ตอนที่8...พี่ก็ชอบ กินข้าวผัดนะ

 ผู้ชายที่ชื่อซีโร่

เขาอยู่กลุ่มเดียวกับพี่เอซด้วยนะ ที่เขาบอกแค่มาทำตามคำสั่ง หรือว่า

จะเป็นคำสั่งของพี่เอซกันนะ ก็คงจะมาช่วยแหละมั้ง เหมือนตอนที่มาช่วยตอนโดนเมียอิพี่แทคมาหาเรื่องไง

เกรซ

: สองทุ่มต้องถึงร้าน

ข้าวผัด

: รู้แล้ว กลับแล้วนะ กูต้องไปทำงานต่อ

เกรซ

: เออ.. อย่าผิดนัดกูเด็ดขาดเลยนะ

ข้าวผัด

: เออ..

ฉันก็เดินมาจนถึงลานจอดรถ

แต่เดี๋ยวนะ ต้องทำขนาดนี้เลยหรอ ต้องเอารถมาขวางกันขนาดนี้เลยรึไง

เอซ

: กลับแล้วหรอ?

ข้าวผัด

: ค่ะ

เฉย..

ยังเฉย อิข้าวควบรถแล้วนะ จะไม่คิดเลื่อนรถให้เลยรึไงกัน

ข้าวผัด

: พี่.. เลื่อนรถให้หน่อยได้มั้ย

เอซ

: อ่าว.. ขวางอยู่หรอ?

ก็กล้าถามอะเนอะ..

ข้าวผัด

: พี่เอซ.. ข้าวรีบ ต้องไปทำงาน

เอซ

: หรอ?

ข้าวผัด

: ขอทางด้วยค่ะ

เอซ :

ทำงานที่ไหนอ่ะ?

ข้าวผัด

: เคยบอกไปแล้ว

เอซ

: ยัง..

ข้าวผัด

: ทำอยู่ในครัวที่โรงแรม

เอซ

: อ๋อ.. โรงแรมไหนอ่ะ เผื่อจะได้ไปนั่งกิน

ข้าวผัด

: พี่เอซ.. ข้าวจะไปไม่ทัน มันจะห้าโมงแล้วนะ เดี๋ยวก็โดนหักเงินหรอก

เอซ

: อ่ะๆ โอเคๆ ไม่แกล้งละ คืนนี้.. จะได้เจอมะ?

ข้าวผัด

: ไม่รู้ ไม่ว่างหรอก

เอซ

: แต่พี่รอเราทุกวันเลยนะ จะไม่ไปดูพี่แล้วจริงหรอ..

คือต้องอ่อยแรงขนาดนี้มั้ย

จะให้อิข้าวตกหลุมนี้ลึกขนาดไหนกัน แค่นี้ก็ขึ้นแทบไม่ได้อยู่แล้วนะ หรือมันเป็นอาชีพของเขา

ที่ต้องเรียกลูกค้ากัน

ข้าวผัด

: ก็.. ถ้าว่าง จะไป

เอซ

: พี่รอนะ

ข้าวผัด

: อืม..

เขินจะแย่

บ้าไปแล้วแน่ๆผู้ชายอ่อยแรงขนาดนี้ หลังจากแยกตัวออกมาได้ ฉันก็ตรงไปทำงานที่โรงแรมก่อน

ทำแค่สองชั่วโมงแค่นั่นแหละ พอถึงเวลานัดกับอิเกย์ก็ตรงไปที่ร้าน ไม่รู้มันจะสงสัยอะไร

อยากรู้อะไร ผู้ชายแบบนี้ ก็คงแค่อยากได้อยู่แล้ว ยังจะให้ฉันไปเสี่ยงอยู่อีก แค่แอบชอบอยู่ตรงนี้

มันก็ดีแล้วมั้ย

เกรซ

: กว่าจะมาได้

ข้าวผัด

: รีบสุดแล้วแมะ

เกรซ

: เร็วรีบเข้าไปกัน

ข้าวผัด

: ดูตื่นเต้นเนอะ

เกรซ

: ก็เออสิ.. กูอยากรู้ พี่เอซเห็นมึงเค้าจะทำหน้ายังไง

ข้าวผัด

: จะให้หน้ายังไง ก็คงหน้านิ่งเหมือนเดิม

เกรซ

: เหมือนเดิมหรอถามจริง? ทุกวันนี้ไม่เหมือนเดิมนะ

เออ..

