เรื่องสั้น

      ณ โรงเรียนอินเตอร์แห่งหนึ่ง

ตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียน เด็กนักเรียนทุกคนกำลังเดินทางกลับบ้าน เช่นเดียวกับวาเด็กหนุ่มตัวเล็กหน้าตาน่ารัก กำลังยืนโบกมือลาเพื่อนๆ ของตนอยู่หน้าประตูของโรงเรียน

หลังจากบอกลาเพื่อนๆ เสร็จแล้ว วาก็เดินทางกลับบ้าน บ้านของวาอยู่ไม่ไกลจึงเลือกเดินทางมาโรงเรียนโดยการเดิน 

คนตัวเล็กเดินไปร้องเพลงไปตลอดทาง จนกระทั่งถึงบ้าน วาเดินเข้าบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบนห้องนอนและนั่งทำการบ้านอ่านหนังสือเสร็จแล้วจึงไปอาบน้ำและรีบเข้านอน เพราะพรุ่งนี้เช้าต้องตื่นไปโรงเรียน

วันรุ่งขึ้น

วาตื่นเช้า ลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนเพราะช่วงนี้ใกล้จะสอบจึงนัดกับเพื่อนไปติวหนังสือในตอนเช้า 

พอถึงโรงเรียนวากับเพื่อนช่วยกันติวหนังสือ สักพักได้เวลาที่ต้องเข้าแถว พวกเราจึงเดินไปเข้าแถว และเข้าเรียนตามปกติทั้งวัน 

เมื่อเวลาเลิกเรียนมาถึง วาบอกลาเพื่อนๆ และเดินกลับบ้าน แต่วันนี้ว่าเลือกที่จะแวะซื้อของกินที่ตลาด เลือกซื้อเสร็จกำลังจะกลับ ได้ยินเสียงป้าแม่ค้าตะโกนโหวกเหวกโวยวายขึ้น ว่ามีนักเลงตีกัน วากลัว จึงรีบเดินกลับไปที่บ้านทันที

กำลังจะถึงบ้านอีกแค่หนึ่งซอย เค้าตกใจกลัวมีผู้ชายคนหนึ่งกำลังวิ่งผ่านหน้าตนไป เค้ามีแผลที่คิ้วซ้ายและที่แขนขวามีเลือดไหลอยู่

วาร้องบอกผู้ชายคนนั้น ไปหลบที่บ้านผมไหม อยู่ซอยข้างหน้าครับ

เจย์กำลังจะปฏิเสธวา แต่ก็ยินเสียงพวกมันกำลังตามมาก็ตอบตกลงวาไป

คนตัวเล็กเดินนำเข้าไปในบ้านและพาเจย์ไปนั่งรอที่ห้องรับแขก หลังจากนั้นเค้าก็เดินไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาทำแผลให้เจย์

เจย์เห็นคนตัวเล็กเดินมาพร้อมกล่องทำแผลก็บอกปัดว่าไม่เป็นไร ขอหลบอีกสักพักเค้าก็จะออกไปแล้ว ไม่รบกวนดีกว่า

วาไม่ยอมเพราะแผลที่แขนของเจย์เลือดยังไหลอยู่เลย จึงเดินไปนั่งข้างๆเจย์และไปจับแขนทันที 

เจย์ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายและแตะเนื้อต้องตัวแบบนี้ เลยเผลอตวาดคนตัวเล็กไป

วาหน้าเสียไม่รู้จะทำยังไง เลยเอ๋ยปากขอโทษเจย์ไม่หยุดพร้อมก้มหัวผงกๆ อยู่อย่างนั้น

เจย์จนใจเลยอนุญาตให้คนตัวเล็กทำแผล

วาเลือกทำแผลที่แขนก่อน ใช้ผ้าค่อยๆเช็ดทำความสะอาดแผล ใส่ยาและพันผ้าพันแผล วาเงยหน้าขึ้นไปจะทำแผลที่คิ้วซ้ายแต่ก็เห็นเจย์จ้องหน้าตนอยู่ จึงส่งยิ้มแล้วขอทำแผลที่คิ้วได้ไหม

เจย์จึงตอบตกลง คนตัวเล็กจึงลงมือทำแผลต่อ เจย์หันไปมองหน้าวาอีกครั้ง แล้วคิดในใจว่า ถ้าวาเป็นผู้หญิงคงสวยมาก ทั้งใบหน้าที่น่ารัก ตาที่กลมโต จมูกโด่งสวยได้รูป ริมฝีปากกระจับและแก้มที่กลมน่าสัมผัส เพราะมัวแต่เพ้ออยู่เจย์จึงยื่นมือไปแตะแก้มอย่างไม่รู้ตัว

พอได้สติจึงเอ๋ยปากขอโทษไป วาก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมบอกเค้าอีกว่าเพื่อนที่โรงเรียนก็ชอบมาจับแก้มตน 

ทำแผลเสร็จเจย์บอกขอบคุณวา แล้วก็ขอตัวกลับเลย เพราะไม่อยากรบกวนวามากกว่านี้

วาคิดในใจวาเราจุ้นจ้นเกินไปหรอเค้าถึงรีบกลับไปแบบนี้ 

ก่อนจะถึงหน้าบ้านว่าขอคอนแทคไว้ติดต่อกัน จะได้รู้ว่าแผลของเจย์หายรึยังเราเป็นห่วงน่ะ แต่เจย์บอกปัดไม่เป็นไรหรอกและไม่อยากติดต่อกับวาอีก 

