ตอนที่4...ไฟ

อิเกย์คนนี้มันหันขึ้นไปมองบนเวที

มันก็เลยทำให้ฉันต้องหันตามเพราะความดี๊ด้าของมัน และมันก็ต้องทำฉันต้องชะงักทันที

พี่คนนั้นนี่นาเป็นนักร้องอยู่ที่นี่ด้วยหรอ ดูแบบนี้ ทำไม.. มีเสน่ห์จัง..

ร้องเพลงเพราะด้วย ตอนหน้าไม่นิ่ง ก็ดูน่ารักดีนะ ฉันนั่งดูเขาร้องเพลงเพลินเลยจริงๆ

คนรอบข้างพูดอะไรกัน ฉันยังไม่สนใจเลย

แทค

: ข้าว.. ข้าว.. น้องข้าว

ข้าวผัด

: หะ.. ห้ะ?

แทค

: เหม่ออะไร?

ข้าวผัด

: เปล่าหนิ..

เกรซ

: อย่าบอกนะ ว่าหลงเสน่ห์พี่เอซของกูอ่ะ..

แทค

: ห้ะ?

ข้าวผัด

: พูดบ้าอะไร..

เกรซ

: อย่ามายุ่งกับพี่เอซของกู กูตบจริงนะ..

ข้าวผัด

: เหอะ!!

พวกนั้นมันก็นั่งกินนั่งดื่มของมันไป

ฉันก็ได้แต่มองคนที่อยู่บนเวทีคนนั้น.. ทำไมเขาต้องอินเวลาร้องเพลงขนาดนั้นด้วยนะ แล้วฉันล่ะเป็นอะไรอยู่นะตอนนี้..

หรือนี่.. มันจะเป็นอาการของคนที่กำลัง.. ตกหลุมรักกันนะ..

เคธี่

: อิข้าว.. อิข้าว!!

ข้าวผัด

: หะ.. ห้ะ.. อะไร?

เคธี่

: อย่ากัดปาก..

ฉันยกมือขึ้นมาจับที่ปากของตัวเอง..

เมื่อกี้ฉันกัดปากตัวเองอยู่งั้นหรอ ทำไมไม่รู้ตัวเลย

เคธี่

: ไม่ควรอินกับผู้คนอื่น.. ในขณะที่กำลังมากับผู้อีกคนนะคะ

มันมาพูดข้างๆหูของฉัน..

ฉันจำได้ว่าฉันมากับมันนะ ไม่ได้มากับใคร..

ข้าวผัด

: กูมากับมึง กูไม่ได้มากับคนอื่น

เคธี่

: เอ๊ะ!! อินี่..

ทำไมต้องมายัดเยียดผู้ชายให้ฉันด้วย

เฮ้อ.. ตอนนี้มันก็น่าจะสี่ทุ่มกว่าแล้วนะ พี่คนนั้นค้าก็ลงจากเวทีไปแล้วด้วย ว้า

ยังอยากเห็นหน้าอยู่เลยนะ..

ข้าวผัด

: ป่ะ..

เคธี่

: ไปไหน?

ข้าวผัด

: กลับบ้านสิ จะห้าทุ่มแล้วเนี้ย..

เคธี่

: โอ้ยย.. อิข้าว.. แป๊บนึง

“เห้ย!

มึง..”

เกรซ

: อ๊ายย.. พี่เอซ..

ข้าวผัด

: อึก..

เขา..

เดินมาทางนี้ เหมือนว่ากำลังจะเดินโต๊ะเราด้วย

ก็เพราะเมื่อกี้มีคนในโต๊ะนี้กล่าวทักทายเขาไปน่ะสิ..

“อือ..”

เสียงที่ตอบกลับมา

มีอยู่แค่นี้ ทำไมอยู่ๆก็รู้สึกว่าเกิดอาการเกร็งขึ้นมานะ ไม่กล้ามองเลย

ทั้งๆที่เขาก็ยืนใกล้แค่นี้เอง

“จะกลับแล้วหรอ?”

พี่คนเดิมที่ทักเขาเมื่อกี้

ถามเขาออกไปอีกครั้ง..

“อือ.. ไปนะ..”

ดูสุภาพจัง

พูดน้อยอีกต่างหาก แล้วเขา.. ก็เดินจากไป พูดน้อยจังไม่เหมือนตอนอยู่บนเวทีเลยซักนิด

แถมหน้าก็ยังนิ่งมากด้วย

ข้าวผัด

: ไม่กลับ.. งั้นกูกลับละนะ

เคธี่

: โอ้ย.. เดี๋ยวอิข้าว

แทค

: ข้าว..

ไม่รอใครทั้งนั้น

กลับเองก็ได้วะแค่นี้เอง แล้วฉันก็เดินออกมาจนถึงข้างนอก เห็นผู้ชายคนนั้นยังยืนอยู่ตรงนั้นอยู่เลย

เขายังไม่กลับ แต่ก็ช่างก่อนละกัน ถ้าฉันไม่กลับตอนนี้ กลัวว่าจะไม่ได้กลับง่ายๆ

ก็มีคนวิ่งตามฉันออกมาแล้ว

แทค

: ข้าว..

ข้าวผัด

: ตามมาทำไม?

แทค

: จะไปไหนล่ะ..

ข้าวผัด

: ก็บอกแล้วไง จะกลับบ้าน

แทค

: ทำไมรีบกลับ ทุกคนยังสนุกกันอยู่เลยนะ

ข้าวผัด

: ก็เรื่องของพวกมัน ข้าวจะกลับ

แทค :

อย่าพึ่งกลับเลยนะ..

