ห้องนอนสีขาว

ผมตื่นขึ้นมาในห้องที่มีสีขาวโพลนทั่วห้อง ผมลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วยืดเส้นยืดสายอยู่สักพัก 10 นาทีต่อมาผมตื่นขึ้นบนเตียง เตียงเดิมผมพูดกับตัวเองว่า"นี้เราเผลอหลับไปอีกรอบหรอเนี่ย"อาจจะเป็นเพราะพื้นที่นุ่ม เหมือนปุยเมฆที่คอยกล่อมเราให้หลับอยู่เสมอ ผมรีบลุกขึ้นจากที่นอนทันที เพราะผมพึ่งรู้ว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านของผม ผมตั้งสติแล้วมองไปรอบๆห้อง ห้องนี้มันแคบมากๆ เหมือนผมโดนขังอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ทั่วห้องเต็มไปด้วยสีขาวประตูที่อยู่ห่างจากผม 3 เก้าเตียงนอนที่ติดกับกำแพง ดูอึดอัดชอบกล ผมพยายามตั้งสติแล้วเดินไปที่ประตูแต่เมื่อผมเปิดประตูออกไป หัวใจของผมเกือบหยุดเต้น ผมขอนอกเรื่องหน่อยนะครับผมปกติแล้วผมเป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องผีหรือเรื่องสวรรค์กับนรกเลย แต่สิ่งที่อยู่ข้างหน้าผมตอนนี้คือเปลวเพลิงสีแดงฉาน เหมือนดอกกุหลาบที่ลุกไปด้วยไฟ ผมรีบหันหลังกลับเพื่อที่จะเข้าไปในห้อง แต่ข้างหลังผมตอนนี้กลับไม่มีอะไรอยู่เลย มีก็แค่เสียงกรีดร้องของคนนับร้อย ไม่สิมันเป็นหมื่นล้านคนเลยต่างหาก ฟังรวมๆ กันแล้วก็เหมือนเสียงวิทยุที่เปิดในตอนเช้าของทุกวัน ไม่กี่วินาทีต่อมาก็มีมือสีแดงจับไหล่ผมด้วยความแรง เหมือนรู้สึกว่ากระดูกช่วงไหล่แตกละเอียดเป็นผงไปแล้ว ก่อนจะดึงผมแล้วโยนลงกระทะ สิ่งที่ผมได้ยินก่อนจะสลบไปคือเขาพูดว่า"ข้าจะรอวันที่เจ้าลงมาที่นี่"ผมตื่นขึ้นมาบนที่นอนในบ้านของผม ผมดีใจมากที่มันเป็นแค่ความฝัน ผมได้พุ่งตัวเข้าไปกอดแม่ด้วยความรักผมและพูดกับแม่ว่า"ผมดีใจมากที่มันเป็นแค่ความฝัน"หลังจากนี้ผมก็กลายเป็นคนใหม่ จากคนที่ไม่เชื่อเรื่องผี ก็กลายเป็นเชื่อสนิทใจ จากที่ไม่เคยเข้าวัดทำบุญเลย ก็กลายเป็นคนเข้าออกวัดแบบว่าเล่น แต่นี่อาจจะเป็นข่าวร้ายสำหรับผมหลังจากวันที่ผมฝัน แม่ของผมก็ได้เสียชีวิตลงในวันต่อมาและคำสุดท้ายที่แม่พูดออกมาก็คือ"ข้าจะรอวันที่เจ้าลงมาที่นี่".... END

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

"ลึก"

ฮอต

Comments

