ตอนที่9...วันนี้..น่ารักจัง

ใจจริงก็อยากกลับแหละ

แต่อิเกย์เพื่อนฉันมันยังไม่อยากกลับ  มันกำลังเพลินกับการนั่งมองผู้ชายอยู่ และก็นั่งอยู่ตรงนี้กันมาเป็นชั่วโมงแล้วนะ

พอสี่ทุ่มกว่าพี่เอซก็ลงจากเวที ทำไมลงเร็วจัง ทุกที่เขาต้องเล่นถึงห้าทุ่มไม่ใช่หรอ

เขาหายไปหลังเวทีซักพัก แต่อยู่ๆก็โผล่มาข้างหลังฉัน..

ข้าวผัด

: เหี้ย!!!

เอซ

: เมื่อไหร่จะเลิกเรียกพี่ว่าเหี้ยซักที?

ข้าวผัด

: ก็.. ก็.. มาโผล่ข้างหลังได้ไง ตกใจหนิ..

เอซ

: จะกลับยัง?

ข้าวผัด

: ค่ะ

เกรซ

: ยัง.. ยังไม่กลับ

ข้าวผัด

: เอ้า.. จะอยู่ทำไมอีก?

เกรซ

: พึ่งสี่ทุ่มกว่าเอง..

ข้าวผัด

: ก็..

เกรซ

: ก็อะไร.. พรุ่งนี้เรียนบ่าย จะอ้างอะไรอีก

เอซ

: งั้นอยู่ต่ออีกแป๊บนึงนะ ค่อยกลับพร้อมกัน

ข้าวผัด

: อืม.. ก็ได้

เกรซ

: พี่เอซ ไม่ร้องต่อหรอคะ?

เอซ

: หมดคิวแล้ว ช่วงนี้นักร้องมาใหม่เยอะ แย่งคิวไปหมดละ

เกรซ

: เอ้าหรอ..

เอซ

: เราไม่ดื่มหรอ?

ข้าวผัด

: หึ๊? นี่ไง น้ำเขียว

เอซ

: หึๆ

อะไร..

แค่นี้ก็ต้องส่ายหน้าด้วย ดื่มน้ำเขียวผิดไรเนี้ย แล้วเขาก็เรียกเด็กเสิร์ฟ เด็กเสิร์ฟก็ชงเหล้ามาให้

แต่เหมือนพี่เอซนั่งอยู่ตรงนี้ จะมีคนฝากเหล้ามาให้หลายแก้วแล้วนะ แต่ก็ไม่เห็นเขาจะดื่มเลยแม้แต่แก้วเดียว

เอซ

: อ่ะ..

ข้าวผัด

: คะ?

มันเป็นเศษกระดาษหลายๆใบ

จำไม่ผิด มากับแก้วเหล้านั่นแหละ พอเปิดดู มีแต่เบอร์โทรไอดีไลน์ และหมายเลขโต๊ะ

แล้วก็มีชื่อมาด้วย

ข้าวผัด

: เอามาให้ข้าวทำไม?

เอซ

: ก็.. ไม่อยากได้ ฝากทิ้ง

เกรซ

: อุ้ยตาย.. มานี่กูทิ้งให้

แล้วทุกอย่างในมือของฉันตอนนี้

ก็ถูกเพื่อนฉันมันก็คว้าไปแล้วก็ปาลงถังขยะ

เกรซ

: นกนะจ๊ะ

อะไรของมัน

นกอะไร เกี่ยวอะไรกับนก งง.. ก็นั่งกันอีกสักพัก พี่เอซก็คุยเก่งใช่เล่นเลยนะ

นึกว่าจะเป็นคนนิ่งๆซะอีก ฉันก็ก้มไปดูนาฬิกาที่ข้อมือบ่อยๆก็คงจะเป็นที่สังเกตแหละมั้ง

เอซ

: อยากกลับแล้วหรอ?

