ตอนที่15.. .เป็นห่วง

ข้ามมาอีกวัน

ก็มาเรียนตามปกติ เมื่อคืนพี่เอซเงียบไปเลย ไม่โทรไม่ไลน์มาหาเลย ไม่มีเลย เขาคงเครียดอะไรอยู่แน่ๆไม่รู้ว่าไปร้องเพลงด้วยมั้ย

เมื่อคืนน่าจะไปดูซักหน่อย มาถึงมหาลัยก็เรียนปกติ แต่ทำไม วันนี้ไม่เห็นพี่เอซเลย

เงียบไปรึเปล่า ตอนเที่ยงก็ไม่เห็นที่โรงอาหาร เห็นแต่กลุ่มของพี่ซีโร่ เขาไปไหนของเขา

ทำไมไม่มาเรียน โทรไปหาดีมั้ยนะ แต่คงไม่ดี โทรไปก็ไม่รู้จะคุยอะไรหนิ หรือจะไลน์ไปดีนะ

ลองดูละกัน

[ Chat. ข้าวผัด :ทำไมวันนี้ไม่มาเรียนคะ พี่เป็นอะไรรึเปล่า? ]

ส่งไปก็อ่านทันที

แต่ก็ไม่มีข้อความตอบกลับมา เขาเป็นอะไรกันแน่

และมันก็เป็นแบบนี้อีกหลายวัน

มันไม่ใช่แล้วล่ะ ทำไมเขาไม่ยอมมาเรียน แล้วหายไปเลยนะ ฉันเลยตัดสินใจ

โทรไปหาน่าจะดีที่สุด มันหลายวันแล้วนะ เป็นอะไรกันแน่ แต่สุดท้าย เขาก็ไม่รับ

หรือมันคือการตีตัวออกห่างของเขา ที่เป็นแบบนี้..

เกรซ

: อิข้าว.. ไปกินข้าว..

ข้าวผัด

: อืม..

เกรซ

: ยังติดต่อพี่เอซไม่ได้เลยหรอ?

ข้าวผัด

: อืม..

เกรซ

: เป็นอะไรวะ อยู่ๆก็หาย..

ข้าวผัด

: ไม่รู้.. เค้าไม่เล่นกับกูแล้วมั้ง กูคงยากเกินไป เค้าเลยไม่เอาแล้ว..

เกรซ

: ไม่ใช่ละ ทำไมคิดแบบนั้น..

พวกเราก็มาถึงโรงอาหาร

แล้วฉันก็เจอพี่เอซนั่งอยู่ตรงนี้ แต่ทำไม นั่งคนเดียว กลุ่มพี่ซีโร่ก็อยู่ตรงนี้นี่นา

กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้วงั้นหรอ กลับมาเงียบ และอยู่คนเดียวอีกแล้ว ฉันเลยตัดสินใจ

เดินเข้าไปหาเขา

ข้าวผัด

: ทำไมข้าวโทรหาไม่รับ ไลน์ไปก็ไม่ตอบ?

พี่เอซเงยหน้าขึ้นมามอง

แล้วก็ก้มหน้ากินต่อ ไม่ได้สนใจฉันเลย แล้วทำไมวันนี้ ข้าวตรงหน้า ไม่ใช่ข้าวผัด?

ข้าวผัด

: พี่เอซ.. เป็นอะไร ทำไม..

ซีโร่

: ข้าว..

พี่ซีโร่เดินเข้ามา

เขาดึงฉันออกมาจากตรงนั้น ฉันไม่รู้ ว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ซีโร่

: ปล่อยมันอยู่คนเดียวก่อนนะ

ข้าวผัด

: เค้าเป็นอะไร?

ซีโร่

: ให้มันอยู่กับตัวเองอีกสักพักนะ

ข้าวผัด

: มันหลายวันแล้วนะคะ เค้าเป็นอะไรกันแน่..

ซีโร่

: ซักวันเราก็จะรู้เอง ให้มันได้คิด ว่ามันจะสู้รึเปล่า แค่นั้นเอง นะ..

ข้าวผัด

: ค่ะ ข้าวจะไม่กวนก็ได้ แล้วทำไมต้องกลับไปเป็นเหมือนเดิมมอีก..

ซีโร่

: เฮ้ออ.. เดี๋ยวมันก็หาย ให้เวลามันอีกสองสามวันนะ

ข้าวผัด

: ก็ได้.. บอกเค้าด้วยนะ ข้าวเป็นห่วง แค่ตอบไลน์กับบ้างก็ได้ ข้าวไม่กวนหรอก

ถ้ารู้ว่าเค้ายังสบายดี..

