ตอนที่13...เค้าไม่เล่นแล้วนะ

ฉันยังยืนค้างอยู่ตรงหน้าห้อง รู้สึกตัว ก็มีคนลากเข้ามาในห้องแล้ว

เกรซ

: สติค่ะลูก.. สติ!

ข้าวผัด

: เฮ้ออ..

เกรซ

: ยังไง?

ข้าวผัด

: กูไม่รู้ อยู่ๆก็ดักรอที่ลานจอดรถ แล้วก็ลากกูมานั่งกับเค้า

เกรซ

: เมื่อวานที่มึงรีบกลับไป พวกกูไปกินข้าวเค้าก็เข้ามาถามหามึง แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะมึง?

ข้าวผัด

: คืนเดียวจบ ซื้อกินนั่นแหละ

เกรซ

: นั่นไง แล้วเค้าว่าไงต่อ?

ข้าวผัด

: มึง.. กูก็บอกเค้าไปใช่ป่ะ ว่ากูไม่เหมือนผู้หญิงพวกนั้นของเค้า

อย่ามาทำให้คนอื่นมองกูว่ากูก็เหมือนผู้หญิงพวกนั้น

เกรซ

: แล้ว?

ข้าวผัด

: เค้าบอกว่า ถ้าแค่อยากได้ก็แค่ชี้นิ้วสั่ง ไม่เสียเวลามาถึงขนาดนี้หรอก

เกรซ

: มึงงง..

ข้าวผัด

: กูก็บอก.. กูไม่ง่ายเหมือนพวกนั้นด้วยนะ

เกรซ

: แล้วยังไงต่อ?

ข้าวผัด

: เค้าบอกว่า...

เกรซ

: ว่าอะไร อิข้าววว...

ข้าวผัด

: ไม่ง่ายแบบนี้ มันดูมีค่ามากรู้มั้ย.. เค้าบอกกูว่า ให้หัดเข้าใจอะไรง่ายๆหน่อย คืออะไรมึง..

เกรซ

: อิข้าว.. เค้าไม่เล่นกับมึงแล้วนะ

ข้าวผัด

: ไม่เล่น?

เกรซ

: ไม่เล่นก็คือเอาจริงไง เค้าก็พูดมั้ยถ้าอยากได้ มึงโดนไปนานแล้วไง แต่มึงไม่ง่ายมึงมีค่ากับเค้า

อ๊ายยย.. น้ำตาจะไหล..

ข้าวผัด

: ห้ะ?

เคธี่

: พูดไม่ออกเลยค่ะ

ไลลา

: จริง.. พี่เอซเอาจริงหรอวะ

แก้ม

: ขนาดนี้แล้วมะ มาแสดงตัวขนาดนี้ มึงดูหน้าไอ้เจแปนมันด้วย

พวกเราก็หันไปมองทางมันกันหมดทุกคน

เมื่อกี้พี่เอซมองหน้ามันสินะ ก็ว่าเห็นจ้องซะนาน

เจแปน

: ทำไมไม่บอก ตัวเบ้งคือคนนี้ เกือบโดนอุ้มแล้วมั้ยกู

เกรซ

: หึๆ ยังจะสู้อยู่ป่ะ?

เจแปน

: สู้ก็เหมือนตายอ่ะเอาจริง

เกรซ

: ฮ่าๆๆ ไอ้นี่

เจแปน

: เราจะไม่ยุ่งกับแกแล้วข้าวผัด บอกพี่เอซด้วยนะ

ข้าวผัด

: ทำไมต้องกลัวเค้าขนาดนั้น

เกรซ

: มึงงง.. ใครไฟท์พี่เอซ ไม่รอดซักรายใครไม่กลัวห้ะ?

ข้าวผัด

: ขนาดนั้นเลยหรอ แล้วกูล่ะ?

เกรซ

: ก็.. แค่เตรียมตัว

ข้าวผัด

: เตรียวตัว?