ก็จริง เข้ามาถึงข้างในก็หาโต๊ะนั่งกัน ไม่นั่งโต๊ะเดิมหรอก เดี๋ยวเขาจะรู้ว่าฉันมา

แอบๆหน่อยละกัน

เกรซ

: ทำไมต้องนั่งแอบขนาดนี้ จะได้เห็นเค้ามั้ยห้ะ?

ข้าวผัด

: นั่งๆไปเถอะ ถ้าเค้าจะเห็น เค้าก็เห็นเองแหละ

เกรซ

: ย่ะ..

เด็กเสิร์ฟก็มารับออเดอร์

อิเกรซมันก็สั่งๆๆไป

ข้าวผัด

: นี่หิวหรืออะไร ไม่ได้กินข้าวมาก่อนใช่มะ?

เกรซ

: เออหน่า.. กูจ่ายเอง มึงไม่ได้จ่ายหนิ แล้วจะเอาไร

ข้าวผัด

: ข้าวผัด

เกรซ

: กินอย่างอื่นเป็นมะ วันๆกินแต่ข้าวผัด กลัวไม่มีใครรู้หรอว่ามึงชื่อข้าวผัด

ข้าวผัด

: ก็กูชอบมะ

เกรซ

: เออ ตามใจ.. แค่นี้คะพี่ขา..

“รอซักครู่นะครับ..”

เกรซ

: นานๆก็ได้ค่ะ ไม่รีบ..

มองบนไปที เบื่อจริงๆเลยเห็นผู้ชายไม่ได้เลย

ระหว่างที่รอกับข้าว อิเกรซก็มองแต่ผู้ชาย

ฉันก็ได้แต่นั่งจิ้มมือถือตัวเองไป พี่เอซยังไม่มาหรอกตอนนี้

อาจจะมาแต่คงจะอยู่หลังร้าน

ข้าวผัด

: เหี้ย!!

มือถือมันลอยออกไปจากมือได้ไง ฉันเลยเงยหน้าขึ้นไปมอง ชัด ยืนค้ำหัวอยู่ตรงนี้

เกรซ

: อะไรอิ ขะ.. อะ อ่าว..

เอซ

: ครั้งที่สามแล้วนะ..

เกรซ

: พี่เอซ.. สวัสดีค่ะ..

เอซ

: ครับ..

ข้าวผัด

: ขอคืนด้วย

เอซ

: หึ๊?

ข้าวผัด

: มือถือ

เอซ

: อ๋อ.. แป๊บนึง

ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาทำอะไรอยู่กับมือถือฉันซักอย่าง

แต่ไม่นานเขาก็ส่งคืนให้ฉัน

เอซ

: อ่ะ.. มานานยัง?

ข้าวผัด

: พึ่งมา

เอซ

: หึ๊?

ข้าวผัด

: พึ่งมา

เอซ

: ค่ะ!

ข้าวผัด

: อะไร?

เอซ

: เคยบอกว่าไง?

ข้าวผัด

: เออ.. ค่ะ.. พึ่งมาค่ะ

เอซ

: หึๆ แล้วสั่งไรไปยังอ่ะ?

ข้าวผัด

: อืม..

เอซ

: อืม?

ข้าวผัด

: สั่งแล้วค่ะ

และตอนนี้อาหารที่เพื่อนของฉันได้สั่งเอาไว้ก็ทยอยมาเสริฟ

“วันนี้ทำไมมานั่งกับแขกได้อ่ะ

ทุกทีแขกเรียกก็ไม่เห็นจะมา”

เอซ

: ก็.. ไม่ใช่แขก

“อ้อ..

หรอ?”

เอซ

: รุ่นน้องที่มหาลัย

“อ๋อ..