ข้าวผัด

: ค่ะ.. ห้าทุ่มแล้ว ข้าวขี่มอไซค์มานะ

เอซ

: เห้ย! จริงปะเนี้ย แล้วทำไมไม่บอก

ข้าวผัด

: ก็ขี่งี้มานานแล้วมั้ยล่ะ

เอซ

: ทุกทีที่มาก็ขี่มอไซค์มา?

ข้าวผัด

: อืม..

เอซ

: โห่.. ไม่กลัวเลยไงห้ะเรา ป่ะ.. งั้นก็กลับเถอะกว่าจะถึงบ้านอีก

ตกลงว่าจะกลับกันแล้วก็เรียกเช็คบิล

สุดท้ายพี่เอซก็จ่ายเองหมด อิเกย์ยิ้มแฉ่งเลยทีนี้

เอซ

: พี่ขับไปส่งมั้ย บ้านอยู่ไกลมั้ย?

ข้าวผัด

: ไม่เป็นไร ไม่ไกลหรอก สิบนาทีก็ถึง

เอซ

: แน่นะ?

ข้าวผัด

: ค่ะ

ฉันก็เดินมายังตรงที่ฉันจอดรถไว้

ก็แยกกันกับอิเกรซแล้ว เพราะมันจอดอีกที่ พี่เอซก็เดินมาส่ง ฉันก็เลยไล่ให้เขากลับไป

เอซ

: ไม่ให้ไปส่งแน่นะ?

ข้าวผัด

: แน่.. พี่กลับได้แล้ว

เอซ

: งั้นตามใจ ขับรถดีๆอย่าซิ่งมากเข้าใจมั้ย

ข้าวผัด

: ค่ะ

เอซ

: พรุ่งนี้เจอกันที่มหาลัยนะ

ข้าวผัด

: ค่ะ

ฉันก็ทำการควบรถ

ใส่หมวกกันน็อค พี่เอซก็เดินกลับไปที่รถเขาแล้ว ฉันก็หันไปมองเขาอีกทีก่อนจะออกรถ

แต่เหมือน มีคนสองสามคนกำลังยืนอยู่ตรงหน้าพี่เอซ หรือจะหาเรื่อง? ไม่ได้..

อิข้าวต้องไปช่วย ฉันเลยขี่รถออกมาแล้วก็จอดตรงนั้น ก่อนจะลงไปขวางไม่ให้เขาทำอะไรพี่เอซได้

ข้าวผัด

: จะทำอะไร?

เอซ

: เห้ย.. อะไรเนี้ย?

ข้าวผัด

: ถอยไปเลยนะ ไม่งั้นจะตะโกนจริงๆด้วย ว่าพวกพี่จะมาทำร้ายเค้า

พวกนั้นก็หันไปมองหน้ากัน

แล้วก็มองไปทางพี่เอซอีกครั้ง จากนั้นพวกเขาก็แยกเดินออกไป

"ก๊อกๆ.."

เอซ

: ทำอะไร?

เขาเคาะหมวกกันน็อคของฉัน

แล้วก็จับฉันหันหน้าไปหา ก่อนจะเปิดกระจกตรงหมวกขึ้น

เอซ

: ห้ะ?

ข้าวผัด

: ก็.. พี่จะโดนต่อยไง เลยมาช่วย..

เอซ

: แล้วไม่กลัวเลยรึไง?

ข้าวผัด

: กลัวทำไม ข้าวก็มีมือมีเท้า นี่..

ยกมือยกเท้าให้เขาดูไป

เผื่อเขาไม่เชื่อ..

เอซ

: แล้วคิดว่าตัวแค่นี้จะไปสู้เค้าได้หรอ?

ข้าวผัด

: ก็ยังดี ดีกว่าให้พี่สู้คนเดียว

เอซ

: ไอ้เด็กคนนี้ หึๆ ป่ะ.. ไม่มีอะไรแล้ว กลับได้แล้ว

ข้าวผัด

: ไม่มีแล้วจริงนะ?

