เจ้าหนี้

...เจ้าหนี้...

คุณมาคัสไม่ใช่คนไม่ดี โดย -peaceful-

...----------------...

สาวๆ ทั้งสองตื่นมาพร้อมกัน เพราะเสียงนาฬิกาปลุกของวีนัส

"อืม.. นี่กี่โมงแล้วเนี่ยแก" น้ำขิงถามด้วยเสียงที่งัวเงีย ขณะที่เอาหมอนมาปิดหู

"ตีห้าว่ะ" เธอกดปิดนาฬิกาปลุกแล้วตอบเพื่อน

"ห้ะ!?" เธออุทานทั้งที่ตายังปิดอยู่

"แกมีไรวะ? ร้องซะดังเลย ปกติฉันก็ตื่นเวลานี้นะ" เธอลุกขึ้นมายืดเส้นยืดสาย

"แกตื่นเช้าจัง... เข้างานแปดโมงเลยนะเว้ย"

"นี่ ก็บ้านฉันอยู่ไกลหนิ แกคงจะตื่นตอนดวงอาทิตย์ขึ้นมาส่องหน้าละสิท่า"

"อืม... แล้วแกทำอะไรอยู่วะ?"

"ออกกำลังกายหน่ะ ฉันจะทำทุกวันสามสิบนาที หลังตื่นนอน เพราะกลับบ้านมาก็ไม่ได้มีเวลาเยอะขนาดนั้น ต้องทำอาหารให้พวกเขาอีก แต่เมื่อวานไม่ได้ทำเพราะฉันกลับช้าไง" เธอพูดอย่างเบื่อหน่าย

"หรอ.. ฉันอยู่หอคนเดียวไม่ต้องลำบากคนอื่น ไม่ต้องดูแลคนอื่น ชีวิตแกนี่ลำบากจริงๆ เลยเนอะ"

"อืม ฉันค่อนข้างชินแล้วแหละ จากนี้คงต้องทำตัวให้ชินกับการทำงานหนักเพื่อมาใช้หนี้ให้พวกเขา และคงต้องจำกัดค่าใช้จ่ายที่บ้านด้วย คงต้องทนโดนบ่นมากขึ้นสินะ"

"แก... ถ้ามันลำบากนัก แกหนีไปกับฉันมั้ย..." เธอทำหน้าจริงจัง แต่ตายังปิดอยู่

"หืม? หนีหรอ? 55 จะไปยังไงหล่ะ แกจะพาฉันหนียังไงก่อน ถ้าไปห้องแกแล้วพวกเขาตามไปเจอหล่ะ? ก็ไม่รอดอยู่ดี"

"ก็ไม่ใช่ที่ห้องฉันไง~ หนีไปที่อื่นกัน"

"จะไปที่ไหนกันหล่ะ? ยังไงซะพวกเขาก็จะพลิกแผ่นดินตามหาฉันแน่นอน ถ้าไม่มีฉัน เขาก็ทำอะไรไม่เป็น ฉันเป็นเสาหลักของบ้าน"

"งั้น... เราทำงาน เก็บเงินให้ได้สักก้อน แล้วค่อยหนีไปเมืองอื่นกัน"

"เก็บเงิน? แต่ฉันต้องใช้หนี้ให้พวกเขานะ จะเก็บยังไงหล่ะ ขนาดแค่นี้ยังจะไม่รอดเลย คงยากถ้าจะมีเงินเก็บ ฉันไม่มีหวังหรอก..." เธอเริ่มมีสีหน้าที่เศร้าลง

"งั้นก็.. แกก็เป็นคนจัดการค่าใช้จ่ายทั้งหมดในบ้าน รวมถึงค่าใช้จ่ายของพ่อแม่ไง ขอไม่ให้พวกเขาไปเล่นพนันอีก และถ้ามีเรื่องให้ต้องใช้เงินแกจะต้องเป็นคนจัดการมันเอง และไม่ให้เงินตกไปอยู่ในมือของพวกเขา เข้าใจที่พูดมั้ยเนี่ย"

"อืม... ก็ฟังดูน่าสนนะ แต่มันคงจะยากเกินไป ลำพังแค่เงินเดือนของฉันมันไม่พอหรอก คงต้องไปทำพาร์ทไทม์จริงๆ นั่นแหละนะ"

"งั้นฉันจะช่วยแกเอง ฉันจะทำพาร์ทไทม์เป็นเพื่อนแกเองนะ"

"ไม่เห็นจะต้องลำบากเลย แกหน่ะ ไปทุ่มเทเวลาให้กับงานแล้วก็เอาเวลาว่างไปพักผ่อนให้เต็มที่เถะ ฉันไม่อยากรบกวนแกอะ"

"รบกงรบกวนอะไรย้ะ ฉันเต็มใจเว้ย อีกอย่างจะได้มีค่าขนมเพิ่มด้วย จะได้เลี้ยงข้าวแกบ่อยๆ ไง" เธอยิ้มให้วีนัสอย่างสดใส

"ถ้าจะทำงานเพิ่มก็เก็บเงินไว้ให้ตัวเองเถอะ ไม่ต้องเอามาใช้ให้ฉันเลย ฉันไปอาบน้ำละ"

"โถ่~ แกอ่ะ"

......................

