ตอนที่18...อยากอยู่ใกล้ๆ

หลังจากนั้นเราก็แยกย้ายกันแค่นี้

ฉันก็เดินเข้าบ้านมาด้วยอากรที่มันเขินๆนั่นแหละ

อาแก้ว

: ยิ้มอะไรขนาดนั้น..

ข้าวผัด

: อา.. ทำไมยังไม่นอนคะ?

อาแก้ว

: ก็รอหนูกลับ..

ข้าวผัด

: ขอโทษค่ะ.. หนูกลับบ้านดึก..

อาแก้ว

: ไม่เป็นไร.. อาไม่ได้ว่าอะไรหนิ แล้วเป็นไง สนุกมั้ย?

ข้าวผัด

: ก็.. สนุก..

อาแก้ว

: แล้วเป็นอะไร เขินอะไรนักหนา?

ข้าวผัด

: เปล่าหนิค่ะ.. ไม่ได้เขินซักหน่อย..

อาแก้ว

: แล้วเมื่อกี้เห็นมีคนขับรถมาส่ง ใครหรอ?

ข้าวผัด

: ใครๆๆ ไม่มีซักหน่อย..

อาแก้ว

: จริงอ่ะ?

ข้าวผัด

: จริงๆ ข้าวไปอาบน้ำนอนดีกว่า อาไปนอนไดแล้วค่ะพรุ่งนี้ต้องไปทำงานนะคะ..

อาแก้ว

: จ้าา.. แล้วพรุ่งนี้อยู่บ้านเบื่อๆก็ออกไปเที่ยวบ้างนะ

ข้าวผัด

: ไปไหนล่ะคะ ไม่ไปหรอก

อาแก้ว

: อ่ะ.. ไม่ไปก็ไม่ไป ป่ะ.. ขึ้นนอนได้แล้ว

ฉันเข้ามาอาบน้ำเสร็จก็กำลังจะไปนอน

แต่เหมือนจะมีคนโทรมานะ พอมาดูก็เป็นพี่เอซนั่นแหละ วีดิโอคอลมาเลย

[ VDO Call. เอซ ]

ข้าวผัด

: ค่ะ..

เอซ

: ทำอะไรอยู่โทรไปตั้งหลายสายแล้วนะ

ข้าวผัด

: อาบน้ำค่ะ..

เอซ

: จะนอนยัง?

ข้าวผัด

: ก็น่าจะ.. พี่ถึงแล้วหรอ?

เอซ

: อืม.. พึ่งถึง

ข้าวผัด

: แล้วทำไมไม่ไปอาบน้ำแล้วนอน?

เอซ

: ก็ยังไม่อยากนอน คุยกับเราก่อนไม่ได้หรอ

ข้าวผัด

: ก็.. ตามใจสิ

เอซ

: ง่วงรึเปล่า?

ข้าวผัด

: ยังค่ะ พึ่งอาบน้ำเสร็จ

เอซ

: งั้นนอนพร้อมกันนะ

ข้าวผัด

: ก็ได้นะ แล้วจะไม่ไปอาบน้ำจริงหรอ?

เอซ

: จะนอนค่อยอาบ

ข้าวผัด

: งั้นก็ตามใจ

เอซ

: พรุ่งนี้ไปทำงานมั้ย?

ข้าวผัด

: ข้าวไม่ได้ทำแล้ว

เอซ

: จริงป่ะ ทำไมอ่ะ?

ข้าวผัด

: พนักงานเต็ม ข้าวเป็นแค่พาร์ทไทม์

เอซ

: อ้อ.. ก็ดีแล้วล่ะไม่ต้องทำหรอก เราจะได้ไม่เหนื่อย

ข้าวผัด

: แล้วจะเอาเงินที่ไหนใช่ล่ะคะ

เอซ

: พี่เลี้ยงเราได้ละกัน

ข้าวผัด

: แล้วพี่จะมาเลี้ยงข้าวทำไมล่ะ?

เอซ

: ก็แฟนไง เลี้ยงแฟนไม่ได้หรอ?

