ตอนที่3..ไม่สนิทอย่ามาเรียกชื่อนั้น

        หนึ่งวันผ่านไป  ที่ผมย้ายมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ มันก็คงหลับไม่สนิทหรอก

ก็มันไม่เหมือนที่นอนที่บ้านเก่าของผม ถึงห้องนอนเก่าของผมมันจะแคบกว่านี้มาก แทบจะสามเท่าได้

แต่มันก็ดูมีความสุข แต่พอเข้ามาอยู่บ้านหลังนี้

มันทำให้ผมห่างไกลจากแม่ยังไงก็บอกไม่ถูก ทั้งๆก็อยู่บ้านหลังเดียวกัน

มันก็คงจะกว้าง และใหญ่ จนเราไม่สามารถที่จะเจอกันบ่อยๆเหมือนกับที่บ้านเก่า

บ้านหลังนั้นเดินก็แทบจะชนกันอยู่แล้ว ผมชอบบรรยากาศแบบนั้น

        "จะออกไปไหนหรอ?"  ผมเดินลงมาชั้นล่าง ก็เห็นแฟนใหม่ของแม่นั่งอยู่ห้องรับแขก

เค้าเห็นผมก็เลยทัก

        "ไปทำเรื่องกับทางมหาลับครับ"  ผมก็ตอบตามความเป็นจริง ผมต้องไปทำเรื่องไว้ก่อน

เพราะอีกไม่กี่อาทิตย์มหาลัยมันก็จะเปิดแล้ว

        "ไปยังไง รู้จักทางมั้ย?" เค้าก็ถามมาอีกครั้ง

        "ขึ้นแท็กซี่ไปครับ แท็กซี่ก็คงจะรู้จัก"  ผมไม่ได้กวนตีน ผมจะไปแบบนั้นจริงๆ

แท็กซี่ก็ต้องรู้จักอยู่แล้วไง

        "ขับรถเป็นมั้ย?"

        "เป็นครับ"  ผมก็ตอบออกไปพร้อมกับยังงงว่า

ถามทำไม ผมขับรถเป็น เพราะตอนทำงานพาร์ทไทม์ที่ผมทำ ผมต้องขับรถไปส่งของ

        "งั้นก็เอารถที่บ้านไป อ่ะกุญแจรถ"  แล้วกุญแจมันก็ลอยมาหาผม ผมก็คงต้องรับสินะ

รับเสร็จผมก็แค่ยกมือไหว้ แล้วก็เดินออกจากบ้านมาและก็ตรงไปยังโรงจอดรถของบ้านหลังนี้

        "คันไหนวะไอ้เหี้ย"  ผมต้องยืนเท้าเอวมองดูรถที่มันจอดเรียงรายกันอยู่ตรงหน้า

จะซื้อมาทำไมเยอะแยะ บ้านหลังนี้อยู่กันกี่คน รถเป็นสิบคัน

แล้วผมก็หยิบกุญแจในมือผมขึ้นมา คันไหนติด ก็คันนั้นแหละมั้ง

        "เชี่ย ซุปเปอร์คาร์เลยหรอวะ!"  ก็รถคันที่มันมีไฟติดตอนผมกดปลดล็อคมันก็เป็นคันนี้ผมเลยเดินเข้าไปเพื่อจะขึ้นรถ

        "โห..มาอยู่วันเดียว พ่อยกรถคันนี้ให้เลยงั้นหรอเก่งเหมือนกันเนอะ"  ผมหันไปมองตามเสียง

ก็ยัยลูกสาวที่นิสัยเสียคนนั้นแหละ ยืนอยู่ข้างหลัง แต่พอผมหันไป เธอก็เดินขึ้นรถของเธอไปแล้ว

ผมก็คงได้แต่ส่ายหน้าไปมา และก็ขึ้นรถคันนั้นขับออกมา

        มาถึงมหาลัย ผมก็ไปจัดการทำเรื่องทุกอย่างให้เรียบร้อย

มันก็ค่อนข้างที่จะใช้เวลา ก็นานพอควรแหละ กว่าจะยื่นเอกสาร

เทียบโอนอะไรเยอะแยะมากมาย วุ่นวายชิบหาย กว่าทุกอยางจะเสร็จ ปาไปครึ่งค่อนวัน

เสร็จจากตรงนี้ ผมก็คงต้องไปซื้อชุดนักศึกษาใหม่อีก เพราะชุดเก่าๆของผม แม่ไม่ให้เอามา

ก็แม่บอกให้ซื้อใหม่   คงต้องแบบนั้น  ก็คงไปห้างใกล้ๆแถวๆนี้แหละ

แรกๆไปไหนก็คงต้องพึ่ง GPS ไปก่อน เพราะผมไม่รู้จักทาง มาถึงห้างก็คงตรงไปซื้อชุดนักศึกษา