...07:00...

ทั้งสองคนลงมาทำอาหาร และไม่ลืมที่จะทำไว้เผื่อพ่อกับแม่ของวีนัสด้วย

พ่อแม่ของวีนัสลงมาทานอาหารเงียบๆ

วีนัสและน้ำขิงเดินออกไปกันสองคน

"ฉันจะเอากระเป๋ากลับไปไว้ที่ห้องก่อน ฉันมานอนกับแกแค่คืนเดียวเนี่ยแหละ ไม่อยากรบกวน" เธอพูดอย่างเกรงใจ เพราะถึงจะเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานแต่เธอก็ไม่อยากรบกวนเพื่อนมากเกินไป

"ไม่ได้รบกวนเลย ฉันอยากให้แกมานอนด้วยบ่อยๆ มากกว่า อยู่กับพ่อแมาแล้วอึดอัด"

"หรอ..."

"แต่เชื่อมั้ย ถ้าเธอมาอยู่นานเกินไปพ่อแม่ฉันจะต้องสั่งให้ไล่เธอกลับไปแน่เลย เพราะถ้าเธอมาอยู่ พวกเขาก็จะบ่นจะตบตีฉันไม่ได้หน่ะสิ เดี๋ยวภาพลักษณ์ครอบครัวแสนดีจะหายหมด"

พวกเธอขึ้นรถของวีนัสออกไป

......................

"คอนโดแกสวยหว่ะ อยากออกมาอยู่แบบนี้คนเดียวบ้างจัง"

"เป็นแบบสองห้องนอนหน่ะ ฉันเลยอยู่กับพ่อแม่ได้ นี่ๆ งั้นก็มาค้างที่ห้องฉันบ่อยๆ สิ ฉันก็จะผลัดไปค้างบ้านเธอบ้างเหมือนกัน อย่างน้อยก็จะได้ไม่ต้องทนอึดอัดกับพวกเขามาก" เธอชวน

"ก็ดีสิ แต่.. พ่อแม่แกจะไม่ว่าหรอวะ" เธอหนักใจ

"ไม่หรอกน่า แกเพื่อนสนิทฉัน แล้วพวกเขาก็รู้จักแกดี ไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนสักหน่อย เออว่าแต่ อยู่บ้านต้องพันหน้าอกด้วยหรอ ออกไปข้างนอกยังพอว่าแต่อยู่บ้านนี่..."

"ก็นะ ฉันไม่ได้อยากให้ใครมารับรู้เรื่องร่างกายฉันหนิ โดยเฉพาะพ่อแม่ที่ไว้ใจไม่ได้ นี่ถ้าทั้งหน้าตาดีแล้วหุ่นดีคงจับฉันไปขายแล้วหละ ขนาดทุกวันนี้ยังบอกให้ใช้หน้าตาจับผู้ชายรวยๆ อยู่เลย น่าหงุดหงิดชะมัด" เธอบ่นไปตามทาง

"แหม ถึงแกจะระบายให้ฉันฟังมาเยอะก็เถอะ แต่ก็ไม่เคยเบื่อเลยนะเนี่ยที่เห็นแกพูด คงเพราะอยู่ข้างนอกแกพูดน้อยละมั้ง ฉันเลยอยากได้ยินแกพูดบ่อยๆ"

"หรอ~ ขอบใจมากเลยนะที่ไม่เบื่อฉันหน่ะ ฉันรักเธอที่สุดเลยน้ำขิง~" พูดเสร็จก็เข้าไปกอดเพื่อน

"จ้า~ อีกหน่อยพ่อแม่ฉันคงจะออกไปทำงานแล้วแหละ แวะบอกพวกเขาด้วยเลยมั้ยว่าแกจะมาค้างบ้านหน่ะ"

"ก็ดีนะ ไว้เลิกงานค่อยไปเก็บเสื้อผ้าแล้วกัน"

"อื้ม" ทั้งสองวางแผนค้างคืนกันไว้อย่างดี เพื่อให้วีนัสมีที่ที่สบายใจมากขึ้น และไว้หลบพ่อแม่ในยามที่เธออึดอัด

......................

เวลาเลิกงานมาถึง ทั้งสองกลับไปที่บ้านของวีนัสก็เห็นว่ามีรถตู้สีดำคันหนึ่งมาจอด

พวกเธอสงสัยมากว่าใครที่ไหนมาเยี่ยม

"รถตู้สึดำ? ไม่เคยเห็นเลยแฮะ แกมีญาติที่ไหนมาเยี่ยมหรือเปล่าเนี่ยนัส?" เธอถามเพื่อนอยางสงสัย

"ก็ไม่นะ... ฉันไม่มีญาติที่ไหนนอกจากคุณป้าคุณน้าที่บ้านเก่านู่น แต่พวกเขาก็มีรถแล้วนะ ไม่ใช่รถตู้สีดำด้วยสิ หรือลูกแกซื้อรถใหม่ให้?"

