๑๑.รู้สึกแปลกๆ

จันทรายังคงยืนอยู่ตรงนั้นหันมองรอบๆในแต่ล่ะบ้านก็เริ่มมีคนออกมาด้านนอกบ้างแล้ว จันทราทำหน้านิ่งจ้องชายคนนั้นแทบไม่ละสายตา

"ขึ้นไปเถอะ"

"..."ร่างเล็กเงียบไม่พูดอะไรและเดินขึ้นไปบนบ้าน

"จันทราทำไม..."ธารใสเงียบในทันทีที่เห็นสีหน้าของเพื่อนตัวน้อย

ทั้งสามคนได้ถูกแยกจากกันโดยที่ชายคนนั้นให้ทั้งสามแยกห้องนอนกันแต่แน่นอนว่าเรื่องนี้จันทราไม่ยอมแน่ ที่นี่มีหลายเรื่องที่ทำให้เขารู้สึกแปลกๆยิ่งมาจับพวกเขาสามคนแยกกันยิ่งทำให้ไม่สบายใจ

"ไม่ได้"

"มีห้องให้พอคนอยู่แล้วห้องหนึ่งก็ไม่ได้ใหญ่มาก"

"จะแยกผมก็ได้แต่สองคนนี้ต้องนอนด้วยกัน"คิดว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นมาจริงๆอย่างน้อยทั้งสองคนก็ยังปกป้องกันและกันได้จึงเสนอไปอย่างนั้น ส่วนตัวเอง...

"เพร-"

"ทำไมถึงดูอยากจะแยกเราจากกันจังล่ะมีอะไรงั้นหรอ"

"ไม่มี..ถ้างั้นเอาตามนั้นก็ได้"

พันแสงและธารใสแม้จะเห็นได้ชัดว่าเพื่อนของตัวเองแปลกๆแต่กลับคิดว่าจันทราเพียงแค่คิดมากไปเท่านั้น เมื่อทั้งสองเข้าห้องก็ล้มตัวลงนอนทันที ทางฝั่งของจันทราถึงแม้ว่าตนจะไม่ได้นอนมาทั้งคืนแต่ก็ไม่ยอมนอนเมื่อถึงห้องร่างเล็กได้ไปยืนอยู่ที่หน้าต่างห้อง

"หรือแค่คิดมากไปเองว่าที่นี่มันแปลก"

ก๊อก ก๊อก

เสียงประตูห้องดังขึ้นมา

"เข้ามาเถอะครับ"

ชายร่างใหญ่เดินเข้ามา หันหลังกลับไปล็อกประตูก่อนที่จะเดินมานั่งที่เตียงในห้อง

จันทราค่อยๆหันหลังกลับไปมองชายคนนั้นช้าๆ

"คุณ..."

"เจ้าของบ้านนี้"

"ขอโทษที่รบกวนด้วยนะครับว่าแต่ทำไมแถวๆนี้แปลกจัง"จันทราพยายามจะทำตัวปกติที่สุดและไม่คิดอะไรมาก

"แปลก..มีตรงใหนแปลก"

"บรรยากาศไม่เหมือนตอนที่ผมกับเพื่อนเข้าป่ามาและมีอะไรที่หลายๆอย่างไม่เหมือนเดิม"

"กำลังจะบอกว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ๆเอ็งอยู่แต่แรก?"

"ครับ...และถ้าพูดกันตามตรงระหว่างทางผมเห็นวิญญาณมากมายแต่พอเข้าใกล้หมู่บ้านกลับไม่เจอสักตนแต่ว่า.."

"อะไรเห็นอะไรในหมู่บ้านนี้งั้นหรอ"

"กลับเห็นเด็กแฝดสองคนนั่งอยู่บนต้นไม้ด้วยครับ"

"อย่าได้คิดมากในเมื่อมาที่นี่แล้วและไม่สามารถกลับไปได้ก็ขอนับว่าจะเป็นโชคชะตาที่นำพามาแล้วกัน"

"ก่อนผมเกิดอยู่หลายปีเคยมีคนมาที่หมู่บ้านบอกว่าจะมีคนหายไปจากหมู่บ้าน"

"คนผู้นั้นกล่าวอะไรอีก"

"เท่าที่จำได้ ก็'ถ้ายังพอมีบุญคงได้เจอ'โจร'ผมไม่เข้าใจเท่าไหร่เจอโจรจะดีได้ไง"

"เอาเถอะอยู่ที่นี่ไปได้ตลอดเลยห้องนี้เป็นห้องข้า"

"แล้ว..."

