ทะเลไร้ซึ่งแสงสว่าง
บทนำ จากโลกนี้ไปแล้ว
หลังจากเรื่องราวในวันนั้น ‘ทะเล’ เด็กหนุ่มผู้เคยมีรอยยิ้มสดใสก็ได้หายไปจากชีวิตของผู้คนที่เขาเคยพบเจอ
มันเหมือนกับว่าเขาได้หายจากโลกนี้ไปแล้ว
ทว่าตลอดระยะเวลาห้าปีชายหนุ่มอีกคนก็ไม่เคยละความพยายามที่จะตามหาเขาเลยสักวัน
มันเป็นช่วงเวลาหลายปีที่มืดบอด เหมือนพยายามตามหาเข็มเล็กท่ามกลางมหาสมุทรอันกวางใหญ่
ไร้ซึ่งเบาะแส ไร้ซึ่งหนทางพบเจอ จนกระทั่งวันนี้
ณ ป้ายรถเมล์แห่งหนึ่งในจังหวัดจันทบุรี
ยามนี้ท้องฟ้ามืดครึ้มมีฝนตกปรอย ๆ
สายลมเย็นได้พัดเข้ากระทบชายหนุ่มร่างสูงบริเวณริมถนน
เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีดำสนิทยืนนิ่งท่ามกลางเสียงฝนตกพร้อมเงยหน้ามองหยาดฝนที่ไหลลงมาจากชายคาป้ายรถเมล์อย่างเหม่อลอย
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่ โหยหา? เศร้า? หรือไม่ได้คิดอะไรกันแน่
เวลาผ่านไปไม่นานได้มีชายคนหนึ่งเดินกางร่มเข้ามาหลบฝนที่ป้ายรถเมล์เดียวกันกับเขา
ทั้งคู่ยืนห่างกันราวสองช่วงแขน
ชายหนุ่มตัวสูงปรายตามองอีกฝ่ายเล็กน้อย
แต่ไม่นานก็ดึงสายตากลับมามองหยาดฝนอีกครั้ง เขาเพียงคิดว่าคนข้าง ๆ
คงจะมารอรถเมล์เพื่อเดินทางไปที่ไหนสักแห่งเช่นเดียวกันกับเขา
ทว่าเมื่อคนตัวเล็กลดร่มลงเผยให้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยทำให้คนตัวสูงแทบตะลึง
เขาไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ตาเห็น ต่อให้ไม่ได้พบกันมานานหลายปี
แต่เขายังคงจำนัยน์ตาสีนิลคู่นั้นได้ไม่เคยลืม
ชายหนุ่มเผลอตัวดึงแขนคนตรงหน้าให้เข้าใกล้เพื่อให้แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาดหรือกำลังเพ้อฝัน
คนที่ถูกฉุดก็ตกใจไม่แพ้กัน
ทั้งสองต่างจ้องมองกันเหมือนกับวันแรกที่พบหน้าเมื่อครั้งอดีต
เพียงแค่ครั้งนี้นัยน์ตาสีนิลที่เคยเปล่งประกายน่าค้นหานั้นได้หายไปแล้ว
มันถูกแทนที่ด้วยความมืดอันว่างเปล่าเหมือนกับเขาที่พยายามตามหาคนที่รักมาโดยตลอด
หัวใจชายหนุ่มพลันปวดร้าวขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเห็นใบหน้าที่เคยมีสีสันของอีกฝ่ายในตอนนี้กลับขาวซีดอย่างเห็นได้ชัด
ช่วงแขนที่เคยมีน้ำมีนวลกลายเป็นช่วงแขนที่ผอมเหมือนคนขาดสารอาหาร
สวมเสื้อยืดสีขาวที่ไม่ได้สวยอะไรเป็นเสื้อยืดธรรมดา
ผมที่เคยเรียบสวยกลับยุ่งเหยิงและขอบตามีสีดำคล้ำ
ทุกอย่างของอีกคนชวนให้เขาอยากจะปลอบประโลมและอยากจะโอบกอดไว้ให้แน่น ๆ
เสียเดียวนี้เลย
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 17
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments