ตอนที่ 2: การเริ่มต้นใหม่

เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้นด้วยแสงแดดที่อุ่นขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่นัทเดินไปที่อาคารเรียน เขามีความรู้สึกเหมือนว่าโลกใบนี้ยังคงตกอยู่ในร่องรอยของเสียงกีตาร์จากเมื่อวาน มันเป็นสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกถึงการมีอยู่ของภีมอยู่ในทุกย่างก้าว

เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน นัททำการบ้านในห้องสมุดเพื่อลดความเครียด แต่ใจของเขายังคงคิดถึงเสียงดนตรีที่ภีมเล่น เขาไม่ได้เห็นภีมที่สนามหญ้าอีกเลยตั้งแต่นั้นมา จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงดนตรีจากห้องซ้อมดนตรีของชมรมดนตรีที่อยู่ใกล้ๆ

"อ้าว นัท! มาที่นี่ทำไมเหรอ?" เสียงของตาลดังขึ้นจากด้านหลัง นัทหันไปพบกับตาล เพื่อนร่วมรุ่นของภีมที่มีท่าทางเป็นกันเองและพูดคุยเก่ง

"อ๋อ ฉันแค่เดินผ่านมาน่ะ ไม่ได้ตั้งใจจะเข้ามา" นัทตอบเล็กน้อยพร้อมกับยิ้มให้

"โอ้ จริงเหรอ? ถ้าอย่างนั้นก็เข้ามาเถอะ เรากำลังมีการซ้อมวงดนตรีอยู่" ตาลเชิญชวน นัทลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็เดินตามตาลเข้าไปในห้องซ้อม

ภายในห้องซ้อมดนตรี มีนักเรียนหลายคนกำลังเล่นเครื่องดนตรีที่แตกต่างกันไป แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนหยุดหายใจคือการปรากฏตัวของภีมที่กำลังนั่งอยู่ที่มุมห้อง เขากำลังปรับแต่งกีตาร์ของเขาและเตรียมพร้อมสำหรับการซ้อม

"ภีม! นัทมาหาเรา!" ตาลเรียกภีม ขณะที่ภีมหันมาทางนัทด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น

“สวัสดีครับ” ภีมพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร นัทรู้สึกประหม่าเล็กน้อย แต่พยายามยิ้มกลับอย่างอบอุ่น

“สวัสดีครับ” นัทตอบเสียงเบาๆ ขณะที่ภีมเดินเข้ามาใกล้

“นัทใช่ไหม? ฉันได้ยินมาว่าเธอชอบดนตรี” ภีมพูด เขามองไปที่นัทด้วยความสนใจที่จริงใจ นัทรู้สึกใจเต้นเร็วขึ้นเมื่อได้รับความสนใจจากภีม

“อืม... ใช่ครับ” นัทตอบ เขาพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง แต่ก็รู้สึกว่าความตื่นเต้นในใจเริ่มเพิ่มขึ้น

“ดีเลยครับ ถ้าสนใจเรากำลังซ้อมเพลงใหม่อยู่ สามารถนั่งฟังได้เลยครับ” ภีมเสนอ นัทพยักหน้าและนั่งลงที่มุมห้องซึ่งสามารถมองเห็นภีมและวงดนตรีได้อย่างชัดเจน

การซ้อมเริ่มต้นขึ้นและภีมเริ่มเล่นเพลงที่เต็มไปด้วยอารมณ์ เพลงที่ภีมเล่นเป็นเพลงที่นุ่มนวลและมีความรู้สึก เขาถ่ายทอดอารมณ์ผ่านการเล่นกีตาร์อย่างลึกซึ้งและเต็มไปด้วยความรัก

นัทนั่งฟังอย่างเงียบๆ ด้วยความหลงใหล เขารู้สึกเหมือนว่าเสียงดนตรีของภีมทำให้โลกภายนอกหายไป เขามองไปที่ภีมที่เล่นดนตรีอย่างตั้งใจและรู้สึกถึงความเชื่อมโยงที่ไม่สามารถอธิบายได้

หลังจากการซ้อมเสร็จสิ้น ทุกคนเริ่มเก็บเครื่องดนตรีและพูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง ภีมเดินเข้ามาหานัทที่ยังนั่งอยู่

“นัทชอบเพลงที่เราซ้อมวันนี้ไหมครับ?” ภีมถามด้วยความสงสัย นัทยิ้มแล้วตอบว่า “ชอบมากครับ เพลงของคุณทำให้รู้สึกผ่อนคลาย”

“ดีใจครับ” ภีมตอบพร้อมกับยิ้ม “ถ้าสนใจจะมาเป็นสมาชิกชมรมดนตรีของเราก็ยินดีครับ”

“อืม... ฉันจะคิดดูครับ” นัทตอบ

“ไม่ต้องรีบครับ ขอแค่คุณสนุกกับการฟังเพลงและดนตรีก็พอ” ภีมพูด เขามองไปที่นัทด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น

หลังจากนั้น นัทเดินออกจากห้องซ้อมด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความสุขและตื่นเต้น การได้พบกับภีมอีกครั้งและได้ยินเสียงดนตรีของเขาอีกครั้งทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในฝัน

“บางทีฉันอาจจะลองเข้าร่วมชมรมดนตรีดูบ้างก็ได้นะ” นัทคิดในใจ ขณะเดินกลับไปที่หอพัก

การเริ่มต้นของความสัมพันธ์ระหว่างนัทและภีม นัทได้พบกับภีมในสถานที่ที่เขามีความถนัดและทักษะที่โดดเด่น การเข้ามาในชีวิตของภีม.......

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***