ซีโร่

: อืม.. พี่จะบอกมันให้นะ ไปกินข้าวเถอะป่ะ

วันนึงฉันก็จะรู้เอง

วันนึงฉันก็รู้ว่าเขาเป็นอะไร แค่ตอนนี้อย่าไปกวนเขา ให้เวลากับเขา ก็ได้ ฉันจะทำแบบนั้น

แค่อยากให้รู้ว่าฉันเป็นห่วง ฉันไม่ชอบให้เขาเป็นแบบนี้ มันหดหู่ไปหมด นั่งกินข้าวฉันก็หันไปดูเขาเป็นพักๆเขาก็ยังนั่งก้มหน้าไม่หันมามองบ้างเลย

อะไรกันนะที่มันอยู่ในใจดวงนั้น อยากรู้จริงๆว่ามันคืออะไร ฉันพอจะช่วยเขาได้มั้ย

เกรซ

: กินข้าว.. อย่าเอาแต่กัดปาก..

ข้าวผัด

: อืม..

แล้วมันก็ผ่านไปอีกวัน

ฉันมาถึงมหาลัยวันนี้ ก็เจอเขานั่งอยู่ที่ของเขาแล้ว ก็เหมือนเดิมนั่งคนเดียว

พี่ซี่โร่ก็นั่งกันอีกโต๊ะ อยากจะเข้าไปนั่งด้วย แต่อีกใจก็อย่าเลย

อย่าพึ่งไปกวนเขา..

แทค

: หึๆ! ไง.. มันคงเบื่อแล้วสินะ?

ข้าวผัด

: ออกไป!

แทค

: ทำไม มันเบื่อแล้ว พี่จะกินต่อมันไม่ได้หรอ?

ข้าวผัด

: ขอโทษนะ.. ข้าวไม่ชอบผู้ชายเหี้ย ข้าวไม่ให้พี่กิน

แทค

: ข้าว!

ซีโร่

: เห้ยย! มึงเล่นไรอยู่?

แทค

: จะเอาต่อหรอวะ?

ซีโร่

: ว่าไงนะ?

แทค

: ก็ไอ้เอซมันเบื่อแล้ว มึงจะเอาต่องั้นหรอ?

ซีโร่

: ไอ้สัส!

"ตุบ"

พี่แทค

ล่วงลงไปกองกับพื้นแล้ว ไม่ใช่ฝีมือพี่ซีโร่ แต่เป็นพี่เอซ คงต่อยไปสุดแรง

ไม่งั้นเลือดไม่กบปากขนาดนั้น

เอซ

: ขอบใจ ที่มาเป็นที่ระบายให้กู! มันจะดีมาก ถ้าตอนนี้กูได้ฆ่าใครซักคน!!

ต่อยเขาเสร็จก็เดินกลับไปนั่งที่เดิม

ก่อนออกไปก็มีชี้หน้าพี่แทคไปอีกที บางทีก็ดูน่ากลัวเกินไป

ฉันไม่ชินกับลุคแบบนี้มั้ง

ซีโร่

: จำไว้.. ผู้หญิงคนนี้ ไม่ใช่ของเล่นของใคร ถ้ามึงยังอยากมีจุดยืนตรงนี้

อย่าแส่หาเรื่องอีก ตอนนี้อารมณ์มันไม่ปกติ ระวังมันฆ่ามึงละกัน!

พี่ซีโร่ก็เดินออกไปอีกคน

รวมถึงพี่แทคด้วย ก่อนไปยังหันมามองหน้าฉันเหมือนแค้นมากด้วย

เกรซ

: น่ากลัว..

ข้าวผัด

: เป็นอะไรของเค้า?

เกรซ

: กลับไปซึมอีกแล้ว.. ต้องมีอะไรซักอย่างแน่ๆเลยมึง

ข้าวผัด

: นั่นสิ.. พี่ซีโร่ก็บอกให้ทำได้แค่รอ

เคธี่

: มันต้องมีอะไรแน่ๆ

เกรซ

: ก็ต้องมีอยู่แล้วมะ แค่นี้ก็ต้องพูด

เคธี่

: เออ.. ก็กูอยากมีส่วนร่วม

มันก็เป็นแบบนี้อยู่อีกหลายวัน

ไม่ใช่สองสามวันแล้ว ฉันก็ไม่ได้ไปกวนเขาหรอก ก็มีบ้างที่ส่งข้อความไปหา ว่าฉันเป็นห่วง

กลับมาเหมือนเดิมได้แล้ว เขาก็อ่านมันทุกอย่างที่ฉันส่งไป ก็ยังดีจะยังรู้ว่ายังไม่ได้บล็อคกันไป

ซีโร่

: ข้าว..

อยู่ๆพี่ซีโร่ก็เข้ามาหาฉัน

พี่เอซไม่ได้อยู่ตรงนี้ น่าจะกลับไปแล้ว

ข้าวผัด

: คะ?

ซีโร่

: พี่จะคุยด้วย ว่างมั้ย?

ข้าวผัด

: ว่างค่ะ

ซีโร่

: ส่วนตัว..

ข้าวผัด

: ค่ะ..

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***