เอซ :

อื่อ.. ไปกลับบ้าน

เขาพับกระจกหมวกกันน็อคฉันลง

แล้วก็จับฉันมาที่มอไซค์ของฉัน

เอซ

: กลับบ้าน..

ข้าวผัด

: อือ..

ก็แยกย้ายกันกลับจริงๆแล้วล่ะ..

วันนี้มีเรียนบ่าย

ก็ตื่นสายได้ ตื่นมาอาแก้วก็คงออกไปทำงานนานแล้ว ฉันก็ทำธุระส่วนตัวเสร็จก็จะออกไปเรียนก็คงไปกินข้าวที่มหาลัยเลย

ฉันจะมาถึงสายสุดทุกวันอยู่แล้ว ไม่เคยมาเป็นคนแรกหรอก มาถึงก็ต้องมีคนมานั่งรอใต้ตึกอยู่ทุกวัน

เคธี่

: มึงดูสภาพตัวเองมั้ยมาถึงนี่อ่ะถามจริง

ข้าวผัด

: อะไร?

เคธี่

: โอ้ยย.. อินี่ มานี่นั่งลง ผู้หญิงห่าอะไรผมก็ไม่รู้จักหวี

ข้าวผัด

: ก็หวีแล้วมะ

เคธี่

: ลืมหรือไงคะ ว่ามึงขี่มอไซค์มา

ข้าวผัด

: ก็สางๆแล้วไง

เคธี่

: โอ้ยย.. จะบ้าตาย

ข้าวผัด

: จะทำอะไร.. เบาๆเจ็บ

เคธี่

: ผมหรืออะไร  โอ้ยย.. อยู่เฉยๆกูจะทำผมทรงน่ารักๆให้

ข้าวผัด

: เจ็บบบบ..

เคธี่

: ก็อยู่เฉยๆ

ข้าวผัด

: เสร็จแล้วใช่มะ?

เคธี่

: โอ้ยอิบ้า ได้ข้างเดียวอยู่เนี้ย..

ข้าวผัด

: เออ.. ก็เร็วสิ หิวข้าวเนี้ย ยังไม่ได้กิข้าวเลยนะ

เคธี่

: กูก็ยังไม่ได้กิน ก็รอพวกมึงอยู่เนี้ย

ข้าวผัด

: คงจะมาตอนเข้าเรียนเลยแหละ

เคธี่

: อิเกย์วิ่งมานั่นไง

เกรซ

: ทำอะไรกัน?

เคธี่

: กินข้าวอยู่มั้งคะ

เกรซ

: เอ๊ะอินี่!

เคธี่

: มึงดู เป็นผู้หญิงซะเปล่า ไม่รักสวยรักงามบ้างเลย เสียดาย

เกรซ

: เออ.. หัดแต่งหน้ามั้งมะ

ข้าวผัด

: แต่งทำไม?

เกรซ

: โอ้ยย.. ขัดใจ มานี่กูจะแต่ให้สวยๆ

ข้าวผัด

: ไม่เอา..

เกรซ

: อยู่นิ่งๆแต่งอ่อนๆไม่น่าเกลียดหรอกหน่า

ข้าวผัด

: โอ้ยย.. วุ่นวาย

ก็ปล่อยให้พวกมันทำกันไป

ขัดอะไรไม่ได้หรอก สู้แรงพวกมันไม่ไหว ก็พวกมันเป็นผู้ชาย

เกรซ

: อ่ะ.. สวยค่ะลูกสาว

เคธี่

: น่ารักค่าา..

ไลลา

: หู้ยย.. ทำไมวันนี้น่ารักจัง

ข้าวผัด

: ก็อิพวกนี้

แก้ม

: เออ.. แต่งแบบนี้ดิน่ารัก

เคธี่

: ไปค่ะ.. กูหิวข้าวมาก จะกินควายได้ทั้งตัวละ

พวกเราก็เดินมาโรงอาหารกัน

ทำไมคนมองฉันเยอะจัง อิพวกนี้มันแกล้งอะไรฉันรึเปล่าเนี้ย ไม่ได้ส่องกระจกก่อนออกมาด้วยสิ

ข้าวผัด

: มึง.. พวกมึงไม่ได้แกล้งกูกันใช่มะ ทำไมคนต้องมองขนาดนี้ด้วย?