เกรซ

: อืม..

ข้าวผัด

: อะไรวะ? กูจะไม่รอดเหมือนคนอื่นหรอ

กูไม่ได้ไปไฟท์กับเค้ามั้ย

เกรซ

: ก็รอดูค่ะเพื่อน..

หลังจากนั้น

ก็นั่งเรียนจนเลิกเรียน พี่เอซบอกจะรอกินข้าวด้วย และจะรออยู่ข้างล่างอีกด้วย

ข้าวผัด

: พี่เอซรอกินข้าวด้วยนะ

เกรซ

: ห้ะ?

ข้าวผัด

: เค้าบอกแบบนี้

เกรซ

: เออ.. งั้นก็รีบลงไปสิป่ะ

ลงมาก็เจอทั้งกลุ่มนั่นแหละนั่งอยู่โต๊ะประจำพวกเขา

แต่วันนี้เหมือนมีผู้หญิงมานั่งด้วยนะ พอพี่เอซเห็นฉันลงมาเขาก็เดินมาหา

แล้วก็มาจับมือฉันเดินไปหาเพื่อนๆของเขา

เอซ

: จะไปมั้ย?

ซีโร่

: ไปดิ

“ไปไหนกันหรอคะ?”

ผู้หญิงคนหนึ่งในนั้นถาม

ตรงนี้มีผู้หญิงนั่งกันอยู่สามคน ไม่รู้มานั่งกับใคร

ซีโร่

: กินข้าวดิ เที่ยงแล้ว

“ให้พวกเราไปด้วยนะคะ?”

ซีโร่

: ตามใจสิ โรงอาหารไม่มีเจ้าของหนิ

พี่เอซก็เดินจับมือฉันออกมา

ไม่ได้รออะไรใครแล้ว

ข้าวผัด

: กลัวข้าวหลงหรอ?

เอซ

: อืม..

ข้าวผัด

: เหอะ..

เอซ

: หรือทำได้มากกว่าจับมือ?

ข้าวผัด

: อะไร?

เอซ

: เดินตามมาเถอะ ถามมากจังห้ะ

ข้าวผัด

: เออ..

เอซ

: เออ?

ข้าวผัด

: ชิส์!

เอซ

: กวนจังเลยวะห้ะ?

เขาปล่อยมือออกจากมือของฉัน  แต่เปลี่ยนมาเอาแขนรัดคอฉันแทน

ข้าวผัด

: พี่เอซ.. หายใจไม่ออก

เอซ

: รีบเดิน

ก็โดนรัดจนมาถึงโรงอาหาร

เขาก็จับฉันนั่งลงแล้วสั่งห้ามลุกอีกด้วย ก่อนจะไปซื้อข้าวมาให้ฉัน

เอซ

: อ่ะ.. วันนี้มีไข่ดาวแล้วนะ

ข้าวผัด

: ขอบคุณค่ะ

เอซ

: น้ำมะนาว

ข้าวผัด

: ทำไมมีแก้วเดียว พี่ไม่กินหรอ?

เอซ

: ก็ซื้อแก้วใหญ่มานี่ไง กินด้วยกัน

ข้าวผัด

: ห้ะ?

เอซ

: กินข้าว

ข้าวผัด

: ค่ะ

แล้วทุกคนก็ทยอยเข้ามานั่งกัน

ทั้งเพื่อนของฉัน และเพื่อนของเขาด้วย รวมถึงสาวๆทั้งสามที่ตามมา ตามใครมานะ แต่ดูๆมีคนนึงนะ

จ้องฉันกับพี่เอซไม่หยุดเลย

ซีโร่

: ไม่เบื่อหรอ กินแต่ข้าวผัด?

เอซ :

หึ ไม่อ่ะ..

ข้าวผัด

: ไม่เบื่อค่ะ..