ก็นึกว่ามากกว่านั้น”

เอซ

: หึๆ ยัง..

เขาคุยอยู่กับเด็กเสิร์ฟ

ก็คงสนิทกันแหละมั้ง..

เอซ

: กินข้าวผัดอีกแล้ว? กินอย่างอื่นไม่เป็นไงเรา?

ข้าวผัด

: ก็.. ชอบ..

เอซ

: พี่ก็ชอบ กินข้าวผัดนะ

ข้าวผัด

: ห้ะ?

เอซ

: นี่ไง.. ชอบกินเหมือนกัน

เกรซ

: อิข้าว.. หยุดเลยนะ

ข้าวผัด

: ห้ะ?

เกรซ

: อย่ากัดปาก

กัดปากอีกแล้วหรอ

ทำไม ต้องทำเวลาอยู่ต่อหน้าผู้ชายคนนี้ทุกที

เอซ

: หึๆ พี่ไปเตรียมตัวก่อนนะ ไม่กวนล่ะ ตามสบายนะ

เกรซ

: ค่ะ

แล้วเค้าก็เดินออกไป

ก่อนไปก็มียิ้มอ่อยส่งมาอีกที

เกรซ

: อิเหี้ย.. ชอบกินข้าวผัดไปอีก มึงต้องโดนเค้ากินซักวัน

ข้าวผัด

: อิเกรซ..

เกรซ

: จริงมึง.. อ่อยแรงมากถ้าไม่นั่งอยู่ตรงนี้ไม่รู้เลยนะว่านี่คือพี่เอซ

คนละคนเลยมึง

[ Chat. ? : อย่าพึ่งรีบกลับนะ ]

ข้าวผัด

: เชี่ยยยย!!

เกรซ

: อะไร?

ข้าวผัด

: กูมีไลน์เค้าตอนไหน?

เกรซ

: ห้ะ?

แล้วเพื่อนของฉันมันก็ดึงมือถือในมือฉันไปทันทีหลังจากที่เห็นฉันทำหน้าสงสัยอยู่..

เกรซ

: เมื่อกี้ไง ตอนที่เค้าเข้ามา ร้ายมาก มึงเจอเสือเข้าแล้ว

ข้าวผัด

: กลับเถอะป่ะ

เกรซ

: อ่าวอินี่ เค้าก็บอกอยู่อย่าพึ่งกลับ

ข้าวผัด

: แล้วทำไม กูต้องเชื่อเค้าด้วย

เกรซ

: เดี๋ยวเถอะ เค้ากำลังขึ้นร้องมะ

ตอนนี้พี่เอซก็ขึ้นร้องเพลงอยู่บนเวทีแล้ว

แล้วทำไมต้องมองมาทางนี้แล้วยิ้มตลอดด้วย ใจอิข้าวไม่ดีเลย

เหมือนมันกำลังจะหลุดออกมา

เกรซ

: ไง?

ข้าวผัด

: ห้ะ?

เกรซ

: ก็มึงดู อ่อยแรงมากจ้า

ข้าวผัด

: มึงคิดว่าไง?

เกรซ

: กูว่าแค่อยากกิน

ข้าวผัด

: หรือกูจะให้เค้ากิน? จะได้จบๆไป

เกรซ

: อิบ้า! อยากเป็นของเล่นรึไง?

ข้าวผัด

: แล้วกูต้องทำไง?

เกรซ

: เล่นตัวเยอะๆสิ อย่าง่าย เข้าใจมั้ย

ข้าวผัด

: กูก็ไม่ได้ง่ายมะ

เกรซ

: เออ.. ดูซิ ไม่ได้จะหยุดมั้ย ถ้าเค้าไม่หยุด แสดงว่าเค้าไม่เล่นแล้วนะ

ข้าวผัด

: ห้ะ?

เกรซ

: แล้วก็มาที่นี่ วันนี้ก็พอ ห้ามแอบมาคนเดียวอีกนะ ดูซิเค้าจะมองหารึเปล่า

เค้าจะได้รู้ว่ามึงไม่ง่าย เข้าใจมะ

ข้าวผัด

: อือ..

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***