ข้าวผัด

: แค่แฟนนะ

เอซ

: ตอนนี้ก็แค่.. อีกไม่นานก็มากกว่านั้น

ข้าวผัด

: ห้ะ?

เอซ

: ฮ่าๆๆ

ข้าวผัด

: ไอ้พี่บ้า!

เอซ

: หึๆๆ เด็กน้อยอ่ะเรา

ข้าวผัด

: ชิส์..

ฉันก็ชาร์ตแบตมือถือไปด้วยเพราะมันใกล้จะหมดแล้ว

แล้วก็นอนคุยกัน จนฉันหลับคามือถือไปเลย ไม่รู้พี่เอซวางไปตอนไหนเหมือนกัน

ข้าวผัด

: เชี่ยยย..

ปิดปากตัวเองแทบไม่ทัน

นี่ไม่คิดจะวางเลยรึไง ฉันตื่นมาเข้าห้องน้ำ แล้วก็หันไปมองมือถือเพราะมันมีแสงไฟจากหน้าจออยู่

พอมองก็เห็น พี่เอซหลับอยู่เหมือนกัน ฉันเลยเดินไปเปิดไฟแล้วก็ไปเข้าห้องน้ำ ทำทุกอย่างให้เบาที่สุด

เดี๋ยวเขาจะได้ยิน

เอซ

: ตื่นไปไหน?

ข้าวผัด

: อ่าว.. ข้าวทำพี่ตื่นเลยหรอ

เอซ

: ได้ยินเสียง.. ตื่นไปไหน

ข้าวผัด

: เข้าห้องน้ำ..

เอซ

: อืม.. งั้นนอนต่อนะ

ข้าวผัด

: จะไม่วางหรอ?

เอซ

: ห้ามวาง เอาไว้ใกล้ๆด้วย ไม่เห็นหน้าเลย เห็นแต่เพดาน

ข้าวผัด

: ก็ทำเหมือนไม่เคยเห็นหน้ากันงั้นน่ะ แบบนี้เห็นมั้ย?

เอซ

: เค.. นอนได้

ข้าวผัด

: เอาแบบนี้จริงๆใช่มะ?

เอซ

: นอนได้แล้วไอ้เด็กคนนี้

ข้าวผัด

: ก็ได้..

ก่อนจะนอนฉันก็วางมือถือ

เอากล้องไปส่องเพดานเหมือนเดิม..

เอซ

: ข้าวผัด..

ข้าวผัด

: นอนสิ..

เอซ

: บอกว่าไง?

ข้าวผัด

: ข้าวก็เอาไว้ใกล้ๆแล้วไง

เอซ

: ข้าวผัด!

ข้าวผัด

: อ่ะๆ ก็ได้ๆ แค่นี้ก็ดุ

แล้วก็เอามือถือตั้งขึ้น

ให้เห็นหน้าฉัน ตามที่เขานั้นต้องการ

เอซ

: หลับตา

ข้าวผัด

: พี่ก็เหมือนกัน

เอซ

: เราหลับก่อน

ข้าวผัด

: ทำไมข้าวต้องหลับก่อน

เอซ

: เพราะพี่อยากเห็นตอนเราหลับ

ข้าวผัด

: ก็ได้..

จะนอนหลับมั้ยถามจริงๆผู้ชายมานอนจ้องขนาดนี้

ถึงไม่ได้มาจ้องจริงๆแต่แบบนี้มันก็เหมือนกันนะ แต่สุดท้ายก็หลับ

ไม่รู้หลับไปตอนไหนเหมือนกัน ตื่นมาอีกทีก็เช้าละ พอมองไปที่จอมือถือตัวเอง

จอดับไปแล้ว เขาวางไปตอนไหนกัน

วันนี้ตื่นสาย

คงจะนอนดึกนั่นแหละ อาแก้วก็น่าจะไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้ว อาบน้ำเสร็จก็มาทำอะไรกินในครัว

วันนี้ว่างมาก ไม่ได้ไปทำงาน ต้องนอนง้อยอยู่ที่บ้าน ไม่เอาๆไม่อยากอยู่บ้าน

ไปเดินซื้อของตลาดนัดดีกว่า ว่าแล้วก็ขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้า

แล้วก็เตรียมออกจากบ้านกัน ขึ้นแท็กซี่ไปจะได้สะดวก ขี่มอไซค์ไปเดี๋ยวหลงเข้าให้

เอซ

: จะไปไหน?