เราสองคนพูดออกมาพร้อมกัน

ก็ไม่รู้หนิว่าถามใคร? ฉันไม่รู้ว่าถามฉันมั้ย

ก็เห็นหันมาทางนี้อยู่นะเมื่อกี้

ซีโร่

: ฮ่าๆๆ..

เกรซ

: ใจตรงกันอ่ะเนอะ..

เอซ

: ไอ้เชี่ยย..

ซีโร่

: กูถามข้าวผัด ไม่ได้ถามมึงหนิ ตอบทำไม?

เอซ

: เออ!

ใช่แล้วล่ะ

ต้องมีคนนึงตามพี่เอซอยู่เพราะตอนนี้พวกเขามองหน้าฉันกันทั้งสามคน ฉันเลยเอาเท้าไปสะกิดคนที่มันนั่งตรงหน้าฉัน

และก็ส่งสัญญาณให้มันหันไปมองคนพวกนั้น แรกๆมันก็งง

แต่พอมันหันไปมองหน้าเจ้าเล่ห์มันก็ออกมาเลย อิเกย์คนนี้มันร้ายมาก

เกรซ

: แล้วพี่เอซไม่คิดจะเบื่อบ้างหรอ ข้าวผัดอ่ะ?

เอซ

: ไม่นะ.. ไม่คิด

เกรซ

: แล้ว.. ข้าวผัดข้างๆล่ะคะ เบื่อป้ะ?

ข้าวผัด

: อิ..

เอซ

: นี่ยิ่งไม่เบื่อเลย หึๆ..

ซีโร่

: โห่.. แต่กูดู น้องเค้าเบื่อมึงนะ จริงป่ะข้าวผัด?

ข้าวผัด

: ห้ะ?

เอซ

: เดี๋ยวโดน.. กินไปเลย เดี๋ยวกูทิ่มให้!

พี่เอซหันส้อมไปทางพี่ซีโร่

ทำท่าจะทิ่มข้าให้จริงๆ ก็ดูเหมือนพี่ซีโร่จะกวนพี่เอซมากไปอ่ะวันนี้

ซีโร่

: โหด..

เกรซ

: ข้าวมึงจะกลับเลยมั้ย?

ข้าวผัด

: อืม..

เอซ

: ไม่มีเรียนแล้วหรอ?

ข้าวผัด

: หึ.. ไม่มีแล้วค่ะ

เอซ

: จะกลับเลยหรอ ทำไมต้องรีบกลับ

ข้าวผัด

: ไปทำงาน..

เอซ

: ไม่ทำวันเดียวไม่จนหรอกข้าว อย่าพึ่งกลับเลยนะ

เกรซ

: พี่เอซก็ไม่มีเรียนแล้วหรอคะ?

เอซ

: ไม่มีแล้วครับ

เกรซ

: แล้วไม่ให้มันกลับ จะพามันไปไหนล่ะคะ?

เอซ

: อยากไปไหนป่ะ?

ข้าวผัด

: ไม่อยาก..

เกรซ

: อยาก.. เมื่อวานมึงบ่นว่าอยากไปดูหนังไม่มีเวลาไปดู วันนี้ไงว่างแล้ว

ข้าวผัด

: ห้ะ?

เอซ

: ไปมะ?

เดี๋ยวนะ..

พูดตอนไหนเนี้ย หางานให้อีกแล้วสินะอิเกย์คนนี้อ่ะ

เกรซ

: ไปสิ มันอยากไปอยู่แล้ว

เอซ

: ตกลงไปนะ

ปฏิเสธอะไรได้มั้ย

ก็เออออกันอยู่สองคน

“พวกเราไปด้วยสิ

พวกเราว่างอ่ะ”

ซีโร่

: งั้นก็ไปกันหมดนี่แหละ

วิธีแก้ปัญหาสินะ??

เอซ

: ก็นึกว่าเรามีเรียนต่อ งั้นคงพาไปกินข้างนอกแล้ว

ข้าวผัด : อืม.. ก็ไม่เห็นเป็นไร

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***