พี่ชายที่รัก
สวัสดีจ้า หนูชื่อ เฌอแตม อายุ 16 ปี หนูเป็นเด็กดีน่ารักพูดน้อย(หรือป่าวไม่รู้) ^(++)^ นั่นแหละๆ เด็กดีแล้วกัน ขออนุญาตแนะนำตัวแค่นี้ก่อนนะ เพราะฉันหิวแล้ว แฮร่ “มี๊หนูหิวข้าวแล้ว” ฉันหันไปบอกมี๊ที่นั่งทำงานอยู่ มี๊เงยหน้าขึ้นมามองแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเผื่อโทรหาใครบางคน “ริชาร์ด ว่างหรือป่าว น้องเฌอหิว หาซื้อไรเข้ามาหน่อย” -.- ใช้คนอื่นเก่งจังเลย อยากกินฝีมือแม่อ่ะ ฉันทำหน้ามุ้ย “เป็นอะไรหนู” “หนูอยากให้มี๊ทำให้กินอ่ะ” มี๊ยิ้มนิดๆแล้วก้มหน้าทำงานต่อ มี๊ไม่ค่อยสนใจหนูเลยอ่ะ เห้อ…
กริ๊กๆ.. เสียงประตูบ้านเปิดพร้อมกับผู้ชายตัวสูงราว180 ผมสีดำตาคมผิวขาว ถามว่าหล่อไหมสำหรับฉันก็หล่อแหละ แต่ไม่ใช่สเปคเขาเดินเข้ามาพร้อมถุงอะไรบ้างอย่าง “น้องเฌอแตมครับ สปาเกตตี้คาโบนาร่าของโปรดมาแล้วครับ” พี่ริชาร์ดพูดพร้อมยืนถุงให้ “ขอบคุณค่ะ หนูอยากกินข้าวฝีมือมี๊แท้ๆ น่าเบื่อจริงๆ”
“ฮ่าๆ มี๊หนูทำงานอยู่นี่ “ ฉันหันไปมองมี๊พร้อมทำหน้าเซ็งเล็กน้อย
“พี่ริชาร์ดกินข้าวยัง กินด้วยกันไหม”
“น้องเฌอทานเลยครับ เดี๋ยวพี่นั่งเป็นเพื่อน”
“ โอเค “
**** หลังจากทานข้าวเสร็จ****
ฉันมองพี่ริชาร์ดที่กำลังนั่งจ้องหน้าฉันอยู่ “พี่ริชาร์ด จ้องหนูทำไม”
เขายิ้มพร้อมกับยกมือขึ้นเกาแก้มตัวเอง “อ้อ ไม่มีอะไรครับ “ ^^
อะไรของเขา “เฌอแตม!!” เสียงหวานดังขึ้นจากด้านหลัง ฉันหันกลับไปมองก็พบว่าเป็นพี่สาวเเสนสวยของฉันเอง>
“ว่าไงคะ พี่อลิซ”
“เรารู็เรื่องหรือยัง ริชาร์ดลุกฉันจะนั่ง “ พี่อลิซพูดแล้วทำท่าไล่พี่ริชาร์ด
พี่ริชาร์ดลุกขึ้นแล้วก็โค้งตัวให้เล็กน้อยเป็นการบอกลา ก่อนจะเดินออกไป พอไม่มีใครอยู่ พี่อลิซก็เปิดบทสนทนาอันตึงเครียด..
‘มี๊จะรับเด็กมาเลี้ยงอีกรู้หรือยัง คนเนี่ยรับเป็นลูกเป็นธรรมเลยนะ”
“หื้ม ใครเหรอ” ฉันถามแบบงงๆ
“เฌอ!! ซื่อหรือโง่เนี่ย” พี่อลิซพูดแล้วก็ชักสีหน้านิดหนึ่ง เอ้า ก็เราผิดอะไรอ่ะ พี่สาวนี่ “อะไรเล่า!!”
“เธอนี่มันจริงๆเลย ไม่คุยด้วยแล้ว” พูดจบพี่สาวก็ลุกเดินขึ้นหห้องทันที ทิ้งให้เรานั่ง งง ว่าเราทำอะไรผิด T^T แง่ แต่มี๊จะรับลูกบุญธรรมอ่อ เป็นพี่หรือน้องเราน่าอยากรู้จัง อิอิ ไปถามมี๊ดีกว่า ว่าแล้วก็ไปหามี๊โลด
ตึ๊งๆๆๆๆๆ ฉันวิ่งด้วยความเร็ว1000แรงม้า -.- ฟิ้ววว
“มี๊จ๋าา “ฉันวิ่งไปกอดมี๊ “ว่าไงลูก มีอะไร”
“มี๊จะรับลูกบุญธรรมเหรอคะ” O.O
“ใช่ลูก ทำตาโตทำไม” แล้วมี๊ก็ทำตาโตตามฉัน -.- “ ก็..ก็..ก็”
“ก็อะไรลูก ^^” ติดอ่างเฉย ^0^ ฮ่าา “ก็หนูได้ยินมาว่ามี๊จะรับเด็กมาเลี้ยงผู้หญิงหรือผู้ชายอ่ะ” ฉันเอียงคอถาม มี๊ก็ยิ้มแล้วพูดว่า “รอลุ้นเอาน่ะ”แล้วเอามือมาวางบนหัวฉันแล้วโยกเป็นตุ๊กกาไขลาน -0- ลุ้นอีกแล้ว ลุ้นตลอดงื้อ “ ดึกแล้ว ไปนอนได้แล้วลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปโรงเรียนสาย”
“ 2 ทุ่มนี่ยังไม่ดึกน่ะคะ “ ฉันพูดพร้อมกับมองนาฬิกา
“อยากหน้าแก่เหรอลูก” มี๊พูดแล้วยิ้ม “0.0
“หนูไปนอนแหละ “ ฉันไม่อยากแก่ไวน่ะฮี่ๆ นี่แหละท่าไม้ตายมี๊
“ให้ไวเลย”มี๊พูดแล้วลุกมาส่งฉันที่ห้องนอน
“ฝันดีนะลูก”
“ฝันดีค่ะมี๊”
>>>รออ่านตอนต่อไป<<<
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments