รักต้องห้ามขององค์รัชทายาท
ท่ามกลางเสียงร้องของนกและแสงแดดที่ส่องผ่านใบไม้หนาแน่น ลู่เจี้ยน วิ่งหนีผ่านป่าทึบ บาดแผลที่ขาของเขาทำให้การก้าวย่างแต่ละก้าวเป็นความเจ็บปวดที่ยากจะทนไหว เลือดที่ไหลจากบาดแผลราดรดลงบนพื้นดิน ทิ้งร่องรอยสีแดงสดท่ามกลางต้นไม้ที่เขียวขจี
"ข้าต้องรอด...ต้องกลับไปที่วัง..." ลู่เจี้ยนพึมพำเบาๆ พลางกัดฟันฝืนความเจ็บปวดที่รุนแรง เขาตกเป็นเป้าหมายของผู้ลอบสังหารที่หมายจะชิงบัลลังก์ และบัดนี้เขากำลังหนีตายจากการถูกไล่ล่า
ทันใดนั้น เขารู้สึกถึงความอ่อนแรงเข้ามาแทนที่ ทุกอย่างรอบตัวเริ่มมืดลง ลู่เจี้ยนล้มลงที่พื้นดินอย่างหมดแรง หายใจหอบถี่ก่อนที่จะหมดสติไป
ในเวลาเดียวกัน ที่หมู่บ้านเล็กๆ ท่ามกลางหุบเขา ซูเหม่ยหลิน กำลังเก็บสมุนไพรอยู่ใกล้ลำธาร นางเป็นหญิงสาวที่งดงามและมีจิตใจที่กรุณา นางเติบโตขึ้นมาท่ามกลางธรรมชาติและเรียนรู้วิธีการใช้สมุนไพรจากแม่ของนางที่เป็นหมอยาท้องถิ่น
ขณะที่เหม่ยหลินกำลังหาสมุนไพร นางได้ยินเสียงแปลกๆ ดังมาจากทิศทางของป่าใหญ่ นางตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้และพบร่างของชายหนุ่มที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น เลือดจากบาดแผลของเขาทำให้เหม่ยหลินตกใจ
"เจ้าเป็นใครกัน? ทำไมถึงได้มาบาดเจ็บที่นี่?" เหม่ยหลินพูดกับตัวเองขณะรีบวิ่งเข้าไปดูใกล้ๆ นางเห็นชายคนนั้นหายใจหอบและมีเลือดไหลไม่หยุด
"ข้าไม่มีเวลามานั่งถาม ต้องช่วยเขาก่อน!" เหม่ยหลินคิดอย่างรวดเร็ว นางหาน้ำใส่ผ้าแล้วรีบเช็ดบาดแผลและห้ามเลือดให้เขา ก่อนจะพยุงตัวเขาขึ้นและนำเขากลับไปยังบ้านของนางในหมู่บ้าน
ภายในกระท่อมเล็กๆ ที่ทำจากไม้ ซูเหม่ยหลินทำหน้าที่เป็นทั้งหมอยาและผู้ดูแล ลู่เจี้ยนยังคงหลับลึกเพราะความอ่อนเพลีย เหม่ยหลินไม่รู้ว่าชายที่นางช่วยนั้นเป็นใคร แต่นางตัดสินใจว่าจะทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อให้เขาฟื้นขึ้นมา
เวลาผ่านไปหลายวัน ลู่เจี้ยนเริ่มรู้สึกตัวและพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงที่เรียบง่ายในกระท่อมเล็กๆ เขาพยายามลุกขึ้น แต่ความเจ็บที่บาดแผลทำให้เขาต้องนอนลงอีกครั้ง
"ท่านยังอ่อนแรงอยู่ อย่าเพิ่งลุกขึ้นเลย" เสียงหวานที่อ่อนโยนดังขึ้น ซูเหม่ยหลิน เดินเข้ามาพร้อมถาดใส่น้ำและสมุนไพร นางยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน
"เจ้าเป็นผู้ช่วยข้าหรือ?" ลู่เจี้ยนถามด้วยเสียงแหบพร่า
"ใช่ ข้าเจอท่านบาดเจ็บในป่า ข้าไม่รู้ว่าท่านเป็นใคร แต่ข้าไม่สามารถทิ้งท่านไว้ได้ ท่านปลอดภัยแล้ว ข้าจะดูแลท่านจนกว่าท่านจะหายดี" ซูเหม่ยหลินตอบและเริ่มทำความสะอาดบาดแผลของเขาอย่างระมัดระวัง
ลู่เจี้ยนรู้สึกซาบซึ้งในความกรุณาของนาง แต่เขาก็รู้ว่าการเปิดเผยตัวตนของเขาอาจทำให้นางตกอยู่ในอันตราย เขาตัดสินใจที่จะไม่บอกความจริงเกี่ยวกับตัวตนของเขาในตอนนี้
"ข้าขอบคุณเจ้ามาก ซูเหม่ยหลิน ข้าจะไม่ลืมบุญคุณนี้เลย" ลู่เจี้ยนพูดด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความจริงใจ
ในเวลานั้นเอง ความสัมพันธ์ที่ซ่อนเร้นและความรักที่กำลังก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ ได้เริ่มต้นขึ้นท่ามกลางแสงจันทร์และกลิ่นหอมของสมุนไพรในกระท่อมเล็กๆ นี้
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 12
Comments