เคธี่

: ไม่ได้แกล้ง มึงสวยไง เค้าเลยมองกัน

ข้าวผัด

: ไม่ใช่ละ พวกมึงต้องแกล้งกูแน่ๆเลย ใช่มะ!

ไม่ตอบ..

มันต้องแกล้งฉันจริงๆแน่ๆเลย อิเกรซมันแต่งหน้าให้ หรือมัน.. มันแน่ๆ..

ข้าวผัด

: อิเกรซ มึงแน่ๆ..

ฉันหันหลังเพื่อจะต่อว่ามันซักหน่อย

แต่สุดท้ายก็ต้องได้หยุดกึกไปทันที

เอซ

: วันนี้.. น่ารักจัง

เชี่ยย!!

มาตอนไหน แล้วอะไรคือเดินตามกันมาเป็นกลุ่มขนาดนี้ ที่คนมอง เพราะมองพวกนี้กันสินะ

เขาเดินตามมานานแค่ไหนแล้วเนี้ย แล้วฉันก็หันหน้ากลับ ตอนนี้รู้สึกว่าเขินมาก หน้าคงแดงแจ๋แล้วล่ะ

เผลอกัดปากตัวเองไปรึเปล่านะเมื่อกี้

เอซ

: ทำไมต้องกัดปาก?

นั่นไง..

กัดจริงๆด้วย ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นทุกครั้ง เวลาอยู่ต่อหน้าเขา ฉันก็ไม่ได้ตอบอะไร

แล้วก็ควรรีบเดินไปจากตรงนี้ดีกว่า

เอซ

: รอด้วยดิ

เขาก็เดินตามมาติดๆ

ฉันเข้าโรงอาหารมาก็เดินไปสั่งข้าว และกำลังจะอ้าปากสั่ง..

เอซ

: ข้าวผัด สองที่ครับ

ก็นั่นแหละ

ได้ข้าวกับน้ำแล้วฉันก็หาที่นั่ง พี่เอซก็ตามมานั่งด้วยอีก

เอซ

: อะไร? มองอะไรขนาดนั้น นั่งด้วยไม่ได้ไง?

ข้าวผัด

: ก็.. ทำไมไม่ไปนั่งกับเพื่อนพี่ล่ะจะมานั่งกับผู้หญิง และอิเกย์พวกนี้หรอ?

เอซ

: เดี๋ยวไอ้พวกนั้นมันก็มา

ข้าวผัด

: ห้ะ?

เอซ

: กินสิ

ข้าวผัด

: อือ..

อะไรของเขา

เริ่มไม่ค่อยเข้าใจแล้วนะ ที่ตามนี่ต้องการอะไรจากฉันกัน ถ้าแค่อยากได้

ก็คงไม่มีให้หรอกนะ

เกรซ

: อุ้ตะ.. พี่เอซ นั่งนี่ด้วยหรอ?

เอซ

: ขอนั่งด้วยคนนะ

เกรซ

: ยินดีค่า.. อ่าว วันนี้ไม่กินไข่ดาวอ่ะ?

ข้าวผัด

: ไม่ได้สั่ง..

เกรซ

: ทุกทีก็กินทุกวัน ทำไมวันนี้ไม่สั่งยะ?

ข้าวผัด

: ไม่ได้เป็นคนสั่ง

เกรซ

: อ๋อ..

