บทที่ 4

"มีบุญคุณต้องตอบแทน มีแค้นต้องชำระ เอาล่ะไหนๆข้าก็ย้อนกลับมายังตอนที่ข้า ยังไม่ตัดสินใจใดๆ ยามนี้ข้าจะไม่ยอมให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย ข้าจะไม่ยอมให้เจ้า 'จางเว่ยถิง' ต้องมาทำลายครอบครัวชีวิตข้าและข้าจะไม่มีวันรักเจ้าอีก ข้าต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว ข้าคิดเรื่องนี้ทีไร ความแค้มที่สุมอยู่ในทรวงอก เป็นอันต้องประทุทุกครา"

"ก่อนอื่น ในชาติก่อน ข้าพบกับจางเว่ยถิงตอน สอบเข้าเรียนสำนักศึกษาหลวง แต่ตอนนี้ข้าเลือกที่จะไม่เรียนต่อ เรื่องราวจะเปลี่ยนไปขนาดไหนกัน "

"ข้าคิดหาทางที่จะหาทาง ตามหาคนที่ไว้ใจมาอยู่เคียงข้าง ก่อนอื่นข้าต้องไปตลาดค้าทาส "

"ท่านแม่เจ้าคะ  ลูกอยากได้คนรับใช้ส่วนตัวเจ้าค่ะ"

" แต่ก่อนแม่บอกจะหาคนรับใช้มาให้ เจ้าก็เอาแต่ปฏิเสธแม่ทุกครั้ง คราวนี้ถ้าลูกอยากได้แม่จะให้พ่อพาเจ้าไป แต่ลูกต้องรอพ่อกลับมาจ้างประชุมขุนนางก่อนนะ"

" เจ้าค่ะท่านแม่ ลูกรอได้"

"ตัวข้ากำลังคิดหาทาง เพื่อที่จะเลือกคนที่ไว้ใจได้ ไม่ทรยศ และซื่อสัตย์ต่อข้าคนเดียว เดี๋ยวงานใหญ่ของข้าจะล่ม "

"รถม้าแล่นอย่างช้าช้าไปข้างหน้า ภายในรถมีสองพ่อลูกกำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน เกี่ยวกับเรื่องบุเพสาระต่างๆเดินทางมาได้ไม่นาน รถม้าแล่นมาอย่างช้าช้า ก็ได้มาจอดเทียบหน้าตลาดค้าทาสแห่งหนึ่ง "

"พอลงจากรถม้า ก็มีชายวัยห้าสิบปลายๆ  รูปร่างเตี้ย ท่วมมีผมขาวแซมอยู่บนหัวเป็นย่อมๆ บ่งบอกถึงลักษณะผู้เป็นเจ้าของตลาดค้าทาสแห่งนี้เดินมาทักทายและกล่าวแนะนำ"

"สวัสดีขอรับข้าชื่อ เหลียนโม่ เป็นเจ้าของตลาดค้าทาสแห่งนี้ไม่ทราบว่า ท่านต้องการทาสแบบไหน เดี๋ยวข้าจะพาไปแนะนำขอรับ"

"ข้าต้องการดูทาสที่เป็นผู้หญิงเจ้าค่ะ ตอนนี้ข้าคิดเพียงว่า ข้าจะต้องหาเพื่อนสาวคนสนิทที่ไว้ใจได้มาเป็นคนรับใช้คนสนิทของข้าเสียก่อน"

"งั้นตามข้ามาขอรับ "

"ตรงข้างหน้าข้าคือ เด็ก หนุ่ม สาวไปจนถึงคนแก่ มากหน้าหลายตาถูกโซ่ล่ามคลึงที่ขาทั้งสองข้าง บางคนป่วยหนักส่งเสียงร้องโอดโอย ช่างน่าสงสารและเวทนาเสียจริง ข้ามองไปรอบๆ และเหลือบเห็นเด็กผู้หญิงคนนึงอายุราวๆ11-12ซึ่งมากกว่าข้า 1-2ปี ข้าจำหน้านางได้ว่า ในชาติก่อน มีครั้งหนึ่งที่ข้า ได้ไปไหว้พระที่วัดแห่งหนึ่งในนอกเมืองกับ สามีในชาติก่อนและฮูหยินรองของเขา"

"ได้เกิดเหตุการณ์ที่ นางได้เดินอยู่และฮูหยินรองเดินไปชนนางแล้วทำให้กำไลข้อมือฮูหยินรองหัก ฮูหยินรองกล่าวหาว่าร้ายนางสารพัด ถึงแม้ข้าจะเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแต่ข้าก็ไม่สามารถช่วยเหลือ หรือแก้ต่างให้นางได้ มีผู้คนจำนวนมาก ต่างพากันด่า ดูถูกดูหมิ่นนาง จนในที่สุดนางตัดสินใจโดนน้ำตายเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ คน บริสุทธิ์อย่างนางต้องมาตายเพราะสิ่งที่ตนไม่ได้ก่อ ช่างน่าสงสารเหลือเกิน "

"และนางคือคนที่ข้าต้องการจะช่วยเหลือ ในเมื่อชาติก่อนข้าช่วยเหลือนางไม่ได้ แต่ชาตินี้ข้าจะช่วยเหลือนางเอง"

"ท่านพ่อ ลูกต้องการคนนี้เจ้าค่ะ ข้าชี้ไปที่เด็กสาวคนนั้น "

"ถ้าลูกต้องการพ่อจะจัดการให้"

"ลูกขอบคุณท่านพ่อนะเจ้าคะ"

"เจ้ามากับข้าเถอะ นางถูกปลดโซ่ออกจากขา และแสดงสีหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ ข้าจึงปลอบใจว่าเจ้าไม่ต้องกลัว ข้าจะทำหนังสือสัญญาค้าทาสกับเจ้า ถ้าเจ้าอายุครบ 25 ปีให้นำเงินจำนวน 5 ตำลึงทองมาไถ่ตัว และข้าก็จะให้เจ้าไป"

"นางดีใจจนร้องไห้ และบอกข้าว่า บุญคุณครั้งนี้ข้าจะตอบแทนให้ดีที่สุด คุณหนูผู้มีพระคุณของข้า"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***