"โห ไอ้เด็กพวกนั้นมันมีเงินซื้อรถแพงๆ ขนาดนี้ขับเลยเร้อะ?"

"ไม่จอดขวางทางเข้าด้วยแฮะ แหมเป็นคนดีจัง" เธอขับรถเข้าไปจอด

เมื่อทั้งสองเดินเข้าไปในบ้านก็แทบช็อค เพราะพ่อแม่ของวีนัสสภาพตอนนี้เละกว่าเมื่อวานอีก

แต่เธอก็ได้แต่เงียบ และไม่กล้าที่จะเข้าไปช่วยพ่อกับแม่ อีกใจนึงก็แอบคิดว่าควรโดนซะบ้าง ได้แต่สงสัยว่าพวกคนตัวสูงใส่สูทตรงหน้านี่คือใครกัน จนคิดได้ว่าพวกเขาคงจะเป็นเจ้าหนี้ที่พ่อกับแม่พูดถึง

น้ำขิงก็ได้แต่หลบอยู่ข้างหลังวีนัสเพราะเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ เมื่อเทียบกับวีนัส

ทำไมถึงเทียบกับวีนัสหรอ? เป็นเพราะสมัยเรียน วีนัสถนัดด้านกีฬามากกว่าเธอชอบออกกำลังกายรู้จักวิธีการต่อสู้และป้องกันตัวเป็นอย่างดี

ส่วนน้ำขิงถนัดเรื่องเรียน เธอเป็นตัวท็อปของห้องตลอด ทั้งสองต้องพึ่งพากันเลยได้มาเป็นเพื่อนกัน และคอยแลกเปลี่ยนความรู้กันอยู่เสมอ

วีนัสที่ปกติออกกำลังกายจึงมีร่างกายที่แข็งแรงกว่าผู้หญิงตัวเล็กอย่างน้ำขิงค่อนข้างมาก

แต่เธอคงจะสู้ผู้ชายตัวใหญ่หลายคนตรงหน้านี่ไม่ไหว และไม่ได้อยากจะเข้าไปช่วยอยู่แล้ว

"พวกคุณ... เป็นใครคะ เจ้าหนี้ของพ่อกับแม่ฉันหรอ"

"นังลูกโง่!! มึงมาช่วยพวกกูสิวะ!! เห็นพ่อแม่นอนบาดเจ็บอยู่ขนาดนี้แล้วยังทำเฉยอยู่ได้อีก นังลูกเณรคุณเอ้ย!!" พ่อพูดเสียงดัง

"หุบปากดิ้ไอ้แก่!! น่ารำคาญว่ะ" เขาเตะพ่อของวีนัสเข้าเต็มหน้า

"!!!" น้ำขิงตกใจมาก เพราะตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยเห็นคนใช้ความรุนแรงขนาดนี้ นอกจากดูในหนัง

"ใช่ เธอเป็นลูกสาวของเจ้าสองตัวนี้เหรอ?" เสียงของเขาช่างฟังดูน่ากลัว ด้วยโทนเสียงที่ต่ำและเข้ม ทำให้สาวๆ ค่อนข้างตกใจ

"วีนัส.. ฉันกลัว เสียงน่ากลัวมากเลย เหมือนยักษ์เลยเนอะ" น้ำขิงพูดเสียงเบา

"ใจเย็น ฉันจะพยายามเคลียร์กับพวกเขานะ จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายแกด้วย" เธอปลอบเพื่อน

"นี่" คนตรงหน้าพูดขึ้นอีกครั้ง ทำเอาทั้งสองสาวสดุ้งโหยง

"อะไร จะมาทวงเงินหรอคะ?"

"ฉลาดดีหนิ ไหนหล่ะเงิน" เขากอดอกมองผู้หญิงตัวเล็กทั้งสองคน

"ฉันขอคืนทีละนิดได้มั้ย เงินเดือนฉันก็ไม่ได้เยอะอะไรขนาดนั้น แล้วอีกอย่างตลอดหกเดือนที่ผ่านมาฉันก็ไม่เคยรู้เลยด้วยซ้ำว่าพวกเขาเอาตังค์ที่ฉันให้ไปเข้าคาสิโนจนหมด แล้วยังไปติดหนี้พวกคุณไว้อีก ฉันขอหละนะคะ" เธอพยายามเกลี้ยกล่อมพวกเขา

"สาวน้อย" เขาเดินเข้ามาใกล้ "ถ้าไม่มีก็ไปหามาสิวะ!!" เขาตะคอกเสียงดัง "จะด้วยวิธีไหนก็ต้องไปหามาใช้พวกฉันให้ได้"

...----------------...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***