ตอนที่10...เป็นของเล่น ไปแล้วหรอ

กินข้าวกันเสร็จ

พวกเราก็จะแยกมาเรียน..

เอซ

: ไปเรียนแล้วหรอ?

ข้าวผัด

: ค่ะ..

เอซ

: อืม.. ตั้งใจเรียนนะ

ข้าวผัด

: ค่ะ..

ซีโร่

: จะกลับไม่กลับ?

เอซ

: รีบก็ไปก่อนเลยป่ะ

ซีโร่

: กูก็แค่ถาม ก็นึกว่าจะรอจนน้องเค้าเรียนเสร็จ

เอซ :

ได้นะ เอาป่ะล่ะ

ซีโร่

: ไอ้เหี้ยกูมีธุระ

เอซ

: เหอะ! พี่จะกลับเลยนะ

พี่ไม่มีเรียนแล้ว

ข้าวผัด

: อืม.. ค่ะ..

เอซ

: ไปนะ..

ข้าวผัด

: ค่ะ..

เอซ

: ไปแล้วนะ

ข้าวผัด

: ค่ะ

เอซ

: ไป..

ซีโร่

: โว้ยย.. จะไปหรือไม่ไป!

เอซ

: เออ! ไปจริงๆแล้วนะ

ข้าวผัด

: ไปซักทีเถอะพี่เอซ

เอซ

: อ่าว..

ซีโร่

: ฮ่าๆๆ สม!

จากนั้นพี่ๆเขาก็เดินออกไป

เคธี่

: ยังไง? กูตกข่าวใช่มะ?

ไลลา

: ใช่ๆ ยังไง?

แก้ม

: นั่นสิยังไง?

เกรซ

: โอ้ยย.. ลำไยถามอยู่นั่น ก็เห็นมั้ยพวกมึงอ่ะ

เคธี่

: เดี๋ยว.. มึงรู้เรื่องนี้ด้วยหรอ?

เกรซ

: โห๊ะๆๆ รู้สึกชนะ

เคธี่

: อีๆๆ..

เกรซ

: หยุดค่ะ.. หุบปากไปเลย ไม่ต้องชม

เคธี่

: อิเกย์!

เกรซ

: อ๊ายยย..

ข้าวผัด

: โว้ยย.. ไปเรียน

แล้วฉัน..ก็เดินนำพวกมันออกมา..

เคธี่

: อิข้าว.. กูยังไม่รู้เรื่องเลยนะ มาคุยกับกูก่อน อิข้าว..

ข้าวผัด

: หลีกทางด้วยค่ะ

แทค

: เป็นของเล่นให้ไอ้เอซไปแล้วหรอ?

ข้าวผัด

: หลีก!

แทค

: ว่าไงล่ะ พี่ถามอยู่นะ

ข้าวผัด

: ค่ะ.. พอใจแล้วใช่มั้ย งั้นหลีก!

แทค

: ก็นึกว่าจะได้ยาก ที่ไหนได้ ก็ง่ายเหมือนกัน

ข้าวผัด

: เห้ย!

แทค

: มันซื้อคืนเท่าไหร่ล่ะ เผื่ออยากจะซื้อบ้าง

เกรซ

: เกินไปมั้ยวะพี่!

แทค

: ก็เรื่องจริงหนิ ก็เห็นยอมรับ ว่าเป็นของเล่นไอ้เอซ

อิเหี้ย! ใครโทรมาตอนนี้

กำลังจะอ้าปากด่าอยู่แล้วเชียว เชี่ยย! นอกจากจะมีไลน์แล้ว ยังมีเบอร์ไปอีก คงไม่แอดทุกอย่างทั้งหมดหรอกใช่มะ

แต่มาแนวนี้มันก็คงไม่แน่

[ Tel. เอซ]

ข้าวผัด

: ค่ะ..

เอซ

: มองมาทางขวา..

ฉันก็หันไปตามที่เขาบอกกลุ่มของพี่เอซยังยืนกันอยู่ตรงนั้น

แสดงว่ายังไม่ไป และก็คงมองตั้งนานแล้ว

เอซ

: บอกไอ้แทคมันมองมาทางนี้

ฉันก็ขี้มือไปทางพี่เอซตามที่เขาบอก

ไอ้พี่แทคมันก็หันไปมองตามพี่เอซ ก็แค่ชี้หน้าก็แค่นั้น ไม่ได้ทำอะไรมากมาย

แล้วพี่แทคมันก็เดินหนีไป

เอซ

: มันพูดอะไรกับเรา?

