาน คนมาจีบมาชอบ ก็มี แต่ผมไม่ได้สนใจ แต่สิ่งที่ผมกำลังทำอยู่ตอนนี้

ผมเมา มันก็คงแค่ข้ออ้าง ผมอยากได้เธอ อันนี้มันก็ดูตรงไป ผมรู้สึกดีกับเธอ

อันนี้มันก็คงจะปฏิเสธไม่ได้ เพราะผม เริ่มรู้สึกแบบนี้ ตั้งแต่เปิดเรียนวันแรก

ถึงมันจะผ่านมาแค่ไม่กี่วัน ก็แล้วยังไง ความรู้สึก มันห้ามกันไม่ได้หรอก แต่มันจะกลายเป็นความรักได้มั้ย

อันนี้ผมไม่รู้ และก็คิดว่ามันจะเหมาะมั้ย ก็ตอนนี้สถานะของเรา.. เราเป็นพี่น้องกัน

พอผมคิดได้จนถึงตอนนี้ ทุกอย่างมันก็หยุดลง ผมหยุดการกระทำของตัวเอง

และก็ผละร่างกายของผม ออกจากที่รักทันที มันเป็นเพราะความเมา ผมอยากจะโทษมันแบบนี้

ถึงจะตั้งใจ แต่ผมต้องโทษความเมา ผมจะได้ไม่ผิด

        "เคมี"  ที่รักเงยหน้าขึ้นมามองผม

คงจะเห็นว่าผมหยุดมัน และเธอก็มองหน้าทำท่าสงสัยมาให้ผม

        "ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ มันเป็นเพราะความเมา ขอโทษนะที่รัก แต่งตัวเถอะ"

ผมพูดจบ ก็เดินเข้ามาในห้องน้ำทันที พอเข้ามาถึงห้องน้ำ

ผมเปิดฝักบัวรดตัวเองเพื่ออยากให้มันส่าง เพราะผมเมา ไม่ใช่ รู้อยู่แก่ใจว่าไม่ใช่ยังจะโทษความเมาอยู่ได้

แต่มัน ไม่น่าจะเกิดขึ้นเลยจริงๆ เพราะผม ไม่ยับยั้งช่างใจ ใช่เพราะแบบนั้น

ผมมันไม่ยับยั่งช่างใจเอง เราจะทำแบบนี้กันได้ยังไง ผมเผลอใจไปแบบนี้ได้ยังไง เรา..

เป็นพี่น้องกันนะ

------------------------------------------------------------------------------

        เค้าไม่ต้องการฉัน สุดท้าย มันก็ไม่มีใครต้องการฉันอีกแล้ว

ฉันชื่อที่รัก แต่ไม่เคยชอบชื่อนี้ของตัวเองเลย ที่รักอะไรกัน ฉันน่ะหรอคือที่รัก

ไม่ใช่ นอกจากแม่แล้ว ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นที่รักของใครได้อีก

ฉันไม่ชอบเวลามีคนเรียกฉันว่าที่รัก มันทำให้ฉันเกลียดตัวเองแม้แต่คนที่ฉันคิดว่ารักฉันมากคือแม่

มันก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นพวกเค้ากำเนิดฉันออกมา เพราะมันเป็นความรัก หรือความผิดพลาดกันแน่

ฉันไม่เคยเห็นพ่อ จะรักแม่เลยแม้แต่นิด

        วันแรกที่จำความได้ ก็เห็นพ่อทะเลาะ  กับแม่ทุกครั้ง มันก็คงไม่พ้นเรื่องของพ่อ

ที่ไม่เคยจะพอกับเรื่องผู้หญิง จนวันสุดท้ายที่ฉันไม่เคยลืม

วันที่ฉันเสียแม่ของฉันไป มันคือวันที่แม่จากฉันไป และมันทำให้ฉันรู้ ว่าฉัน

มันไม่ใช่ที่รักของใครเลยจริงๆ

        "ฉันคิดว่า ฉันมีแกแล้ว เค้าจะหยุดอยู่ที่ฉันกับแกได้ แต่เปล่าเลย

มันไม่ใช่ แกมันก็เหมือนฉัน ไม่มีความหมายเลย ไม่มีความสำคัญเลย ถ้าย้อนกลับไปได้

ฉันคงไม่คลอดแกออกมาหรอก ที่รัก"