แล้วมันก็พยักหน้ามาให้

ก่อนที่จะหันไปมองทางพี่เอซ ก็คงจะเข้าใจสิ่งที่ฉันบอกไป

เอซ

: กินไข่ดาวด้วยหรอ? พี่ไม่รู้ ขอโทษนะ วันหลังจะสั่งไข่ดาวให้ด้วย

ข้าวผัด

: ไม่เป็นไร ช่างงมันเถอะ

เอซ

: อ่ะ.. นี่ไข่ดาว

อยู่ดีๆ

ไข่ดาวก็ลอยมาในจานข้าวของฉัน เลยทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปมองด้วยความสงสัย

มันลอยมาจากไหนกันล่ะ??

ซีโร่

: อะไรของมึง!

เอซ

: ขอ.. ไม่ได้ไง

ซีไร่

: ไอ้นี่..

ข้าวผัด

: ทำไอะไรของพี่เนี้ย

เอซ

: อ้าว.. ก็จะกินไข่ดาว

ข้าวผัด

: แต่พี่จะขโมยไข่ดาวคนอื่นแบบนี้ไม่ได้นะ นี่ค่ะ.. ข้าวคืน

ซีโร่

: ไม่เป็นไร กินเถอะ พี่ไม่กินก็ได้

ข้าวผัด

: แต่มันเป็นของพี่นะ

ซีโร่

: แต่ตอนนี้มันเป็นของเราไปแล้ว กินไปเถอะ

ข้าวผัด

: อ้าว.. พี่เอซนี่!

เอซ

: อะไร?

ข้าวผัด

: เฮ้ออ..

เอซ

: กินสิ..

ก็ต้องกินแบบรู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้

เพื่อนๆฉันมันก็นั่งกินกันแบบเกร็งๆนั่นแหละ คนก็มองกันจัง มีอะไรน่ามองนักหนา คงจะมองพี่เอซกันสินะ

ฉันกินเสร็จก็เงยหน้ามองเพื่อนๆของฉัน โอ้โห! ถ้าจะกินช้ากันขนาดนี้

แล้วก็หันไปมองคนรอบข้าง

นี่คือเกร็งกันทุกคนเลยหรอ พี่ๆเขาก็เหมือนกัน กลุ่มพี่เอซ มีประมาณห้าหกคน

ด้วยความที่มันเป็นโต๊ะยาว ก็นั่งกันหมดทุกคนนั่นแหละ เพื่อนพี่เอซอยู่ฝั่งนึง

เพื่อนๆฉันก็นั่งอีกฝั่ง ส่วนพี่เอซ ก็นั่งข้างฉันนี่แหละ

ข้าวผัด

: จะบ่ายแล้ว รีบๆกินได้มะ

เกรซ

: เออ.. อย่าเร่ง

เอซ

: ใครทำผมให้?

ข้าวผัด

: อิเคธี่.. ทำไมมันน่าเกลียดใช่มะ? เห็นมั้ยมึงแกล้งกู

เอซ

: ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ น่ารักออก แล้ว.. แต่งหน้าเป็นด้วยหรอ?

ข้าวผัด

: อิเกรซ..

เอซ

: หัดแต่งหน้ามั้งนะ จะได้น่ารักแบบนี้ทุกวัน

อะไรของเขานะ

พูดอะไรออกมา แบบนี้ก็เขินแย่ เขินอ่ะ.. ไม่รู้จะพูดอะไรเลย รู้แค่ว่า รู้สึกเขิน

เอซ

: ไม่เจ็บรึไง?

ข้าวผัด

: ห้ะ?

เอซ

: ก็ชอบกัดปากตัวเอง

กัดอีกแล้วหรอ

ฉันว่าฉันต้องทำเวลาเขินแน่ๆเลย เพราะมันเป็นแบบนี้ทุกทีจริงๆ

ข้าวผัด

: อืม..

ซีโร่

: เฮ้ออ..

เอซ

: เป็นไร?

ซีโร่

: รำคาญ!

เอซ

: ก็ไปสิ  ตามมาทำไม

ซีโร่

: โว๊ะ! มึงนั่นแหละ บอกให้กูตามมา

เอซ : หรอ?

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***