ข้าวผัด

: นี่! ที่ยอมออกมาเพราะพวกมันหลอกออกมา

ถ้ามันไม่พูดงั้น ไม่มาหรอก แล้วทีหลังอย่ามาหลอกกันแบบนี้อีก คนเขามีการมีงานที่ต้องทำไม่ใช่เด็กที่นั่งขอเงินพ่อแม่ใช้ไปวันๆ

แล้วพรุ่งนี้ข้าวก็ต้องไปทำงานแต่เช้า ไม่มีเวลามาทำอะไรไร้สาระแบบนี้หรอก

แทค

: เดี๋ยว..

ข้าวผัด

: โว้ย!!

แทค

: โอเคๆ กลับก็กลับ พี่ไปส่ง..

ข้าวผัด

: ไม่!!

แทค

: แล้วจะกลับยังไง มันมืดค่ำแล้วนะ

ข้าวผัด

: กลับเองได้..

ตอนกำลังยืนเถียงกันอยู่นั้น

หางตาก็เห็นแล้วว่ามีแท็กซี่กำลังจอดรอผู้โดยสารอยู่ตรงนั้น ฉันเลยใช้จังหวะนั้นวิ่งไปขึ้นแท็กซี่มาทันที

ข้าวผัด

: พี่ ไปเลยค่ะ

พี่แท็กซี่ก็ออกรถให้ฉัน

ก็ถามแหละไม่ได้มากับคนที่วิ่งตามมาหรอ ฉันก็ได้แต่ตอบไปว่าเปล่า มาถึงบ้านอาแก้วก็คงจะเข้านอนแล้วล่ะ

ดึกขนาดนี้แล้ว

ข้าวผัด

: ทำไมอายังไม่นอนคะ?

อาแก้ว

: ก็รอเรานั่นแหละ..

ข้าวผัด

: ขอโทษค่ะ ที่กลับบ้นดึก

อาแก้ว

: แล้วกลับยังไง ไหนเคธี่บอกจะมาส่ง

ข้าวผัด

: ต่อไปข้าวจะไม่ไปไหนกับมันอีก

อาแก้ว

: ยังไง?

ข้าวผัด

: ช่างเถอะ พูดแล้วหงุดหงิด

อาแก้ว

: ขึ้นห้องไปนอนได้แล้วป่ะ พรุ่งนี้วันหยุด ไปอยู่ที่โรงแรมกับอาละกัน

ข้าวผัด

: ค่ะ..

มันก็จะเป็นแบบนี้เหมือนทุกๆวัน

วันไหนหยุดก็จะไปทำงานที่โรงแรม ไปเรียน เลิกเร็วก็เข้าไปที่โรงแรม ไม่มีเวลาเที่ยวเหมือนใครๆหรอกนะ

ฉันไม่มีพ่อแม่คอยมาส่งเสียเลี้ยงดูเหมือนใครๆแล้วหนิ

เคธี่

: มานี่เลย มานี่เดี๋ยวนี้

ข้าวผัด

: เฮ้ออ..

เคธี่

: ไม่ต้องมาทำเป็นรำคาญกูเลยนะ ทำอะไรไว้ห้ะ?

ขี้เกียจต่อปากต่อคำ

เงียบไปก็คงจะดีที่สุด เอ๊ะ? นั่นมัน..

พี่คนนั้น.. ทำไม วันนี้ไม่เอากีตาร์มาด้วยล่ะ แล้วเขาก็ไปนั่งอยู่มุมมุมหนึ่งคนเดียว

ทำไมถึงชอบอยู่คนเดียวจัง หยิบหูฟังมาใส่ที่หูเอาไว้อีก

โลกส่วนตัวสูงขนาดนั้นเลยหรอ ฉันก็ทำได้แต่จ้องมองไปทางนั้น

อยู่ๆก็อยากจะรู้จักตัวตนของเขาขึ้นมา ว่าทำไมเขานิ่งแบบนี้

ไม่เหมือนตอนอยู่บนเวทีเลยซักนิด ก็คงได้แต่ทำหน้าสงสัย

เคธี่

: อ๊ายย.. อินี่ กูพูดไปตั้งเยอะตั้งแยะ ฟังบ้างมั้ยกัดปากอยู่นั่นแหละ

เกรซ

: พี่เอซอ่ะไฟนะ.. อย่าคิดจะลอง ถ้าจะแค่กรี๊ดมึงกรี๊ดได้

แต่อย่าอยากเข้าไปอยู่ในจุดนั้นมันไม่คุ้มหรอก..

ข้าวผัด

: ห้ะ?

เกรซ

: มึงยังอ่อนต่อโลกนัก

เคธี่

: คนเค้าสนใจก็ไม่สนใจเค้าไปสนใจคนแบบนั้น มึงอยากเป็นของเล่นรึไง วันเดียวจบอ่ะ

อยากเป็นแบบนั้นหรอ..

ข้าวผัด

: พวกมึงคิดอะไรกัน วุ้ย.. ขึ้นเรียนดีกว่า

ไฟเลยหรอ.. ฉันก็ไม่ได้อยากไปอยู่ในจุดนั้นซักหน่อย ก็แค่อยากมองหน้า

และก็อยากรู้จักตัวตนของเขาให้มากกว่านี้ก็แค่นั้น..

แต่ถึงขั้นอยากจะไปยืนอยู่ข้างๆ มันยังไม่ได้อยู่ในความคิดเลยนะตอนนี้ ชอบหรอก็ใช่

แต่ผู้ชายแบบนั้น เขาจะมาสนอะไรเด็กห้าวๆอย่างฉัน ฉันก็แค่แอบกรี๊ดเองนะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***