วาจึงเดินไปส่งเจย์หน้าบ้าน แล้วบอกลากัน

หลังจากวันที่เจย์มาที่บ้านเราวันนั้นเราสองคนก็ไม่ได้เจอกันอีก

วันนี้เป็นวันเสาร์วาตั้งใจวาจะไปซื้อหนังสือที่ห้าง และไปกินไอศกรีมที่ตัวเองชอบ

พอมาถึงห้างวาก็เดินไปดูหนังสือทันที ดูหนังสือไปสักพัก วาก็ถูกผู้ชายคนหนึ่งซึ่งน่าตาดีทักขึ้น ให้วาช่วยเค้าเลือกหนังสือได้ไหม วาตอบตกลงและช่วยเลือก

เลือกได้แล้วผู้ชายคนนั้นก็บอกขอบคุณวา และเดินไปที่เคาน์เตอร์เพื่อจ่ายเงิน

ส่วนวากะว่าหาหนังสืออีกสักเล่มได้ก็จะไปจ่ายเงิน แล้วไปกินไอศกรีมตามที่ตัวเองตั้งใจไว้

ใครจะไปคิดว่ามันจะบังเอิญขนาดนี้ วาเจอผู้ชายที่ร้านหนังสืออีกแล้ว เค้ากินไอศกรีมอยู่กับเพื่อน และเพื่อนของเค้าก็คือ เจย์ 

วาจึงเลือกที่จะไปที่อื่น เพราะรู้เจย์คงจะไม่อยากเจอวาแน่ จึงไปกินบิงซูแทน

ขณะกลับบ้าน ก็เกิดเหตุการณ์ตีกันอีกแล้ว แต่ประเด็น คือ วาเห็นเจย์ นายคนที่ร้านหนังสือ กำลังจะเสียท่า 

วาจึงตะโกน "ตำรวจมา ช่วยด้วยมีคนตีกัน" พวกอริเจย์เลยวิ่งหนีไป

นายคนที่เจอที่ร้านหนังสือจึงเดินมาขอบคุณวา ต่างกับเจย์ที่ทำหน้าตาฝึดฟัด อารมณ์เสีย

คนตัวเล็กก็บอกว่าไม่เป็นไรแล้วกำลังจะเดินกลับบ้านไป นายคนที่ร้านหนังสือเรียกไว้ก่อน

"เดี๋ยวครับ ผมชื่อบาสครับ นายชื่ออะไร เราเจอกันสองครั้งแล้วยังไม่รู้จักชื่อกันเลย"

"เราชื่อวา ไม่มีอะไรแล้วเราไปก่อนนะ"

"เดี๋ยววา เราเป็นเพื่อนกันได้ไหม"

วาหันไปมองเจย์ ซึ่งเจย์ก็มองหน้าวาอยู่ก่อนแล้ว 

"ได้สิ เราก็อยากมีเพื่อน"

"ดีใจจัง คิดว่าวาจะปฏิเสธซะอีก ขอบคุณนะเรื่องหนังสือและก็เรื่องเมื่อกี้ด้วย"

"ไม่เป็นไรๆ"

"บาสลืมเลย อันนี้เพื่อนบาส ชื่อเจย์นะ"

บาสบอกวาพร้อมหันไปหาเจย์ จึงหันไปตอบวา และทำความรู้จักกัน

"วา บาสขอคอนแทควาได้ไหมครับ"

"ได้สิ VAVA  ครับ ไว้เจอกันนะมันจะมืดแล้ว"

"ได้ๆ วาบายๆนะ"

"เจอกัน"

"เจอกันนะทั้งสองคน"

หลังจากถึงบ้านวา ไปอาบน้ำกินข้าว แล้วเปิดดูโทรศัพท์เห็นคนแอดมาไม่คิดว่าจะเป็นเจย์ จึงกดรับเพื่อน 

สักพักเจย์ก็ทักมา ถามว่าสนิทกับบาสหรอ วาจึงบอกไปว่าเจอกันที่ร้านหนังสือบาสขอให้ช่วยเลือกหนังสือ และก็อย่างที่เจย์เห็นตอนเย็น

เจย์ก็บอกเข้าใจแล้วชวนกันคุยเรื่องอื่นจนดึก แล้วบอกฝันดีแล้วจึงแยกย้ายกันไปนอน

เวลาผ่านไป 2 เดือน

ทั้งสามคนก็เป็นเพื่อนที่สนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ และตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมจึงทำให้มีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น จึงทำให้นัดเจอกันบ่อยๆ โดยเฉพาะเจย์กับวา

วันนี้ก็เช่นกันที่ทั้งสองนัดไปเที่ยวกัน และเป็นเจย์ที่กำลังจะขอวาคบ ตลอดเวลาที่ผ่านมาวาเข้ามาเติมเต็มเจย์เสมอ จึงคิดว่าถึงเวลาแล้วที่จะขอวาคบกัน

เจย์พาวาไปเที่ยวคาเฟ่ ที่นี่มีทั้งขนมหวานและก็ยังมีน้องแมว ที่เจย์และวาชอบ

นั่งไปสักพักเจย์ก็ขอวาคบ วาตกใจและร้องไห้ออกมา เจย์ก็ตกใจคิดว่าวาจะปฏิเสธตัวเอง แต่คิดผิดวาดีใจจนร้องไห้ต่างหาก

เจย์พาวามาส่งที่บ้านและเข้าไปนั่งเล่นในบ้านของวา สักพักเจย์จับมือวาและหันให้วาหันหน้ามาหาตัวเอง บอกรักวาและมอบจูบที่โอนโยนให้กันและกัน และจะอยู่ด้วยกันตลอดไป

จบ.

รบกวนอ่านแล้วช่วยคอมเม้นเป็นกำลังให้นักเขียนด้วยนะค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***