ข้าวผัด

: ไม่มีอะไร

เอซ

: ข้าวผัด..

ข้าวผัด

: ช่างมันเถอะ ข้าวจะไปเรียนแล้วแค่นี้นะ

ฉันกดวางสายแค่นั้น

แล้วก็เดินไปขึ้นเรียน หงุดหงิดชะมัดอะไรนักหนา

เคธี่

: มึง.. พี่เอซน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ?

เกรซ

: ถามกู?

เคธี่

: ก็มึงเป็นติ่งเค้า มึงก็น่าจะรู้ มึงดูเมื่อกี้แค่พี่เอซชี้หน้าแค่นั้น

ไอ้พี่แทคมันหน้าถอดสีเลยนะมึง

เกรซ

: อืม.. ก็ใช่เล่นเลยนะ

เคธี่

: หึ้ยย.. แล้วตกลงอิข้าว..

เกรซ

: ยังอิดอก.. ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน จบค่ะ..

เคธี่

: มึงรู้ได้ไง.. มึงไปอยู่ใต้เตียงมันหรอ?

เกรซ

: โอ้ยยอินี่.. ยังก็คือยัง แค่นี้..

เคธี่

: พี่เอซ มาตามจีบอิข้าวจริงหรอวะ ไม่น่าเชื่ออะ..

เกรซ

: มันก็สวยออกขนาดนี้มะ

เคธี่

: อันนี้กูก็ไม่เถียง แต่มันห้าวจะตายไป ดูสิไฟท์กับใครได้ทุกคน

มองยังไงมันก็ทอมอะมึง

ข้าวผัด

: บางทีก็ควรจะนินทาตอนกูไม่ได้อยู่ตรงนี้มะ ทอมบ้าอะไรของมึง

เคธี่

: ไม่ได้นินทา แค่คุยกัน

ข้าวผัด

: จ้าาาา...

เคธี่

: แล้วตกลงยังไง ไปโบ๊ะบ๊ะ กันตอนไหน?

ข้าวผัด

: โบ๊ะบ๊ะ อะไรของมึง?

เคธี่

: ก็คุยกันไง คุยกันตอนไหน?

ข้าวผัด

: ก็ตั้งแต่วันที่โดนตบ ตั้งแต่วันนั้นเค้าก็เข้ามากวนตีนกูทุกวัน

เกรซ

: ดูพูด เค้าเรียกอ่อย อ่อยจ้ะอ่อย ผู้ชายมาอ่อยมัน

เคธี่

: พี่เอซเนี้ยนะอ่อย?

เกรซ

: จ้ะ.. ใช่แล้วจ้ะ อ่อยแรงมากแม่ อ่อยเหมือนจะกินอิข้าววันนี้เดี๋ยวนี้เลยจ้ะ วันนี้ก็เห็นหนิว่าเค้าอ่อยยังไง

อินี่ก็ได้แต่กัดปาก

ข้าวผัด

: ก็.. มันตั้งตัวไม่ทัน

เกรซ

: วันนี้น่ารักจัง งุ้ยย.. แต่งหน้าแบบนี้ทุกวันนะ จะได้น่ารักทุกวัน อ๊ายยยย..

ข้าวผัด

: เหอะๆ ไหนล่ะ กูยังไม่ได้เห็นหน้าตัวเองเลย มันเป็นยังไง

เกรซ

: อ่ะ.. ดูซะ..

มันยื่นกระจกมาให้ฉัน

ก็.. ไม่ได้แต่งเข้มอะไรหนิ มันก็มีคิ้วมาเพิ่ม แก้มชมพูนิดๆแค่นั้น ปากก็ชมพูอยู่แล้วไม่ต้องเติม

ไม่มากมายอะไรซักหน่อย แต่.. นี่ผมทรงอะไร

ข้าวผัด

: อิเค!

เคธี่

: อ๊าย! หยาบคาย เคธี่ เรียกซิเคธี่

ข้าวผัด

: ผมทรงอะไรของมึง?

เคธี่

: น่ารักล่ะสิ?

ข้าวผัด

: อย่างกะเด็กอายุห้าขวบ

เคธี่

: ฮ่าๆๆ อิบ้าเกินไป เค้าก็ทำกันทั่วบ้านทั่วเมืองมะ ถ้ากูผมยาวๆแบบนี้กูก็จะทำเหมือนกันแหละ

น่ารัก..

เกรซ

: ดูเบ้าหน้าตัวเองด้วยค่ะ

เคธี่

: กูก็สวยมะ

เกรซ

: จ้ะ.. สวยมากกกเลยจ้าาา..

