ตอนที่ 6&7

ตอนที่ 6 ความจริงใจและการปฏิเสธ

หลังจากกิจกรรมที่โรงเรียน ป้องรู้สึกว่าการทำความรู้จักกับมีนาและเพื่อนๆ ของเธอเริ่มไปได้ดี เขาตัดสินใจว่าเวลานี้เหมาะที่จะเริ่มพูดคุยเรื่องที่สำคัญ

ช่วงพักกลางวัน ป้องเดินมาหานนท์ที่นั่งอยู่กับโอ๊ตและปั๊มที่โรงอาหาร นนท์กำลังกินข้าวอย่างเงียบๆ แต่ป้องก็ไม่รอช้า

"เฮ้ นนท์" ป้องเอ่ยขึ้น "นายว่าถ้าจะลองจัดนัดบอดให้มีนา จะเป็นยังไง?"

นนท์หยุดกินข้าวทันที หันมามองป้องด้วยความตกใจ "นายพูดจริงเหรอ?"

ป้องหัวเราะ "ก็แค่คิดดูน่ะ ว่าถ้ามีนาได้ไปนัดบอดกับใครสักคน เธอจะเปลี่ยนไปไหม?"

นนท์มองป้องแล้วส่ายหัว "ฉันว่าไม่มีทางหรอก มีนาเป็นคนเย็นชาแบบนั้น ใครจะไปทำให้เธอเปลี่ยนใจได้"

"แต่ไม่ลองก็ไม่รู้ใช่ไหมล่ะ?" ป้องยักไหล่ "นายอยากลองดูไหมล่ะ?"

"ไม่เอาหรอก" นนท์รีบปฏิเสธ "แบบนี้มันเสี่ยงเกินไป"

แต่ในตอนนั้นเอง มีนาเดินเข้ามาใกล้ๆ กับแนนและเพื่อนอีกสองคน ป้องเห็นโอกาสก็ไม่รีรอ เขาเดินตรงไปหามีนาทันที

"มีนา" ป้องเรียกชื่อเธอ

มีนาหยุดเดินและหันมามองป้องด้วยสายตาเย็นชา "มีอะไร?"

"ฉันอยากถามว่า... เธอเคยคิดจะไปนัดบอดบ้างไหม?"

มีนามองป้องด้วยความสงสัย แต่เธอไม่ได้ตอบทันที เพียงแต่สายตาของเธอยิ่งเย็นชาขึ้น "ไม่เคยคิด"

ป้องยิ้มเจื่อนๆ "แค่นั้นเองเหรอ?"

"ใช่" มีนาตอบเสียงเรียบ "แล้วก็ไม่คิดจะไปด้วย"

นนท์ที่เห็นเหตุการณ์จากระยะไกลก็รู้สึกได้ถึงความเย็นชาของมีนา เขายืนมองป้องที่พยายามแต่ล้มเหลวในการเข้าหามีนา และเขาเริ่มรู้สึกว่าการทำความรู้จักกับมีนาอาจจะไม่ง่ายอย่างที่คิด

จบตอนที่ 6

ตอนที่ 7 พรมลิขิต

หลังจากเลิกเรียน นนท์และป้องเดินกลับบ้านด้วยกัน ป้องรู้สึกว่าเรื่องที่เขาพยายามทำความรู้จักกับมีนาเป็นเรื่องที่ท้าทาย แต่ก็ยังคงมีความหวัง

ระหว่างทางเดินกลับบ้าน นนท์พูดด้วยน้ำเสียงแฝงความผิดหวัง “เฮ้อ... ป้อง เรายังรู้สึกเหมือนทุกอย่างไม่เป็นไปตามที่หวังเลย”

ป้องยิ้มปลอบ “ไม่ต้องเครียดไป บางทีเราก็ต้องให้เวลากับมันสักหน่อย”

ทันใดนั้น นนท์มองไปเห็นมีนากำลังเดินเข้าบ้านของเธอซึ่งอยู่ใกล้ๆ

“เฮ้ ป้อง! คุณเห็นไหม? นั่นบ้านของมีนา!” นนท์พูดด้วยความตื่นเต้น

ป้องหันไปมองและหัวเราะ “เอ๋? บ้านของเธออยู่ใกล้เหรอ? ไม่รู้มาก่อนเลย”

“ใช่” นนท์พูดอย่างตกใจ “เดี๋ยวนะ นี่มันพรมลิขิตชัดๆ เลย”

ป้องยิ้มและพูดอย่างกวนๆ “พรมลิขิตเหรอ? มันน่าสนใจดี”

“ใช่! นี่แหละโอกาสที่ดี” นนท์พูดพร้อมกับแสดงท่าทีมีความหวัง “เราอาจจะลองเข้าไปทักทายเธอสักหน่อย”

ป้องเห็นท่าทางตื่นเต้นของนนท์และยิ้ม “จริงเหรอ? แต่เราไม่ได้เตรียมตัวเลยนะ”

“ไม่เป็นไร แค่ทักทาย” นนท์พูด

ป้องคิดสักครู่แล้วตัดสินใจเดินหนีไปทางอื่น “เอาเถอะ เราไปกันดีกว่า เดี๋ยวจะเป็นการรบกวนเธอ”

นนท์มองป้องที่เดินหนีไปแล้วรู้สึกงง “อ้าว! ป้อง ไปไหน?”

ป้องหันกลับมายิ้มให้ “ นนท์ ดูเหมือนว่าวันนี้เราจะไม่แวะทักทายเธอแล้ว เราไปบ้านกันเถอะ”

นนท์รู้สึกผิดหวังแต่ก็ไม่อยากบังคับป้อง เขาเดินตามป้องไปด้วยความรู้สึกที่ผสมปนเปกัน

จบตอนที่ 7

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***