        เสียงสุดท้ายที่แม่จะสิ้นลมลง มันก็ยังไม่มีคำไหน ที่บอกออกมาว่ารักฉันเลยแม้แต่นิด

ฉันไม่เคยสำคัญกับใครเลยจริงๆ ฉันมันก็แค่เด็กอ่อนแอคนหนึ่งที่คิดว่าตัวเองเข้มแข็ง

แต่ก็เปล่า โดนรังแก โดนแกล้งตลอดตั้งแต่เล็กจนโต มันก็ยังคงเป็นแบบนั้น

ยังดีที่ฉันมีเจส เพื่อนของฉัน ที่คอยปกป้องฉันตั้งแต่เด็กจนโตเช่นกัน ถ้ามันไม่เป็นเกย์

ฉันก็คงได้มันเป็นผัวไปแล้ว และอีกคน ที่เข้ามาปกป้องฉัน

ตั้งแต่ครั้งแรกที่โดนทำร้าย เคมี ทำให้ฉันดูมีค่าขึ้นมา

เค้ามักจะปกป้องฉันทุกครั้ง ไม่ว่าจะโดนคนอื่นรังแก หรือโดนคนที่เป็นพ่อดุ หรือด่า

เค้าปกป้อง และรับแทนฉัน มันทำให้ฉันรู้สึกดี และไม่รู้สึกเกลียดกับชื่อที่รักนี้อีกต่อไป

        ฉันไม่ห้ามเค้าอีกเลยที่เค้าจะเรียกชื่อนั้น ฉันชอบมันด้วยซ้ำ

เพราะมันเหมือนฉันเป็นของเค้า เหมือนเค้า เป็นเจ้าของฉัน มันรู้สึกดี

และชอบเวลาที่เค้าดูเป็นเจ้าของของฉัน เค้าไม่เคยปฏิเสธใครซักครั้ง

ที่คนอื่นเค้าเข้าใจ ว่าเราเป็นแฟนกัน ฉันเป็นที่รักของเค้า

ฉันได้ยินเพื่อนเค้าพูดแบบนั้น ฉันจะดีใจทุกครั้ง เพราะฉัน

อยากเป็นที่รักของเค้าจริงๆหน่ะสิ แต่ ตอนนี้มันกลับทำให้ฉันเข้าใจอีกครั้ง

ว่าเค้าก็ไม่ต้องการฉันอีกคน ทั้งๆที่มัน กำลังจะดีอยู่แล้ว ฉันยอมทุกอย่างแล้ว

ยอมให้เค้าเป็นคนแรก แต่เค้าเลือกที่จะปฏิเสธอีกแล้ว

        "ที่รัก" เคมีเดินออกมาจากห้องน้ำ คงจะเห็นว่าฉันยังนั่งที่เดิม

สภาพเดิม เพราะฉันยังไม่ได้จัดการตัวเองเลย

        "ทำไมยังไม่แต่งตัวอีก" เค้าเข้ามาถึงตัวฉัน

และก็จัดการกับเสื้อผ้าของฉันให้มันเข้าที่ของมัน

        "ร้องทำไม ขอโทษไง บอกไปแล้วว่าเมา" เค้ายืนอยู่ตรงหน้าของฉัน

และตอนนี้ฉันก็เงยหน้าขึ้นไปจ้องมองเค้า ถ้าไม่เมา มันจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้หรอ

ทำไมต้องย้ำว่าไม่ต้องการ

        "อย่าร้องดิ ไม่เอา" เคมีเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้ฉัน

        "รู้สึกผิดแล้วไง จะให้ขอโทษยังไงอีก ขอโทษ" รู้สึกผิด?

        "ทำไมต้องรู้สึกผิด?" เพราะฉันไม่เข้าใจคำนี้

        "เอาเถอะ ขอโทษ จะไม่ทำแบบนี้อีก จะไม่เมาแบบนี้อีกแล้วเหมือนกัน"

        "ถ้าไม่เมา มันจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นหรอ ถ้าไม่เมา

ก็จะไม่เอาใช่มั้ย"

        "พูดอะไรออกมาห้ะ ทำไมต้องพูดแบบนี้วะ"

        "ตอนนี้หล่ะ เมารึเปล่า ยังเมาอยู่มั้ยห้ะเคมี"

เค้าก็แค่ส่ายหน้ามาให้ มันหมายความว่าตอนนี้เค้าไม่เมาแล้วสินะ

        "จะทำอะไร ที่รัก หยุด ทำบ้าอะไร" เพราะตอนนี้

ฉันเริ่มแก้ผ้าต่อหน้าเค้าอยู่ ถ้าเค้าไม่เมา มันจะเกิดขึ้นมั้ย ฉันอยากรู้

        "หยุด ที่รัก!!" และฉัน ก็หยุดทุกอย่างลง เพราะเสียงที่เค้าตะคอกใส่ฉัน

มันทำให้น้ำตาของฉัน ไหลลงมาอีกครั้ง

        "มีสติ มันดีแล้วหรอที่จะทำแบบนี้ ทำไปเพื่ออะไรห้ะ เธอเสียหายนะ"