มันทำผมให้กับฉัน

ด้วยทรงมัดจุกทั้งสองข้าง อย่างกะเด็ก

“ข้าวผัดๆ..”

ข้าวผัด

: อะไร!

เกรซ

: ดู๊ดู ดูมันคุยกับผู้ชาย อย่างกะจะกินหัวเค้า

“ขอเบอร์หน่อยดิ..”

ข้าวผัด

: 38..

เกรซ

: เดี๋ยว.. นั่นเบอร์รองเท้า กวนตีนเค้าทำไม แล้วมาขอเบอร์มันทำไม จะจีบมันหรอ?

“ไม่ได้หรอ..

เราชอบอ่ะ..”

ข้าวผัด

: ตรงดีเนอะ

เกรซ

: ชื่อไรนะ? ชื่อไรน้าาาา..

“เจแปน..”

เกรซ

: เออใช่ๆ เจแปน..

เจแปน

: ตกลงให้มั้ย?

ข้าวผัด

: ไม่

เกรซ

: โอ้ยอินี่.. ผู้ชายมาจีบ สวยๆหน่อยได้มั้ย

เจแปน

: ฮ่าๆๆ นี่แหละข้าวผัด

เกรซ

: จะจีบมัน แน่ใจแล้วหรอ?

เจแปน

: ทำไมอ่ะ?

เกรซ

: เปล่าๆ ไม่มีอะไร แค่ช่วงนี้มันฮอต มีแต่คนรุมจีบแค่นั้นเอง

ถ้าคิดว่าสู้คนอื่นได้ก็จีบสิ

ข้าวผัด

: อ้าว..

เกรซ

: เค้าแค่จีบ เค้าไม่ได้ลากมึงไปเป็นเมียแมะ

เจแปน

: ใช่.. เห็นคู่แข่งแล้วก็หวั่นนิดๆนะ

เกรซ

: เห็นหรอ เห็นใคร?

เจแปน

: ก็.. พี่แทคไง

เกรซ

: แล้ว?

เจแปน

: ยังมีอีกหรอ?

เกรซ

: ตัวเบ้งเลยล่ะ

เจแปน

: ห้ะ?

เกรซ

: ถ้ามั่นใจว่าสู้ได้ก็สู้สิ มะเอามือถือมาสิจะแอดไลน์มันให้

เจแปน

: จริงป่ะ

พอมันให้ไลน์ฉันกับเพื่อนในห้องไป

มันก็ไล่เขาไปนั่งที่ตัวเองทันที

ข้าวผัด

: ถามกูบ้าง จะหาผัวให้กูอย่างเดียวเลยอิพวกนี้

เคธี่

: เดี๋ยวนะ.. มึงอยู่อีกทีมไม่ใช่หรอ ตกลงมึงทีมใครคะ?

เกรซ

: ทีมอยากให้เพื่อนได้ผัวดีค่ะ เพื่อนต้องมีตัวเลือกหลายๆคน

เคธี่

: จ้ะ.. ขอให้พี่เอซรู้ว่ามึงอยู่เบื้องหลัง

เกรซ

: อินี่.. ปากเสีย ขนลุกเลยกู ก็กูอยากรู้พี่เอซแค่อยากกินเล่น

หรืออยากกินไปตลอดกันแน่ อยากรู้เหมือนกันถ้าเห็นมีคนมาจีบอิข้าว

จะมีปฏิกิริยายังไงน้าาา..

ข้าวผัด

: น้าาา.. หน้ามึงนี่! ระวังไว้เลยนะ ถ้าพี่เอซถามกูไม่ปิดด้วยนะ

กูจะบอกว่ามึงนั่นแหละตัวดี

เกรซ

: เพื่อนก็อย่าร้ายแบบนั้นสิ มึงก็อ้างอะไรไปก็ได้มะ ทำงานกลุ่มด้วยกันอะไรก็ว่าไปสิ

เยอะแยะไป..

ก็นั่นแหละ..

เพราะก็ยังไม่มีใครรู้พี่เอซจะเข้ามาในรูปแบบไหนกันแน่

อยากเล่นหรืออะไรไม่มีใครรู้ มันก็คงต้องมองกันไปนานๆ

[ Chat.เอซ: เลิกเรียนยัง? ]

**[ Chat. ข้าวผัด: ค่ะ.. ]

[ Chat. เอซ: กลับบ้านดีๆนะ คืนนี้เจอกันนะ.. ]**

หลังจากนั้น ฉันก็แค่กดส่งสติ๊กเกอร์ไปให้แค่นั้น ไม่ได้ตอบอะไรกลับแล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***