จะได้รีบกลับซะที เหนื่อยจะแย่

        "ทำไม่ต้องให้กูมาคอยเดินตามอิรดาต้อยๆแบบนี้ด้วย ก็รู้กูไม่ชอบมัน"

"กูชอบมันมากมั้ง ทนๆหน่อยละกัน มันก็สบายนะมึง ไปไหนมันก็เลี้ยงตลอด

ก็อย่างที่บอก พอกูแย่งพี่คินจากมันมาได้ กูก็ไม่อยู่ตามก้นมันหรอกจ้ะ"

        "ขอให้ได้เร็วๆนี้ละกันนะคะ กูเบื่ออินี่เต็มทน

ถ้ามันไม่รวยจะมีใครเข้าหามะถามจริง ขี้วีนเอาแต่ใจ เรียกร้องความสนใจ

อยากให้คนสนใจอยู่นั่น รำคาญ"  คงสงสัย ทำไมผมตัองมาทนยืนฟังพวกผู้หญิงที่นินทากันอยู่แบบนี้

ก็ผมเลือกชุดของผมอยู่ พวกเธอมายืนข้างๆเองมันเลยเข้าหูทุกคำ แต่ก็นะ ผู้หญิงสมัยนี้ ไม่ไหวจริงๆ

ผมได้ของที่ต้องการทุกอย่างก็เดินมาจ่ายตังค์

        "โอ้ย อิรดา รีบไปไหน อิพวกนั้นมันยังไม่เสร็จเลยมั้ย"  ชื่อมันคุ้นๆนะ อ๋อ ผู้หญิงที่โดนนินทาอยู่สินะ

        "เบื่อ ชักช้าอยู่นั่น ไปรอข้างนอกนะ หายใจไม่ออก"  เสียงนี้มัน ทำไมฟังแล้วคุ้นหู ผมเลยหันไปดู

        "ที่รัก"  เธอเดินตรงมาทางผมพอดี

พอได้ยินผมเรียกเธอก็หันมามอง

        "ชื่อธีรดา เรียกสั้นๆว่ารดา ไม่สนิทอย่ามาเรียกชื่อนั้น"  คนนี้สินะ ขี้วีน เอาแต่ใจ เรียกร้องความสนใจ

        "หึๆ"  ผมคงทำได้แค่หัวเราะออกมาเบาๆแค่นั้น

แล้วเธอก็เดินเลี่ยงออกไปจากร้านนี้

        "โอ้ย อินี่"  คนนี้น่าจะไม่ใช่แฟนของเธอมั้ง ถึงจะดูเป็นผู้ชาย

แต่กิริยาไม่ใช่ ผมเลิกสนใจแล้วกลับมาสนใจสิ่งของตรงหน้าต่อ

ตอนนี้พนักงานก็คิดเงินผมเสร็จแล้ว ได้ของทุกอย่าง ผมก็เดินออกมา  แต่เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ผมหมุนตัวออกมา

ดันไปชนเข้ากับคนที่พึ่งจะเข้ามาคิดเงินต่อจากผม

        "ขอโทษค่ะ"  ผมก็แค่พยักหน้าให้ และก็เดินออกมา จำไม่ผิดก็น่าจะเป็นคนที่ยืนนินทายัยนั่นเมื่อกี้

ผมเดินออกมาจากร้าน ก็เห็นที่รักเธอนั่งอยู่กับเพื่อนของเธออยู่แถวๆนี้

คงรอพวกนั้น หล่ะมั้ง แต่ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่กันแค่สองคน ยังมีผู้ชายเพิ่มมาอีกคน

คนนี้ผู้ชายแน่นอน เพราะมองยังไงก็แมนทั้งแท่งอ่ะ ผมก็ยืนมองสักพัก

แต่ก็ไม่ได้ให้เธอเห็นหรอก ก็แอบอยู่ตรงมุมเสาร์ แฟนเธอสินะ

ก็มันดูสนิทสนมกันออกขนาดนั้น ก็คงใช่มั้ง

        "พี่คินมึงพี่คินมาแล้ว"  ผมหันไปมองทางหน้าร้านที่ผมพึ่งจะออกมา

ก็เห็นผู้หญิงสองคนนั้นแหละที่กำลังเดินออกมา และก็เดินตรงไปทางที่รักนั่งอยู่

ผมก็ยืนมองเธออยู่สักพัก ถ้าเธอรู้ว่าเพื่อนเธอที่มาคบกับเธอเพราะผลประโยชน์ทั้งนั้น เธอจะรู้สึกยังไง

ถ้ารู้ว่าไม่มีใครจริงใจด้วยเลย ยังไม่พอแค่นั้น แถมยังคิดจะแย่งแฟนเธอไปอีก เธอเริ่มดูน่าสงสาร

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***