ข้าวผัด

: เหี้ยๆ มาได้ไง?

เอซ

: ไปไหนหึ๊?

ข้าวผัด

: ไปเดินซื้อของ แล้วพี่มาได้ไง มาตอนไหน?

เอซ

: ดีนะมาถึงก่อน งั้นคงไม่เจอ จะไปไหนทำไมไม่บอก

ข้าวผัด

: ก็.. พึ่งจะนึกได้เมื่อกี้เองว่าจะไป

เอซ

: ดีจริงๆ แล้วจะไปซื้อที่ไหน?

ข้าวผัด

: จตุจักร

เอซ

: ห้ะ?

ข้าวผัด

: ไปจตุจักร จะตกใจอะไร

เอซ

: มันร้อน

ข้าวผัด

: แล้ว?

เอซ

: ไม่เอาไม่ไป

ข้าวผัด

: เดี๋ยวนะ.. ข้าวจะไปเอง

เอซ

: อ่าว.. แล้วพี่อ่ะ ขับรถมาหาเนี้ย

ข้าวผัด

: แล้วจะให้ข้าวทำไง?

เอซ

: เปลี่ยนๆ ไปที่อื่น

ข้าวผัด

: จะไปซื้อของ

เอซ

: ไปซื้อในห้างก็ได้

ข้าวผัด

: ไม่เอาหรอก  ในห้างแพงจะตาย

เอซ

: จะซื้ออะไร พี่จ่ายเอง

ข้าวผัด

: ไม่ได้

เอซ

: ข้าว!

ข้าวผัด

: พี่เอซ!

สรุปฉันก็ได้มาเดินที่จตุจักรสมใจ

ส่วนพี่เอซนะหรอ หึๆ ก็เดินอยู่ข้างๆนี่แหละ ด้วยความที่วันนี้เป็นวันเสาร์ คนมันก็จะเยอะหน่อย

คนข้างๆก็จะหน้าหงิกไปซักนึง เพราะเขาร้อนฉันก็ต้องได้ซับเหงื่อซับหน้าให้อยู่บ่อยๆ

ข้าวผัด

: ก็บอกว่าจะมาเองก็ยังจะตามมา เห็นมะเหงื่อเต็มตัวไปหมด

เอซ

: ก็อยากอยู่ด้วยป่ะวะ ไปเลยจะซื้ออะไรก็รีบๆซื้อ

ข้าวผัด

: มันก็ต้องเดินดูก่อนมั้ย งั้นไปหาร้านเย็นๆนั่งรอข้าวเอามั้ยล่ะ ข้าวจะไปเดินเอง

เอซ

: เข้าใจคำว่าอยากอยู่ด้วยมั้ย อยากอยู่ใกล้ๆอ่ะ

ข้าวผัด

: ก็มันร้อนพี่ไม่ชอบ

เอซ

: ทนได้ ป่ะ เดินต่อเลย

ก็นั่นแหละ

ก็เดินด้วยกันต่อ ฉันก็สนุกกับการซื้อของกิน ตามร้านนั้นร้านนี้ เด็กต่างจังหวัดไงไม่เคยมา

เดินไปด้วย กินไปด้วย ป้อนคนข้างๆไปด้วย ตอนนี้ก็เริ่มแฮปปี้มาบ้างละ เดินกอดคอฉันตลอดเลยก็คงชอบที่ฉันเอาใจ

เพราะเป็นคนป้อนทุกอย่างให้ทั้งหมดจริงๆ ร้อนก็ซับเหงื่อให้ตลอด พอฉันเดินจุใจแล้วก็ควรจะกลับ

เรามาเดินกันไม่กี่ชั่วโมงเองนะ เพราะมันร้อนด้วยแหละ เดินคงไม่ทั่ว

คนเยอะอีกต่างหาก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***