การพบเจอ

หลังจากโรงเรียนเลิก

วันนี้ฉันรู้สึกเหมือนเวลาผ่านไปช้ามาก เมื่อได้ข่าวว่ามีลูกบุญธรรมคนใหม่ที่จะเข้ามาอยู่ในบ้าน ฉันแทบจะนับเวลาถอยหลัง รอคอยวันที่จะได้เจอเขา

“เฌอแตม!” เสียงของพี่อลิซดังขึ้นจากด้านหลัง ขณะที่ฉันกำลังเดินออกจากโรงเรียน

“ค่ะพี่อลิซ!” ฉันหันไปมองเธอ

“มี๊บอกว่าพรุ่งนี้เขาจะเข้ามาอยู่ที่บ้านนะ” พี่อลิซยิ้มให้ แต่ทว่าฉันรู้สึกเหมือนมีความกดดันอยู่ในบรรยากาศ

“อืม... จริงเหรอคะ? แล้วเขาจะมาเวลาไหน?” ฉันถามด้วยความตื่นเต้น

“ช่วงบ่ายนู่นแหละ มาเถอะ รีบกลับบ้านไปเตรียมตัวเถอะ” พี่อลิซพูดแล้วจับมือฉันให้เดินไปด้วยกัน

เมื่อกลับถึงบ้าน ฉันรู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกจากอก มีความตื่นเต้นผสมกับความกังวลปะปนกันไปหมด “จะทำอย่างไรให้เขารู้สึกยินดีที่เข้ามาในบ้านของเรา?” ฉันถามตัวเอง

เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า จนกระทั่งได้ยินเสียงรถยนต์จอดที่หน้าบ้าน ฉันรีบวิ่งไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว หัวใจเต้นระรัวเมื่อเห็นมี๊ยืนอยู่ข้างนอกกับผู้ชายคนหนึ่งที่มีรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาคมคาย ผมสีดำสนิท และดวงตาสีเข้มที่มีแววใจร้อน

“นี่คือวิคเตอร์ ลูกบุญธรรมคนใหม่ของเรา” มี๊พูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

“สวัสดีครับ น้องเฌอแตม” วิคเตอร์ยิ้มให้ฉัน แต่ดวงตาของเขากลับแสดงความไม่แน่ใจ ราวกับว่าต้องการทดสอบว่าฉันเป็นใคร

“สวัสดีค่ะ” ฉันตอบเสียงเบา หัวใจของฉันรู้สึกเหมือนจะหลุดออกมาเมื่อได้สบตากับเขา

“หวังว่าเราจะได้ใช้เวลาด้วยกันนะ” เขาพูด น้ำเสียงเขาหยาบแต่มีความอบอุ่นซ่อนอยู่

“ค่ะ!” ฉันพูดตอบเสียงแข็ง แต่ในใจกลับรู้สึกตื่นเต้นจนแทบจะหยุดหายใจ

มี๊มองดูทั้งคู่แล้วยิ้มออกมา “ลองทำความรู้จักกันหน่อยไหม? มี๊จะไปทำอาหารให้ทุกคนทาน”

“คะ!” ฉันตอบตกลง ก่อนที่มี๊จะเดินไปยังห้องครัว

“แล้ว... เฌอแตม เป็นยังไงบ้าง?” เขาถามด้วยน้ำเสียงที่มีความสงสัย

“ก็ปกติดีค่ะ พึ่งรู้ว่ามีคนจะมาอยู่ด้วย” ฉันพูดคำแรกออกไป พร้อมกับคิดว่าควรจะทำอย่างไรให้เขารู้สึกดี

“อืม...” เขาพยักหน้า ราวกับจะคิดอะไรบางอย่าง “แล้วสนุกไหมที่บ้าน?”

“สนุกค่ะ! หนูมีพี่อลิซและมี๊ที่ดูแลดีมาก” ฉันรู้สึกเหมือนกำลังเล่าเรื่องที่ดีให้เขาฟัง

วิคเตอร์ยิ้มออกมา แต่แล้วความรู้สึกเครียดก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาอีกครั้ง “แต่... ฉันไม่ค่อยชอบมีคนมาทำให้วุ่นวาย” เขาพูดเสียงเบา แต่ฉันสัมผัสได้ถึงความจริงจัง

“ทำไมล่ะคะ?” ฉันถามด้วยความสงสัย

“พี่แค่ไม่ชอบการเปลี่ยนแปลง” เขาตอบเสียงแหบแห้ง สายตาของเขาแสดงให้เห็นถึงความกังวล

“แต่บางครั้งการเปลี่ยนแปลงก็ทำให้ชีวิตน่าสนุกมากขึ้นนะคะ” ฉันตอบกลับด้วยความพยายามที่จะทำให้เขารู้สึกดีขึ้น

“ถ้าหนูพูดอย่างนั้น พี่จะพยายาม” เขาตอบด้วยรอยยิ้มที่ไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่ฉันรู้สึกเหมือนมีแสงสว่างเล็กๆ เกิดขึ้นในหัวใจของเขา

“พี่ริชาร์ดก็เป็นคนดีนะคะ” ฉันพูดต่อ “เขาจะช่วยเราได้ถ้ามีปัญหา”

“ริชาร์ด?” เขาถามด้วยความสงสัย “ใคร?”

“เขาเป็นพี่ชายของเรา พี่ที่ดีมากเลยค่ะ” ฉันอธิบาย

“อืม...” เขายิ้มให้กับคำพูดของฉัน แต่อารมณ์เขายังคงตึงเครียด “ยังไงก็ได้ พี่จะพยายาม”

การพูดคุยกับวิคเตอร์ในช่วงนี้ทำให้ฉันรู้สึกมีความหวังและอยากจะช่วยเขาให้รู้สึกดีขึ้นในบ้านนี้ ฉันรู้ว่ามันไม่ง่าย แต่ก็หวังว่าเขาจะเปิดใจและให้โอกาสกับชีวิตใหม่ที่กำลังจะเริ่มต้น

เมื่อมี๊เรียกให้ไปทานข้าว ฉันรู้สึกตื่นเต้นและหวังว่าวิคเตอร์จะมีความสุขกับสิ่งที่อยู่รอบตัวเขา

“พี่วิคเตอร์ มาเถอะค่ะ เราจะทานข้าวกัน” ฉันเรียกเขา แล้วทั้งคู่ก็เดินไปยังห้องอาหาร

ที่นี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวระหว่างฉันกับวิคเตอร์ ฉันรู้ว่ามันจะไม่ง่าย แต่ในใจของฉันมีความหวังที่แสนสดใสให้กับอนาคตที่รออยู่ข้างหน้า...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***