        "ทำไม ทำไมถึงไม่ต้องการ ทำไมไม่มีใครต้องการฉันเลย ฮึก"

        "คิดอะไรบ้าๆ อยากเป็นคนง่ายๆรึไง เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะเว้ย จะยอม ให้ใครง่ายๆแบบนี้เลยหรอ

ทั้งๆที่ ไม่ได้เป็นแฟนกัน"  ฉันต้องหยุดชะงักกับคำๆนี้ของเค้า

ใช่สิ ทำไมต้องทำตัวง่ายกับคนที่ไม่ใช่แฟน ถึงฉันจะอยากได้สถานะนั้นจากเค้า

แต่ตอนนี้มันยังไม่ใช่ และเค้าจะมองฉันยังไง เค้าจะสนใจฉันอีกมั้ย

ฉันทำตัวง่ายกับเค้าไปแล้ว

        "มันไม่เหมาะ ที่เราจะทำอะไรกันแบบนี้นะที่รัก ตอนนี้ เราเป็นพี่น้องกัน"

พี่น้องงั้นหรอ ใครเค้าอยากจะเป็น ฉันไม่ต้องการแบบนั้น

        "แต่งตัวนะ กลับห้องไปนอนได้แล้ว มันดึกมากแล้วนะ"

เค้าก็ยังคงอ่อนโยนกับฉัน ฉันก็คงยอมทำตามที่เค้าบอก

และก็จัดการตัวเองเรียบร้อยทุกอย่าง

        "กลับห้องนอนนะ เดี๋ยวไปส่ง" เคมีจูงฉันเดินออกมาจนถึงหน้าห้อง

แล้วเค้าก็หยุดเดินอยู่แค่นั้น พร้อมกับหันหน้ามาหาฉัน

เค้ายกมือมาลูบที่แก้มของฉันเบาๆ ก่อนจะก้มมาจูบฉันอีกครั้ง แล้วปล่อยปากออกจากกัน

ทำแบบนี้กับฉันอีกแล้ว จะให้ฉันเข้าใจยังไง

        "ฝันดีนะ ที่รัก" ทำไมรู้สึกว่า คำว่าที่รัก

มันไม่ได้หมายถึงชื่อของฉันหล่ะ ฉันไม่อยากจะคิดไปเองนะ แต่ความรู้สึกมันบอกแบบนั้นนี่นา

แล้วเคมีก็เปิดประตูห้องของเค้า

        "แม่!!" เราทั้งสองพูดมันออกมาพร้อมกันด้วยน้ำเสียงที่ตกใจ

        "เพี๊ยะ!!" เสียงฝ่ามือของแม่ กระทบเข้ากับแก้มของเคมี

มันคงแรงมากจริงๆ เพราะหน้าของเคมีหันมาทางฉันเลยทันที

        "แม่" ฉันต้องเอ่ยคำนี้ออกมาอีกครั้ง

        "เข้าห้องไป รดา" เสียงที่มีแต่ความโกรธของแม่ มันทำให้ฉันรู้สึกไม่ดี

        "มันไม่ใช่แบบนั้น นะคะ" ฉันก็อยากจะอธิบาย แต่ไม่รู้จะอธิบายยังไง เพราะมันคงไม่ใช่ทั้งหมดที่แม่เข้าใจ

        "เข้าห้องไปพักผ่อน มีอะไรไว้ค่อยคุยกันพรุ่งนี้"

แม่หันมาบอกกับฉันด้วยท่าทางที่จริงจังอีกครั้ง ฉันเลยต้องหันไปมองทางด้านของเคมี

ซึ่งเค้าก็ทำได้แค่พยักหน้ามาให้ฉันแค่นั้น

ฉันก็คงจะต้องกลับเข้าห้องของฉันตามคำสั่งของแม่

        พอเข้ามาในห้องนอนของฉัน มันก็ทำให้ฉันต้องคิดหนัก

เคมีจะโดนอะไรบ้าง แค่โดนตบไปเมื่อกี้หนักมากพออยู่แล้ว เค้าจะโดนดุมั้ย

แม่ต้องด่าเค้าแน่ๆ ฉันเอง เพราะฉันดื้อด้านไม่ยอมออกมาตั้งแต่แรก

ถ้าฉันยอมทำตามที่เค้าบอกแต่แรก มันก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ ฉันเอง ต้นเหตุมันมาจากฉัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***