"นอนกับข้านี่แหละถึงจะมีห้องมากแต่ก็ใช่ว่าจะนอนได้ทุกห้อง"

'แล้วใหนตอนแรกบอกว่ามีให้พอคนแยกกันนอนได้'จันทราบ่นในใจมองออกไปนอกหน้าต่างก็ต้องตกใจมากเมื่อเห็นว่ามีเด็กโผล่หน้าเข้ามา เขาตกใจจนกระโดดเข้าไปหาชายร่างหนา

"เข้ามาดีๆ"

จันทราถอยออกมาและชนขอบเตียงก่อที่จะล้มลงไปนั่งตักของชายผู้นั้นร่างเล็กหันหน้ากลับมาพูดกับเด็กคนนั้น

"อย่ามาเงียบๆสิ" 'ตกใจหมดเลยเด็กนี่'

"นี่ลูกชายข้า"

ร่างเล็กรีบบุกออกมาก่อจะไปนั่งคุกเข่าเพื่อนั่งคุยกับเด็กชายคนนั้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและแผ่วเบา

"ลูกหรอหน้าตาไม่เหมือนคุณเลย เหมือนแม่เขาหรอ"จันทราเอ่ยถามด้วยความสงสัย

"ข้าไม่รู้"

"อ้าว"

"นี่ไม่ใช่ลูกแท้ๆเพียงแค่รับมาเลี้ยงเท่านั้นแหละ"

"ครับ.."จันทราจ้องดูเด็กน้อยตรงหน้ายังไงเด็กตรงหน้าก็แถบจะไม่มีความเป็นคนเลย

"ขอโทษนะจ้ะฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ตกใจ"

"ไม่เป็นไร...ชื่ออะไรหรอ"

"...."เด็กชายตัวน้อยเงยหน้าหันมองชายร่างหนา

"มันชื่อ 'รามา' มีแฝดด้วยอีกคนชื่อ 'มารา' "

"ฉันขอตัวนะจ้ะ"รามาเด็กหนุ่มรีบเปิดประตูออกไปทันทีที่พ่อของตนพูดจบ

ร่างเล็กลุกขึ้นมาก่อนที่จะเอ่ยถามชื่อ

"คือ..ผมชื่อจันทรานะครับคุณ..."

"สิงขร "

จันทราไม่ได้ตอบอะไรกลับในตอนนี้เขารู้สึกว่าหมู่บ้านนี้มันแปลกมากจันทราลุกขึ้นไปที่หน้าต่างอีกครั้งและได้มองไปรอบๆอีกครั้งสังเกตให้ดี พบว่าใช่ว่าจะไม่มีวิญณาญเพียงแต่แค่อยู่ห่างออกไปมากเท่านั้น

จันทราหันมองหน้าชายผู้นั้นอีกครั้งตนนั้นรู้สึกคุ้นเคยกับชายผู้นี้มาก สิงขรเห็นว่าจันทราทำท่าทางแปลกๆจึงได้เดินไปปิดหน้าต่าง

"ในป่าจะมีวิญญาณไม่แปลกอย่าได้กังวลใจมันเข้ามาไม่ได้"

"ครับ"

"นอนพักก่อนเถอะไม่ได้นอนทั้งคืน"

"ผมไม่ง่วงหรอกครับ"

"งั้นจะให้คนเอาข้าวปลามาให้รอสักพักแล้วกัน"

.

.

วันเวลานับตั้งแต่เข้าป่ามาก็อยู่มาได้4วันแล้วจันทรายังคงอยู่ไม่สุขส่วนพันแสงและธารใสนั้นไม่ได้คิดมากอะไรและอยู่ไปแม้จะไม่ได้กลับไปในที่ๆจากมาอีกแล้วแต่อย่างน้อยก็มีที่อยู่อาศัย

"เอ็งยังอยากกลับไปอยู่อย่างนั้นรึ"

"ครับใครบ้างไม่อยากกลับบ้าน"

"พ่อกับแม่เอ็งรออยู่ที่บ้านสินะ"

"ป่าว...ผมอยู่กับเพื่อนมาตั้งแต่เด็กๆแล้วล่ะครับ"

"งั้นหรอจริงสิ.."

"อะไรหรอครับ"

"ตั้งแต่เอ็งอยู่ที่นี่มีอย่างหนึ่งที่ยังไม่ได้บอก"

"อะไรหรอครับ"จันทราทำหน้าสงสัยและเอียงหัวเล็กน้อย

"ห้ามออกจากหมู่บ้านหากยังไม่ได้รับอนุญาต"

"ทำไมหรอครับ"

"มันอันตรายอีกอย่างพรุ่งนี้พวกข้าจะไปด้านนอกถ้าเป็นไปได้'อย่าออกจากบ้าน'จะดีที่สุด"

ตกเย็นวันนั้นจันทรานั่งวาดรูปอยู่ในห้องตนได้ยินเสียงคนเดินไปมาด้านนอกอยู่ตลอดแม้จะรำคาญแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะตนเป็นแค่เพียงผู้ที่มาขออยู่อาศัยเท่านั้น

"เห้อ...น่ารำคาญจังอยู่เงียบๆกันไม่ได้หรอ"จันทราบ่นออกมาเบาๆ

"ด้านนอกเสียงดังรบกวนหน่อยนะจ้ะพอดีว่าต้องคุยเรื่องการเดินทางพรุ่งนี้ว่าใครจะแยกย้ายกันไปใหน"เสียงเด็กชายพูดขึ้นมา

"ใครน่ะ!!"จันทรารีบหันกลับและพูดเสียงดัง

"ฉัน มาราจ้ะ.."

"...."จันทรานั้นไม่ทันได้ยินเสียงเปิดประตูหรอเสียงเดินมาใกล้ห้องนอนเลยแต่เด็กชายคนนี้กลับเข้ามาอยู่ในห้องแล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***